Αντάρης...και θεία δηλητήρια.

Η αίσθηση μιάς αχαλίνωτης άνοιξης, προξένησε ρήγμα στους ουράνιους αισθητήρες. Σιωπή ... "είς δε λόγον θείον βλέψας, τούτω προσέδρευε"... Μα είμαι κυαμοφάγος αμαρτιογεύστης, παρ'όλο το θείο παράγγελμα της απαγόρευσης. Οι ουράνιοι θρόνοι σμιλεύονται απο τον θάνατο και τον έρωτα "ήδ' ¨Ερος ός κάλλιστος έν αθανάτοισι θεοίσι, λυσιμελής, πάντων τε θεών πάντων τ'ανθρώπων δάμναται έν στήθεσσι νόον και επίφρονα βουλήν". Κανείς δεν παίζει με την αμάθεια. Αύριο θα σε δώ. Αύριο θα είσαι εδώ. Νότιο ημισφαίριο σε αναζήτηση του ογδόου. Νότιο στεφάνι στο Βωμό του Οφιούχου και ο Λύκος να χώνει την μουσούδα του στον Κανόνα του Ουρανού. Μη σηκώσεις το βλέμμα σου, θα κοκκινίσει απο το αίμα του Αντάρη. ¨Αλλωστε μια παρθένα Θεά διέταξε να γίνει ο φόνος. Μήν ανακατευτείς, κράτα την αίσθηση μιάς αχαλίνωτης άνοιξης. Περκάζω τις ώρες. "Οχι άλλο φώς, όχι άλλη σπονδή στο χρόνο. ¨Ενα ... Δύο ... "Απειρο. Θέλω μονάχα να κρατήσω στα χέρια μου πυγολαμπίδες χαμένων ονείρων.Χμ! Χαμένων? Καμία σημασία δεν έχει. Ελεύθερος πολιορκημένος "και ο ουρανός καμάρωνε, και η γή χειροκροτούσε΄Κάθε φωνή κινούμενη κατά το φώς μιλούσε, κι εσκόρπα τα τρισεύγενα τα λουλούδια της αγάπης΄ "Ομορφη, πλούσια, και άπαρτη, και σεβαστή, και αγία!" Ελεύθερος πολιορκημένος ποιητή, και έχουν τα μάτια μου μάθει από την άπειρη ερμιά. Και σύ κόρη ουράνια, μή βεβηλώσεις άλλο το χρόνο μου. "Ασε με τελευταίο φρουρό στη φρυκτωρία της Σιθωνίας, να περιμένω το Βυζαντινό στόλο. Κανείς δε μου είπε ότι έπεσε η βασιλεύουσα, ούτε θέλω να το δώ. "Αλλωστε μου έχει τάξει η θάλασσα κτερίσματα, πορφύρες και λάβα ηφαιστείου. Εσύ κράτα ήχο πλάγιο δεύτερο στην Βυζαντινή θρηνωδία κάποιου πολεμικού μουσείου. Ο Παλαιολόγος ερωτεύθηκε θανάσιμα το χρέος στα Εξαμίλια. Το 'ξερε ερχόταν 1453. Ποιός τρομάζει το θάνατο αλήθεια..."κι εκείνος που θέλει να είναι ένας δημιουργός, στο καλό και στο κακό πρώτα πρέπει να είναι ένας καταστροφέας κι ένας απο εκείνους που συντρίβουν τις αξίες. ¨Ετσι, το υπέρτατο κακό είναι μέρος της υπέρτατης καλοσύνης-όμως αυτό είναι που δημιουργεί..." Ecce Homo. Ξέρω εσύ τώρα αναζητάς τον Ωρίωνα και το φονιά του, για να ορκιστείς στον Κύνα. Μέγιστος μεγίστων δαίμων έρως εστί. ¨Ηχος πλάγιος στο αργυροστέφανο απρόσωπο αγίου. Κάποτε θα καταλάβεις το ρήγμα της "Ανοιξης στα λόγια της χαμένης Περσεφόνης.