Ας δούμε τώρα και τις κάρτες των μικρών κομμάτων, από τις βουλευτικές του 2012, και στις οποίες φαίνεται ο αριθμός ψηφοφόρων τους που μετακινήθηκαν ανάμεσα στις εκλογές του Μάη και στις εκλογές του Ιούνη εκείνης της χρονιάς και προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα σχηματισμού κυβέρνησης:
Πραγματική σφαγή! Και λιώσιμο των μικρών υπέρ των μεγάλων.
Για να γίνει όμως σωστά η σύγκριση θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εξής στοιχεία:
Μάιος 2012:Ψήφισαν 6.476.818
Ιούνιος 2012: Ψήφισαν 6.216.798
Μάιος 2014: Ψήφισαν 5.942.196
Αφαίρεση ελπίζω γνωρίζετε. Και ελπίζω να καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει να ψηφίζουν μισό εκατομμύριο λιγότεροι άνθρωποι, και συγκεκριμένα 534.622 (μιλώ για το Μάη του 2012 και το Μάη του 2014).
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο είναι η λεγόμενη "χαμένη ψήφος" ή το ποσοστό των κομμάτων που έμειναν εκτός βουλής.
Μάιος 2012: Εκτός βουλής 19,02%
Ιούνιος 2012: Εκτός βουλής 5,98%
Μάιος 2014: Εκτός βουλής 17,13%
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πόσο άθλιο ψέμα είναι να συγκρίνουν τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών του 2014 με τις Βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012. Αφενός πρόκειται για διαφορετικό τύπο εκλογών. Αλλά και να το παραβλέψουμε αυτό, είναι ανήκουστο να συγκρίνουμε τις τωρινές ευρωεκλογές με τη δεύτερη εκλογική διαδικασία βουλευτικών του 2012 αφού εκεί οι ψηφοφόροι όχι μόνο ψήφιζαν για κυβέρνηση της χώρας αλλά και κάτω από το βάρος του μη σχηματισμού κυβέρνησης ένα μήνα πριν.
Έτσι ένας τεράστιος αριθμός ψηφοφόρων των μικρών κομμάτων μετακινήθηκαν προς τα μεγαλύτερα μόνο και μόνο για να αποκτήσει κυβέρνηση ο τόπος κι όχι γιατί μέσα σε λίγες εβδομάδες ανακάλυψαν πόσο καλή είναι η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ.
Να αναφέρω και τους αριθμούς των ψήφων για να γίνει πιο κατανοητό αυτό το θέμα:
Η Νέα Δημοκρατία τον Ιούνιο του 2012 έλαβε 633.394 ψήφους περισσότερους από όσους είχε πάρει ένα μήνα νωρίτερα, το Μάιο του 2012.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του έλαβε τον Ιούνιο του 2012 593.094 ψήφους περισσότερους από όσους είχε πάρει το Μάιο του 2012.
Είναι προφανές ότι οι ψήφοι αυτοί δόθηκαν στα δύο πρώτα κόμματα όπως δίνονται και στους δημάρχους στις επαναληπτικές εκλογές και δεν είναι δικοί τους ψηφοφόροι αλλά ψηφοφόροι άλλων κομμάτων που απλά διάλεξαν το ένα από τα δύο κόμματα για να διευκολύνουν το σχηματισμό κυβέρνησης.
Ποιος λοιπόν μπορεί να είναι τόσο ανόητος τώρα που να κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ ότι έχασε ψήφους γιατί τον Ιούνιο του 2012 έλαβε 1.655.022 ψήφους και στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 1.516.634 ψήφους; Η ορθή σύγκριση ακόμη και αν παραβλέψουμε πως το 12 είχαμε βουλευτικές εκλογές και τώρα ευρωεκλογές, είναι με τις εκλογές του Μάη του 2012 και στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει 1.061.928 ψήφους. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πριν από δυο χρόνια. Και την περασμένη Κυριακή αυξήθηκαν κατά 454.706!
Ας δούμε όμως τη γραφική παράσταση που ακολουθεί και που δείχνει τις αυξομειώσεις των περισσοτέρων κομμάτων ανάμεσα στο Μάη του 2012 και το Μάη του 2014:
Και θα θυμίσω και πάλι πως οι εκλογές αυτές είχαν διαφορετικό αριθμό ψηφισάντων, το Μάη του 2012 είχαν ψηφίσει 534.622 ψηφοφόροι περισσότεροι από αυτούς που ψήφισαν στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής.
Παρά τη μείωση όμως των ψηφισάντων, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να πάρει 454.706 ψήφους περισσότερες!
Κοινός νους το αντιλαμβάνεται πως από τους ψηφοφόρους που ψήφισαν μεν το 2012 αλλά όχι και το 2014, πολλοί ήταν και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακριβώς για να ξεπεράσει τέτοιες δυσκολίες η Στατιστική, χρησιμοποιεί και άλλα μεγέθη για να κάνει συγκρίσεις. Πχ τα ποσοστά.
Έτσι έχουμε το ΣΥΡΙΖΑ το Μάη του 2012 με ποσοστό μόλις 16,79% ενώ το Μάη του 2014 το ποσοστό του ανέβηκε στα 26,58%. Δηλαδή 10 σχεδόν εκατοστιαίες μονάδες.
Και για να το πούμε πιο απλά. Ανά 100 ψηφίσαντες το Μάη του 2012, προτίμησαν το ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν οι 17 ενώ το Μάη του 2014 σχεδόν οι 27.
Δηλαδή 10 παραπάνω στους 100 ενώ αν μιλήσουμε για 1.000 ανθρώπους, τότε οι νέοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι 100 άνθρωποι.
Οι συγκρίσεις βέβαια σε θέματα εκλογών λαμβάνουν πολλά ακόμη στοιχεία υπόψη. Πχ τη δημιουργία νέων κομμάτων στο διάστημα αυτών των δύο χρόνων και που απορρόφησαν ψηφοφόρους από τα παλιά. Πχ το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη που πήρε 371.613 ψήφους. Για τέτοιες όμως συγκρίσεις δεν αρκούν τα απλά μαθηματικά και χρειάζεται πολύ βαθύτερη ανάλυση. Ακόμη και έτσι ο καθένας μας καταλαβαίνει πως αν δεν είχε δημιουργηθεί το ΠΟΤΑΜΙ, οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ/ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑΣ θα ήταν μεγαλύτερες.
Πού θα πήγαιναν οι ψήφοι που πήρε το ΠΟΤΑΜΙ, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αφήνουμε τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να το ξέρουν αλλά σε καμία περίπτωση δεν εμπιστευόμαστε όσα βγάζουν προς τα έξω. Δεν είμαστε τόσο αφελείς να μην καταλαβαίνουμε πως παίζουν και αυτές το δικό τους παιγνίδι και βασικά πως τέτοια κόμματα σαν το ΠΟΤΑΜΙ λειτουργούν ως ανάχωμα για τη διατήρηση στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Διότι αυτό που κάνουν αυτά τα κόμματα είναι να απορροφούν δυσαρεστημένους με την κυβερνητική πολιτική.
Ένα τέτοιο ρόλο διαδραμάτισε και η ΔΗΜΑΡ στις προηγούμενες εκλογές. Που δε δίστασε να λάβει μέρος και στη συγκυβέρνηση. Βλέπετε ο ρόλος αυτών των κομμάτων δε σταματά μόνο στο να πάρουν ένα μέρος των ψήφων αλλά πάει πολύ μακρύτερα.
Όσο για το στραπάτσο της ΔΗΜΑΡ προχτές, είναι κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα... Τέτοια κόμματα είναι αναλώσιμα και ενίοτε μιας και μόνο χρήσης. Δόκανα για αφελείς ψηφοφόρους που δεν μπορούν να δουν τις βαθύτερες αλήθειες και λειτουργούν ως φτερά στον άνεμο. Το 2012 λοιπόν το σύστημα τεχνηέντως φούσκωνε τα πανιά της ΔΗΜΑΡ, και ΔΗΜΑΡ πήγαν και ψήφισαν γύρω στους 385.000 άνθρωποι. Αντίστοιχα φέτος τα κανάλια πρόβαλαν το ΠΟΤΑΜΙ και το αποτέλεσμα ήταν να πάρει 371.613 ψήφους ενώ η φουκαριάρα η ΔΗΜΑΡ περιορίστηκε στους 67.853 ψήφους.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το κομμάτι αυτών των ψηφοφόρων κινούνται στην κεντροαριστερά και είναι κομμάτι στη συντριπτική τους πλειοψηφία του άλλοτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ που κυριαρχούσε στο χώρο αυτό.
Παρόμοιο παιχνίδι στην κεντροδεξιά έπαιξαν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Το Μάη του 2012 κατάφεραν να πάρουν ένα τεράστιο αριθμό ψήφων, 671.324! Μόλις όμως τα πράγματα ζόρισαν για την εκλογή κυβέρνησης, οι ΑΝΕΛ είδαν να τους φεύγουν 208.918 ψηφοφόροι - τον Ιούνιο του 2012. Και δε νομίζω ότι πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ... Την περασμένη Κυριακή οι ΑΝΕΛ πήραν μόλις 197.536. Ας μην απορούμε λοιπόν που την ίδια ώρα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κατάφερε να πάρει 103.864 περισσότερους ψήφους, παρά την πολιτική της, από τον Ιούνιο του 2012...
Βέβαια στο χώρο της Δεξιάς παίζουν το δικό τους παιχνίδι και τα ακροδεξιά κόμματα. Παιγνίδι που δεν περιορίζεται σε αριθμούς αλλά έχει και έντονες πολιτικές προεκτάσεις καθώς λειτουργούν λαϊκιστικά και πιεστικά στις μάζες και λειτουργούν όχι απλά ως ανάχωμα αλλά ως υποστύλωμα της δεξιάς πολιτικής. Πχ σε θέματα μεταναστών αυτοί οι χώροι αποτελούν το αντίπαλο δέος της κεντροαριστεράς και πορώνουν τους ψηφοφόρους με ιδεοληψίες πως για το οικονομικό τους χάλι φταίει ο μετανάστης και κατά προέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ και όποιος άλλος τους υποστηρίζει. Συμβάλλουν λοιπόν με τον τρόπο τους σε μια ισορροπία τρόμου για τους δεξιούς ψηφοφόρους και που θα μπορούσαμε να την καταλάβουμε πως λειτουργεί αν σκεφτούμε το αρχαίο παιγνίδι της διελκυστίνδας. Τραβάνε δηλαδή το σκοινί προς τα ακροδεξιά για να εξισορροπήσουν την τάση των ψηφοφόρων προς την αριστερή κατεύθυνση.
Σε αριθμούς η ακροδεξιά με τους δύο βασικούς εκφραστές της, τη ΧΑ και το ΛΑΟΣ, είχαν το Μάιο του 2012 περίπου 624.000 ψήφους. Τον Ιούνιο του 2012 φυσικά τροφοδότησαν τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για να κερδίσει την κυβέρνηση και οι ψήφοι τους έπεσαν κατά 100.000! Προχτές, στις ευρωεκλογές του 2014, τους είδαμε πάλι να παίρνουν τα πάνω τους και συνολικά 690.000 ψήφους. Η διαφορά της δύναμής τους από το Μάη του 2012 είναι γύρω στους 66.000 ψήφους. Διαφορά που εξηγείται αρκετά εύκολα από τα δεδομένα που όλοι γνωρίζουμε. Πχ τους περιορισμούς μισθών στρατιωτικών και αστυνομικών και που το πρωτογενές πλεόνασμα δεν κατάφερε λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές να τις εξισορροπήσει. Δε νομίζω όμως αυτό να απασχολεί τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ξέρει πως αν διακυβευτεί η εξουσία, αυτοί οι ψήφοι και άλλοι ακόμη από την ακροδεξιά πρόθυμα θα σπεύσουν να γυρίσουν πίσω και να την υποστηρίξουν.
Δυστυχώς από την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος τα πράγματα δε λειτουργούν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όχι με την ίδια δυναμική. Εκεί υπάρχει το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΜΛ - ΚΚΕ και άλλα μικρότερα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Εκεί ο πόλεμος σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ δε γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου αλλά σε πραγματικό ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο και επομένως οι μετακινήσεις ψηφοφόρων είναι πολύ πιο δύσκολες και μικρές. Ας τις δούμε με αριθμούς:
Το Μάη του 2012 το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το πολύ πιο μικρό κομμάτι των ΜΛ ΚΚΕ - ΚΚΕ (μ-λ) συγκέντρωσαν γύρω στους 628.000 ψήφους. Τον Ιούνιο του 2012 πήραν μόλις 305.000 ψήφους και ο μεγάλος χαμένος της μετακίνησης ψηφοφόρων στάθηκε το ΚΚΕ που είδε τις δυνάμεις του να μειώνονται μέσα σε ένα μήνα κατά 258.878 και το ποσοστό του από 8,48% να περιορίζεται σε 4,50%. Κατανοητή λοιπόν και η αντίδραση στα δύο χρόνια που ακολούθησαν σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Κατάφερε λοιπόν το ΚΚΕ να ανέβει στις ευρωεκλογές στο 6,09% αλλά ένα μεγάλο μέρος των παλιών του ψηφοφόρων το έχει πλέον εγκαταλείψει και είναι απίθανο να ξαναγυρίσει. Συγκεκριμένα το ΚΚΕ πήρε 188.638 λιγότερες ψήφους προχτές σε σχέση με το Μάη του 2012. Και συνολικά τα τρία αριστερά κόμματα πήραν στις ευρωεκλογές του 2014 σχεδόν 400.000 ψήφους. Κοινός νους αντιλαμβάνεται ότι οι άλλοι 200.000 ψήφοι μετακόμισαν κυρίως προς τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό όχι μόνο ως αριθμός αλλά και γιατί λειτουργεί ως αντίβαρο στις αμφιταλαντεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Κι ακόμη είναι βέβαιο πως ο αριθμός θα μεγαλώσει σε περίπτωση που οι ψηφοφόροι κριθούν να ψηφίσουν κυβέρνηση για τον τόπο. Γιατί θα επικρατήσει η κοινή λογική, αυτή δηλαδή που δεν υπάρχει στις ηγεσίες των τριών κομμάτων και κυρίως στον Περισσό.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να απευθυνθεί και στο χώρο των μικρών κομμάτων της κεντροαριστεράς ή ακόμη και σε ένα μέρος των ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς. Αλλιώς κυβέρνηση δεν πρόκειται να δει... Ένα χώρο που πρωταγωνιστούσε η ΔΗΜΑΡ το 2012 και πλέον το ΠΟΤΑΜΙ. Και που στις προχτεσινές εκλογές έλαβαν τα δύο κόμματα μαζί γύρω στις 445.000 ψήφους. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να τους αγνοήσει; Αλλά και σε ποιο βαθμό θα τους προσεταιριστεί δίχως να κινδυνεύει να χάσει δυνάμεις από τα αριστερά;