Χαιρετισμούς από Αστυπάλαια!

Η ταμπέλα, να το πούμε κι αυτό, γράφει Ηλ. Χρυσοχός. Αυτό είναι το κανονικό όνομα του ιδιοκτήτη. Όμως στην Αστυπάλαια οι περισσότεροι έχουν και το παρατσούκλι τους. Έτσι και ο αγαπητός Ηλίας, όλοι τον ξέρουν Ντακορό.

Πέρα Γιαλός είναι η ονομασία μέρους της παραλίας της Χώρας. Το απέναντι τμήμα είναι απλά ο Γιαλός... Εκεί, στο Γιαλό, είναι και το παλιό λιμάνι. Φέτος έγινε και σημαντικό έργο διαπλάτυνσης του δρόμου στο σημείο αυτό. Τι κρίμα που τόσα χρόνια που υπήρχε εκεί το λιμάνι να τραβάμε απίθανη ταλαιπωρία και τώρα που έφυγε το λιμάνι, να υπάρχει εκεί ολάκερη λεωφόρος...

Ακριβώς κάτω από τα καφενεδάκια του Πέρα Γιαλού υπάρχει παραλία. Το πόσο καθαρά είναι τα νερά... το αγνοούμε. Ξέρουμε μόνο πως δένουν πολλά κότερα και αρκετά καράβια. Το τι αφήνουν στο βυθό, άγνωστο...

Στο αριστερό μέρος της παραλίας υπάρχει και ένα γραφικό ταβερνάκι, το Ακρογιάλι. Ειδικά τη νύχτα η θέα από δω είναι υπέροχη.

Αφήνοντας τον Πέρα Γιαλό και τη Χώρα και πηγαίνοντας για Μαρτιζάνα, συναντά κανείς όλη την ασχήμια του νησιού μαζεμένη. Το πρώτο, για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει είναι ο επιεικώς άθλιος δρόμος. Στενός, φαγωμένος στις άκρες, σκαμμένος... Το δεύτερο είναι:


Μπορεί να αγαπάμε την Αστυπάλαια, να τη λατρεύουμε και να ερχόμαστε πάνω από είκοσι χρόνια, αλλά αυτό δε σημαίνει πως παραβλέπουμε τα στραβά της. Και η Χωματερή είναι ένα από τα χειρότερα. Ειδικά τώρα που με την αλλαγή του λιμανιού από δω είναι και η είσοδος της πόλης... Πρέπει μάλλον να αποτελεί διεθνή πρωτοτυπία το να υποδέχεται μια πόλη τον επισκέπτη της με τα σκουπίδια της.

Πρωτοτυπία και να καταστρέφεις μια πανέμορφη παραλία και να τη μετατρέπεις σε σκουπιδότοπο.

Βέβαια τώρα επιχειρείται η μεταφορά της Χωματερής στο Στενό... Αλλά η ζημιά έχει γίνει και το σκουπιδομάνι ειδικά από το βυθό της θάλασσας είναι αδύνατον να μαζευτεί.

Το επόμενο "καλό" είναι οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού. Εδώ βρήκαν να τις εγκαταστήσουν κι αυτές... Να συμπληρώσουν την υποδοχή του επισκέπτη...

Και πριν από όλα αυτά, έχει προηγηθεί ένα εργοστάσιο... Το εργοστάσιο της ΔΕΗ:

Και δεν είναι μόνο κρίμα για την πόλη, αλλά και που όλα αυτά βρίσκονται δίπλα στο μοναδικό κάμπινγκ του νησιού:



Βρίσκεται απλωμένο ακριβώς εκεί που είναι τα αρμυρίκια... Τόσο κοντά στη ΔΕΗ που να ακούγεται διαρκώς ο βόμβος από τα μηχανήματα. Κι άντε τώρα να πας να κολυμπήσεις στην όμορφη παραλία, όταν απέναντι θα λειτουργεί η νέα μονάδα του βιολογικού καθαρισμού και παραδίπλα βρίσκεται το σκουπιδαριό της Χωματερής... Ή ακόμη να μένεις στο κάμπινγκ και κάθε φορά που βγαίνεις βόλτα στη Χώρα, να περνάς από όλα αυτά...

Αμέσως μετά την παραλία του κάμπινγκ, υπάρχει μια ακόμη μεγάλη και όμορφη παραλία αλλά τελείως παρατημένη. Πέτρες, αγκάθια και άλλα εμπόδια.... δεν αφήνουν κανέναν να την επισκεφθεί. Είναι μόνο για να τη χαίρεσαι με τα μάτια. Ποτέ κανέναν δεν είδα εδώ να κάνει μπάνιο.

Ευτυχώς που δίπλα ακριβώς από την παραλία αυτή υπάρχουν πολλές μικρές και πανέμορφες παραλίες που όσοι ξέρουν καλά το νησί τις επισκέπτονται συχνά.

Στο σημείο αυτό, αμέσως μετά την μεγάλη παραλία που μένει αναξιοποίητη, υπάρχει ο δρόμος για το νέο λιμάνι:


Έχουμε ξαναπεί για το νέο λιμάνι. Είναι το άσπρο κτίριο δεξιά από το λατομείο. Στην άκρη του πουθενά. Εδώ θα σε κατεβάσει το βαπόρι. Και μετά θα πάρεις τη διαδρομή που περιγράψαμε για Χώρα. Την απαράδεκτη διαδρομή. Από την άποψη αυτή ίσως είναι καλό που όλα τα καράβια φτάνουν στην Αστυπάλαια μέσα στην άγρια νύχτα. Γλιτώνεις τουλάχιστον από το έργα του βιολογικού καθαρισμού και τη Χωματερή. Η ΔΕΝΗ δυστυχώς διακρίνεται και τη νύχτα...

Συνεχίζοντας τη διαδρομή για Μαρτιζάνα, το επόμενο πράγμα που συναντάς είναι η νέα χωματερή του νησιού:

Και για να γυρίσουμε στα όμορφα της Αστυπάλαιας:

Λίγο μετά το Στενό, πηγαίνοντας για Μαρτιζάνα, συναντάμε το μονοπάτι για τις Πλάκες. Οι Πλάκες τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτήσει πολλούς πιστούς θαμώνες καθώς η ιδιομορφία τους, είναι ακριβώς ό,τι δηλώνει η λέξη, πλάκες, εντυπωσιάζει και γοητεύει...

Η πρόσβαση είναι άκρως επικίνδυνη... πέρυσι μάλιστα σημειώθηκε σοβαρός τραυματισμός στο σημείο αυτού ενός Ιταλού τουρίστα. Επιπλέον ο βυθός είναι βραχώδης και παρουσιάζει άλλους αυξημένους κινδύνους... Ανάμεσα σε αυτούς και μερικές γοητευτικές σμέρνες. Γούστα όμως είναι αυτά. Αν σας αρέσουν οι κίνδυνοι, τότε μην ξεχάσετε να τις επισκεφθείτε. Με τη δέουσα προσοχή, ε;

Για όσους δεν είναι φαν του ζειν επικινδύνως, υπάρχει δίπλα ακριβώς στις Πλάκες μία παραλία που και εύκολη πρόσβαση έχει και υπέροχη θάλασσα. Σαν πισίνα που λέει και ο φίλος μας ο Νίκος από την Πάτρα...

Και μια αναμνηστική φωτογραφία από το μονοπάτι για τις Πλάκες, με θέα τι άλλο; Το κάστρο της Αστροπαλιάς!

Σε απόσταση αναπνοής από τις Πλάκες βρίσκεται η Μαρτιζάνα. Εμείς όμως χτες είχαμε άλλο προορισμό... Μόλις μπήκαμε στο χωριό, στρίψαμε δεξιά προς τη θάλασσα...

Ακολουθώντας ένα μικρό κομμάτι χωματόδρομο, αφήσαμε το αυτοκίνητο και με ένα μονοπατάκι των δύο λεπτών, βρεθήκαμε στο Μπλε Λιμανάκι:


Με ομπρέλα και ψυγειάκι, γιατί εδώ ο ήλιος δεν αστειεύεται... Τα βράχια αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία και εδώ θα βρείτε τα πιο ζεστά νερά στην Αστυπαλιά...

Στις εξόδους του υπάρχουν και σπηλιές για τους πολύ τολμηρούς... Μην ξεχάσετε να πάρετε μάσκα. Ο βυθός είναι εξαιρετικός ψαρότοπος. Και προσοχή... Ανάμεσα στα υπόλοιπα ψαράκια, εντοπίσαμε και δράκαινες. Αν τις πατήσετε, την πατήσατε. Πάτε φουλ για νοσοκομείο. Και σημειωτέον: Το κοντινότερο είναι στην Κάλυμνο...

Από δω μπορεί κανείς να "θαυμάσει" και τη χωματερή του νησιού, καθώς και τα έργα του βιολογικού καθαρισμού... Η Χωματερή είναι στη δεύτερη χερσόνησο και και στην τρίτη ο βιολογικός καθαρισμός.