Μονάχα χτες σκοτώθηκαν περισσότεροι από 130 Παλαιστίνιοι...
Οι 40 σε σχολείο του ΟΗΕ όπου είχαν καταφύγει για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς...
Και συνολικά από τη μέρα έναρξης της ισραηλινής επίθεσης οι νεκροί Παλαιστίνιοι ξεπερνούν τους 670. Από αυτούς τουλάχιστον οι 300 είναι άμαχοι και ανάμεσά τους 136 παιδιά κάτω των 16 ετών.
Την ίδια ώρα τεράστιος είναι ο αριθμός των τραυματισμένων που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν κίνδυνο και ζωής. Άλλοι λόγω σοβαρού τραυματισμού και άλλοι από την ανυπαρξία μέσων αντιμετώπισης. Οι αρχές της Παλαιστίνης κάνουν λόγο για πάνω από 3000 τραυματίες.
Το αίμα ρέει ποτάμι στην ταλαίπωρη γη της Παλαιστίνης.
Και ίσως περισσότερο και από τις φωτογραφίες των νεκρών, εκείνο που συγκλονίζει είναι ο τρόμος στα πρόσωπα εκείνων που ακόμη ζουν. Και ειδικά των παιδιών:
Γιατί το βλέμμα αυτών των παιδιών είναι που δεν μπορείς στιγμή να ξεχάσεις. Όχι όσο ξέρεις ότι την ίδια ώρα αυτά ματάκια παραμένουν έτσι ακριβώς.
Κι εσύ αδύναμος να σταματήσεις το κακό. Θεέ μου, πόσο αδύναμοι είμαστε να βοηθήσουμε τα παιδιά τουλάχιστον... Και πόσο μίσος ξεχειλίζει η ψυχή μας για τους ενόχους της τραγωδίας στη Γάζα.
Δεν μπορώ και δε θέλω να σταματήσω αυτό το μίσος.
Όχι όμως απέναντι σε έναν ολόκληρο λαό. Μόνο σε εκείνους που ευθύνονται. Σε εκείνους που παίρνουν αποφάσεις και εκείνους που τους αφήνουν να δρουν ανενόχλητοι. Ή και που μένουν απαθείς.
Άκουγα χτες στο ραδιόφωνο πως το μακελειό που διέταξαν οι επικεφαλής του Ισραήλ συνδέεται με τις εκλογές που έχουν τον άλλο μήνα. Προηγείται λέει στα γκάλοπ κάποιος ακροδεξιός και η νυν κυβέρνηση θέλησε να φανεί πιο αποφασιστική και σκληρή από τον πολιτικό αντίπαλο. Για να πάρει ξανά το χρίσμα. Μα τι άνθρωποι, τι τέρατα, μπορεί να σκέφτονται και να ενεργούν με τέτοιο τρόπο;
Πού υπάρχει διεθνής αρχή να τους συλλάβει και να τους τιμωρήσει με τον πιο παραδειγματικό τρόπο;
Αν αδύναμοι είμαστε να επιβάλλουμε την τιμωρία των ενόχων και να γλιτώσουμε ειδικά τα παιδιά της Παλαιστίνης από τον εφιάλτη που βιώνουν, τουλάχιστον ας μην αφήσουμε την καρδιά μας ούτε στιγμή να ολιγωρήσει. Ούτε δράμι ανοχής απέναντι στους δολοφόνους των παιδιών.
Κι αναρωτιέμαι... Για όλους τους άλλους πολιτικούς εκτός Ισραήλ και Παλαιστίνης... Δεν είναι πατεράδες; Δεν είναι μανάδες; Δεν έχουν ψυχή; Πώς μπορούν να μην καταδικάζουν απερίφραστα και κατηγορηματικά αυτά τα τέρατα;
Μονάχα χτες σκοτώσαν περισσότερους από 130... Μονάχα χτες. Και τους 40 μέσα σε σχολείο. Σχολείο του ΟΗΕ. Το ήξεραν, γνώριζαν τις συντεταγμένες του. Και όμως το βομβάρδισαν. Ξέροντας πως θα σκοτώσουν αμάχους. Και παιδιά.
Είναι ντροπή για την ανθρωπότητα που τους αφήνουν να συνεχίζουν. Ντροπή για όλους τους δυνατούς της γης. Ντροπή και για τον ΟΗΕ που βομβαρδίστηκε το σχολείο του και δεν αντέδρασε έμπρακτα. Πού είναι οι κυανόκρανοί του; Ξεκουράζονται στην πράσινη γραμμή κρατώντας διχοτομημένη την Κύπρο; Γιατί δεν τους στέλνουν στο Ισραήλ;
Και γιατί δεν πάνε οι ηγέτες όλων των κρατών εκεί να γίνουν οι ίδιοι ασπίδα στις δολοφονίες παιδιών; Να βάλουν το στήθος τους μπροστά στις κάνες των Ισραηλινών και να σταματήσουν το έγκλημα;
Εμείς, οι απλοί άνθρωποι παραδεχόμαστε την αδυναμία μας. Εκείνοι όμως, που θέλουν να τους βλέπουμε για δυνατούς και αρχηγούς... πού η δύναμη και το θάρρος και η ανθρωπιά τους;