Η αριστερά είναι το πρόβλημα, Σωτήρη, στις παρούσες ζοφερές στιγμές; Ή ο ιμπεριαλισμός που έχει σηκώσει κεφάλι;
Και πως θα το πολεμήσεις αυτό το τέρας; Με μοναχικούς καβαλάρηδες; Δίχως οργάνωση; Δίχως σχέδιο καλά καταστρωμένο; Ντουφεκιές στον αέρα μια ζωή; Μόνο και μόνο για εκτόνωση του συναισθηματικού μας φορτίου;
Λυπάμαι... αλλά αυτό ακριβώς νομίζω πως βολεύει και τους απέναντι. Ενώ εκείνοι ορμούν στην επίθεση, εμείς να ψαχνόμαστε μεταξύ μας και ερίζουμε για την ορθότητα της πολιτικής γραμμής.
Σε προσωπικό επίπεδο, όπως σου απάντησα και σε άλλη ανάρτηση, έχω πάρει τις αποφάσεις μου. Με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω. Αλλά πόλεμο αυτή την ώρα με τους άλλους χώρους της αριστεράς δε νομίζω πως έχω την πολυτέλεια να κάνω. Ο καθένας ας αγωνιστεί όπως νομίζει και μπορεί. Αλλά κατά του κοινού εχθρού. Όχι και πάλι αδερφοφάδες να βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου. Αυτό, και να μου επιτρέψεις, αντιστρατεύεται ευθέως την επιτυχία του αγώνα που δίνουμε.
Τις πολιτικές διαφορές ανάμεσα στους χώρους της αριστεράς, έχουμε καιρό να τις αντιμετωπίσουμε και αργότερα. Τώρα νυν υπέρ πάντων ο αγών και όχι η πολιτικολογία.