Λυπάμαι που θέτω το ερώτημα προσθέτοντας τη λέξη gay, το σωστό θα ήταν να το θέσω το ερώτημα χωρίς αυτή. Και να πω ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ. Καμία υποχρέωση δεν έχω να αποδεχτώ κάποιον για φίλο μου. Να τον κάνω μέλος της παρέας μου. Να μοιράζομαι τον ελεύθερο χρόνο μου μαζί του. Να του αφιερώνω έστω και ένα λεπτό της μέρας μου. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη σπαταλάω δεξιά και αριστερά.
Δεν ξέρω τι κάνουν οι υπόλοιποι, αλλά εγώ τους φίλους μου τους διαλέγω και τους επιλέγω με αυστηρά κριτήρια. Έχω αμέτρητους γνωστούς αλλά φίλους λίγους και εκλεκτούς. Και προπαντός όχι μόνιμους. Θυμάμαι από παιδί να λειτουργώ έτσι. Αρκούσε ένα στραβοπάτημα για να διαγράψω οριστικά τον άλλο από την καρδιά μου. Είτε φίλο και φίλη είτε ακόμη πιο στενής σχέσης άνθρωπο. Κι όσες φορές αθέτησα την αρχή μου, διαπίστωσα πως έκανα λάθος. Καλώς ή κακώς, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Κι άμα μία φορά τσεκάρεις τον άλλο αρνητικά, είναι βέβαιο πως και παρακάτω το ίδιο θα ξανασυμβεί. Μόνο τα παιδιά έχουν περιθώρια βελτίωσης και αλλαγών. Οι ενήλικες δεν έχουν κανένα.
Αυτό βέβαια είναι άλλο από εκείνο που έθεσα ως ερώτημα. Για το αν έχουμε υποχρέωση να αποδεχόμαστε τους gay. Δεν ξέρω αν είναι και σωστός ο όρος, αν αφορά δηλαδή εξίσου άντρες και γυναίκες ομοφυλόφιλους. Αν θέλετε αλλάξτε τη λέξη με το ομοφυλόφιλος για να συνεννοηθούμε καλύτερα.
Λοιπόν... Δε ρωτώ αόριστα. Μου έτυχε πρόσφατα μια τέτοια περίπτωση. Δε θα πω αν ήταν άντρας ή γυναίκα. Μόνο πως αφού βρήκε το πρόσχημα να με πλησιάσει άρχισε να μου το φέρνει από δω και από κει για να καταλάβω τις ιδιαίτερες ερωτικές προτιμήσεις του. Προσπάθησα στην αρχή ευγενικά να του ξεκαθαρίσω ότι δε συμφωνώ με τέτοιες επιλογές. Εκτός από μία περίπτωση, να το πω και αυτό: Αν η ίδια η φύση ευθύνεται. Γιατί θυμάμαι και την περίπτωση μιας "κοπελιάς" στο παρελθόν που εξωτερικά ήταν γυναίκα αλλά ο γενετικός της κώδικας άλλα έλεγε. Πάνε πολλά χρόνια από τότε... Και δεν την έχω ξανασυναντήσει. Ελπίζω όμως να έγινε πράξη το όνειρό της να βρει τα απαραίτητα χρήματα για να αποκαταστήσει το λάθος της φύσης. Εκεί ναι, εκεί νιώθω συμπάθεια για το άτομο που βρέθηκε σε τόσο δεινή θέση. Για όλους τους άλλους όμως όχι.
Δε θέλω να πω ότι τους καταδικάζω ούτε και πως παριστάνω τον αυτόκλητο κριτή τους. Απλά, πολύ απλά, δεν επιθυμώ καμία σχέση μαζί τους. Πολύ περισσότερο δεν επιθυμώ φιλικές σχέσεις. Δε θέλω ούτε το διασυρμό τους, ούτε το κακό τους. Αλλά και δε βρίσκω τίποτε κοινό να συζητήσω μαζί τους.
Ναι, εντάξει, υπάρχει και η μεγάλη εξαίρεση. Πώς να τον παραβλέψεις; Που κάθεσαι και τον διαβάζεις και μαγεύεσαι; Τα ποιήματά του ναι. Τον ίδιο ακόμα και αν τύχαινε να ζήσουμε στην ίδια εποχή και στον ίδιο τόπο, δε νομίζω πως θα ήθελα να τον συναστρέφομαι. Αλλά και πάλι αυτός, ο ένας, είναι η εξαίρεση. Ένας άνθρωπος πάσχων, λαγνουργός και λαγνοδίωκτος... Βγάλτε λοιπόν τέτοιες περιπτώσεις απέξω. Μιλώ για όλους τους άλλους του τρίτου φύλου.
Μπορεί να σέβομαι το δικαίωμα του καθενός για αυτοδιάθεση, αλλά το ίδιο δε χρωστάνε και εκείνοι; Ακριβώς όπως σέβομαι το δικαίωμα των άλλων να έχουν σκυλάκια στα σπίτια τους, αλλά εγώ δε θα έπαιρνα ποτέ ένα σκυλάκι. Ναι, αγαπώ τα ζώα. Αλλά δεν έχω προτίμηση στα σκυλάκια. Μια ζωή με τα γατιά ανακατευόμουν. Και φαίνεται οι γατοφιλίες μου άφησαν την ίδια απώθηση που και οι γάτες έχουν για τους σκύλους. Το ίδιο θαρρώ μου συμβαίνει και απέναντι στους ομοφυλόφιλους.
Πρώτη θα ξεσηκωνόμουν αν κάποιος τους πρόσβαλε ή τους στερούσε νόμιμα δικαιώματα με αφορμή τις ερωτικές τους προτιμήσεις, αλλά... Υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Δεν μπορώ να αισθανθώ φίλη με τέτοιους ανθρώπους. Όπως εκείνοι παραβιάζουν το νόμο της φύσης και έλκονται από το ίδιο φύλο, το ίδιο - θα πρέπει να το καταλάβουν - υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που νιώθουν απώθηση απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις.
Όταν όμως αντί να το καταλάβουν και να τραβήξουν το δρόμο τους, έχουν και το θράσος να προσπαθούν να σου επιβάλουν τη φιλία τους; Κι όταν αρνούνται να δεχτούν το όχι που τους λες; Και αρχίζουν μία τις συγνώμες και μία τα προσχήματα και στο τέλος και να σε βρίζουν για ό,τι κατεβάζει το κεφάλι τους;
Ε, όχι βρε συ. Με το έτσι θέλω δε θα μπεις στον κύκλο εκείνων που αγαπώ και προτιμώ να κάνω παρέα. Άμε στο καλό. Στο είπα μια, στο είπα δυο. Πότε επιτέλους θα κόψεις αυτή την εμμονή; Με γεια σου και με χαρά σου οι ερωτικές σου προτιμήσεις. Και κράτα και όλες τις δικαιολογίες για τη φταίχτρα κοινωνία που τάχα και καλά σε ανάγκασε να τις αποκτήσεις. Θα σε σεβόμουν περισσότερο αν είχες αποφύγει όλα αυτά τα μυθεύματα. Κι είναι περισσότερο γι' αυτά που δεν επιθυμώ ούτε καλημέρα να έχουμε.
Και μην μπεις στον κόπο να ξαναστείλεις μέιλ. Οριστικά και αμετάκλητα έχεις προστεθεί στην ανεπιθύμητη αλληλογραφία. Άντε, λέμε. Τράβα το δρόμο σου. Πώς αλλιώς πρέπει να στο πούμε πια;