HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!  Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!    Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!  Icon_minitimeΚυρ Ιουλ 08, 2012 1:34 am

Αρχή του παραμυθιού μας,

καλησπέρα της αφεντιάς σας!

Κάπως έτσι ξεκίναγαν τον παλιό καλό καιρό οι γιαγιάδες τα παραμύθια. Εγώ όμως δεν είμαι η γιαγιά σας και δεν έχω σκοπό να σας πω παραμύθι. Θα αφήσω άλλον παραμυθά να σας διασκεδάσει και μετά θα έρθει και η σειρά μου:

Παράθεση :
Η Κοιμισμένη Βασιλοπούλα


ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΜΕΓΑΣ


Μια φορά κ' έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα και δεν είχαν παιδιά. Παρακαλούσαν μέρα νύχτα το θεό να τους χαρίσει ένα παιδάκι κι ο θεός άκουσε την προσευχή τους και τους έδωσε ένα κοριτσάκι.

Άμα ήρθε η τρίτη μέρα, ήρθαν τη νύχτα οι Μοίρες να μοιράνουν το παιδί.

Είπε λοιπόν η μια: Να γίνει όμορφη, που να μην υπάρχεο στον κόσμο άλλη τέτοια ομορφιά.

- Ναι, λέει η άλλη, μα σα γίνει δεκαοχτώ χρονών και πιάσει αδράχτι, να πεθάνει.

Λέει τότε η τρίτη:

- Όχι! Να μην πεθάνει, αλλά να κοιμηθεί εκατό χρόνια!

Ο βασιλιάς δεν κοιμόταν και τ' άκουσε και για να προφυλάξει την κόρη του από τέτοιο κακό, πρόσταξε να κάψουν όλα τ' αδράχτια μέσα στο βασίλειό του.

Το κορίτσι μεγάλωνε κι είχε απάνω του όλες τις χάρες και τις ομορφιές. Όλα πήγαιναν καλά. Όταν όμως έγινε δεκαοχτώ χρονών, μια μέρα που έλειπεν ο βασιλιάς κ' η βασίλισσα, η βασιλοπούλα με μιαν αρμαθιά κλειδιά στα χέρια γύριζε από τη μια κάμαρα στην άλλη και θάμαζε το παλάτι του πατέρα της. Έφτασε και σε μια μικρή καμαρούλα. Την άνοιξε μ' ένα σκουργιασμένο κλειδί και βρίσκει μέσα μια γριά ως εκατό χρονώ και έκλωθε με τ' αδράχτι.

- Καλημέρα, της λέει. Τι κάνεις κυρούλα;

- Κλώθω, παιδί μου, της λέει.

- Μα τι πράμα είναι αυτό που γυρίζει έτσι όμορφα; ρώτησε η βασιλοπούλα και θέλησε να πάρει τ' αδράχτι στα χέρια της να το ιδεί.

Δεν πρόφτασε να τ' αγγίξει κι αμέσως έκλεισε τα μάτια της κ' έπεσε σ' ένα ντιβάνι που ήταν εκεί κ' αποκοιμήθηκε. Την ίδια στιγμή αποκοιμήθηκε κι όλο το παλάτι: Ο μάγερας, όπως μαγείρευε με την κουτάλα στο χέρι, οι θυρωροί όρθιοι μπροστά στις πόρτες. Ακόμα και τ' άλογα και τα σκυλιά κ' οι γάτες, όλα αποκοιμήθηκαν κι αυτός ο βασιλιάς κ' η βασίλισσα, άμα πάτησαν το πόδι τους στο παλάτι, έπεσαν κι αύτοί και κοιμήθηκαν.

Απόμεινε λοιπόν το παλάτι σφαλιστό και δεν φαινότανε από τα κλαδιά και τους βάτους που βγήκαν γύρω-γύρω. Μόνο τ' απάνω-απάνω μέρος φαινόταν λίγο.

Πέρασαν χρόνια και χρόνια. Μερικά βασιλόπουλα έρχονταν και πολεμούσαν να πηδήσουν το φράχτη και να μπουν με΄σα στο παλάτι, αλλά άδικα κοπίαζαν.

Αφού πέρασαν τα εκατό χρόνια, ένα βασιλόπουλο πέρασε κυνηγώντας από το μέρος εκείνο. Ρωτάει ένα γέρο που αντάμωσε και μαθαίνει την ιστορία της βασιλοπούλας.

Άμα τ' άκουσε το βασιλόπουλο, του άναψε ο πόθος να πηδήσει το φράχτη, να μπει μέσα στο κάστρο και να ξυπνήσει τη βασιλοπούλα.

Κι έτσι το πρωί της άλλης μέρας το βασιλόπουλο έρχεται κοντά στον φράχτη. Ο φράχτης άνοιξε δρόμο μονάχος του στο βασιλόπουλο κι αυτό ανοίγει την πόρτα της αυλής και μπαίνει μέσα. Τι να ιδεί: Τον μάγερα με την κουτάλα στο χέρι, τους θυρωρούς όρθιους μπροστά στις πόρτες να κοιμούνται, τα σκυλιά και τα γατιά πλαγιασμένα στην αυλή, τα περιστέρια απάνω στα κεραμίδια με τα κεφάλια τους μεσ' στα φτερά.

Μπήκε ύστερα μέσα στο παλάτι και καθώς ανέβαινε τις σκάλες, έβλεπε από τη μια μεριά κι από την άλλη ανθρώπους ξαπλωμένους να κοιμούνται. Μπαίνει σε μια κάμαρα και βρίσκει τον βασιλιά και τη βασίλισσα να κοιμούνται. Το ίδιο κι όλοι οι δούλοι κ' οι δούλες.

Στο τέλος φτάνει και στην καμαρούλα και βρίσκει τη βασιλοπούλα να κοιμάται στο ντιβάνι. Πάει κοντά, την βλέπει, βλέπει την ομορφιά της και σκύβει πάνω από το κεφάλι της και τη φιλεί στο μάγουλο. Στη στιγμή η βασιλοπούλα άνοιξε τα μάτια της και είπε:

- Ώχου! Ποιος ήταν που με ξύπνησε και δε μ' άφησε να χορτάσω τον ύπνο μου;

Της λέει το βασιλόπουλο:

- Μα εκατό χρόνια κοιμόσουν και θέλεις να κοιμάσαι ακόμα;

- Δεκαοχτώ χρονώ είμαι κ' εκατό χρόνια κοιμόμουν;

- Δεκαοχτώ χρονώ είσαι, μα κοιμόσουν εκατό χρόνια! της λέει το βασιλόπουλο.

Σηκώνεται λοιπόν αυτή, κατεβαίνουν μαζί κάτω και βρίσκουν τον βασιλιά και τη βασίλισσα. Είχαν ξυπνήσει κι αυτοί σαστισμένοι κοιτάζονταν. Άμα είδαν τη θυγατέρα τους χάρηκαν κ' έκαμαν μεγάλη χαρά.

Την ώρα εκείνη άρχισαν οι μουσικές, οι κανονιές. Αναστήθηκε το μαγεμένο παλάτι.

Ύστερα έκαμαν το γάμο, παντρεύτηκε το βασιλόπουλο με τη βασιλοπούλα, και ζήσαν εκείνοι καλά κ' εμείς καλύτερα.


"Η Κοιμισμένη Βασιλοπούλα" από τα "Ελληνικά Παραμύθια" του Γ.Α.Μέγα, σειρά δευτέρα, Εκδόται Ι.Δ.Κολλάρος & Σια ΟΕ, 12η έκδοση, 2003) (αναδημοσίευση από τοΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΧΑΗ ΜΟΥ)

Και ζήσαν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα!

Αμ, δε. Αυτά μόνο στα παραμύθια ισχύουν. Κι εγώ δεν είμαι εδώ για να σας παραμυθιάσω αλλά να σας μιλήσω για τους δρόμους της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας. Και συγκεκριμένα για τους δρόμους της Θεσπρωτίας. Της άγνωστης στους πολλούς και λησμονημένης από θεούς και γκουβέρνα.

Αφορμή έλαβα από το σερί τροχαίων ατυχημάτων των τελευταίων ημερών στην ΕΟ Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας. Με κορυφαίο το χτεσινό που κατέληξε σε οικολογική καταστροφή. Κάποιος οδηγός, έγραψαν, που ρυμουλκούσε τρέιλερ, κατάλαβε πως του έσκασε λάστιχο και βγήκε στην άκρη του δρόμου. Το σκασμένο όμως ελαστικό είχε υπερθερμανθεί. Και η άκρη του δρόμου ήταν γεμάτη ξερόχορτα. Τι παράξενο, ε; Στην καρδιά του καλοκαιριού και κανείς να μην έχει καθαρίσει τα ξερόχορτα στις άκρες των δρόμων. Κι έτσι έγινε το κακό και έγινε κάρβουνο ένα πανέμορφο κομμάτι δάσους. Μια μικρή γεύση στο βίντεο που ακολουθεί:


Και περισσότερες λεπτομέρειες για τα τροχαία ΕΔΩ

Κι αν αυτά συμβαίνουν σε έναν πολυσύχναστο δρόμο που ενώνει δυο παραλιακές μεγάλες πόλεις της Ηπείρου, την Ηγουμενίτσα με το νέο λιμάνι της και την Πρέβεζα με το υποθαλάσσιο τούνελ της, τι να πει κανείς για εκείνο το άτυχο κομμάτι του νομού, την ορεινή Θεσπρωτία, που πλέον έχει τα χαρακτηριστικά του δεν υπάρχει ο τόπος αυτός για το ελληνικό κράτος. Τέτοια η εγκατάλειψη και ο μαρασμός. Το κομμάτι που η πίκρα και η οργή μου, καθότι εκεί και η ιδιαίτερη πατρίδα μου, με έκαναν πέρυσι να το βαφτίσω "Σκοτεινή Γωνιά της Θεσπρωτίας" (περισσότερα και χάρτης ΕΔΩ)

Εκεί λοιπόν να δείτε και να φρίξετε με την κατάσταση των δρόμων. Έχω και παλιότερα μιλήσει για το θέμα (κλικ ΕΔΩ) αναφερόμενη κυρίως στην πανίδα του. Φέτος όμως το πρόβλημα είναι η χλωρίδα. Η πυκνή και καλοθρεμμένη από τις άφθονες βροχοπτώσεις του χειμώνα που μας πέρασε.

Τέτοια η βλάστηση στα κράσπεδα του δρόμου που λίγο ακόμη και θα κλείσει τελείως σε κάποια σημεία. Ένα ιδιότυπο παλάτι Κοιμισμένης Βασιλοπούλας και πουθενά το Βασιλόπουλο να την ξυπνήσει. Και μόνο το ροχαλητό των αναρμόδιων αρμοδίων ακούγεται ρυθμικό και μονότονο. Που από τον καιρό που έγινε η Εγνατία εγκατέλειψαν στην τύχη της την παλιά Εθνική οδό Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Κι ας αποτελεί ακόμη τόπο έλξης για τους ανά την υφήλιο λάτρεις της άγριας ομορφιάς αυτού του τόπου. (Σχετικό άρθρο ΕΔΩ)

Βέβαια η άσφαλτος καταφέρνει ακόμη να αντιστέκεται στην επέλαση της χλωρίδας όμως οι συνθήκες οδήγησης είναι επιεικώς άθλιες. Όχι μόνο ως προς την ορατότητα αλλά και για τα σήματα της τροχαίας που πολλά πλέον έχουν θαφτεί στο πράσινο. Και παραθέτω μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες που βγάλαμε μόλις σήμερα:

Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!  %25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2597%2520%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2591%2520005%2520A

Πού είναι το σήμα; Οέο; Θάφτηκε πίσω από τα χόρτα και δεν είναι το μόνο στο συγκεκριμένο δρόμο.

Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!  %25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2597%2520%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2591%2520003

Εδώ η βλάστηση έχει καλύψει τις μπάρες και μαζί και τα φωσφοριζέ τους που βοηθούν τον οδηγό τη νύχτα.

Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!  %25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2597%2520%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2591%2520009

Κι από ξερόχορτα στα κράσπεδα του δρόμου; Άφθονα. Μα αν γίνει καμιά καταστροφή θα κλαιγόμαστε μετά... και θα κοπανάμε την κεφάλα μας, στερνή μου γνώση.

Κι αν αυτά είναι ένα μικρό δείγμα τι συμβαίνει στη διαδρομή, εντελώς απερίγραπτο είναι το χάλι των πινακίδων και μπαίνοντας στην Ηγουμενίτσα. Πχ η ταμπέλα για το Αρχαιολογικό Μουσείο στο ύψος του ΕΠΑΛ, το σηματάκι "κυκλοφορούν παιδιά" μπροστά στο 1ο δημοτικό της πόλης, το σηματάκι "διάβαση πεζών" μπροστά στο τελωνείο...

Και δε φταίει η θερινή ραστώνη, ο ύπνος είναι βαθύς και κρατάει καιρό. Κανείς δε νοιάζεται ούτε για τα στοιχειώδη και μόνο όταν γίνεται τροχαίο ψαχνόμαστε όλοι τι έφταιξε...

Κλείνοντας θέλω να δώσω θερμά συγχαρητήρια σε εκείνον που "φύτεψε" κάδους απορριμμάτων μπροστά από σήματα της Τροχαίας λίγο μετά το Μαυρούδι και με κατεύθυνση προς Ηγουμενίτσα. Στο ίδιο σημείο που συχνά πυκνά τη στήνουν οι τροχονόμοι και κόβουν κλήσεις στους οδηγούς που παραβιάζουν τον ΚΟΚ.

Ρε μπας και δεν οφείλονται όλα αυτά στην αδιαφορία; Μήπως είναι κάποιο κρυφό σχέδιο της τρόικας για να αυξηθούν τα έξοδα του κράτους και ταυτόχρονα να περιοριστεί αυτός ο μεγάααααααλος πληθυσμός της Ελλαδίτσας; Σχέδιο λέω για εκείνους που δεν εννοούν να μιμηθούν τους βολικούς αυτόχειρες κι επιπλέον κάνουν το έγκλημα να έχουν ακόμη γιωταχί και να το κινούν κιόλας!!! Γιατί εμένα δε μου χωράει στο μυαλό τέτοια ακηδία. Που στοιχίζει ανθρώπινες ζωές και όμως οι αρμόδιοι συντήρησης του δρόμου είναι στο μη μου τους κύκλους τάραττε...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
Οι δρόμοι της Κοιμισμένης Βασιλοπούλας ή ένα παραμύθι που ζωντανεύει στη Θεσπρωτία!
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: