Σε μας ο Νηρέας! Κι ας μην το ξέρει ακόμη ούτε ο ίδιος.
Σαν καλή αδερφούλα λοιπόν σκέφτηκανα τον ενημερώσω έστω και μέσω διαδικτύου. Το πότε θα καταφέρει να μπει στο διαδίκτυο είναι μια άλλη ιστορία αφού ξεκινά το πολυφωνικό του καραβάνι στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου (αλλά και δίπλα σε αναμμένα τζάκια με τσίπουρα και πίτες)...
Έτσι και δεν τον είχαμε απόψε κοντά μας. (κρίμα και το φρικασέ... )
Και όταν ήρθε η ώρα της πίτας έμεινε το κομμάτι του παραπονεμένο στο τραπέζι:
Παραπονεμένο αλλά και τυχερό. Γιατί παρά τις επίμονες προσπάθειες των υπολοίπων
φλουρί δε βρέθηκε στα άλλα κομμάτια. Επίμονες έως υπερβολής:
Δες πώς καταντήσαμε τη βασιλόπιτά μας... Θα μου πεις γιατί δεν την τρώγαμε; Καλέ.... Τι να πρωτοφάει ο άνθρωπος τέτοιες μέρες; Και ειδικά τη βασιλόπιτα που το έθιμο του φλουριού αναγκάζει να τη σερβίρουμε σε κομμάτια για γαργαντούες...
Στο τέλος το πήραμε απόφαση. Αφού δεν το βρήκαμε εμείς, σίγουρα έπεσε στο Νηρέα... Οπότε και το σημαιοστολίσαμε για να περιμένει τον τυχερό:
Αδερφούλη, εύχομαι το φλουρί να σου φέρει γούρι για όλο το 2009! Οι επιθυμίες σου και τα όνειρά σου να γραφτούν τον ερχόμενο Δεκέμβριο ως αναμνήσεις ζωής και έργου ετούτης της χρονιάς.
__________
Σε σας, αγαπητοί συμφορουμίτες, ποιος το κέρδισε; Το φλουρί φυσικά...
Σκέφτομαι ότι πρέπει και σαν φόρουμ να κόψουμε πίτα. Οι περισσότεροι ξέρω ότι έχετε κιόλας εκφράσει επιθυμία να βρεθούμε. Το θέμα είναι να βρούμε μέρα και ώρα που να βολεύει αν όχι όλους, τουλάχιστον τους περισσότερους. Σίγουρα πριν τις 6 του μήνα που φεύγουν τα κορίτσια για τις σχολές τους...