Γόνος πλούσιας οικογένειας μετά το θάνατο της μητρός και του πατρός του διασπάθησε αλόγιστα την οικογενειακή περιουσία των γονέων του. ¶ ρε Έλληνες ! Στην κριτική πρώτοι! Χωρίς σκέψη, κύμβαλα αλλαλάζοντα. Έτσι, για να λέμε διάφορα. Σας ενδιαφέρει ο γόνος που κατασπατάλησε την περιουσία του, έ; Η δικιά σας περιουσία μωρέ, η δικιά μας περιουσία, η περιουσία της Ελλάδας που την ιδιωτικοποιούν και την πουλάνε στα κονσόρτσια, δε σας ενδιαφέρει; ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και Ο Τ Ε άλλο έχετε. Δικιά μας περιουσία είναι μωρέ. Κι έχουμε βάλει υπάλληλους διαχειριστές που μας την κλέβουν και μας την πουλάνε. Ο γόνος σας πείραξε μωρέ; O γόνος και η μαρίδα του μυαλού σας. Θα μας φάνε οι μεγαλοκαρχαρίες και δε θα το πάρουμε χαμπάρι. Γιατί μας βλέπουν ως ιχθύδια ευτελή, μαινίδια και σηπίδια. που' λεγε και ο Αριστοφάνης. Κακά αφεντικά είμαστε και αδιάφορα. Και θα το κλείσουμε το μαγαζί προς τέρψιν της Ευρώπης. Και δεν έχουμε το σθένος ούτε να απολύσουμε τους κακούς υπαλλήλους. Και είναι εύκολο μωρέ, με την ψήφο. Ναι, με την ψήφο και μας τη δίνουνε μόνο κάθε τέσσερα χρόνια. Μη γυρίζετε το όπλο στο κεφάλι σας προς αυτοκτονία χρεοκοπίας. Αλλά πάνω τους, καταπάνω τους μωρέ, "μιά ούλοι", όπως έλεγε στα παλληκάρια του ο πυρπολητής Μιαούλης. Αντέχετε να βλέπετε την περιουσία της Ελλάδας σε συμφέροντα Αγγλίας, Γαλλίας, Κατάρ; Κατάρα στα κεφάλια τους ! Αλλά επειδή είναι άδεια δεν τους πιάνει. Δέλφακες. Βουρκοκυλιστές στους βόρβορους της ψυχής τους. Και την Ακρόπολη ρε θα πουλήσουνε. Μήπως δεν το κάναν κιόλας; ¶ ρε Μελίνα! Αν ήσουν εδώ, ένα θα ζήταγες : γκρεμίστε αυτό το έκτρωμα! Κι εννοώ το νέο Μουσείο φαστ φουντ της ελληνικής γνώσης. ¶ ρε Μελίνα! Εσύ τουλάχιστον ανέβηκες ψηλά. Μ'αυτούς τί θα κάνουμε; Ανεψιoκουμπάροι και γιοί με Αλσχάιμερ μας κυβερνούν ή θέλουν να μας κυβερνήσουν. Τάκουσες πατέρα; Πατέρα Ύψιστε Δία των Ελλήνων. Πού είναι οι κεραυνοί σου; Tους πουλήσανε μαζί με τη ΔΕΗ. Και μεις γελούσαμε σαν τα παιδιά την άλλη μέρα. Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί... μπήκαν στην πόλη. Και στην κορφή κανέλα εμείς. ¶ντε μωρέ Έλληνες, άντε!
Αφήστε τους γόνους και κατεβήτε στις γωνίες γιατί θα μας τις πάρουνε κι αυτές και θα μείνουμε xωρίς μετερίζια στον κύκλο των χαμένων ποητών. Γιατί ναι μωρέ, ποιητής είναι τούτος ο λαός, αρκεί να το πιστέψει. Και η πίστη είναι πάνω απ' τα κεφάλια μας. Ο ήλιος της Ελλάδας. Αφήστε αυτούς που ορκίζονται στα σκοτάδια για τη φωτεινή πορεία του τόπου.
Υ.Γ.: Αφιερώνω αυτό το ποίημα μου στους πολιτικάντηδες της Ελλάδος που ακουμπάνε τα χέρια τους ορκιζόμενοι στα σκοτεινά συμφέροντα λέγοντάς μας: εμείς είμεθα το φωτεινό το μέλλον.
ΟΡΚΟΙ
Πανσέληνος ... των λύκων
Ο Απόλλωνας θυσία ;
Σαθροί της νύχτας οι βωμοί
Καμιά σπορά δε ρίζωσε εδώ
Τα στάχυα στον ήλιο χρυσίζουν τα όνειρά τους
Εμπρός ... Εμπρός
Εσύ ορκίσου στο σκοτάδι