HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Μια ματωμένη Πρωτομαγιά

Πήγαινε κάτω 
4 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Μια ματωμένη Πρωτομαγιά   Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Icon_minitimeΠαρ Μάης 02, 2008 12:01 am

Στις 27 Απριλίου 1944 , στους Μολάους της Λακωνίας, αντάρτες του ΕΑΜ έστησαν ενέδρα σε πομπή τεσσάρων γερμανικών αυτοκινήτων, σκοτώνοντας ένα Γερμανό στρατηγό, τους επιτελείς του και το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς του. Τα αντίποινα των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής ήταν σκληρότατα. Λίγες μέρες μετά, την πρωτομαγιά του 1944, οι Γερμανοί εκτελούν ομαδικά στο σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 Έλληνες ομήρους.

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Getima10
1η Μάη 1944.
Η εκτέλεση των 200 της Καισαριανής. Εργο του Τάσσου

Ο Ασημάκης Πανσέληνος στο βιβλίο του “Τότε που ζούσαμε” γράφει για την ομαδική αυτή εκτέλεση:

Παράθεση :
«Τώρα πια ο θάνατος περιφερόταν στους δρόμους με κίτρινη μάσκα, τον νιώθαν οι άνθρωποι πίσω από τα βήματά τους και δε γύριζαν να τον κοιτάξουν… Ο φόβος σήμαινε ενοχή. Είχανε φτάσει οι εχτροί σ’ αυτό το σημείο, να μη μπορούν να σταθούν παρά μόνο σκοτώνοντας. Την πρωτομαγιά 1944 πήραν διακόσους από το στρατόπεδο του Χαϊδαριού και τους σκοτώσαν αράδα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Φορτώσαν τα πτώματα, ζεστά σε καμιόνια και τα περάσαν μέσα από το συνοικισμό, τρέχαν ποτάμι τα αίματα όθε περνούσαν, κι ο κόσμος έκλεινε τα παράθυρα δε βαστούσε να βλέπει. Μερικοί σκοτωμένοι δεν είχαν καλά καλά ξεψυχήσει.»

Καθώς οι Έλληνες όμηροι οδηγούνταν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου προς τον συνήθη τόπο εκτελέσεων στην Καισαριανή, κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να πετάξουν από τα καμιόνια στο δρόμο χαρτάκια με σημειώματα. Δύο από αυτά βρέθηκαν και διασώθηκαν για να μας θυμίζουν την γενναιότητα και την αποφασιστικότητα εκείνων των ανθρώπων.

«Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος» έγραφε το σημείωμα του Νίκου Μαριακάκη.

«Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ», έγραφε το σημείωμα του Μήτσου Ρεμπούτσικα.

Δύο δεκαετίες αργότερα,το 1965, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραψε τους στίχους για το τραγούδι “Καισαριανή” που μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος. Ο Λ. Παπαδόπουλος διηγείται σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα το” Βήμα” στις 28 Μαϊου 2006:

Παράθεση :
«Καισαριανή. Τόπος εμβληματικός γιατί είναι μια γειτονιά της Αντίστασης, μια γειτονιά που οι Γερμανοί εκτελούσαν τους Έλληνες πατριώτες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Έτσι, όταν λες Καισαριανή, το μυαλό σου πάει σε εκτελέσεις. Όπως και, σε ένα δεύτερο επίπεδο, όταν λες για το Χαϊδάρι. Για το Χαϊδάρι υπάρχει η ιστορία του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο οποίος ήταν διερμηνέας και κληρώθηκε να σκοτωθεί. Οι Γερμανοί όμως επειδή τον είχαν ανάγκη τού είπαν “δεν θα σε σκοτώσουμε εσένα, θα βάλουμε κάποιον άλλον στη θέση σου”. Εκείνος αρνήθηκε. “Ή δεν θα βάλετε κανέναν ή θα βάλετε εμένα που κληρώθηκα” απάντησε. Και τον εκτέλεσαν. H Καισαριανή ήταν γεμάτη από τέτοιου είδους γεγονότα. Ένα από αυτά ήταν την Πρωτομαγιά του 1944: σκότωσαν 200 παλικάρια. Ανάμεσά τους ήταν ο αδερφός του Μανόλη Γλέζου, οΝίκος Γλέζος.
Εγώ την “Καισαριανή” όμως δεν την έγραψα για ένα-δύο συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά για αυτό το μακέλεμα, για το ότι οι Γερμανοί πήγαιναν τα παιδιά και τα εκτελούσαν επειδή ήταν παιδιά της Αντίστασης. Και έγραψα αυτό το τραγούδι, το οποίο ακόμη και σήμερα τραγουδιέται. Το περίεργο είναι ότι εκείνο τον καιρό είχα κρίση σκωληκοειδίτιδας και είχα πάει να χειρουργηθώ. Εκείνες ακριβώς τις ημέρες - επειδή κάθε εγχείρηση είναι ένα περίεργο πράγμα που σε φοβίζει, εφόσον σε κοιμίζουν και σε “ανοίγουν” - είχα την εντύπωση ότι θα πεθάνω. Με αυτή τη μυρωδιά του θανάτου πήγε η σκέψη μου στην Καισαριανή και έγραψα αυτό το τραγούδι».

Το τραγούδι τραγουδήθηκε πρώτη φορά από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αλλά στη συνέχεια ηχογραφήθηκε και από άλλους. Στους δίσκους αυτούς ακούγονται μόνο τα 2 πρώτα κουπλέ και το ρεφραίν. Υπάρχουν όμως και άλλα 2 κουπλέ τα οποία δεν ακούγονται σε καμία από τις ηχογραφήσεις. Με πλήρεις στίχους για πρώτη φορά, το “ένα Σαββατόβραδο στην Καισαριανή”, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του τραγουδιού, ακούστηκε από το Γιώργο Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής, σε δύο συναυλίες -αφιέρωμα στον ποιητικό λόγο του Λευτέρη Παπαδόπουλου- που έγιναν στις 1 και 2 Ιουνίου του 2006. Ακολουθούν, οι πλήρεις στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, αντί για στεφάνι για εκείνη την ματωμένη πρωτομαγιά του 1944:

Tο απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει
σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά
Kάθ’ απομεσήμερο στο κρυφό μας στέκι
πίσω απ’ το μαγέρικο του Δεληβοριά.

Όλα μοιάζαν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο
Όλα μοιάζαν ουρανός
και γλυκό, γλυκό ψωμί.

Tάχα τι να ζήλεψαν στα χλωμά σου μάτια
που ’γιωμαν τ’ απόβραδο γλύκα πρωινή,
κι ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια
κάποιο Σαββατόβραδο στην Kαισαριανή.

Κι όλα γίναν κεραυνός
πελαγίσια αρμύρα
Κι όλα γίναν κεραυνός
και πικρό, πικρό ψωμί.

Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους
και μπογιές ‘τοιμάζαμε με σβηστή φωνή.
Τις βραδυές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε και κράζαμε “κάτω οι Γερμανοί”.

Κι όλα ήταν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο.
Κι όλα ήταν ουρανός
και γλυκό ψωμί.

Σου ’δινα τα χρώματα, μου ’δινες τους τόνους
και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή
κάθε απομεσήμερο τρέχαμε στους δρόμους
τρέχαμε και γράφαμε “Έξω οι Γερμανοί”.

___________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ALLOU FAN MARX
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΕΛΙΝΑ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΕΛΙΝΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 327
Registration date : 31/10/2007

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μια ματωμένη Πρωτομαγιά   Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Icon_minitimeΠαρ Μάης 02, 2008 12:33 am

Κι άλλη μια Πρωτομαγιά με αίματα ...
ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Νίκος Δημητράτος




Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ' το σπίτι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του 'χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μια ματωμένη Πρωτομαγιά   Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Icon_minitimeΠαρ Μάης 02, 2008 11:51 am

Η Πρωτομαγιά, κανείς δεν ξέρει το πώς, αλλά κατάφερε μέσα στους αιώνες να δεθεί αξεχώριστα με τον έρωτα αλλά και με το θάνατο. Καμία άλλη μέρα του χρόνου δεν βλέπεις τόσο ζωντανά το συμβολισμό αυτό μέσα από τις εκδηλώσεις των ανθρώπων αλλά και τα έθιμα.

Για το λαό μας η θυσία των 200 αγωνιστών στην Καισαριανή είναι σίγουρα ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα που η μέρα αυτή φέρνει στη μνήμη μας. Πέρα από το τραγούδι που αναφέρθηκε παραπάνω αξίζει να παραθέσουμε και μερικά ακόμη ιστορικά στοιχεία:
Μια ματωμένη Πρωτομαγιά 2001_510
Μεταφορά αγωνιστών με καμιόνι προς εκτέλεση...

ΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…

Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ

Του Γιάννη Κουβά



Ας ανασκαλέψουμε για λίγο τη στάχτη από το τζάκι του πρόσφατου παρελθόντος. Για να αναζωπυρώσουν τις μνήμες μας οι άσβεστες φλογίτσες, που κάθε μια τους σαν τσακλαντά, θα παρουσιάζεται και μια αγνή μορφή αγωνιστή της Λευτεριάς. Κι όλες μαζί, χειροπιασμένες, θα σχηματίσουν μια καρδιά. Τη ματωμένη καρδιά της Ελλάδας. Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Τόποι εκτέλεσης πατριωτών, βέβαια, υπήρχανε σε όλη την Ελλάδα. Ποτάμια αιμάτου από εγκλήματα κτηνωδίας.

Στο Δοξάτο, και κατ’ επέκταση στη Δράμα, επί τρεις μέρες σφάζανε. Τρεις χιλιάδες οι νεκροί. Στα Καλάβρυτα 1.436 άντρες από 15 χρονών και πάνω εκτελέστηκαν. Στο Δίστομο δεν λογάριασαν τα κτήνη ούτε γυναικόπαιδα, μη και γερόντους. Την Κάντανο τη σκάψανε στη κυριολεξία. Σωστό νεκροταφείο. Γονατίζω και φιλώ τα μέτωπα των αντρειωμένων της Λευτεριάς και το χώμα του αιμάτου σε κάθε καντούνι και γωνιά της Ελλάδας.

Όμως, για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής υπήρχε μια ιδιαιτερότητα. Έχουν εκτελεστεί - ανεξάρτητα από τον αριθμό τους - αγωνιστές και αγωνίστριες της Λευτεριάς από όλη την Ελλάδα. Από κάθε άκρη της κι από όλες σχεδόν τις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Και της Καισαριανής το τίμημα είναι πέντε λεβέντες πατριώτες αγωνιστές. Γι’ αυτό το λόγο το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς το γράφω «Ματωμένη Καρδιά της Ελλάδας».

Κάθε φλογίτσα και μια μορφή φωτοστεφανωμένη. Να ο Λυκουρίνος, το δεκατετράχρονο παιδαρέλι που ορθαίνει το ανάστημά του για να τον βρουν τα βόλια της αθανασίας. Να κι η Ηρώ Κωνσταντοπούλου με τη θαλασσιά μαθητική ποδιά της. Να κι η Ντάκουρη, να κι οι διακόσιοι κομουνιστές που φτιούσαν κατάμουτρα το χάρο: Σουκατζίδης, Βαρθολομαίος, Μαφιακάκης… Εικοσάδες – εικοσάδες εκτελούνται και τα σκουπιδιάρικα αυτοκίνητα προσμένουν. Αιμάτινα ρυάκια από τις χαραμάδες τους κυλούν στους δρόμους της Καισαριανής.

Τραγουδώντας πεθαίνουν για σένα, Ελλάδα. Τον Εθνικό σου Ύμνο λένε κι ας τους θερίζουν τα πολυβόλα. Τον συνεχίζουν οι σύντροφοί τους.

Κι όμως, Ελλάδα, κάποιοι άλλοι κάθονταν προσοχή και χαιρετούσαν τη γερμανική σημαία με τη σβάστικα. Γελούσανε, Ελλάδα, και χόρευαν μπροστά στους σωρούς των ηρώων. Να κι οι ενενήντα δυο της ελεύθερης σκόπευσης. Απ’ τη λυσσασμένη κτηνωδία τους πολυβολούσαν ακόμα και τ’ άψυχα κορμιά, σ’ ένα χώρο εκατό μέτρων.

Να κι η σειρά των πενήντα και των υπολοίπων. Εξακόσιες πενήντα περίπου εκτελεσμένες μορφές ηρώων, που η Ιστορία προσπαθεί να ξεθωριάσει. Μα το φως της αιωνιότητας μένει άσβεστο, γιατί το πύρωμα είναι στις καρδιές μας.

Όμως, φίλοι κι αδέρφια και συντρόφια, λίγο πριν το χώμα του Σκοπευτηρίου ποτιστεί απ’ το αίμα σας, πριν την ύστατη πνοή αφήσετε, τα στερνά λόγια πρέπει να τα πείτε σεις, οι αθάνατοι, οι παρόντες στο προσκλητήριο των νεκρών αγωνιστών, για ν’ ακούσουμε όλοι.

ΛΥΚΟΥΡΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ - «Παρών!»
14 χρόνων, από την Καλλιθέα
«Πατέρα, με πηγαίνουν στην Καισαριανή για εκτέλεση με άλλους επτά κρατούμενους. Μη λυπάστε! Πεθαίνω για τη Λευτεριά και την Πατρίδα».
ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΗΛΙΟΣ - «Παρών!»
22 χρόνων, από την Ηλεία
«Έτσι πεθαίνουν οι τίμιοι αγωνιστές. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η Λευτεριά! Ζήτω ο ελληνικός λαός!
ΓΛΕΖΟΣ ΝΙΚΟΣ - «Παρών!»
22 χρόνων, από την Πάρο
«Αγαπητή μητέρα, σας φιλώ. Χαιρετισμούς. Σήμερα πάω για εκτέλεση πέφτοντας για τον ελληνικό λαό».
ΚΙΟΣΕΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ - «Παρών!»
19 χρόνων, από το Χαλάνδρι
«… Δεν τρέμω καθόλου, αλλά γράφω όρθιος. Αναπνέω για τελευταία φορά το μυρωμένο ελληνικό αέρα. Χαίρε Ελλάδα, πατρίδα ηρώων. Ζήτω η πατρίδα!»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΗΡΩ - «Παρούσα!»
17 χρόνων από την Αθήνα
«Υπομονή κι υπομονή, καρτέρι και καρτέρι, και τούτος ο Σεπτέμβριος τη Λευτεριά θα φέρει».
Σε ένα από τα τετράστιχά της, λίγο πριν εκτελεστεί.
ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ - «Παρών!»
«1-5-44. Αφήνω γεια σε όλους σας. Σας φιλώ όλους. Γεια σας για πάντα. Ζήτω η Ελλάς, ζήτω το ΕΑΜ!»
ΛΙΤΙΝΑΣ ΜΑΝΟΛΗΣ - «Παρών!»
28 χρόνων, από την Κρήτη
«Σήμερα το πρωί τουφεκιζόμεθα. Πέφτουμε για την πατρίδα, με γέλιο στα χείλη για τη Λευτεριά. Πέφτουμε για τη Λευτεριά. Να είστε περήφανοι».
ΜΑΚΡΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ - «Παρών!»
Από το Γύθειο
«Έχω πολύ, μα πάρα πολύ θάρρος και αντιμετωπίζω την κατάσταση γελαστός. Να είστε υπερήφανοι. Κρατήστε ψηλά-ψηλά τη σημαία και θάψτε τον αιμοβόρο φασισμό, ξένο και ντόπιο. Το σώμα μας ας γίνει ολοκαύτωμα για τη λαοκρατία, θυσιάζοντάς το στο βωμό της Λευτεριάς».
ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ - «Παρών!»
Δάσκαλος από την Αμαλιάδα
«Πεθαίνω για τη Λευτεριά».
ΜΑΡΙΑΚΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ - «Παρών!»
Γεωπόνος από τα Χανιά
«Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη Λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος».
ΜΠΟΥΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ - «Παρών!»
Από το Μελιγαλά
«… Σας φιλώ όλους. Ζήτω η Ελλάδα!»
ΟΡΦΑΝΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ - «Παρών!»
19 χρονών
«Αύριο, 16 Ιανουαρίου, θα με τουφεκίσουν. Ζήτω η γλυκιά μας Ελλάδα».
ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ ΜΗΤΣΟΣ - «Παρών!»
Από την Αχαγιά Πάτρας
«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που γίνεται. Σφίξτε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια από τη νέα δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ».
ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ ΡΟΥΣΟΣ - «Παρών!»
Βουλευτής των Φιλελευθέρων, από τη Νεάπολη της Κρήτης. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ΕΑΜ.
«… Θα προχωρήσω περήφανος, γιατί γεννήθηκα Έλληνας. Δυστυχώς, το βάρος αυτής της κληρονομιάς δεν το αισθάνονται όλοι. Στρέφομαι σε σας, διαλεχτοί μου για να σας επαναλάβω εκείνο που πολλές φορές σας έλεγα. Η ζωή μου ανήκει στην πατρίδα. Καμιά θυσία δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη όταν γίνεται για την Ελλάδα και καμιά κληρονομιά δεν είναι πιο μεγάλη από εκείνη που αφήνει ένας τίμιος θάνατος για την πατρίδα».
ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΒΒΑΣ - «Παρών!»
Από την Καλλίπολη Θράκης
«Ας μάθει όλη η Ελλάδα πως ούτε στιγμή δεν χάσαμε την πίστη για την τελική νίκη. Καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να τσακίσει το Κ.Κ.Ε. Θα νικήσει!»
ΣΙΡΜΠΑΣ ΚΩΣΤΑΣ - «Παρών!»
22 χρόνων, από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας
«… Έχετε γεια! Ζήτω η Ελευθερία! Ήταν γραφτώ να πεθάνω τον Απρίλη».
ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ - «Παρών!»
Από την Κρήτη (καταγόταν από την Προύσα της Μικράς Ασίας)
«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση. Να’ σαι περήφανος για το μοναχογιό σου. Γεια, γεια πατερούλη. Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρεψα πολύ, όσο και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σας κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά, όσο ζει. Γεια, γεια σου λατρευτή μου αδελφούλα».
ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ - «Παρών!»
Καταγόταν από τη Μικρά Ασία
«Αγαπημένοι μου γονείς, όταν θα λάβετε την παρούσα επιστολή μου, εγώ δεν θα είμαι πια ζωντανός. Δεν θα κλάψετε για μένα. Δεν θέλω δάκρυα και θρήνους. Εσείς ξέρετε, διότι πάντα σας το έλεγα, ότι εγώ δεν θα πεθάνω άρρωστος στο κρεβάτι, αλλά θα πεθάνω όρθιος, μαχόμενος, και από μπαρούτι. Έτσι και θα γίνει σε λίγες ώρες. Μη στεναχωριέστε καθόλου. Το εναντίον, πρέπει να είστε υπερήφανοι για μένα, που θυσιάζομαι στον αγώνα για τη πατρίδα και την ελευθερία».
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ - «Παρών!»
Από τα Μεγάλα Καλύβια Θεσσαλίας
«Αγαπητέ Νίκο, όταν θα πας στα Τρίκαλα, πέρνα από το χωριό μου και φίλα μου το γέρο μου. Οι κόποι του με έφεραν ως εδώ. Δεν ζηλεύω αυτούς που ζουν, μα αυτούς που θα ζήσουν σ’ ένα κόσμο ελεύθερο».
ΤΣΑΤΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ - «Παρούσα!»
24 χρόνων, από τη Λάρισα
«Αγαπημένες μου φίλες, συντρόφισσες στον αγώνα για την Ελευθερία, πεθαίνω άξια και τιμημένα, σαν Ελληνίδα. Όμως μη λυπάστε. Άλλες θα ξεφυτρώσουν μετά το θάνατό μου, χιλιάδες. Μανούλα, χάνεις μια κόρη που δεν σου ανήκει, γιατί ανήκει πριν απ’ όλα στην Ελλάδα. Με το θάνατό μου γίνονται κόρες σου όλες οι κόρες της Ελλάδας κι εσύ γίνεσαι μάνα όλου του κόσμου και όλων των λαών που πολεμούν για τη Λευτεριά, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπότητα. Είμαι περήφανη, ώστε δεν περίμενα τέτοια τιμή να πεθάνω εγώ, ένα φτωχό κορίτσι του λαού, για ιδανικά τόσο ωραία και υψηλά. Θα ήθελα η εκτέλεση μου να γίνει σ’ ανοιχτό χώρο για να ρίξω μια τελευταία ματιά μου στον Όλυμπο και στα βουνά όπου κατοικεί η αξία κι η ελπίδα της Ελλάδας. Στον τάφο μου φέρνετε, αν μπορείτε, κόκκινα λουλούδια. Τίποτ’ άλλο. Και χτυπάτε με κάθε μέσο τη βαρβαρότητα».
ΤΣΙΡΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ - «Παρών!»
Από την Ήπειρο
«Γεια και χαρά! Σας φιλώ όλους με πολλή αγάπη». «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι, πάμε για μάχη».
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ - «Παρών!»
«Η βραδιά πέρασε όλο με τραγούδια πατριωτικά. Γλυκιά μου μάνα, φεύγω. Το κορμί μου πια δεν υπάρχει. Μην κλαις, ηρωικιά Ελληνίδα. Άσε τα δάκρυα. Γέρο, κουράγιο. Σφίξε τα δόντια. Σπύρο… άγριε! Να κάθεσαι ήσυχα και ξέρε ότι οι τσολιάδες με σκοτώνουν μια, κι ήθελες και συ να γίνεις τέτοιος… Θάρρος, κουράγιο! Πεθαίνω και βλέπω τη Λευτεριά να γλυκοχαράζει».

Για ποια Ελλάδα;

Μα ποια είναι αυτή η Λευτεριά που λέγατε στις στερνές σας κουβέντες φίλοι, αδέρφια και συντρόφια μου; Τη Λευτεριά που ούτε τη σκιά της δεν προλάβαμε να δούμε; Τη Λευτεριά που, πριν πάρει μια ανάσα, την ξαναβουτήξανε οχτροί και φίλοι, ξένοι και ντόπιοι σε ποτάμια του αιμάτου;
Κι όμως! Χαλάλι, λετε κι εσείς, χαλάλι λέμε κι εμείς.

Όμως και για ποια πατρίδα, ποια Ελλάδα; Την Ελλάδα του αναποδογυρισμένου μπαστουνιού; Το κουλούπι ’σα κάτου και το λασπωμένο κομματάκι ’σα πάνου; Την Ελλάδα της διαιώνισης των απελευθερωτικών αγώνων, που οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καραϊσκάκηδες, οι Γκούρηδες, οι Μπουμπουλίνες και οι άλλοι αγωνιστές βγήκανε από τους τάφους τους, από τις φυλακές και τα μπουντρούμια για να μπούμε εμείς; Κι όμως! Χαλάλι σου, Ελλάδα, γιατί το ξέρουμε πως τους ιδρώτες και τα ποτάμια του αίματος των αγωνιστών που θυσιάστηκαν για σένα τα ’χεις φυλαγμένα στα σπλάχνα σου. Τα ’χεις σ’ ένα ξέχωρο φυλαχτό στο κονοστάσι της καρδιάς σου.

* Ο κ. Γιάννης Κουβάς είναι συγγραφέας του βιβλίου «Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Η ματωμένη καρδιά της Ελλάδας», που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ.
________________

**(Από το ΕΝΤΟΣ πήραμε κι εμείς αυτή την ανακοίνωση καθώς και τις φωτογραφίες του άρθρου.)

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά 2001_511
Από τους πρώτους εορτασμούς της Πρωτομαγιάς στο Σκοπευτήριο
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μια ματωμένη Πρωτομαγιά   Μια ματωμένη Πρωτομαγιά Icon_minitimeΠαρ Μάης 01, 2009 1:01 am

Πρωτομαγιά και πάλι... Πόσες Πρωτομαγιές; Πόσες θα χρειαστούν για να γελάσει το χειλάκι των εργαζομένων;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
 
Μια ματωμένη Πρωτομαγιά
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ-
Μετάβαση σε: