HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 11:35 am

«Η Βρετανία δεν είναι διατεθειμένη να επιστρέψει τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, ούτε δανεικά, γιατί η Ελλάδα αρνείται να αποδεχθεί ότι οι Βρετανοί κατέχουν νόμιμα τα φημισμένα αριστουργήματα».

Ας δώσει καλύτερα την απάντηση στον Μπερνέλ ο συμπατριώτης του, Φρέντερικ Χάρισσον που γύρω στα 1891 δημοσίευσε στο περιοδικό The Nineteenth Century άρθρο του με τίτλο "Give back the Elgin Marbless".

Ο συντάκτης του άρθρου αυτού έκανε έκκληση στα ευγενέστερα αισθήματα του αγγλικού έθνους για την απόδοση των γλυπτών στην Ελλάδα, αποδεικνύοντας ότι η αφαίρεση συστατικών μερών του οικοδομήματος του Παρθενώνα δεν ήταν πλέον ανεκτή ούτε συμφέρουσα, όπως και ότι η απόδοση ήταν επείγουσα και ως έργο δικαιοσύνης και ως πράξη συμφέρουσα την επιστήμη και τις καλές τέχνες. Αναφερόμενος ιδιαίτερα στη διαμαρτυρία του Λόρδου Βύρωνα για την αφαίρεση των αρχαιοτήτων και τη μεταφορά τους στην Αγγλία, ο Χάρισσον γράφει ότι δεν είπε τίποτα το υπερβολικό. Απεναντίας, οι διαμαρτυρίες του έσωσαν το γόητρο και το καλό όνομα της Αγγλίας.


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Loukia Sofou στις Τετ Οκτ 15, 2008 11:52 am, 5 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 11:38 am

....

Ασφαλώς είναι πια καιρός να σκεφτούμε πότε και πώς θα επιστραφούν στην Ακρόπολη τα Ελγίνεια Μάρμαρα. Σε τελευταία ανάλυση εκεί πρέπει να βρίσκονται : και όσο πιό γρήγορα και πιό κομψά συμβεί αυτό, τόσο το καλύτερο. Τα ενενήντα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που εγκατέλειψαν την Αθήνα, έχουν αλλάξει εντελώς τις συνθήκες και τα δεδομένα. Τα αίτια που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τον Λόρδο Έλγιν που τα αφαίρεσε και τη βρεττανική κυβέρνηση που τα δέχτηκε, έχουν χαθεί οριστικά. Όλα εκείνα τα αίτια συνηγορούν τώρα υπέρ της επιστροφής τους στην εθνική και φυσική τους πατρίδα. Η προστασία αυτών των μοναδικών μνημείων, τα συμφέροντα των μελετητών της τέχνης, η υπερηφάνεια για την εθνική ιδιοκτησία και η δύναμη της αδράνειας να αφήνουμε τα πράγματα ως έχουν, όλα βροντοφωνάζουν να επαναφέρουμε τα ιερά κομμάτια σε εκείνο τον αθάνατο απόκρημνο βράχο, όπου τα τοποθέτησαν ο Περικλής και ο Φειδίας πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν.
Είναι σύνηθες να ισχυριζόμαστε πως αυτά τα ατίμητα έργα είναι ασφαλή στο ΒρεττανικόΜουσείο, ενώ στην Αθήνα θα ήταν εκτεθειμένα σε κινδύνους. Ότι στο Λονδίνο οι σπουδαστές της τέχνης από όλο τον κόσμο μπορούν να μελετούν, ενώ στην Αθήνα θα ήταν κρυμμένα από την ανθρώπινη ματιά. Ότι τα Ελγίνεια Μάρμαρα έχουν γίνει πλέον ένα "βρεττανικό συμφέρον" τόσο απόλυτο όσο το Κτηματολόγιο της Αγγλίας του 1086. Ότι, αφού ανήκαν στο κράτος μας για εβδομήντα τέσσερα χρόνια, είναι πλέον πολύ αργά να σκεφτούμε να τα πειράξουμε.
Καθένας απ'αυτούς τους ισχυρισμούς είναι μια σοφιστεία και το ακριβώς αντίθετο είναι σε κάθε περίπτωση αληθές. Θα ήταν πολύ περισσότερο ασφαλή από χέρι ανθρώπου στην Ακρόπολη απ'όσο θα ήταν στο Λονδίνο. Και ενώ το κλίμα και η κάπνα του Μπλούμσμπερυ επηρεάζουν αργά την επιφάνειά τους, που θρυμματίζεται, ο καθαρός αέρας της Ακρόπολης θα τα διατηρούσε αιώνες περισσότερο. Η Αθήνα είναι πλέον μια αρχαιολογική σχολή πολύ πιό κεντρική από το Λονδίνο. Και οι σπουδαστές της τέχνης απ' όλο τον κόσμο θα ωφελούνταν αφάνταστα αν έβλεπαν συγκεντρωμένο το διάκοσμο του Παρθενώνα και στον ίσκιο του ίδιου του Παρθενώνα. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα είναι χίλιες φορές πιό πολύτιμα για τον ελληνικό λαό και πιό σημαντικά απ'όσο θα μπορούσαν ποτέ να είναι για τον αγγλικό λαό, που απλώς τα αγόρασε. Και τι σημαίνουν τα εβδομήντα τέσσερα χρόνια που έμειναν αυτά τα ακρωτηριασμένα κομμάτια στο Μπλούμσμπερυ, σε σύγκριση με τα 2.240 χρόνια που βρίσκονταν στην Ακρόπολη;
Tο βασικό επιχείρημα για την κράτηση των μαρμάρων στο Λονδίνο είναι πως εδώ είναι ασφαλή, ενώ είναι άγνωστο τί μπορεί να τους συμβεί στην Αθήνα. Κατά μία έννοια ευελπιστούμε πως είναι ασφαλή στο Λονδίνο. Ωστόσο βρίσκονται στην καρδιά μιάς μεγαλούπολης, και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το Μουσείο δεν θα μπορούσε να καταστραφεί σε κάποια μεγάλη πυρκαγιά στο Μπλούμσμπερυ.
Όσο για πολιτικές ή στασιαστικές ταραχές, δεν πρέπει να τις φοβόμαστε περισσότερο στην Αθήνα απ'όσο στο Λονδίνο. Ενώ το Παρίσι, το Βερολίνο, η Βιέννη και η Ρώμη μέσα σε πενήντα χρόνια έχουν υπάρξει θέατρα τρομερών οδομαχιών, δεν έχει συμβεί τίποτα παρόμοιο στην Αθήνα από την ίδρυση του βασιλείου. Ακόμα και αν συνέβαινε, θα ήταν ασύλληπτο να πειράξει την Ακρόπολη μια οδομαχία ή μια πυρκαγιά. Θα μπορούσε κανείς εξίσου να ισχυριστεί πως μια συμπλοκή στο Κάνονγκεϊτ του Εδιμβούργου θα ήταν πιθανό να καταστρέψει την κιονοστοιχία ψηλά στο Κάλτον Χιλ. Ακόμα κι ένας βομβαρδισμός της πόλης των Αθηνών δεν θα πείραζε την Ακρόπολη, εκτός αν γινόταν με άμεση και δόλια προμελέτη. Μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο πως το Μουσείο που βρίσκεται τώρα στην κορυφή της Ακρόπολης, είναι ένα σημείο ιδανικά προφυλαγμένο από τη φύση από κάθε πιθανό κίνδυνο φωτιάς, τυχαίας βλάβης, εμφύλιο ή ξένο πόλεμο. Μακάρι να ήταν το περιεχόμενο του Λούβρου, η Εθνική Πινακοθήκη και το Βατικανό εν μέρει τόσο ασφαλές. Και συμβαίνει επίσης, αυτό το ιδανικά ασφαλές σημείο για τη φύλαξη των ατίμητων κειμηλίων να είναι ακριβώς το σημείο όπου μια λαμπρή ιδοφυϊα και ένας θαυμάσιος λαός τα τοποθέτησαν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.
As δεχτούμε ότι τα Ελγίνεια Μάρμαρα είναι (από ανθρώπινη πλευρά) ασφαλή στο Μπλούμσμπερυ από κάθε ενδεχόμενο κίνδυνο φωτιάς ή εξέγερσης - που είναι ήδη πολύ - εντούτοις είναι βέβαιο πως το κλίμα του Μπλούμσμπερυ είναι πολύ πιό βλαβερό γι'αυτά από το κλίμα της Ακρόπολης. Το κλίμα της Ακρόπολης είναι ασφαλώς το καλύτερο που θα μπορούσε να διαθέσει η Ευρώπη για τη συντήρησή τους, ενώ το κλίμα του Μπλούμσμπερυ είναι ένα από τα χειρότερα. Ο καθένας γνωρίζει πως το θαυμαστό πεντελικό μάρμαρο αντέχει στην αττική ατμόσφαιρα εφόσον είναι σώα η επιφάνειά του. Όταν η επιφάνεια χαθεί και οι ρωγμές αρχίζουν να εισχωρούν βαθιά στην ύλη, η φθορά του μαρμάρου προχωρεί ραγδαία. Πηγαίνετε στο Μουσείο μας και παρατηρήστε τις βαθιές ουλές που χαράζουν σε παράλληλες γραμμές το θώρακα και τα πλευρά του ποτάμιου θεού Ιλισσού. Νύχτα και ημέρα εκείνες οι ουλές γεμίζουν αθόρυβα με την κάπνα του Λονδίνου. Είναι αναμφίβολα αληθές πως τα αρχαία μάρμαρα περιστασιακά πλένονται και καθαρίζονται. Αλλά με τι κόστος και με ποιούς κινδύνους!
Βεβαίως, ο κύριος στο Πωλ Μωλ** ή στην πολυθρόνα της λέσχης έχει έτοιμο το σαρκασμό του: "Σκοπεύετε να στείλετε όλα τα αγάλματα πίσω στα μέρη που τα βρήκατε ; " Aυτό είναι ανοησία. Τα Ελγίνεια Μάρμαρα στέκονται σε ένα βάθρο τελείως διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα αγάλματα. Γιατί δεν είναι αγάλματα : είναι αρχιτεκτονικά μέλη ενός μοναδικού οικοδομήματος, του πιό διάσημου στον κόσμο. Ενός οικοδομήματος που ακόμα στέκεται, αν και ερειπωμένο, είναι το εθνικό σύμβολο και το ιερό κειμήλιο ενός ευγενικού λαού και αποτελεί τόπο προσκυνήματος για την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Όταν ο πολιτισμένος άνθρωπος κάνει το προσκύνημά του στην Ακρόπολη και δρασκελίζει τα Προπύλαια, αντιλαμβάνεται το εξαίσιο ιερό της Απτέρου Νίκης με ένα μέρος της ζωφόρου του ακέραιο και το υπόλοιπο της ζωφόρου παραγεμισμένο με γύψο, γιατί το πρωτότυπο βρίσκεται στο Λονδίνο. Πηγαίνει ύστερα στο Ερέχθειο, κι εκεί βλέπει ότι μία από τις πανέμορφες Καρυάτιδες που στηρίζουν το υπόστεγο είναι ένα ομοίωμα, γιατί το πρωτότυπο βρίσκεται στο Λονδίνο. Πηγαίνει στον Παρθενώνα και εκεί παρατηρεί τα αετώματα που ρήμαξε ο Λόρδος Έλγιν και άφησε ένα ερείπιο απογυμνωμένο από τις μορφές του. Βλέπει μακριές γυμνές λωρίδες από σπασμένο μάρμαρο, απ'όπου ξεριζώθηκε το εσωτερικό του αετώματος, και τις δεκαέξι τρύπες απ'όπου οι δύο πρεσβευτές απέσπασαν τις μετόπες. Εμείς οι Άγγλοι έχουμε ξεριζώσει και κρατάμε θεμελιώδη μέλη ενός σπουδαίου εθνικού οικοδομήματος, που φέρει την ερείπωση στο φαγωμένο του μέτωπο και που, όπως ο Οιδίπους στον Κολωνό, αποδεικνύει τις άδειες κοιλότητες απ' όπου εμείς ξεριζώσαμε τα μάτια του ίδιου του Φειδία.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 11:40 am

Όταν ο Λόρδος Έλγιν διέπραξε αυτή την απαίσια καταστροφή, μπορεί ειλικρινά να σκεφτόταν πως διαφύλασσε αυτά τα πολύτιμα κειμήλια για την ανθρωπότητα. Οι Τούρκοι δεν τους έδιναν σημασία και οι λιγοστοί Έλληνες μπορούσαν μόνο να μουρμουρίζουν και να αναστενάζουν σιωπηλά. Τώρα όμως όλα έχουν αλλάξει. Για το ελληνικό έθνος τα ερείπια της Ακρόπολης είναι πλέον πολύ πιό σημαντικά και ιερά από οποιαδήποτε άλλα εθνικά μνημεία για οποιουσδήποτε άλλους λαούς. Αποτελούν το εξωτερικό και ορατό σημάδι της εθνικής τους υπόστασης και αναγέννησης. Χωρίς τις ένδοξες παραδόσεις των Αθηνών, των οποίων αυτά τα θλιβερά ερείπια είναι η αέναη απεικόνιση, η Ελλάδα ποτέ δεν θα είχε κερδίσει τη συμπάθεια του πολιτισμένου κόσμου και δεν θα είχε βοηθηθεί, ώστε να καθιερωθεί ως ελεύθερο κράτος. Κατά βάθος η Κόρινθος πάνω στον Ισθμό της, ιππαστί και στις δύο θάλασσες, είχε πολύ ισχυρότερες αξιώσεις ως πρωτεύουσα. Η ύπαρξή της Ακρόπολης κατέστησε αδύνατη οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα εκτός από την Αθήνα, καθώς ενσωματώνει την ίδια την Ελλάδα στο θεμέλιο της αρχαίας δόξας της.
Έτσι, για την ελεύθερη Ελλάδα η Ακρόπολη είναι το μεγάλο εθνικό σύμβολο : περισσότερο από ό,τι είναι το Φόρουμ και το Παλατίνο για τη Ρώμη, περισσότερο απ'ό,τι είναι το Ντουόμο και το Παλάτσιο Βέκιο για τη Φλωρεντία, περισσότερο απ' ό,τι είναι η Νοτρ Νταμ και το Λούβρο για το Παρίσι, περισσότερο απ' ό,τι είναι το Αβαείο, το Ουέστμινστερ Χωλ και ο Πύργος στο Λονδίνο. Η Ρώμη, η Φλωρεντία, το Παρίσι και το Λονδίνο έχουν πλήθος από ιστορικά μνημεία και εθνικά αναμνηστικά. Όλες αυτές οι πόλεις έχουν πολλούς άλλους αιώνες αρχαίας ιστορίας και πολλές άλλες περιόδους εθνικών επιτευγμάτων. Η Αθήνα έχει μόνο μία : η Ελλάδα επικεντρώνεται γύρω από την Αθήνα : και ως αρχαία Αθήνα εννοείται η Ακρόπολη και η γύρω περιοχή.
Εμείς διακηρύσσουμε πως είμαστε υπερήφανοι για τον Πύργο μας, για το Αβαείο και για τα εθνικά μας μνημεία. Για τον σημερινό Αθηναίο πατριώτη η Ακρόπολη αντιπροσωπεύει τον Πύργο, το Αβαείο, τον Άγιο Στέφανο, το Ουέστμινστερ Χωλ, το Κτηματολόγιο, τη Μάγκνα Κάρτα και όλα τα ιστορικά μας μνημεία μαζί. Δεν έχει τίποτε άλλο. Και η θέα, μέρα και νύχτα, εκείνου του πελώριου, ερημικού, πανύψηλου όγκου από ερείπια, με το αλλόκοτο αλλά σιωπηλό μήνυμά του από το παρελθόν, δημιουργεί στη λεπτή φαντασία ενός ευαίσθητου λαού μια αίσθηση απέραντα βαθύτερη απ' ό,τι δημιουργεί το Αβαείο μας σε έναν Λονδρέζο. Και κάθε πρωί και βράδυ που σηκώνει τα μάτια ο Αθηναίος στο δικό του Αβαείο βλέπει τις ουλές, απ' όπου, σε καιρό εθνικής ταπείνωσης, ένας πλούσιος Άγγλος ξερίζωσε κομμάτια από το οικοδόμημα για να τα βάλει στη συλλογή του. Ποιό θα ήταν το αίσθημα ενός Άγγλου αν έβλεπε το Αβαείο να απογυμνώνεται μέσα σ' αυτόν τον αιώνα και γνώριζε πως το ιερό του Εδουάρδου του Εξομολογητή, οι τάφοι των Βασιλέων, το τέμπλο του ιερού, το Κάθισμα και το Σπαθί, οι κολόνες από μάρμαρο του Πάρμπεκ στο εγκάρσιο κύτος και το Συνοδικό αφαιρέθηκαν, όταν η χώρα ήταν στην κατοχή ενός ξένου εχθρού, από έναν ερασιτέχνη με λεπτό γούστο για αντίκες και καλή όσφρηση για αγορές σε τιμή ευκαιρίας, για να γίνουν μέρος της "συλλογής" του ; Η περίπτωση όμως είναι ακόμα πιό σημαντική : γιατί τα Ελγίνεια Μάρμαρα δεν είναι αγάλματα ή τάφοι. Αποτελούν αναπόσπαστα μέρη του πιο συμμετρικού οικοδομήματος που έχει αναγερθεί ποτέ από άνθρωπο.
Φυσικά, οι αρχαιότητες που βρέθηκαν στην Ελλάδα έχουν πολύ πιο ουσιαστική σημασία για ένα ολόκληρο έθνος παρά για έναν λαό που απλώς τα αγόρασε ή του τα "παρεχώρησαν". Κανένας λαός στον κόσμο δεν υπερασπίζεται τόσο έντονα τα εθνικά του μνημεία όσο οι σημερινοί Έλληνες. Αυτά διαμορφώνουν τα δικαιώματά τους για συμπάθεια, αυτά είναι το σύμβολο του ιστορικού τους παρελθόντος, η ιδιαίτερη αξίωσή τους για ένα μοναδικό ενδιαφέρον. (...) Σε έναν μέσο υπολογισμό, τα ερείπια και τα μουσεία αξίζουν 100.000 λίρες το χρόνο για τον ελληνικό λαό. Έχουν θεσπίσει αυστηρούς νόμους όχι μόνο για να διατηρήσουν στη χώρα κάθε θραύσμα από την αρχαιότητα, αλλά και για να παραμείνει κάθε νέο εύρημα στην περιοχή και στο σημείο ακριβώς όπου ανακαλύφθηκε. Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε τη σκοπιμότητα του όλου πράγματος. Μια πολύ ισχυρή κυβέρνηση προσφάτως έκρινε αδύνατη τη μεταφορά του Ερμή του Πραξιτέλη από την Ολυμπία στην Αθήνα. Και τώρα, χωρίς αμφιβολία, τα ερείπια της Ολυμπίας αξίζουν μια νέα σιδηροδρομική γραμμή για τους σύγχρονους κατοίκους της Ηλείας.
Η Ελλάδα είναι πια σχεδόν γεμάτη μουσεία. Μόνο στην Αθήνα υπάρχουν επτά ή οκτώ, από τα οποία τα τρία είναι κύριες και σαφώς εθνικές συλλογές. Αυτά, εν πάσει περιπτώσει, είναι τόσο κατάλληλα, τόσο περιποιημένα και τόσο προσιτά, όσο είναι τα μουσεία κάθε πρωτεύουσας στον κόσμο. Χρόνο με το χρόνο και σχεδόν μήνα με το μήνα η αξία και η σπουδαιότητά τους μεγαλώνει. Με εξαιρετική κρίση οι Έλληνες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό Μουσείο πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, κατάλληλα ενσωματωμένο στην νοτιοανατολική γωνία, στο οποίο εκθέτουν κάθε θραύσμα που διασώθηκε, όχι in situ, από όλα τα κτίρια που έχουν οικοδομηθεί στην Ακρόπολη. Αυτό το Μουσείο, όσο κι αν είναι μικρό, είναι ήδη ένα από τα σημαντικότερα που υπάρχουν για τους σπουδαστές της τέχνης. Εδώ βρίσκονται τα εξαίσια ανάγλυφα της Νίκης, εδώ είναι όλα τα θραύσματα που έχουν σωθεί από τον Παρθενώνα, από τα αετώματα, τις μετόπες και τη ζωφόρο. Εδώ βρίσκονται επίσης οι αρχαϊκές μορφές από τους ναούς που κατέστρεψε ο Ξέρξης προ της Σαλαμίνας. Αυτό το τελευταίο στοιχείο και μόνο εντάσσει το μικρό Μουσείο της Ακρόπολης στην πρώτη σειρά των συλλογών της υφηλίου όσον αφορά τη μελέτη της ιστορίας της τέχνης. Για την ιστορία της γλυπτικής, μέσα στα είκοσι τελευταία χρόνια η Ακρόπολη έχει γίνει ο αυτονόητος τόπος συνάντησης των σπουδαστών. Οι Έλληνες, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έχουν ιδρύσει ειδικές σχολές αρχαιολογίας και άλλα κράτη έχουν δημιουργήσει λιγότερο επίσημα κέντρα σπουδών. Το αποτέλεσμα είναι πως η Αθήνα είναι πλέον μια σχολή αρχαιολογίας, πολύ πιό σημαντική και πολύ πιο διεθνής στο χαρακτήρα απ' ό,τι είναι ή μπορεί να είναι το Λονδίνο.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 11:40 am

Με ποιό δικαίωμα, εκτός από εκείνο της κατοχής, συνεχίζουμε να κρατάμε μακριά από τους σπουδαστές και τους προσκυνητές, που συρρέουν στην Ακρόπολη απ' όλα τα σημεία του πολιτισμένου κόσμου, ουσιαστικά μέρη του μοναδικού οικοδομήματος το οποίο έρχονται να μελετήσουν, αυτό το διάκοσμο που χάνει το μισό καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον, όταν 4.000 θαλάσσια μίλια τον χωρίζουν από το κτίριο όπου ανήκει ; Κάθε τυχαίος ερασιτέχνης, αλλά και κάθε αδαής της τέχνης, μπορεί αμέσως να αντιληφθεί πόσο πολύ κερδίζουν τα γλυπτά του Φειδία όταν μπορεί να τα δει κανείς στην αττική λιακάδα, μέσα στο αρχιτεκτονικό πλαίσιο για το οποίο φιλοτεχνήθηκαν και, τουλάχιστον, κάτω από τον ίσκιο του κτιρίου του οποίου αποτελούν μέρος. Οι ερειπωμένες κιονοστοιχίες είναι απαραίτητες για να εξηγήσουν τα γλυπτά και τα γλυπτά χαρίζουν ζωή και φωνή στις ερειπωμένες κιονοστοιχίες. Αυτοί οι ημίθεοι μοιάζουν να μαραζώνουν και να υποφέρουν στη σκοτεινιά του Λονδίνου : στην πάτρια λιακάδα αυτά τα κομμάτια μοιάζει να αναπνέουν ξανά. Πάνω στην Ακρόπολη κάθε θραύσμα από το πνεύμα του Φειδία φαίνεται τόσο ιερό και σεβαστό σαν να ήταν τα ίδια τα οστά ενός ήρωα. Στο Μουσείο του Λονδίνου είναι αντικείμενα ενός ειδικού ενδιαφέροντος, όπως το Ντόντο ή η στήλη της Ρωσέττης - ενός πολύ μορφωτικού και έντονου ενδιαφέροντος - , αλλά δεν είναι κειμήλια που τα κάνει ιερά στα μάτια μας το έδαφος που πατάμε, όπως οι τάφοι των Εδουάρδων ή οι τάφοι των ποιητών μας στο Αβαείο. Στο Βρεττανικό Μουσείο οι εξαίρετοι διευθυντές, νιώθοντας πόσο το genious loci επηρεάζει αυτά τα Ελγίνεια Μάρ-μαρα, έχουν τοποθετήσει μακέτες, γύψινα ομοιώματα και άλλα μέσα για να εξηγήσουν στον επισκέπτη το σχήμα της Ακρόπολης και τη θέση αυτών των γλυπτών στον Παρθενώνα. Προσπαθούν να μεταφέρουν την Ακρόπολη στην αίθουσα του Έλγιν στο Μπλούμσμπερυ, αντί να στείλουν τα περιεχόμενα της αίθουσας πίσω στην Ακρόπολη! Θα μπορούσε κανείς κάλλιστα να φανταστεί πως οι τάφοι των βασιλέων στο Αβαείο έχουν μεταφερθεί και τοποθετηθεί σε ένα Μουσείο στην Αγία Πετρούπολη, και πως ο Ρώσος φύλακας των αρχαιοτήτων έχει στήσει δίπλα τους μια μακέτα του Αβαείου για να δώσει στο μοσχοβίτικο κοινό μια αμυδρή αίσθηση του genius loci.
Eίναι αρκετό για να κοκκινίσει από ντροπή κάθε έντιμος Άγγλος όταν βλέπει για πρώτη φορά τις απαίσιες ρωγμές που άνοιξε το βρετανικό (βόρειο βρετανικό) γούστο στο ναό αυτό - και ύστερα κατεβαίνει στο ταπεινό Μουσείο όπου φυλάσσονται τα απομεινάρια. Δεν είναι τόσο σημαντικά, όπως τα Ελγίνεια λάφυρά μας, όμως είναι πολύ σημαντικά, ωραία και μοναδικά και ατίμητα. Και μετά έρχονται ολόκληρες σειρές από γύψινα ομοιώματα - τα πρωτότυπα στο Λονδίνο - και έτσι όλη η σειρά είναι ακρωτηριασμένη και παραμορφωμένη. Στην περίπτωση τουλάχιστον μιας μετόπης, το Μουσείο της Ακρόπολης κατέχει το ένα ήμισυ, ενώ το άλλο βρίσκεται στο Λονδίνο. Έτσι ώστε από μια ενότητα - έργο μιας τέλειας ιδιοφυϊας - που διασώθηκε στο σύνολό της, το Λονδίνο εκθέτει το ένα ήμισυ σε μάρμαρο και το άλλο ήμισυ σε γύψινο ομοίωμα, ενώ η Ακρόπολη επιδεικνύει το άλλο ήμισυ σε μάρμαρο και το υπόλοιπο σε γύψο. Και βέβαια, αν ειλικρινά σεβόμαστε την υψηλή τέχνη, θα ήταν τουλάχιστον ευπρεπές να εκτεθεί το πρωτότυπο στο σύνολό του. Φαίνεται όμως πως στον δέκατο ένατο αιώνα δείχνουμε τον βαθύ σεβασμό μας για μια μεγαλοφυϊα κόβοντας στα δύο ένα από τα έργα της και εκθέτοντας τα θραύσματα ακρωτηριασμένα στην άλλη άκρη της Ευρώπης, όπως οι μοναχοί του Μεσαίωνα, που νόμιζαν πως η τιμή της χώρας τους έγκειται στο να εκθέτουν εδώ ένα πόδι κι εκεί ένα χέρι κάποιου μυθικού προστάτη αγίου.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα συζητούσε μια αναστήλωση του Παρθενώνα και κανείς δεν διανοείται την εγκατάσταση των μαρμάρων στα αετώματα. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει, είναι να επανέλθει στη θέση της η βόρεια ζωφόρος της Απτέρου Νίκης και να επιστρέψει η Καρυάτιδα στις αδελφές της, κάτω από το υπόστεγο του Ερεχθείου. Η διαφορά ανάμεσα στην αίσθηση που προκαλούν τα θραύσματα του Φειδία, όταν τα βλέπει κανείς στο Μπλούμσπερυ, και σ'εκείνη που προκαλούν. όταν τα βλέπει στην Ακρόπολη, είναι τέτοια που μόνο η άγνοια και η χυδαιότητα θα μπορούσαν να την παραγνωρίσουν. Ποιός θα ενδιαφερόταν για τις Παρθένες, τους Αγίους και τις Δεύτερες Παρουσίες από τις πύλες της Αμμιένης, της Ρεμς ή της Σαρτρ αν βρίσκονταν σε εκθέματα πάνω τα βάθρα και καταχωρισμένα στο Μπλούμσπερυ, με ή χωρίς μακέτες του εκάστοτε καθεδρικού ναού ;
H ιδέα πως τα συμφέροντα της τέχνης απαιτούν την κράτηση τμημάτων ενός σπουδαίου οικοδομήματος σε μια ξένη χώρα, είναι ένα καθαρό δείγμα βρετανικής υποκρισίας και καλλιτεχνικής φλυαρίας. Τα πραγματικά συμφέροντα της τέχνης απαιτούν να εκτίθενται μαζί τα κομμάτια του πιο ενδιαφέροντος οικοδομήματος στον κόσμο, τα οποία ο χρόνος και ο άνθρωπος άφησαν ανέπαφα, κάτω από τον πάτριο ουρανό τους και μέσα σ' όλους τους πολύπλοκους συσχετισμούς εκείνου του πλέον ιερού σημείου. Θα μπορούσε κανείς εξίσου να ισχυριστεί πως θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της τέχνης αν αφαιρούσαμε τη Δευτέρα Παρουσία του Μικελάντζελο από τον τοίχο της Καπέλα Σιστίνα, την κόβαμε σε τετράγωνα κομμάτια και την κρεμούσαμε σε χρυσές κορνίζες στην Τραφάλγκαρ Σκουέρ.
Είναι ανώφελο πλέον να ανοίξουμε ξανά την ιστορία της αρχικής λεηλασίας. Η βρετανική αυταρέσκεια ήταν πολύ καιρό ικανοποιημένη με το παλιό γνωμικό fieri non debuit, factum valet. Ευτυχώς το αγγλικό όνομα και η εθνική μας λογοτεχνία έχουν εξαγνιστεί από την εγκληματική πράξη μέσω μιας ευγενούς διαμαρτυρίας που θα επιζήσει των ονομάτων τόσο του Έλγιν όσο και του Ηρόστρατου. Ο Μπάυρον δεν είπε μία λέξη περιττή. Από τις ημέρες του Μπάυρον, όμως, και του Λόρδου Έλγιν όλα έχουν αλλάξει. Η Αθήνα είναι τώρα μια πόλη με κανονική κυβέρνηση και τόσο πολυσύχναστη και σχεδόν τόσο μεγάλη όσο η Φλωρεντία και η Βενετία. Το ελληνικό κράτος, αν και μικρό, διεκδικεί τον ίδιο σεβασμό όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία ή η Ελβετία. Οι γνωστοί σαρκασμοί του Πωλ Μωλ και της Φλητ Στρητ σχετικά με την Ελληνική Δημοκρατία και το ελληνικό αίμα δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση. Η Ελλάδα είναι πλέον ένα φιλικό κράτος με νόμιμη κυβέρνηση. Μέσα σε είκοσι χρόνια, εξάλλου, έχει γίνει μια σταθερή χώρα, ανοιχτή σε όλους, και ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα σπουδών για τον πολιτισμένο κόσμο. Η Ακρόπολη είναι για την Ελλάδα πολύ πιο σημαντική απ' ό,τι είναι η Μάλτα και το Γιβραλτάρρ για την Αγγλία. Ερωτώ λοιπόν, για πόσο διάστημα αυτή η χώρα, μέσα από μια αδαή ιδιοποίηση των "συμφερόντων της τέχνης", θα συνεχίσει να ταπεινώνει τελείως ανάρμοστα έναν μικρό αλλά ευαίσθητο και μάλιστα φιλικό λαό ; Πως θα μπορούσε να διευθετηθεί η επιστροφή, δεν αξίζει να το συζητήσουμε εδώ. Προφανώς με ένα είδος διεθνούς συνθήκης. Το σώμα του Παρθενώνα, βεβαίως, είναι τώρα στην Ακρόπολη. Αλλά το Λονδίνο κρατάει τα πιο πολύτιμα υπολείμματα κι από τα δύο αετώματα. Το Παρίσι φαίνεται πως έχει μία από τις νότιες μετόπες, μερικά θραύσματα από το δυτικό αέτωμα και ένα μικρό τμήμα της ανατολικής ζωφόρου. Το Λονδίνο έχει δεκαπέντε μετόπες από τις αρχικές ενενήντα δύο. Αυτό που απομένει από τις υπόλοιπες είναι ακόμα in situ, ή στο Μουσείο της Ακρόπολης. Το Λονδίνο έχει το μεγαλύτερο μέρος από τη νότια, τη βόρεια και την ανατολική ζωφόρο : το υπόλοιπο βρίσκεται στην Ακρόπολη, εκτός από ένα τμήμα στο Παρίσι. Ευτυχώς η μεγαλοπρεπής δυτική ζωφόρος παραμένει σχεδόν εξ ολοκλήρου in situ. Έτσι τώρα η Ακρόπολη περιέχει :

1. Ό,τι απομένει από το ίδιο το οικοδόμημα.
2. Ορισμένα μεγάλα θραύσματα από τα δύο αετώματα.
3. Ό,τι απομένει από τις ενενήντα δύο μετόπες, εκτός από δεκαέξι.
4. Περίπου το ένα τρίτο από ό,τι υπάρχει από τη ζωφόρο.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 11:41 am

Το ζήτημα είναι πλέον πώς μπορούν όλα αυτά τα κομμάτια να συγκεντρωθούν στην Ακρόπολη. Προφανώς με μια διεθνή συνθήκη, στην οποία η Γαλλία, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε, θα φανεί πρόθυμη να συμμετάσχει. Θα ήταν υπερήφανη να καταθέσει τα λιγοστά της θραύσματα στον βωμό της Αθηνάς, για την ευχαρίστηση να δει την Αλβιόνα να επιστρέφει τα κλοπιμαία. Οι Έλληνες θα δέχονταν κάθε όρο !

Hoc Ithaecus velit, et magno meroentur Atridae.

Δεν θα ταίριαζε στην αξιοπρέπειά μας να κάνουμε μια ποταπή συμφωνία. Τα 35.000 ασημένια νομίσματα (ή μήπως ήταν χρυσά; ) που πληρώσαμε στον Μιλόρδο, ας χαθούν μαζί μ' αυτόν. Θα επιστρέψουμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ακριβώς όπως επιστρέψαμε τα νησιά του Ιονίου και την Ελιγολάνδη στα κράτη όπου ανήκουν, γιατί εκτιμάμε το καλό όνομα της Αγγλίας περισσότερο από κάθε άδικη λεηλασία. Αν πρέπει να καθησυχάσουμε τους κράχτες του Πωλ Μωλ και τις φυλλάδες της αντιπολίτευσης, ας τους δώσουμε να ροκανίζουν κάποια εμπορική συνθήκη. Λίγο ελεύθερο εμπόριο με την Αγγλία θα ικανοποιούσε τους γκρινιάρηδες και θα ωφελούσεε μια για πάντα τους Έλληνες. Ας αφήσουμε όμως τα παζάρια. Ας κάνουμε το σωστό πράγμα ανοιχτόχερα.
Είναι υπερβολικό να ελπίζουμε πως μια τέτοια συνθήκη μπορεί να συνταχθεί από τον Άγγλο, τον οποίο ο κόσμος γνωρίζει ως λάτρη του Ομήρου και τον οποίο οι σημερινοί Έλληνες πάντοτε συσχετίζουν με την πατρίδα τους και τις ελπίδες τους ; Κέρδισε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων, την αναγνώριση της Αγγλίας και το σεβασμό των έντιμων ανθρώπων ανά τον κόσμο, όταν επέστρεψε τα δυτικά νησιά στους συμπατριώτες τους. Ας κερδίσει μια ακόμα πιο σταθερή και συγκινητική ευγνωμοσύνη επαναφέροντας στον ιερό βράχο, που συγκεντρώνει τόσο πολλές από τις αναμνήσεις της ανθρωπότητας, εκείνα τα αμίμητα μάρμαρα τα οποία τοποθέτησαν εκεί ο Περικλής και ο Φειδίας, σε μια ύψιστη στιγμή της ιστορίας του κόσμου. Είναι ποταπή κοροϊδία να τα αφήνουμε σκόρπια στις πινακοθήκες της Ευρώπης εν ονόματι της υψηλής τέχνης.

Φρέντερικ Χάρισσον


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Loukia Sofou στις Τετ Οκτ 15, 2008 12:04 pm, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 12:01 pm

Ας θυμηθούμε τους Αβοριγίνες οι οποίοι πριν οχτώ χρόνια ζήτησαν να επιστραφούν οστά των προγόνων τους που ήταν στο Βρετανικό Μουσείο. Ο τότε πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ από κοινού με τον ομόλογό του Τόνι Μπλερ έκαναν γνωστό το αίτημα στο Βρετανικό Μουσείο και ενώ πριν ήταν εντελώς αντίθετοι οι διευθυντές του μουσείου, μετά από πολλές διαδικασίες γραφειοκρατικής φύσης, επέστρεψαν το 2006 ένα μέρος από αυτά στην Τασμανία.

Για Παρθενώνες να μιλάμε τώρα ;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΤετ Οκτ 15, 2008 10:07 pm

Ίσως για ένα και μόνο λόγο να μην γυρίζουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα τα ελληνικά στη χώρα μας.
Οι "φίλοι" Βρετανοί δε βρίσκουν έλληνες να τα παραδώσουν ...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;   ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ; Icon_minitimeΔευ Νοε 03, 2008 11:58 pm

Μετά τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου ας θυμηθούμε ας θυμηθούμε σαν υπερήφανοι Έλληνες μετά την εισβολή των γερμανών τί ακολούθησε με τις αρχαιοκαπηλίες τους.

Στο φρούριο Πάτρας γκρέμισαν τμήμα της πύλης για να περνούν τα φορτηγά του γερμανικού στρατού.

Στις Μυκήνες προκάλεσαν σημαντικές φθορές στο θησαυρό του Ατρέως προσπαθώντας να αποσπάσουν τους χάλκινους ήλους.

Στην Τίρυνθα έκαναν τεράστιες ζημιές, κατασκεύασαν αντιαεροπορικό καταφύγιο εντός του αρχαιολογικού χώρου, άνοιξαν τάφρους στην Ακρόπολη της Τίρυνθας και έχτισαν πυροβολείο στη Δυτική αυλή.

Στην Αρκαδία ανατίναξαν το κωδωνοστάσιο των Αγίων Αποστόλων Λεονταρίου και ένα τμήμα από τα τείχη της Μεθώνης για να εγκαταστήσουν πυροβολεία. Βομβάρδισαν με κανόνια τη βυζαντινή μονή Βελανιδιάς και το φρούριο της Ιθώμης.

Στην Ολυμπία τα μηχανοκίνητα αφάνισαν τον περίβολο της Άλτιος, αρχιτεκτονικά μέλη των μνημείων και κιονοστοιχίες.
Ανώνυμος γερμανός αξιωματικός από αρχαιολογικό μουσείο κλέβει κεφαλή γυναικείου αγάλματος και το προσφέρει στο στρατηγό List.
Ο αρχαιολόγος Welter άρπαξε το '41 από το μουσείο της Αίγινας πέντε κιβώτια με αρχαιότητες που δεν ξαναγύρισαν ποτέ.

Γερμανοί αξιωματικοί λεηλάτησαν ύστερα από διάρρηξη το μουσείο Θηβών το '41.

Αφαίρεσαν ειδώλια και αγγεία από το μουσείο Ελευσίνας.

Ιδού τι απάντησε γιά όλα αυτά η γερμανική διοίκηση στρατού στην τότε αρχαιολογική υπηρεσία Ελλάδος που κατήγγειλε τις κλοπές με έγγραφο που έστειλε την 27 Φεβρουαρίου 1942 :

"Δεν πρέπει να θεωρηθεί κλοπή, πρόκειται για μορφωμένα άτομα που ενδιαφέρονται για τις ελληνικές αρχαιότητες. Προφανώς ήθελαν να αποκτήσουν ένα ενθύμιο".

Αυτά τα μορφωμένα άτομα εν συνεχεία έκαναν διαρρήξεις στα μουσεία Τανάγρας, Χαιρώνειας και Γαλαξιδίου. Συνέχισαν τους βανδαλισμούς και τις αρπαγές στον ανοικτό αρχαιολογικό χώρο Κορίνθου, από το φρούριο Κυθήρων έκλεψαν μαρμάρινο λέοντα, απογύμνωσαν τις αρχαιολογικές συλλογές από τα μουσεία Βασιλικού και Πεταλιδίου Μεσσηνίας και όλα τα χάλκινα εκθέματα του Μουσείου Θέρμης. Από την μονή Βελλάς έκλεψαν όλα τα παλαιά βιβλία ενώ ο γερμανός διοικητής της Λάρισας αξίωσε και παράλαβε από τον τότε υποτακτικό νομάρχη μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς.

Θα μπορούσα να σας αραδιάσω έναν ολόκληρο κατάλογο κλοπών και κλοπιμαίων. Στις κλοπές τους είχαν συμπαραστάτες και τους Βούλγαρους που στην κυριολεξία λεηλάτησαν το μουσείο Καβάλας ενώ από τα κλοπιμαία άλλα έφτασαν στη Βουλγαρία και άλλα πετάχτηκαν στη θάλασσα. Οι Βούλγαροι συνέχισαν τις βαρβαρότητες και αρχαιοκαπηλίες σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα με μέγιστη βεβήλωση την καταστροφή αρχιτεκτονικών μελών του Αρσινόειου στη Σαμοθράκη.

Όσο για τους φίλτατους Εγγλέζους που τόσο κόπτονται για την τύχη της Ακρόπολης και για τα γλυπτά του Παρθενώνος. ακόμα περιμένουμε να μας πούνε γιατί έστησαν κατά τα Δεκεμβριανά τα πολυβολεία τους εντός της Ακροπόλεως με τις ευλογίες της τότε ελληνικής Κυβέρνησης - και ξέρουμε αυτοί ποιοί ήτανε , καταστρέφοντας τμήμα των Προπυλαίων και λαβώνοντας ανεπανόρθωτα πολλά μάρμαρα του Παρθενώνα και των άλλων ναών. Εύκολη η απάντηση των Εγγλέζων. Έφταιγαν οι κομμουνιστές.

Καμία απάντηση δεν έχει δοθεί από Γερμανούς, Βούλγαρους και Εγγλέζους γι' αυτούς τους βανδαλισμούς. Γιά ένα και μόνο λόγο δεν απάντησαν. Επειδή καμία κυβέρνηση της μετέπειτα ελεύθερης Ελλάδας δεν είχε το σθένος να τους ρωτήσει γι' αυτό.

Ζητάμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω και στην οδό Πανδρόσου στην Πλάκα, σε νόμιμα αρχαιοπωλεία πωλούνται αντικείμενα ανασκαφών και βγαίνουν νόμιμα από τη χώρα μας για τουρίστες που ενδιαφέρονται για την Ελλάδα γιατί δεν υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί να ενδιαφέρονται γι' αυτή τη χώρα. Και αυτό συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας. Θα ήταν αστείο να περιμέναμε εμείς οι Έλληνες μία απάντηση. Είναι εφικτό να τα διεκδικήσουμε. Και αυτή τη διεκδίκηση τη χρωστάει ο Ελληνικός λαός στον εαυτό του. Πρέπει να πάψουνε να μας ξεπουλάνε με νόμους και χρυσόβουλα στα ξένα συμφέροντα. Εδώ γεννήθηκε το φως, εδώ θα το κρατήσουμε. Όποιος θέλει ας έρθει να το πάρει. Και δε μιλάω για πόλεμο. Γιατί όποιος σμιλεύει λόγο μάχεται εν ειρήνη.



Υ.Γ. Τις πληροφορίες τις συνέλεξα από το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου "Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων". 540 σελίδες, αυτό τα λέει όλα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
 
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ;
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: