HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Κική Δημουλά

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Αλέξανδρος Ζ.
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 188
Registration date : 13/12/2007

Κική Δημουλά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Κική Δημουλά   Κική Δημουλά Icon_minitimeΤετ Μάης 14, 2008 10:40 pm

Συνέντευξη της Κικής Δημουλά στην Εύη Κυριακοπούλου, στην εκπομπή "Η ζωή είναι αλλού"














Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Κική Δημουλά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Κική Δημουλά   Κική Δημουλά Icon_minitimeΠεμ Μάης 15, 2008 12:53 pm

Από το δεύτερο βίντεο....

Συνέντευξη Κικής Δημουλά στην Εύη Κυριακοπούλου:



Παράθεση :


ΕΥΗ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ - Ο θάνατος και το τέλος της ζωής μας είναι ένα θέμα που απασχολεί όλους μας... Σε σας επανέρχεται συχνά.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ - Σε μένα βεβαίως γιατί είναι πολύ πλησίον. ....

- Ο θάνατος, λοιπόν... Πόσο σας απασχολεί ο θάνατος;

- Πολύ! Πολύ! Είναι ένα... ασυγχώρητο πράγμα. Ασυγχώρητο, από μέρους της φύσης, από μέρους του θεού, δεν ξέρω. Όποιος κι αν τ' απεφάσισε, για μένα είναι φονιάς.

- Δε θα ήταν ανιαρή η αθανασία;

- Όχι, γιατί αν ήμασταν αθάνατοι, δε θα ήταν ανιαρό. Δηλαδή, θα είχε προβλεφθεί να μη πλήττουμε. Πώς το λένε; Όλα θα ήταν ρυθμισμένα, βάσει της συνθήκης να ζούμε αιωνίως.

- Ναι, αλλά αν εδώ και στα λίγα χρόνια που ζούμε... λίγα ή πολλά...

- Γιατί, γιατί, γιατί επιδιώκεται η μακροζωία; Η μακροζωία δεν επιφέρει ενδεχομένως πλήξη; Και όμως δεν την επιφέρει. Γιατί; Γιατί επίκειται πάντοτε ο θάνατος; Γιατί η απειλή του θανάτου απομακρύνει την πλήξη; Στα λίγα χρόνια που παρατείνεται η ζωή μας; Δεν έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής; Δεν τον απολαμβάνουμε οι γέροντες, οι πρ_γέροντες, οι παραγέροντες; Τον απολαμβάνουμε και πάρα πολύ.

- Τι είναι αυτό που στερούμαστε όταν μεγαλώνουμε;

- Πρώτα πρώτα στερούμαστε, νομίζω, τη συμπάθεια των νέων.

- Χμ... Όχιιιι...

- Ε, τώρα μην κοιτάτε τους ποιητές.

- Α, εντάξει. Έχετε δίκιο σ' αυτό.

- Καθίστε τώρα... Οι ποιητές έχουν ιδιαίτερη μεταχείριση...

- Ασυλία...

- Ασυλία. Αλλά οι γέροντες είναι άτομα που πηγαίνουν στην άκρη. Πώς το λένε; Ακούτε πάρα πολλές φορές στην τηλεόραση, μια γριά, ένας γέρος, με μία φυσικότητα βεβαίως... "Λήστεψαν μία γριά 75 χρονών! Ε, ωραία...

- Το επίθετο είναι η γριά.

- Το επίθετο... Το επίπεδο δεν είναι των 75. Και στο κάτω κάτω γιατί να λέγονται όλα αυτά; Γιατί πρέπει να λέγεται; Αλλά φαίνεται ότι έτσι μπαίνουν οι κατηγορίες στον άνθρωπο. Νέος, ώριμος, γέρος!

- Και δεν φεύγουν έτσι και μπούνε. Αυτό είναι...

- Και δε φεύγουνε.

- Ο έρωτας δεν είναι κάτι που δεν υπάρχει στην τρίτη ηλικία; Στην τρίτη κατηγορία;

- Φαίνεται πως δεν μπορεί να υπάρξει έτσι και έχει υποχωρήσει το σώμα αγάπη μου... Και οι μεν οι γυναίκες οι καημένες, απ' ό,τι μπορώ να καταλάβω εξετάζοντας το δικό μου σώμα, μάλλον μπορούν ολοκληρωμένα να συγκινηθούν. Αλλά οι άντρες πάρα πολύ δύσκολα μπορούν να ερωτευτούν μία γυναίκα ηλικιωμένη. Να την ερωτευτούν! Δε λέω να τη συμπαθούν. Δε λέω να ακουμπήσουν επάνω για να μην πέσουν, να στηριχτούν. Δε λέω αυτό. Λέω να την ερωτευτούν. Μία γυναίκα, νομίζω, ότι έχει αποθέματα μεγάλης τρυφερότητας ερωτικής. Γιατί νομίζω ότι δεν της δίνεται η ευκαιρία ποτέ να τα δώσει όλα.

- Γιατί δεν της δίνεται η ευκαιρία;

- Τουλάχιστον δεν της δόθηκε. Τουλάχιστον δεν της δόθηκε στο παρελθόν. Δεν ξέρω τώρα τι γίνεται. Κάπως είναι αλλιώς τώρα τα πράγματα, που δεν ξέρω αν ... αν είναι αναγκαία αυτή η τρυφερότης στους σημερινούς νέους. Τους βλέπω πάρα πολύ βιαστικούς. Δεν ξέρω...

- Θέλει χρόνο ο έρωτας; Ξόδεμα χρόνου;

- Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα.

- Που αυτή συνάδει με τους νέους βέβαια...

- Βεβαίως. Δε θέλει χρόνο, όχι. Χρόνο θέλει αυτός ο μύθος, της αγάπης. Γιατί πρόκειται περί μύθου. Η αγάπη, δηλαδή, πώς να σας το πω τώρα ότι είναι η αγάπη;

- Τι είναι η αγάπη;

- Η αγάπη είναι ... ένα ... θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας.

- Αυτό είναι ένα άλλο ποίημα τώρα που είπατε.

- Λέτε να τό 'γραψα; Δεν τό 'γραψα! Τώρα τό 'φτιαξα. Κι ανησυχώ αν τό πέτυχα.

- Το πετύχατε!

Πάντως πρόκειται περί αυτού. Εγώ πόσο μπορώ, επί πόσο, αν δεν με αγαπάτε; Επί πόσο;

- Κι ακόμα κι αν σας αγαπάω, πόσο μπορείτε να μ' αγαπάτε;

- Πολύ λίγο. Όχι επί πολύ.

- Ναι.

- Αλλά εγώ σας λέω αυτό. Εάν με δέρνετε, πόσο θα σας αγαπώ; Ναι, πάρα πολύ την επομένη. Και την άλλη μέρα ακόμη περισσότερο. Και την άλλη μέρα, πιο πολύ που με δέρνετε. Γιατί ο βασανισμός κάνει πάρα πολύ καλό στα αισθήματα. Πάρα πολύ καλό. Αλλά όχι, όχι επί πολύ.

- Στη σωστή δοσολογία...

- Ναι αυτό. Κάπως πρέπει ο άλλος, ο βασανιστής, να ξέρει τις δόσεις. Επειδή λοιπόν δεν τις ξέρει, γι΄αυτό αυτά συμβαίνουν στιγμιαία τα φαινόμενα. Έτσι, των παθών... Αυτά είναι πλέον τα πάθη.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
Κική Δημουλά
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: