Μια ελιά ηλικίας 2.500 ετών θα δώσει το κλαδί της φέτος στον πρώτο νικητή του Μαραθωνίου στο Πεκίνο. Μια ελιά που βρίσκεται στο χωριό Βούβες στα Χανιά:
Απ' αυτό το ζωντανό μνημείο της φύσης που λένε ότι η ζωή του αρχίζει από τότε που ο Ηρακλής θεσμοθέτησε τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες, θα κόψουν κλαδί και θα το πλέξουν στεφάνι, κότινο δηλαδή, για να το στείλουν στην Κίνα:
Ορίστηκε μάλιστα και ποιος θα μεταφέρει τιμητικά το στεφάνι, η ηθοποιός κ. Μαρία Τζομπανάκη. Αυτά αναφέρει ο
ΣΚΑΙ πως πρόκειται να συμβούν εκεί κάτω στις Βούβες... Και στην εικοσιπέντε αιώνων ελιά...
Χτες όμως η βούβα και η βουβαμάρα απλώθηκε παγωμένο φίδι στην πλάτη μας ακούγοντας μια άλλη είδηση. Φρικτή και έξω από αυτά που χωρά το μυαλό ανθρώπου. Στην ίδια χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Και στον ίδιο τόπο που κουνάρησε ελιές, του ήλιου θυγατέρες. Σ' αυτή τη χώρα που αγάπησαν οι θεοί και καμάρωσαν τα έργα της οι άνθρωποι όπου γης.
Ο ρεπόρτερ στεκόταν μπρος σε δυο πεύκα της Πάρνηθας. Και έδειχνε και εξηγούσε με κάθε λεπτομέρεια το τραγικό έγκλημα που έγινε εκεί. Για τον άτυχο τοξικομανή που άλλοι ομοιοπαθείς του τον σταύρωσαν και τον λιθοβόλησαν έως θανάτου. Ετών 34. Έτσι αναφέρει η
Ελευθεροτυπία... Έτσι διάβασα κι εγώ λίγο πριν σαν πήρα να γράφω τούτο το αρθράκι. Και έμεινα και κοίταγα το όνομα. Ας είναι θεέ μου συνωνυμία. Κι έτρεχα και έψαχνα τα παλιά χαρτιά και τους καταλόγους. Λες και έχει αυτό σημασία; Και πάλι ένας νέος άνθρωπος ήταν. Κάποια μανούλα τον έκλαψε κι αυτόν. Κουράγιο όμως δε βρήκα να πάρω τηλέφωνο στο σπίτι του παλιού μαθητή μου. Και η ηλικία, δεν ταιριάζει και πολύ. Ας μην είναι τουλάχιστον εκείνο το γελαστό παλικαράκι.
Μα και πάλι... ένα παιδί ήταν. Ένας άνθρωπος που χάθηκε με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Τον βρήκαν εκεί, κρεμασμένο ακόμα στα πεύκα, οι περιπατητές. Την 1η του Μάρτη. Στην κατακαμένη Πάρνηθα που τόσα πεύκα έχασε μα άφησε εκείνα που θα γίνονταν σταυρός του μαρτυρίου. Και μόλις προχτές η ασφάλεια κατάφερε να εξιχνιάσει το έγκλημα.
Σήμερα πάλι η ζωή όπως πρώτα... Ασχολιόμαστε με την ελιά της Κρήτης. Αυτό μας μάρανε. Παρωπίδες με κλάδους ελαίας. Να μη βλέπουμε το κακό μας το χάλι. Πως μπορεί η ελιά να σώθηκε αλλά η δάφνη κατεμαράνθη. Και από τους αγλαόμορφους νέους με στεφάνια ελιάς καταντήσαμε στους τοξικομανείς σταυρωτήδες και τους εσταυρωμένους των πεύκων.