ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ;

Λίγα 24ωρα πριν... τότε που ξέσπασε σαν κεραυνός η τραγωδία στο κεφάλι μας... ο θάνατος ενός 15χρονου στα Εξάρχεια.

Και μπαίνω κάποια στιγμή στο τσατ. Σε ένα από τα τσατ που είναι ενσωματωμένα στο φόρουμ για καλύτερη επικοινωνία μεταξύ μας. Το μήνυμα που βρήκα εκεί αφορούσε τι άλλο, το θάνατο του Αλέξη. Ανάμεσα στα άλλα όμως έγραφε και τούτο:

Πού ήταν οι γονείς;

Κι εννοούσε ο φίλος μας πού ήταν οι γονείς του Αλέξη. Γιατί τον άφησαν να πάει στα Εξάρχεια. Δε θέλω να πω ποιος το έγραψε. Παιδί είναι κι εκείνος και καταλαβαίνω πως δεν το έγραψε με κακή πρόθεση. Όμως δεν κρύβω πως όταν το διάβασα, θύμωσα. Αυτό ήταν το ζήτημα; Πού ήταν οι γονείς του παιδιού; Ή πού είναι το ίδιο το παιδί τους τώρα;

Πέρα όμως από τη δική μου απάντηση, σήμερα ήρθε μπρος μου και η απάντηση των φίλων του Αλέξη. Την αναδημοσιεύω έτσι όπως την άφησαν οι ίδιοι πάνω στον τάφο του:

Παράθεση :

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"..
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!

Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!

Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!

Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Που είναι οι γονείς;

Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας.

Και την αφιερώνω τούτη την επιστολή των φίλων του, στο φίλο που ρώταγε κι εκείνος ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ...

Ίσως τελικά να εννοούσε κι εκείνος το ίδιο... Έστω και αν εγώ τον παρεξήγησα...

Πού είναι; Στα τάρταρα από το Σάββατο το βράδυ. Πού αλλού;

Το γεννάς, το ανατρέφεις με χίλια βάσανα, κι αρκεί ένας ανεγκέφαλος μπάτσος για να στο στείλει στο χώμα.

Ούτε για μας χρειάζονται δακρυγόνα.