Ίσως και να μην υπάρχει κανένας απολύτως λόγος που γράφω αυτούς τους στίχους. Ίσως να φταίει η νύχτα ένας άδειος καθρέφτης ή μιά σελίδα Ιστορίας. Θα δικαιολογήσω άραγες ποτέ ότι γεννήθηκα Έλληνας ;
Νοιώθω την Ιστορία να με κυκλώνει. Οι στιγμές με προσπερνούν. Ο Ταϋγετος υψώνει την κορφή του κάνοντάς την αόρατη στα μάτια μου.
Νέοι κύκλοι, παλαιά κέντρα.
Θα βρω το θάρρος για το νέο ταξίδι της Αργούς ;
ΤΥΨΕΙΣ
Κυκλώνω την Ιστορία
Σκιές μέσα στη νύχτα
Αύριο ο Σπαρτιάτης θα σμιλέψει τη θέωση
Έξι μίλια σημείο μηδέν
Η απόφαση είχε παρθεί
Κέντρο του κύκλου ο θάνατός μου
Αύριο ο Σπαρτιάτης θα χαιρετήσει τον Ταϋγετο
Σκιές μέσα στη νύχτα,
όποιος τόλμησε να τον αγγίξει
Κυκλώνω την Ιστορία
Κανείς θεός δεν πρόβλεψε τούτη την ώρα
Αύριο ο Σπαρτιάτης θ' ανέβει σε Σταυρό
Κι εγώ καρφί στα χέρια του
Κι αγκάθι στο στεφάνι του
Κυκλώνω την Ιστορία
Και σ' αυτό τον κύκλο απλός αναγνώστης είμαι
Αύριο ο Σπαρτιάτης χαμογελώντας
θα μου δώσει το χέρι λέγοντάς μου
Δεν πειράζει
Εγώ έκανα το χρέος μου για σένα
Τούτο τον κύκλο πώς θ' ανοίξω ξανά;