Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Πέντε χρόνια χωρίς τον Ρέι Τσαρλς Πεμ Ιουν 18, 2009 9:46 am
Τι γνωρίζετε για τον Ρέι Τσαρλς;
Ελπίζω τουλάχιστον να έχετε ακούσει τη μουσική του:
Τις βασικές λεπτομέρειες για τη ζωή του (πού και πότε γεννήθηκε κλπ ) μπορείτε να τα βρείτε στη wikipedia . Αν όμως θέλετε να τον γνωρίσετε καλύτερα, έστω και πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, διαβάστε το παρακάτω άρθρο - αφιέρωμα από το Ριζοσπάστη με αφορμή μια ταινία που γυρίστηκε για τη ζωή του:
Παράθεση :
Τα «πορτρέτα» πάντοτε περικλείουν τον κίνδυνο να γίνουν κινηματογραφικές αγιογραφίες. (Ακόμα και πορτρέτα του Χίτλερ και του Μουσολίνι έχουν γίνει τέτοιες). Σκεφτείτε τώρα όταν το πορτρέτο είναι αυτό του Ρέι Τσαρλς! Του ανθρώπου που έγραφε, έπαιζε και τραγουδούσε rhythm & Blues, jazz, country, με μοναδική ευκολία και πληρότητα. Ακόμα και άνθρωποι που, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, δε θέλανε να ακούσουν μουσική που προερχόταν από την Αμερική, έχουν εξαιρέσει τη μουσική του Ray! Εχουν ακούσει και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του!
Αλλά δεν είναι μόνον το μέγεθος της μουσικής. Είναι και αυτό του ανθρώπου.
Ο Ρέι Τσαρλς, αμέσως μετά από τον πνιγμό του μικρότερου αδερφού του (για τον οποίον θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο) τυφλώθηκε! Ηταν μόλις επτά ετών! Και για εβδομήντα, περίπου, χρόνια έζησε χωρίς φως. Μόνον με τους ήχους.
Και με την ηρωίνη, βέβαια, που χτυπήθηκε μαζί της στήθος με στήθος (τελικά μετά από τεράστιους αγώνες και εξευτελισμούς βγήκε νικητής και από αυτή).
Α, να μην ξεχάσουμε το βασικότερο. Ο Ρέι Τσαρλς γεννήθηκε μαύρος! Και αυτό για την Αμερική είναι ένα πρόβλημα. Ενα μεγάλο πρόβλημα. Αρκετές φορές ίδιο με αυτό της ηρωίνης, που εξευτελίζει και σκοτώνει, και αυτό, όπως και εκείνη!
Να πούμε, επίσης, πως μεγάλωσε χωρίς πατέρα. Πως ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια. Και πως τα πρώτα 18 χρόνια του τα πέρασε στην Τζόρτζια (Πολιτεία ιδιαίτερα αντιδραστική και ιδιαίτερα ρατσιστική). Το τραγούδι του, «Georgia on my mind», γράφτηκε ακριβώς γι' αυτή την Πολιτεία, που δεν έπαυε να τον πληγώνει. Το 1979, το συγκεκριμένο τραγούδι, γίνεται ο ύμνος της Πολιτείας! Της Πολιτείας που δεν επέτρεπε στους μαύρους και άσπρους να ζούνε μαζί (δεν επέτρεπε και μεικτές ακροάσεις συναυλιών. Ούτε του Ρέι Τσαρλς, βέβαια)!
Η ταινία δεν αποζητά ιδιαίτερες κινηματογραφικές δάφνες. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει κινηματογραφικά. Στέκεται διακριτικά και με σεβασμό πάνω στη ζωή και στο έργο του ήρωα. Η αφήγησή της είναι στρωτή και μεθοδική. Ο θεατής γνωρίζει -και αναγνωρίζει- τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη. Αλλωστε ο ίδιος ο Ray, όπως έκανε και με τη μουσική του, «φρόντισε» τα πάντα στην ταινία. Οχι μόνον το μουσικό μέρος της, αλλά και το αφηγηματικό. Ο ίδιος, επίσης, διάλεξε, μετά από audition, και τον ηθοποιό που θα τον μετέφερε στην οθόνη!
Ο Ρέι Τσαρλς, λίγο πριν πεθάνει, μπόρεσε, με το σύστημα audio description, να «δει» την ταινία τελειωμένη! Να «δει» τον Τζέιμι Φοξ να τον αποδίδει εξαιρετικά. Ο θαυμάσιος ηθοποιός, που παίζει αληθινό πιάνο στην ταινία, έχει ήδη βραβευτεί για το συγκεκριμένο ρόλο.
Θέμα: Πέντε χρόνια χωρίς τον Ρέι Τσαρλς 
Πεμ Ιουν 18, 2009 9:46 am
