Φτιάχνουμε μελομακάρονα;

Φτιάχνουμε μελομακάρονα;

Ιδού το ερώτημα. Πρέπει να τα φτιάξουμε γιατί τα υποσχεθήκαμε. Άλλο που η τεμπελίτιδα των διακοπών μας βάζει πονηρές σκέψεις για επισκέψεις στο γειτονικό εργαστήρι ζαχαροπλαστικής.

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ

Βγάζουμε από το ντουλάπι το μίξερ. (Χριστέ μου... δεν πάω καλά, πόσα χρόνια είχα να το βγάλω από 'κει;;; )

Λοιπόν μη γελάτε. Το πήρα απόφαση να φτιάξω τα μελομακάρονα και να γίνω ξανά μια κανονική γυναίκα που ασχολείται με το μαγέρεμα και όχι με ... θου κύριε φυλακή τω στόματί μου!

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Συγκεντρώνουμε όλα τα απαραίτητα υλικά:



Τι έχουμε εδώ;

Σιμιγδάλι
Ζάχαρη
Βιτάμ (γίνονται και με λάδι, αλλά στον τσελεμεντέ έχω από παλιά σημειώσει, τότε που ήμουν μια καλή νοικοκυρούλα: ΠΑΝΤΑ ΒΙΤΑΜ ΣΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ!)
Αλεύρι
Σόδα
Κανέλα
Γαρίφαλο
Μέλι
Κονιάκ
Πορτοκάλι
Καρύδια

Ελπίζω πως δεν ξέχασα τίποτε...

Υπόψη ότι όλα γίνονται στον παρόντα χρόνο. Οπότε και θα αργήσει η ολοκλήρωση της ανάρτησης.

ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ

Μέτρημα υλικών

Σιμιγδάλι: 2,5 ποτήρια του νερού



Όταν λέμε ένα ποτήρι του νερού εννοούμε αυτό:


Όπως ακριβώς θα βάζατε ένα ποτήρι νερό να πιείτε...

Και το μισό είναι ετούτο:


Υπόψην ότι μισό ποτήρι του νερού είναι ίσον με ένα ποτηράκι του κρασιού.

Συγκεντρώνουμε όλο το σιμιγδάλι που μετρήσαμε σε ένα μπολάκι:


Να το τονίσουμε αυτό... μην πιάσετε και βάλετε στη σειρά δύο ποτήρια του νερού και ένα του κρασιού γεμάτα σιμιγδάλι!!!

Εδώ θα γίνει αναγκαστική διακοπή... διότι στο μεταξύ τελείωσε το επί τρία τέταρτα χτύπημα του βιτάμ στο μίξερ και για το οποίο θα μιλήσουμε αναλυτικά αργότερα...

Θα τα ξαναπούμε μόλις τα μελομακάρονα ετοιμαστούν για το φούρνο.

Στο μεταξύ προλαβαίνετε να βάλετε μπροστά!!!

Ουφ... τα μελομακάρονα είναι πια στο φούρνο και θα μείνουν εκεί για 20 λεπτά ... ήσυχα και φρόνιμα ελπίζω. Το πώς θα βγουν από κει, είναι παντελώς άγνωστο. Διότι στο συγκεκριμένο φούρνο πρώτη φορά φτιάχνω όχι μόνο μελομακάρονα αλλά και γλυκό γενικά. Όπως λέει και η κόρη μου (η Χαραλουίτα) δεν πρέπει να χρεωποπήσουν και τα ζαχαροπλαστεία. Εμ, αυτός είναι ο λόγος γιαααα... Τι νομίζατε;

Τώρα όμως βρισκόμαστε στα δυο στενά. Αν και η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Στη δεύτερη θα πάμε καλύτερα! (Εκτός αν είναι πάλι σε δέκα χρόνια... )

Προχωρούμε παρακάτω. Πού είχαμε μείνει; Στο μέτρημα;

Θα μετρήσουμε, εντάξει. Στο μεταξύ θα πατήσω δημοσίευση σε τούτο εδώ για να φαίνεται ένα πάνω κάτω πόσος χρόνος χρειάστηκε από την ώρα που τελείωσε το χτύπημα του βιτάμ μέχρι να τα φουρνίσουμε.

Ωχ... έχει δίκιο η κόρη μου. Μία ώρα; Ε, εντάξει, ήταν και οι φωτογραφίες ανάμεσα. Αλλά και πάλι μία ώρα γεμάτη γεμάτη; Πού να κρυφτώ που θα τα βλέπει καμιά Διώνη και θα γελάει!!! Τέλος πάντων. Λέω πως την επόμενη θα βελτιωθώ και θα αποφύγω και κάποια μικρά λαθάκια που έγιναν στο μεταξύ.

Πάμε τώρα για το μέτρημα. Είπαμε για το σιμιγδάλι. Με τον ίδιο τρόπο θα μετρήσουμε και το αλεύρι.

Η συνταγή λέει μισό ποτήρι του νερού. Οι δικές μου σημειώσεις από το πάλαι ποτέ αναφέρουν πως το αλεύρι πρέπει να είναι περισσότερο. Κοντά στο ένα ποτήρι.

Πρέπει να πω ότι μια και δουλεύω με το λαπ τοπ μέσα στην κουζίνα, μου έχουν σπάσει τα ρουθούνια με τις μυρωδιές τους. Και μην ξεχαστώ, ε; Σε λιγάκι θα πρέπει να βγουν...

Τα υπόλοιπα υλικά:

Ζάχαρη - μισό ποτηράκι του κρασιού

Κονιάκ - μισό ποτηράκι του κρασιού

Χυμό πορτοκαλιού - μισό ποτηράκι του κρασιού

Μόνο που πριν στύψετε το πορτοκάλι, θα πρέπει πρώτα να το ... ξεντύσετε! Ή μάλλον να το γδάρετε! Διότι θα χρησιμοποιήσουμε και τη φλούδα του. Οπότε πάρτε τον τρίφτη του τυριού και ξεκινήστε...


Το τρίβουμε όπως το κεφαλοτύρι. Ολόκληρο το πορτοκάλι... Μη σας πω και δύο πορτοκάλια. Δίνει άρωμα καταπληκτικό! Όσο για τη συνταγή αναφέρει δύο κουταλιές της σούπας ξύσμα πορτοκαλιού.

Στο βάθος βλέπετε και τα ποτηράκια με το κονιάκ και τη ζάχαρη... (εγώ την τελευταία μάλλον έπαθα τύφλωση παροδική, διότι έπρεπε να βρίσκεται ήδη στο βιτάμ που χτυπούσα στο μίξερ)

Στο μεταξύ βάζουμε και το βιτάμ να λιώσει. Ένα ολόκληρο πακετάκι των 250 γραμμαρίων. Φροντίστε μόνο να κρατήσετε λίγο για να αλείψετε στο τέλος το ταψάκι... (το είπα, ε; πάντως εγώ και αυτό το ξέχασα κι ευτυχώς που είχα και άλλο βιτάμ στο ψυγείο... μα την αλήθεια ούτε ξέρω από πότε έχω να φτιάξω μελομοκάρονα και ελπίζω στο τέλος να τρώγονται... )


Προσοχή. Το βιτάμ μόνο να λιώσει. Να μη βράσει... Κάτι που επίσης ξέχασα! Ευτυχώς ήμουν δίπλα και άκουσα το κλου κλου ή όπως τέλος πάντων κάνει το βιτάμ όταν πάει να βράσει!

Μόλις λιώσει το βιτάμ, το βάζουμε στο μίξερ και πατάμε το διακόπτη...

Τρία τέταρτα της ώρας παρακαλώ χτύπημα. Δηλαδή 45 λεπτά ολόκληρα!!!

Α, και μην ξεχάσετε να ρίξετε και τη ζάχαρη μέσα στο βιτάμ! Από την αρχή. Μαζί πρέπει να χτυπηθούν. Μην την πατήσετε όπως εμείς...


Όταν πια το χτύπημα κοντεύει να τελειώσει στύβουμε το "γδαρμένο" πορτοκάλι:


(Σας ενημερώνω στο μεταξύ ότι τα δικά μας μελομακάρονα έχουν ήδη βγει από το φούρνο. Και περιμένουν να κρυώσουν τελείως για να γίνει το ζεμάτισμα με το σιρόπι.)


Θυμίζω:

Ένα σχεδόν γεμάτο ποτήρι αλεύρι

Μισό ποτηράκι του κρασιού:

- κονιάκ

- ζάχαρη

- χυμό πορτοκαλιού

Τι έχουμε ξεχάσει; Τη σόδα! Ένα κουταλάκι θα χρειαστούμε. Μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού:


Σόδα, άσπρη σκόνη που θα αγοράσετε σε φακελάκι από το σούπερ μάρκετ. Όχι την άλλη που πίνουμε το ουίσκι και άλλα "ευγενή" ποτά...

Η ετοιμασία της σόδας:

Βάζουμε το χυμό πορτοκαλιού σε ένα βαθύ μπολάκι και προσθέτουμε μετά τη σόδα και ανακατεύουμε καλά.


Βαθύ μπολάκι, γιατί το μίγμα φουσκώνει αρκετά... Και αν είναι ρηχό σκεύος προφανώς θα χυθεί και θα τρέχετε να καθαρίζετε...

Στο μεταξύ το μίξερ κοντεύει να τελειώσει το χτύπημα των 45 λεπτών του βιτάμ με τη ζάχαρη:


Βλέπετε πώς έγινε; Άσπρο και αφράτο. Μη διανοηθείτε να το χτυπήσετε λιγότερη ώρα... Λέμε τώρα. Μη σκεφθείτε δηλαδή και τι έγινε...

Αφού λοιπόν περάσουν τα 45 λεπτά, ρίχνετε στο μίγμα και μάλιστα με το χτύπημα να συνεχίζεται, το κονιάκ, το ξύσμα πορτοκαλιού και τη σόδα διαλυμένη όπως είπαμε στο χυμό πορτοκαλιού:


Συνεχίζετε για λίγο το χτύπημα ίσα ίσα να γίνει ομοιογενές το μίγμα. Και μετά αλλάζετε τον αναδευτήρα. Ήρθε η ώρα να προσθέσετε σιμιγδάλι και αλεύρι και ποτέ δεν τα χτυπάμε αυτά με τον αναδευτήρα που βλέπετε παραπάνω. Και ποτέ πολύ δυνατό χτύπημα. Προσοχή σε αυτό, ε; Το καλύτερο βέβαια είναι να συνεχίσετε με το χεράκι σας, αλλά ποια ή ποιος το κάνει αυτό σήμερα;


Αυτούς τους αναδευτήρες θα βάλετε. Εντάξει;

Τώρα θα ρίξουμε σιγά σιγά το σιμιγδάλι και το αλεύρι. Να γίνει μια ζύμη μέτρια, όπως σημειώνει η καλή μου η Σοφία Σκούρα που με τη μαγειρική της έμαθα να μαγειρεύω. Πού μυαλό όταν έμενα με τη μαμά μου να ξεσηκώσω τα μυστικά της κουζίνας της;

Άσε το παιδί να διαβάσει, έλεγε ο πατέρας μου, σιγοντάροντας τη δική μου φυσική απέχθεια για την κουζίνα, κι εγώ άλλο που δεν ήθελα. Βούταγα το βιβλίο μου και χανόμουν...

Να, τι πληρώνω τώρα!!! (τα ντελίβερι της γειτονιάς και τα ζαχαροπλαστεία, για όποιον δεν κατάλαβε... )

Λοιπόν...

Το μίξερ γυρίζει κι εμείς προσθέτουμε λίγο λίγο το σιμιγδάλι και το αλεύρι...


Τέλος. Ως εδώ ήταν το μίξερ. Τώρα θα πλύνετε καλά καλά τα χεράκια σας...

Ήρθε η ώρα να μπει χεράκι στο γλυκό. Αυτό δεν το αποφεύγετε...

Ζυμώνετε λίγο τη ζύμη ολόκληρη και μετά παίρνετε μικρά μπαλάκια και πλάθετε τα μελομακάρονα.

Δίπλα να είναι έτοιμο το ταψάκι και μάλιστα θα το βουτυρώσετε με το βιτάμ που είπαμε παραπάνω να φυλάξετε.

Για το πλάσιμο τα χεράκια σας. Για το σχέδιο από πάνω όμως; Εδώ θα χρειαστείτε εργαλείο. Προσωπικά έχω σωθεί με εκείνο που κόβουμε φέτες τις ντομάτες:


Η μαμά μου λέει ότι μπορεί κανείς να κάνει το σχεδιάκι και με τον τρίφτη. Από τη μεριά που τρίβουμε την ντομάτα...


Χαράζουμε σταυρωτά, και ιδού το πρώτο μελομακάρονο έτοιμο!!! (ουφ, κόντεψα να πιστέψω ότι άχρηστα θα μείνουν τα υλικά στο ντουλάπι... )

Αχ, τι καλά που είναι εδώ... τσουφ από το ένα μελομακάρονο στο γεμάτο ταψί...

Όπως βλέπετε έγιναν γύρω στα τριάντα και κάτι μελομακάρονα. Τα περισσότερα μπαστουνάκια και μόνο η τελευταία σειρά στρογγυλά. Να έχουμε και ποικιλία στο σχέδιο..

Έτοιμα τώρα οδεύουν για το φούρνο.

Μέτριος φούρνος. Τον έβαλα στους 200 βαθμούς και νομίζω ότι κατά λάθος το πέτυχα...

Θα μείνουν εκεί για 20 λεπτά ή ώσπου τέλος πάντων να πάρουν χρώμα.

Εντός του φούρνου. Πήραν λίγο χρώμα, αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμα... Υπομονή...

Μην ξεχνάτε να ελέγχετε τι γίνεται και από κάτω, ε; Μη σας αρπάξουν χωρίς να το καταλάβετε;

Η ρύθμιση του φούρνου είναι πάνω και κάτω.

Και το ταψάκι σας στη δεύτερη θέση από κάτω.

Αλήθεια το λες τώρα?? Έχουμε ΖΕΣΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ??

Ήρθε ο Άγιος Βασίλης νωρίτερα φέτος βρε παιδία? Δεν γίνονται αυτά!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!

Υ.Γ.: Τελείως μεταξύ μας τώρα... Κάναμε μία ώρα για 30 μελομακάρονα?? Άν όντως ο χρόνος είναι χρήμα δεν συμφέρουμε...

Αχ, τι μου έκανες; Βλέπεις; Από εκείνη την ώρα που μιλήσαμε παιδεύομαι με αυτή την ιστορία και ακόμη δεν τα μέλωσα!!!

Επιτέλους τα μελομακάρονα βγήκαν από το φούρνο.

Τώρα θα περιμένουμε να κρυώσουν τελείως.

Και μετά... σιρόπιασμα.

Επειδή τα δικά μου έχουν πια παγώσει ώσπου να ανεβάσω φωτογραφίες και οδηγίες, ήρθε η ώρα να διακόψω για να φτιάξω και το σιρόπι. Όταν και αν... θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα...

Άστα αμέλωτα κι εσύ!! Που κολλάς? Μπράβο πάντως για την διάθεση και την προσπάθεια!!

Ποια διάθεση; Εγώ βόλτα ήθελα να πάω αλλά με έπιασε το φιλότιμο... Λέω αφού υποσχέθηκα μελομακάρονα, πρέπει να τα φτιάξω. Εδώ που τα λέμε βέβαια δεν ήταν τα ίδια τα γλυκά το ζόρι αλλά οι φωτογραφίες και το ανέβασμα εδώ που με ταλαιπώρησαν. Τι το ήθελα; Ας τις ανέβαζα κάποια άλλη μέρα... έτσι θα γλίτωναν και τα γλυκά από την επιδρομή...

Ιδού τι έμεινε:

Τέλος πάντων... αύριο είμαι να ξαναφτιάξω μελομακάρονα αλλά μην τολμήσει κανείς να έρθει από δω. Η πόρτα θα είναι κλειστή και σφαλισμένη!

Για τους υπόλοιπους που δε χρωστάνε τίποτε να μείνουν με μισή συνταγή...

ΣΙΡΟΠΙ

1 ποτήρι του νερού μέλι
1 ποτηράκι του κρασιού ζάχαρη
Τρία τέταρτα του ποτηριού του νερού ... νερό
Μία φέτα λεμόνι (για το άρωμα αλλά και για να μην καραμελώσει το σιρόπι)


Τα βάζουμε σε κατσαρολάκι στη φωτιά και τα αφήνουμε να πάρουν μερικές βράσεις.


Προσοχή... αυτό το πράγμα μόλις αρχίσει να βράζει, αφρίζει. Κι εσείς με ένα κουτάλι της σούπας πρέπει να απομακρύνεται τον αφρό.

Όταν λέμε να ξαφρίσετε το σιρόπι, εννοούμε αυτό το κίτρινο που βλέπετε στις άκρες. Το μαζεύετε με ένα κουτάλι σε ένα πιατάκι και μετά το ... πετάτε....


Τον αφρό, ε; όχι το σιρόπι... αυτό το χρειαζόμαστε για να σιροπιάσουμε τα μελομακάρονα που στέκονται παγωμένα στην άκρη.


Προσοχή:

Τα Μελομακάρονα πρέπει να είναι τελείως κρύα, αλλά το σιρόπι καυτό. Όση ώρα κρατά το σιρόπιασμα, αφήνουμε το κατσαρολάκι στο μάτι αλλά φροντίζουμε η θερμότητα να είναι χαμηλή.

Ρίχνουμε λίγα λίγα τα μελομακάρονα μέσα στο σιρόπι:


Τα αφήνουμε λίγο έτσι, μετά τα γυρίζουμε και από την άλλη μεριά, να τραβήξουν καλά το σιρόπι:

Τα βγάζουμε με το κουτάλι και τα αφήνουμε σε ένα κατάλληλο σιτάκι (πχ στο ίδιο εργαλείο που τους κάναμε τα σχέδια, ή ό,τι άλλο σας διευκολύνει) για να σουρώσουν τα πολλά πολλά σιρόπια.

Επιτέλους τα πρώτα μελομακάρονα είναι έτοιμα να μπουν στο ταψάκι:


Επίτηδες άφησα στην άκρη δεξιά ένα μελομακάρονο που δεν έχει ακόμη σιροπιαστεί για να δείτε τη διαφορά του πριν με το μετά...

Δεν τελειώσαμε... Πρέπει τώρα να ετοιμάσουμε την καρυδόψιχα:


Παίρνουμε τα καρύδια και τα βάζουμε ένα ένα στο μπλέντερ. Ένα ένα για να μη μας ξεφύγει κανένα χαλασμένο ή ακόμη χειρότερα κανένα τσόφλι. Δε μας χρωστάνε τίποτε όσοι δοκιμάσουν τα γλυκά μας να σπάσουν κανένα δόντι...


Μόλις τοποθετήσουμε όλα τα καρύδια, υπόψην ότι θα χρειαστούμε ένα ποτήρι του νερού καρυδόψιχα, πατάμε το κουμπάκι και το μπλέντερ μέσα σε δευτερόλεπτα θα ετοιμάσει την καρυδόψιχα:


Ανακατεύουμε την ψίχα και πατάμε πάλι το κουμπάκι για να λιώσουν και όσα καρύδια έμειναν τυχόν ολόκληρα την πρώτη φορά.

Έπειτα έρχεται η ώρα της κανελοζάχαρης...

Ρίχνουμε στα καρύδια λίγη ζάχαρη... (λίγη, ε; ίσα ίσα για τη γεύση... )


Κι αρκετή κανέλα. Όταν λέμε αρκετή, εννοούμε αρκετή...


Ανακατεύουμε το μίγμα να γίνει ομοιογενές... Και


ξαναρίχνουμε λίγη κανέλα (αν χρειάζεται... και αν δε χρειάζεται πάλι ρίχνουμε... Η κανέλα είναι υγεία!!!!!!! )