Με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια (by chef Manulaki)

Μίξερ τέλος! Για δες όμως τη ζύμη πώς στέκεται... σαν λάστιχο... να δω ποιος θα τα πλύνει όλα τα κατσαρόλια που λερώσαμε... Ευτυχώς δεν είμαστε σε καράβι γιατί εκεί η δουλειά του πλυσίματος αυτονόητα ανήκει στο βοηθό. Εδώ το πράγμα διαφέρει...  κι ο βοηθός είναι περισσότερο σε ρόλο παρατηρητή και φωτογράφου...

Στο μεταξύ ο σεφ βουτυρώνει τη λαμαρίνα που θα μπουν σε λίγο τα κουλουράκια...



Απλώνουμε καλά το βούτυρο και σκοπός είναι να μην κολλήσουν τα κουλουράκια μας στο ταψί...

Η ζύμη ξαναμπαίνει στο λεκανάκι και ένα - δυο καλά ζυμώματα επιβάλλονται πριν αρχίσουμε να πλάθουμε τα κουλούρια...

είπαμε δυο ζυμώματα! μη σας πιάσει τώρα η τεμπελίτιδα... αν θέλετε να τρώγονται τα κουλουράκια σας και όχι να αποτελέσουν υλικό για πετροπόλεμο!

Πλάθουμε τη ζύμη σε χοντρά μπαστούνια και τα κόβουμε σε ομοιόμορφα κομμάτια. Κάθε κομμάτι και κουλουράκι. Πρέπει να είναι ίση ποσότητα ζύμης στο καθένα για να διευκολυνθεί το ψήσιμο. Αν είναι άλλο μικρό και άλλο μεγάλο θα έχουμε κουλούρια άψητα και κουλούρια μισοκαμένα...

Το εργαλείο για να κόψουμε το μπαστούνι της ζύμης σε ομοιόμορφα κομμάτια...

Και ήρθε η ώρα του με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια!

Κάθε κομμάτι που κόψαμε πριν γίνεται ένα λεπτό μπαστουνάκι και έπειτα του δίνουμε όποιο σχήμα μας αρέσει.

Σαλιγκαράκια, φιόγκοι, κοτσίδες και ό,τι άλλο σχήμα αγαπάτε...

Σημαντικό είναι να τα τοποθετήσουμε αραιά στο ταψί γιατί φουσκώνουν πολύ κατά το ψήσιμο και αν είναι πυκνοβαλμένα θα κολλήσουν το ένα με το άλλο.

Το πλέον κλασικό σχήμα για λαμπριάτικο κουλουράκι είναι, τι άλλο; το κουλούρι!!!! Σαν αυτό που δε θέλουν οι μαθητές να βλέπουν ούτε στον ύπνο τους. Μα κανείς δεν αντιστέκεται στον πειρασμό ενός κουλουριού λαμπριάτικου!!!

Για να ικανοποιήσουμε όμως κάθε βαθμίδα βαθμολογίας, φτιάχνουμε και μερικά οχταράκια...

Ο βοηθός ζαχαροπλάστη κτυπά στο μεταξύ τον κρόκο ενός αβγού (μόνο τον κρόκο) και παίρνει ένα πινελάκι...



Σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι να αποκτήσουν γυαλιστερή όψη τα κουλουράκια...

Το πρώτο ταψί μπαίνει στο φούρνο. Μέτριο φούρνο - εμείς ρυθμίσαμε στους 180 βαθμούς - και ψήσιμο πάνω κάτω. Το ταψάκι το βάλαμε στη δεύτερη θέση από κάτω μετρώντας.

Τα αφήνουμε δέκα λεπτά και μετά γυρίζουμε το ταψί ώστε το πίσω μέρος του να έρθει μπροστά...

Άλλα δέκα λεπτά και έτοιμα τα πρώτα κουλούρια!

Τα βγάζουμε αμέσως με σπάτουλα και τα τοποθετούμε σε ένα κρύο ταψί:

Συνεχίζουμε να πλάθουμε κουλούρια και να γεμίζουμε λαμαρίνες. Δε χρειάζεται να ξαναβουτυρώσουμε το πρώτο ταψάκι που βγήκε από το φούρνο, μπορούμε όπως είναι να το γεμίσουμε με τα επόμενα.

Και φυσικά και ο φούρνος συνεχίζει να βγάζει και νέα κουλούρια που τα τοποθετούμε στο ίδιο ταψί με τα προηγούμενα:



Επίτηδες βάλαμε και μερικά ανάποδα για να δείτε και την κάτω όψη...

Ένα βουνό κουλούρια! Υπολόγισα ότι φουρνίσαμε γύρω στις τέσσερις φορές με περίπου 18 κουλουράκια την κάθε φορά. Παίζει ρόλο βέβαια και το μέγεθος και το σχήμα κουλουριών που μπαίνει σε κάθε λαμαρίνα...

Στολίζουμε τα κουλουράκια μας σε όμορφα πιατάκια και ... κάνουμε υπομονή να έρθει η Λαμπρή για να τα δοκιμάσουμε!

Μια καλή ιδέα είναι να φτιάξουμε με την τελευταία ζύμη και κουλουράκια σε σχήμα γράμματος. Αντίστοιχα με το πρώτο γράμμα του ονόματος του κάθε μέλους της οικογένειας:



Καλή επιτυχία αν αποφασίσετε να φτιάξετε τη συνταγή και φυσικά σε όλους η ευχή:



______________________________

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μην ξεχνάτε ότι βρίσκεστε στη 2η σελίδα του θέματος. Αν θέλετε να δείτε και την προηγούμενη σελίδα ανεβείτε πάνω δεξιά από την πρώτη ανάρτηση ή κάτω δεξιά από την τελευταία. Εκεί θα δείτε να γράφει

Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2

Δεν έχετε παρά να διαλέξετε σελίδα για να διαβάσετε όλα τα βήματα της συνταγής!

Να σημειώσω ότι όλη η διαδικασία παρασκευής κράτησε ακριβώς δύο ώρες!

Επίκαιρο και πάλι...

Και Πρωτομαγιά και Πασχαλιά μαζί!!! Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο!

έφτασε ο καιρός για νέα κουλουράκια... αν είχαμε και τον σεφ Μανουλάκι διαθέσιμο, τι καλά που θα ήταν... αυτή τη φορά όμως ο τέως βοηθός αναλαμβάνει δράση και μάλιστα χωρίς βοήθεια... (μήπως να τα αγοράσω έτοιμα;;

Ιδού τα πρώτα που ξεφουρνίσαμε. Μόνο με τα δικά μας χεράκια. Φέτος ο σεφ Μανουλάκι θα φάει κουλουράκια δικής μας παραγωγής και με δική του διδασκαλία! Ε, κάποτε έρχεται και αυτή η ώρα.

Να και τα 8αράκια και ετοιμάζονται και τα γραμματάκια (τα αρχικά των ονομάτων των αγαπημένων μας)

Έφτασε πάλι Πασχαλιά. Κουλουράκια δεν ξέρω αν θα φτιάξουμε φέτος στο σπίτι μας.  Ανεβάζουμε όμως τη συνταγή για όλους τους άλλους που μπορούν και έχουν τη διάθεση να γιορτάσουν με όλα τα έθιμα.

Υγεία και χαρά σε όλο τον κόσμο!


______________________________

ΥΓ Χρειάστηκε να φορτώσουμε εκ νέου όλες σχεδόν τις φωτογραφίες. Καθώς η κατάργηση της Google plus στις 2 του Απρίλη είχε ως συνέπεια να μετατραπούν οι φωτογραφίες που είχαμε μέσω αυτής της υπηρεσίας ανεβάσει σε ... σήματα τροχαίας που θυμίζουν το απαγορεύεται και μάλιστα σε γκρίζα έκδοση....

Έτοιμοι για νέα πλασίματα!

Τα υλικά αγοράστηκαν. Αλλά ακόμη να γίνουν τα κουλουράκια... Σε αναμονή λοιπόν.

Άργησαν αλλά έγιναν...  (αλίμονο στη μέση μου, με χάπια είμαι... άτιμα γεράματα)