ΛΕΥΚΩΜΑ ΠΛΟΙΩΝ

Ένα γκαζάδικο, ένα καθαρόαιμο γκαζάδικο σας παρουσιάζουμε σήμερα.

Μια Πηνελόπη που παράτησε την Ιθάκη και βγήκε τσάρκα στους ωκεανούς.

Είναι ένα καράβι του κουτιού θα λέγαμε. Δεν έχει ούτε τέσσερις μήνες καλά καλά που ταξιδεύει.

Κίνησε από τα ναυπηγεία της Κορέας μόλις το περασμένο φθινόπωρο.

Με τα 274 μέτρα μήκος της και τα 48 πλάτος. Για την αποστολή που έχουν όλα τα γκαζάδικα. Να κουβαλήσει πετρέλαιο... όσο υπάρχει ακόμη πετρέλαιο...

Είναι και η Πηνελόπη καράβι του ομίλου Αγγελικούση. Και έχει βεβαίως στην πρύμη της την ελληνική σημαία.

Τώρα, ακριβώς τώρα που μιλάμε, η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ετοιμάζεται και πάλι να βγει στον ωκεανό. Στον Ατλαντικό.

Ταχύτητα 17,5 κόμβοι. Πορεία 163 μοίρες.

Γεωγρ. Πλάτος/Μήκος: 38.90732˚ / -75.09212˚

Και πάλι στολισμένη με χιόνια!

Έχει ξεκινήσει από το μεσημέρι από το λιμάνι εκφόρτωσης, τη Φιλαδέλφεια και πάλι, μα ώσπου να διασχίσει το Delaware river, χρειάστηκε κάτι ώρες.

Επιτέλους τώρα κάνει παραλλαγή το ακρωτήρι, το Cape May. Κι έπειτα ο Ατλαντικός... Με τα μπωφόρια του και τα κύματά του.

Μα τι ανάγκη έχει η Πηνελόπη; Και το σκαρί καινούριο είναι και ο καπετάνιος της από τους λίγους.

Προορισμός της το AKPO της Νιγηρίας. Θα φτάσει λέει εκεί στις 17 Φλεβάρη.

Καλά σου ταξίδια καραβάκι! Με το καλό να πας και με το καλό να 'ρθεις...

Η καρδιά μας θα συνεχίσει να ταξιδεύει μαζί σου και θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε βήμα το βήμα τα ταξίδια σου. Γιατί όλα τα καράβια τα αγαπάμε, μα μερικά τα αγαπάμε λίγο περισσότερο...

Filitsa...

Έτσι αγαπησιάρικα. Φιλίτσα.

Πλοίο φορτηγό.

Ξεκίνησε φορτωμένο λίπασμα από το Κουβέιτ για το Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής.

Στις 11 Νοέμβρη 2009 η Φιλίτσα βρισκόταν 400 μίλια ΒΑ από τις Σεϋχέλλες.

Εκεί τη γράπωσαν οι Σομαλοί πειρατές.

Έμεινε στα χέρια τους σχεδόν τρεις μήνες.

Με 3 έλληνες αξιωματικούς και 19 φιλιππινέζους.

Τα λύτρα δόθηκαν. Πόσα; Κοντά στα 3 εκατομμύρια ντόλαρς...

Τώρα η Φιλίτσα πλέει ξανά ελεύθερη. Προς το κοντινότερο λιμάνι. Ίσως Μομπάσα...

Καλά της ταξίδια. Από δω και πέρα καλά της ταξίδια. Τι άλλο;

Σας παρουσιάζουμε σήμερα μια ... κυρία. Την κυρία Όλγα. Ή LADY OLGA όπως είναι το κανονικό της όνομα.

Δηλαδή τι κυρία? κυριούλα είναι το σωστό...

Με μόλις 86 μ. Χ 12 μ. τι κυρία να την πεις;

Φαντάσου δηλαδή τι καμπίνες θα έχει η εν λόγω κυρία. Ίσα ίσα να χωράει η κουκέτα.

Αν και αυτό είναι το λιγότερο. Το άλλο, εκείνο που μας έκανε και να ανεβάσουμε τη φωτογραφία στο λεύκωμα, είναι πως το αφεντικό της Ολγίτσας δε φάνηκε καθόλου κύριος προς τους ανθρώπους που τον δουλεύουνε. Και όπως διαβάσαμε στα νέα του υπουργείου (12/2/2010 )

http://www.yen.gr/wide/yen.chtm?prnbr=35584

Παράθεση :

Κατόπιν εντολής του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, συνελήφθη, χθες στις 17:20, στον Πειραιά, από προσωπικό της Διοίκησης Ασφάλειας του Κεντρικού Λιμεναρχείου, 41χρονος αλλοδαπός, διαχειριστής της πλοιοκτήτριας εταιρείας στην οποία ανήκει το Φ/Γ πλοίο «LADY OLGA» σημαίας Γεωργίας, με την κατηγορία ότι στις 10/02/2010 έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια του πλοίου και του πληρώματός του, ενώ επίσης δεν κατέβαλε στους ναυτικούς δεδουλευμένους μισθούς.

Ο 41χρονος πρόκειται να προσαχθεί σήμερα, κατά την αυτόφωρη διαδικασία.

Όσο για την ίδια την Όλγα, τη βρήκα κάπου στο Σαρωνικό αραγμένη μετά την περιπέτεια. Και που ήταν η ακόλουθη:


11-02-2010

Παράθεση :

Το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, ενημερώθηκε, χθες στις 17.32, από τον Πλοίαρχο του M/V ‘’LADY OLGA”, σημαίας Γεωργίας, το οποίο βρισκόταν στο αγκυροβόλιο του Πειραιά, κενό φορτίου, με πλήρωμα πέντε (05) αλλοδαπούς ναυτικούς, ότι το πλοίο παρασυρόταν προς τις ακτές της Σαλαμίνας, ύστερα από απώλεια της άγκυράς του.

Προς παροχή βοήθειας έσπευσε το Ρ/Κ «ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ 12» Ν.Π. 11718, το οποίο μετά από επανειλημμένες προσπάθειες στη θαλάσσια περιοχή βόρεια της Ψυτάλλειας, ανέφερε αδυναμία πρόσδεσης με το φορτηγό πλοίο, το οποίο στη συνέχεια κατευθύνθηκε αυτοδύναμα προς την προηγούμενη θέση του, ενώ στις 00.05 αγκυροβόλησε με ασφάλεια βόρεια της Αίγινας.

Η ... Ολγίτσα και πάλι. Σε παλιότερα κατορθώματά της!!!

Δυο χρόνια πριν συγκεκριμένα, τότε που στουκάρησε με το M/V Ravanda!

Κυρία σου λέει μετά. Μα δες χάλια! Έτσι είναι μια Κυρία;;;;;

Πάντως την άγκυρα δεν την έχασε εκεί. Παρά το στραπάτσο της πλώρης, διακρίνονται και οι δύο άγκυρες. Αν και μία έχει κι αυτή υποστεί βαριά ... κατάγματα.

Ένα ακόμη καραβάκι; Ναι. Ένα ακόμη τόσο δα φορτηγάκι.

ΚΑΑΜΙ το όνομά του και σημαία Μπαχάμες στην πρύμη του.

Χτίστηκε πριν από 15 περίπου χρόνια. Έχει 90 μόλις μέτρα μήκος και πλάτος 13. Το βύθισμά του 3,7 μέτρα μόνο. Καραβάκι...

Σαν εκείνο που μας θυμίζει το τραγούδι: Πού πας καραβάκι...

Το ΚΑΑΜΙ πάντως πάει σε λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης. Τελευταίο του λιμάνι το Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας.

Γιατί το διαλέξαμε για το λεύκωμα; Χμ... για την επόμενη φωτογραφία...

Τι το ωραίο παρουσιάζει; Επιτρέπει στον καθένα να νιώσει τι είναι ένα καράβι. Να ξεφύγει από τους ρομαντισμούς του πού πας καραβάκι και άλλων ακόμη ποιητικών αναφορών και να συνειδητοποιήσει πως τα καράβια υπάρχουν για να γίνονται μεταφορές αγαθών και ανθρώπων δια θαλάσσης.

Ναι, το ξέρουμε αυτό. Μα συνήθως το ξεχνάμε και ίσως δικαιολογημένα. Η απεραντοσύνη της θάλασσας βλέπεις. Που μας κάνει να ξεχνάμε όλα τα άλλα και να ονειρευόμαστε.

Ακούω νέα παιδιά να σκάνε που δεν μπορούν να πραγματώσουν το όνειρο, να γίνουν ναυτικοί. Η ανεργία έχει αγριέψει και στα πλοία.

Κι αναρωτιέμαι... έχουν συνείδηση του τι είναι καράβι;

Το λέω γιατί ποτέ δεν άκουσα κάποιον να σκάει που δεν μπορεί να γίνει νταλικιέρης.

Τι νομίζουν άραγε ότι θα ζήσουν αν βρεθούν μέσα σε ένα καράβι; Ειδικά σε ένα καράβι σαν αυτό, το ΚΑΑΜΙ... Νταλίκα θαλάσσης είναι. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Και το λέω εγώ. Που παραμένω μονίμως ερωτευμένη με τα καράβια. Όχι όμως με ένα ιδεατό πρότυπο. Αληθινό έρωτα τους έχω. Τα αγαπώ όπως πραγματικά είναι. Με τα καλά τους και τα στραβά τους...

Το καράβι λοιπόν δεν υπάρχει για να ταξιδεύει τους ναυτικούς στης γης την πλάτη. Αυτά συνέβαιναν τον καιρό του Ομήρου άντε και ως τον καιρό του Κολόμβου και του Μαγγελάνου.

Καράβι σήμερα θα πει μεταφορά αγαθών και άντε και ανθρώπων...

Θα πας τρέχοντας στο ένα λιμάνι να φορτώσεις και τρέχοντας θα πας να ξεφορτώσεις στο άλλο. Κι ανάλογα το φορτίο και τα λιμάνια, μπορεί να κάνεις μήνες να πατήσεις στεριά. Προέχει η μεταφορά και τα ναυλοσύμφωνα. Όχι η ταξιδιάρικη διάθεση των ναυτικών.

Μπορείς έτσι να ζήσεις; Πρέπει να το μετρήσεις καλά. Πόσο αντέχεις τη λαμαρίνα. Τη λαμαρινίαση που λεν οι ναυτικοί.

Μόνο όσοι την αντέχουν, τη ρημάδα, κάνουν για ναυτικοί. Να μπουν για παράδειγμα στο καράβι τον Οκτώβρη και να ξαναπατήσουν στεριά το Γενάρη. Οι άλλοι; Είναι ναυτικοί του γλυκού νερού...

Θα έχει παρατηρήσει πως τα πλαινά των πλοίων είναι βαμμένα με δυο χρώματα. Να, εδώ βλέπουμε ένα μέρος κόκκινο και ένα γαλάζιο. Καράβι Πανιώνιος; Όχι...

Ο χρωματισμός γίνεται για το φορτίο και μόνο. Τη φόρτωση εξυπηρετεί και συγκεκριμένα προσδιορίζει πόσο και πώς μπορώ να φορτώσω με ασφάλεια το πλοίο...

Το μεταίχμιο των δύο χρωματισμών είναι η περίφημη ίσαλος γραμμή του πλοίου. Σύνθετη λέξη. Από το ίσος και το αλς. Όπου αλς σημαίνει θάλασσα.

Είναι λοιπόν αυτή η γραμμή, η ίσαλος, το ανώτατο σημείο που μπορεί το καράβι να βυθιστεί στο νερό. Χρειάζεται να εξηγήσω πως όταν το καράβι φορτώνεται όλο και βυθίζεται στο νερό;

Το πόσο θα βυθιστεί εξαρτάται από το φορτίο που θα του βάλω. Το ειδικόν βάρος... Άλλο πράγμα να φορτώσω βαμπάκι και άλλο μινεράλι...

Ο καπετάνιος πρέπει αυτά να τα παίζει στα πέντε δάχτυλα. Ειδικά ο υποπλοίαρχος (ο γραμματικός όπως τον λέγουν στα καράβια) που είναι ο γενικός ντερβέναγας στη φόρτωση και την εκφόρτωση.

Φυσικά ο πλοίαρχος έχει τη γενική επίβλεψη... Δε θα κατεβεί όμως στο κατάστρωμα να φορτώσει, το κατάστρωμα και τα αμπάρια είναι το βασίλειο του υποπλοιάρχου και της κουστωδίας του. Δηλαδή οι άλλοι δυο αξιωματικοί καταστρώματος, οι ανθυποπλοίαρχοι, και το κατώτερο πλήρωμα καταστρώματος, τα τζόβενα ή ναυτόπαιδες ή μούτσοι, οι ναύτες και ο επικεφαλής τους, ο λοστρόμος ή μπόσης.

Όλοι αυτοί τρέχουν σαν τρελοί πάνω κάτω όταν το καράβι φορτώνει ή ξεφορτώνει. Ο καθένας στο πόστο του. Και όλοι μαζί με τον ίδιο στόχο. Την ασφαλή και γρήγορη φόρτωση ή εκφόρτωση.

Η δουλειά τους διαφέρει πολύ ανάλογα με τον τύπο φορτίου που μεταφέρουν. Τη μεγάλη διαφορά την έχουμε ανάμεσα στα ξηρά φορτία και στα υγρά. Και φυσικά καμία σχέση όταν μεταφέρουν ανθρώπους...

Διαφορές όμως έχουμε και στην κάθε βασική κατηγορία φορτίου. Ειδικά στα ξηρά φορτία. Μπορεί να είναι αντικείμενα που θα στοιβαχτούν μεθοδικά στο αμπάρι ή και στο κατάστρωμα, μπορεί όμως να είναι και φορτίο χύμα. Εκεί είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για το γραμματικό...

Γιατί το χύμα φορτίο σε ένα φορτηγό αυτοκίνητο μπαίνει στην καρότσα και όμοια (συνήθως) φτάνει στον προορισμό. Το καράβι όμως θα βγει στο πέλαγος. Και θα αρχίσει να χορεύει. Στο ρυθμό των κυμάτων.

Μαζί χορεύει και το φορτίο. Κι αλίμονο αν δεν έχει φορτωθεί σωστά. Μπορεί ο χορός αυτός να καταλήξει με τελευταία φιγούρα τη βύθιση του πλοίου...

Δες τώρα εδώ. Πού είναι το κόκκινο χρώμα; Οέοοοο???

Πολύ απλά, το καράβι μας εδώ είναι φορτωμένο.

Όλα τα μέρη που βλέπαμε πριν με κόκκινο χρώμα, δηλαδή τα ύφαλα του πλοίου, είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Προεξέχουν από το νερό τα έξαλα.

Τα καράβια είναι κατασκευασμένα για να ταξιδεύουν έτσι στο νερό. Τότε παρουσιάζουν καλύτερες αντιδράσεις στους κλυδωνισμούς. Αντίθετα ένα καράβι άδειο παριστάνει το καρυδότσουφλο αν το βρει κακός καιρός.

Για το λόγο αυτό ακόμη και όταν δεν έχει φορτίο, ο γραμματικός φροντίζει να το σαβουρώσει.

Η σαβούρα... ή έρμα στην επίσημη γλώσσα. Είναι αυτή που θα κρατήσει το καράβι μέσα στο νερό όσο οι κατασκευαστικές του προδιαγραφές απαιτούν για να παρουσιάζει ευστάθεια.

Για το λόγο αυτό υπάρχουν ειδικοί χώροι που γεμίζουν με νερό. Η πιο εύκολη λύση. Νερό θαλασσινό. Τι άλλο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως έρμα;

Χαρακτηριστική αυτή η φωτογραφία για όσα είπαμε μόλις πριν. Τώρα που τα διαβάσατε ( ; ) σίγουρα θα προσέχετε περισσότερο την ίσαλο και λιγότερο το χιονισμένο τοπίο...

Θα προσέξατε επίσης πως το καράβι ταξιδεύει εδώ με τον κ...λ...! Δηλαδή είναι περισσότερο βυθισμένη η πρύμη.

Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό ή λάθος. Ο γραμματικός έχει στα χέρια του όλα εκείνα τα στοιχεία του ναυπηγού που κατασκεύασε το καράβι και ξέρει πώς πρέπει να ρυθμίσει τα βυθίσματα του πλοίου. Αν δηλαδή θα είναι μεγαλύτερο το βύθισμα της πλώρης ή της πρύμης και φυσικά θα προσέξει πολύ το βύθισμα της μέσης.

Πώς; Φυσικά όχι με το μάτι. Υπάρχουν ειδικές ενδείξεις - σημειωμένες με χρώμα και αριθμούς - στα τρία αυτά σημεία του πλοίου.

Στη φωτογραφία αυτή ψιλοδιακρίνονται οι αριθμοί που δείχνουν το βύθισμα της πλώρης...

Κι εδώ βλέπετε τα βυθίσματα της πρύμης. Ναι, ξέρω, βλέπετε και τα χιόνια... Αυτά όμως να τα σκέφτεστε μόνο ως εξωτερικές αλυκόντιες που λέει ο Λιαντίνης. Να μαθαίνουμε και καμιά λέξη... αλυκοντώ = εμποδίζω...

Η πρύμη λέγεται και πούπι. Κι αν έχω περάσει ώρες αμέτρητες στην πρύμη ή και πρύμνη, πολύ πολύ πρόσφατα έμαθα ότι εκεί είναι και το κάσσαρο!!! Διαβάζοντας Καββαδία...

Αυτή η φωτογραφία, από την πρύμη και πάλι, εξηγεί για ποιο ακόμη λόγο δεν μπορεί το καράβι να ταξιδέψει τελείως άδειο...

Δείτε τι υπάρχει κάτω από τα βυθίσματα της πρύμης. Είναι το πηδάλιο.

Λίγο πιο κάτω και δεξιά είναι η προπέλα. Φυσικά δε φαίνεται. Αυτό δα έλειπε.

Η δική της δουλειά είναι να γυρίζει μέσα στο νερό και όχι στον αέρα. Να βιδώνεται...

Όσο για το πηδάλιο έχει τον πρώτο λόγο να γυρίζει το πλοίο δεξιά ή αριστερά. Κι επειδή τα καράβια δεν έχουν ρόδες, το γύρισμα αυτό συμβαίνει με τα νερά που εκτοξεύει πάνω στο πηδάλιο η προπέλα. Άρα και τα δύο πρέπει να είναι βυθισμένα στο νερό για να ταξιδέψει το καράβι. Αλλιώς βαράνε αέρα...

Μια ακόμη φωτογραφία από το ΚΑΑΜΙ που παρουσιάσαμε στην προηγούμενη σελίδα.

Στόχος μας είναι να προσέξετε τα ύφαλα.

Εκείνο το πρασινάκι...

Δεν είναι μπογιά.

Είναι το άγγιγμα της θάλασσας πάνω στη λαμαρίνα.

Έτσι γίνονται τα ύφαλα του πλοίου όταν για μεγάλο διάστημα ταξιδεύει στη θάλασσα. Κι όχι μόνο χλωρίδα μα και πανίδα αναπτύσσεται εκεί. Στρείδια ολάκερα κολλημένα πάνω στο καράβι.

Όλα αυτά μαζί όσο αναπτύσσονται όλο και εμποδίζουν το ταξίδι του καραβιού. Και ταυτόχρονα διαβρώνουν τη λαμαρίνα.

Έτσι τα καράβια είναι υποχρεωμένα από καιρού εις καιρόν να πηγαίνουν σε ντράι ντοκ. Μεγάλες δηλαδή δεξαμενές που χωράνε όλο το καράβι μέσα. Όσο μεγάλο και αν είναι.

Εκεί μπαίνει το καράβι και μετά κλείνει η πόρτα της δεξαμενής πίσω του.

Κι αρχίζει το άδειασμα της δεξαμενής.

Φυσικά υπάρχει πρόβλεψη πού θα "καθίσει" το πλοίο όταν η δεξαμενή αδειάσει τελείως...

Όταν λοιπόν αδειάσει, αρχίζει ο καθαρισμός και η επιθεώρηση των υφάλων. Και φυσικά ο χρωματισμός τους με ειδικά χρώματα για να αντέξουν οι λαμαρίνες ως το επόμενο ντράι ντοκ.

Σε τέτοιες δουλειές ελάχιστα ως καθόλου βοηθάει το πλήρωμα. Έρχεται ειδικό συνεργείο και αναλαμβάνει. Γιατί και πολλή δουλειά είναι και δύσκολη...

Όλα αυτά τα κολλημένα στη λαμαρίνα φυτά και όστρακα δεν ξεκολλάνε απλά με ξύσιμο. Και τι να πρωτοξύσεις δηλαδή από τόσο μεγάλη επιφάνεια.

Η συνήθης διαδικασία είναι εκτός από νερό με μεγάλη πίεση, η αμμοβολή. Βομβαρδίζεται δηλαδή η λαμαρίνα με κόκκους άμμου. Κάτι σαν πίλιννγκ που κάνουν οι κυρίες για να αφαιρέσουν τα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας του προσώπου...

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Η συνήθης διαδικασία είναι εκτός από νερό με μεγάλη πίεση, η αμμοβολή. Βομβαρδίζεται δηλαδή η λαμαρίνα με κόκκους άμμου. Κάτι σαν πίλιννγκ που κάνουν οι κυρίες για να αφαιρέσουν τα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας του προσώπου...

Κάνουν spa και τα πλοία

Αυτό κατάλαβες;

Να κάτι τέτοια λες και μετά διαμαρτύρεσαι που ο ύπαρχος κουβέντα δεν ακούει για αναβάθμισή σου!!!

Θα έχουμε να γελάμε για καιρό! άκου σπα πλοίων!!!

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Αυτή η εικόνα δείχνει τι συναντούν στα ύφαλα τα συνεργεία όταν το πλοίο μπει στη δεξαμενή, στο dry dock.

Κάτω από τον ιδιότυπο αυτό βράχο υπάρχει η λαμαρίνα του πλοίου. Και πρέπει να βγει και πάλι στην επιφάνεια.

Δουλειά που δεν είναι καθόλου εύκολη, όπως είπαμε...

Ένα διαφωτιστικό σκίτσο για το τι είναι το dry dock.

Το καράβι μπαίνει μέσα σ' αυτό και έπειτα κλείνει η πόρτα και τα νερά αρχίζουν να αδειάζουν...

Ένα μικρό σκάφος στο dry dock. Ίσα ίσα για να νιώσουμε την ανάγκη στήριξης του σκάφους όταν η δεξαμενή αδειάσει.

Εδώ βλέπουμε ένα μεγαλύτερο σκάφος σε dry dock.

Σε πρώτο πλάνο τα στηρίγματα που χρησιμοποιούνται για να "καθίσει" το πλοίο.

Οι αλυσίδες είναι από τις άγκυρες του πλοίου. Κατεβαίνουν κι αυτές για επισκευή και βάψιμο των "κλειδιών" τους.

Αεροφωτογραφία πλοίων σε dry dock. Όπως βλέπετε μπαίνουν σε δεξαμενή ακόμη και τα πολύ μεγάλα πλοία. Εξάλλου σε κάποια παρόμοια δεξαμενή κατασκευάζονται...

Εδώ βλέπουμε πόσοι άνθρωποι εργάστηκαν για να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο πλοίο όλες τις εργασίες dry dock. Και πολλών ειδικοτήτων βέβαια...

Ακόμη μια φωτογραφία που δείχνει γιατί ένα πλοίο χρειάζεται τέτοιες εκτεταμένες επισκευές ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επαφή της λαμαρίνας με τη θάλασσα και το αρμυρό νερό επιφέρει διαρκώς διάβρωση και αν δεν αντιμετωπιστεί οι λαμαρίνες θα τρυπήσουν... απλά πράγματα.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

http://www.megatechnica.gr/catalog/services_01.php?osCsid=ictauouodim6d16l8gmg2imn24

για να επισκεφθείτε ναυπηγεία στο Πέραμα και να διαβάσετε αναλυτικά τις εργασίες που γίνονται σε ένα dry dock.