Καλαμαράκια τηγανητά (έχουν τη ... φιλοσοφία τους για να πετύχουν)

Σήμερα το τραπέζι είχε καλαμαράκια. Τηγανητά...

Και προχτές προσπάθησε να έχει το ίδιο αλλά αποτυχία σκέτη. Έτσι άφησα στην άκρη τη ροπή προς το εύκολο και γρήγορο και είπα να το ψάξω. Στο διαδίκτυο βεβαίως βεβαίως. Και να ανακαλύψω τη βαθύτερη φιλοσοφία που κάνει τα καλαμαράκια πεντανόστιμα. Θα ακολουθήσει βήμα βήμα η αποκάλυψη όλων των μυστικών...

Παίρνουμε από τον καταψύκτη μας όσα καλαμαράκια έχουμε σκοπό να καταναλώσουμε. Τα πλένουμε και έτσι καθαρίζουν και ξεπαγώνουν. Ροδέλες καλαμαράκια... τα βλέπετε και στη φωτογραφία.

Ένα ποτηράκι του κρασιού νερό

Χυμός από ένα μεγάλο λεμόνι

Ένα φλυτζανάκι του καφέ ούζο!

λίγο αλάτι

Με όλα αυτά φτιάχνουμε μια ωραία μαρινάδα - ανακατεύοντας καλά όλα τα υλικά. Κατόπιν βάζουμε σε κατάλληλο τάπερ τα καλαμαράκια και τα περιχύνουμε με τη μαρινάδα.



Τα καπακώνουμε και τα βάζουμε στο ψυγείο για μία ώρα. (είπαμε, τέρμα το γρήγορο μαγείρεμα... )

Μόλις περάσει η μία ώρα και τα καλαμαράκια μας μαριναριστούν, παίρνουμε μια κουταλιά της σούπας δεντρολίβανο (κι αν έχουμε - που εμείς δεν είχαμε - παίρνουμε μια ίδια ποσότητα και από θυμάρι και μαντζουράνα)



Ετοιμάζουμε επίσης δυο - τρία φύλλα δάφνης, δυο - τρεις σκελίδες σκόρδο (ανάλογα και με την ποσότητα από καλαμαράκια που θα τηγανίσουμε) και λίγο μαϊντανό:

Αλεύρι στη συνέχεια για να αλευρώσουμε τις ροδέλες. Προσθέτουμε στο αλεύρι και λίγο αλάτι και πιπέρι...



Αλευρώνουμε τις ροδέλες και τινάζουμε μετά να φύγει το περισσευούμενο αλεύρι.



Έχοντας πια έτοιμες τις ροδέλες από το καλαμαράκι σε πιάτο, βάζουμε λάδι στο τηγάνι και αφού κάψει προσθέτουμε και τις σκελίδες του σκόρδου να αφήσουν το άρωμά τους.



Προσοχή. Βάζουμε αποκλειστικά ελαιόλαδο. Την πρώτη φορά έβαλα καλαμποκέλαιο και τα καλαμαράκια έγιναν κάρβουνο... Όπως ανακάλυψα εκ των υστέρων το καλαμποκέλαιο αναπτύσσει πιο υψηλή θερμοκρασία ενώ το καλαμαράκι θέλει τηγάνισμα σε μέτρια φωτιά... Και όχι πολύ. Ίσα να ροδίσει... Αν το αφήσετε περισσότερο, θα σκληρύνει!!! (ρε τι μαθαίνει κανείς όσο γεράζει... )

Τις σκελίδες τις αφήνουμε να ροδίσουν και μετά τις αφαιρούμε. Μπορούμε να τις κρατήσουμε για το σερβίρισμα. Το σκορδάκι είναι φάρμακο! Αν τις αφήσουμε όμως στο τηγάνι θα καρβουνιάσουν...

Αμέσως μετά βάζουμε λίγες λίγες τις ροδέλες στο τηγάνι. Όχι όλες μαζί! Να έχουν χώρο να ψηθούν άνετα!



Μαζί με τις ροδέλες βάζουμε στο τηγάνι και το δεντρολίβανο, τα φύλλα δάφνης και τα άλλα μυριστικά που αναφέραμε (θυμάρι, μαντζουράνα). Υποτίθεται ότι όλα αυτά δίνουν μια γεύση άλλο πράμα!!! Προσωπικά την επόμενη φορά θα τρελάνω το φαγητό στο σκόρδο και ίσως βάλω και φύλλα δάφνης. Τα οποία θα φροντίσω να είναι ξερά... γιατί σήμερα ήταν φρέσκα και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε στην κουζίνα μόλις μπήκαν στο τηγάνι! Πιτσίλιζαν και τσίριζαν ώσπου αναγκάστηκα να τα αφαιρέσω μάνι μάνι πριν σημαδευτώ και διαλύσω όλη την κουζίνα!

Τα δεντρολίβανα κλπ μυριστικά δεν...

Α, και ο μαϊντανός... κάποιοι τον προτείνουν κι αυτόν στο τηγάνι. Επίσης δεν... Του πάει καλύτερα να σερβιριστεί ψιλοκομμένος πάνω από τις ροδέλες ωμός!

Γυρίζουμε συχνά τις ροδέλες και τις βγάζουμε από το τηγάνι μόλις ροδοκοκκινίσουν. Δε χρειάζεται πολύ τηγάνισμα το καλαμαράκι!!!

Τις βγάζουμε λοιπόν σε πιάτο και τις πνίγουμε στο λεμόνι. Από πάνω ψιλοκόβουμε το μαϊντανό.

Το φαγάκι μας πάει υπέροχα με το ίδιο ούζο που βάλαμε στο μαρινάρισμα...

Μια άλλη λύση είναι να παραλείψετε το ούζο στο μαρινάρισμα και να σβήσετε τα καλαμαράκια στο τέλος του τηγανίσματος με κρασί. Τότε το ίδιο κρασί θα μπει και στο τραπέζι... (μην κάνετε κοκτέιλ τα διάφορα ποτά... )

Στο πιάτο αφήνουμε για διάκοσμο και τα φύλλα δάφνης και τις σκελίδες του σκόρδου.

Προσθέστε επίσης κατά βούληση αλάτι και πιπεράκι...

Μετά γραμμή για το τραπέζι! Στο δικό μας βρήκε θέση ως δεύτερο πιάτο λίγος αρακάς λαδερός και για επιδόρπιο ο σιμιγδαλένιος χαλβάς που φτιάξαμε χτες βράδυ!

Κι επειδή ο άνθρωπος δε χορταίνει μόνο με φαγητό, ιδού και η θέα από το μπαλκόνι.

Κάπως έτσι πρέπει να βγήκε η φράση:

"Την κάναμε ταράτσα!"

Στη δική μου όμως περίπτωση ταιριάζει:

"Την έκανα μπαλκόνι!"

Και το ούζο; Βάλσαμο...


ΥΓ Μην κάνετε κανένα λάθος και πάρετε φρέσκο καλαμαράκι. Αυτό πια το ξέρω από τα χρόνια που πήγαινα Αστυπάλαια. Το καταψυγμένο είναι πιο μαλακό. Το είπα και αμαρτία ουκ έχω...

Επίσης σας δίνω τα λινκ απ' όπου αλίευσα τις ιδέες για το τηγάνισμα:

http://www.sintagespareas.gr/sintages/kalamarakia-me-ladi-mpaxarikon.html?src=relsinpar

http://mageirikikaisintages.blogspot.gr/2011/07/blog-post_12.html

http://syntageskardias.blogspot.gr/2011/03/blog-post_03.html

http://nostimessyntagesthsgwgws.blogspot.gr/2012/01/blog-post_25.html *********

http://www.radicio.com/forum/

http://www.radicio.com/forum/sintagi/27 - σάλτσα ταρτάρ για να συνοδεύσετε τα καλαμαράκια...

http://www.greekmasa.gr/ (την επόμενη φορά θα προτιμήσω συνταγή που να μοιάζει περισσότερο με τούτη εδώ, μόνο με σκόρδο στο τηγάνι και με κρασί αντί για ούζο... Θα κρατήσω πάντως το μαρινάρισμα αλλά μόνο με νερό, αλάτι και λεμόνι)