Τα Χριστούγεννα της Αθήνας. Τα Χριστούγεννα της πόλης μας. Τα φετινά Χριστούγεννα. Τα δικά μας. Μέσα στην παράνοια των ημερών και με το ερώτημα των παιδιών να αιωρείται στους ουρανούς της πόλης. Μπορείς να κωφεύσεις; Μπορείς να μην το ακούς; Μπορείς να μη σου τρυπάει τα τύμπανα; Μπορείς να μη δακρύζεις; Μπορείς;
Αν μπορείς, τότε γύρνα σελίδα. Τράβα αλλού. Δεν είσαι για εδώ. Δεν είναι για σένα αυτά που γράφω.
Κάποτε λέω πως στους ναούς της Δημοκρατίας ένα τουλάχιστον κλίτος θα αφιερωθεί σε τούτα τα περίεργα Χριστούγεννα. Στην απρόσμενη γέννηση μιας νέας μορφής διαμαρτυρίας.
Τότε και θα αναζητηθούν τα σπέρματα που τη γονιμοποίησαν και οι συνθήκες που την κυοφόρησαν. Και ίσως ίσως κάποιος να βρεθεί να μιλήσει για ένα ανοιξιάτικο φθινόπωρο δυο χρόνια πριν. Τότε που οι δάσκαλοι των σημερινών δεκαπεντάχρονων βρέθηκαν στους δρόμους της ίδιας πόλης. Γιατί και τότε έτσι αυθόρμητα, έτσι από τα κάτω άστραψε το φως. Όπως πρέπει να έρχεται πάντα. Από κάτω...
Παράθεση :
Εν τη ενώσει η δύναμις.
Τους κυβερνώντας πρέπει να τούς διαφωτίσωμεν, εμείς πρέπει να τους καθοδηγήσωμεν. Εκ των κάτω το φώς. Καί ευτυχή τά έθνη εις τα οποία τα τοιχώματα του σχολείου δεν γίνονται τείχη σινικά αποκλείοντα την ζωήν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ
Ευτυχή εκείνα τα έθνη... Στο δικό μας δε μιλάμε καν για τείχη σινικά. Μιλάμε για σάβανα. Χρονιάρες μέρες και ξέρω πως δεν πρέπει έτσι να μιλάμε. Να αφήσουμε πρέπει και ζητάν αρκετοί συνομιλητές στην άκρη τα θλιβερά και να ξαποστάσουμε λίγο με χριστουγεννιάτικη γαλήνη. Μα πώς την ψυχή να κόψουμε στα δυο; Πώς τόσο γρήγορα να λησμονήσουμε όσα ετούτο το Δεκέμβρη ζήσαμε;
Και πώς να αδιαφορήσουμε στο ερώτημα των παιδιών; Των παιδιών μας; Εκτός και βρήκαμε απάντηση να δώσουμε. Βρήκαμε; Πού πάνε; Πού τους ετοιμάζουμε να πάνε;
Ανοικτό το ερώτημα και περιμένει τις απαντήσεις σας...
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ Υποπλοίαρχος
Αριθμός μηνυμάτων : 411 Ηλικία : 59 Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Registration date : 08/10/2008
Θέμα: Απ: Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω; Παρ Δεκ 26, 2008 11:48 am
Να ευχηθούμε αυτή η θλίψη και η αγωνία των ημερών να γίνει νέα δυναμική για αγώνες που θα καθαγιάσουν τα όνειρά μας. Απλά όνειρα. Να σφίγγουμε το χέρι ο ένας του άλλου και να τραγουδάμε τα λόγια του ποιητή "και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά, καταλαβαινόμαστε τώρα...". Απλά λόγια αλλά με δύσκολη πρακτική για να φτάσουμε ως εκεί. Και πρέπει να υψώσουμε τείχη για να διαφυλάξουμε την Παιδεία μας. Ο μύθος του Δία έχει πολλά να πει. Η Ρέα τον ανέθρεψε μέσα σε σπήλαιο για να τον προφυλάξει από τον Κρόνο. Θέλει χρόνο και υπομονή αυτό. Και οι έχοντες την Παιδεία στα χέρια τους, ας τη βάλουν και στην καρδιά τους. Ξέρω, το σύστημα δεν ευνοεί. Θα το αφήσουμε έτσι; Όχι άλλα λόγια, όχι άλλα δακρύβρεχτα κείμενα. Όλοι πρέπει να συμπορευτούμε σε ένα δρόμο που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Η νεολαία το απαιτεί. Εμείς έχουμε το χρέος. Ας σηκωθούμε να γίνουμε αρωγοί των ονείρων τους. Καλή Αρχή. Και πάντα με μιά Καλή Αρχή ξεκινάνε τα καλά χρόνια.
Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω;
Σελίδα 1 από 1
Παρόμοια θέματα
Παρόμοια θέματα
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης