Το τραγούδι είναι από το ξεχωριστά μου. Και στη μία του ερμηνεία, τη θηλυκή, τη φωνή της Χαρούλας μας, και στην άλλη, με την αντρίκεια και αισθαντική φωνή του Ιωαννίδη.
Απόψε, απίστευτο αλλά αληθινό, το άκουσα σε μοναδική ερμηνεία και από έναν έφηβο. Όνομα δε θυμάμαι. Μπορεί και να μη θέλω να θυμηθώ γιατί ο ερμηνευτής παίρνει μέρος σε ένα τηλεσόου.
Ετών 16 μόλις.
Ένιωσα να ανατριχιάζω.
Κι έπειτα άκουσα τον κύριο με την κοιλίτσα και τα γκρίζα μαλλιά, τον επώνυμο και χλιδάτο συνθέτη, να πυροβολεί το νέο παιδί. Δεν του άρεσε, είπε, η ερμηνεία.
Την ίδια ώρα οι θεατές παραληρούσαν.
Συμπέρασμα; Το δικό μου τουλάχιστον...
Κρίμα στα νέα παιδιά που τέτοιους ηλίθιους και κομπλεξικούς συναντάνε στο διάβα τους.
Αυτούς που για να γεμίσει η τσέπη τους ανεβάζουν και κατεβάζουν τραγουδιστές μιας χρήσης και ψαλιδίζουν τα όνειρα σε κείνους που πραγματικά αξίζουν.