Και είναι ένας πόνος που γνωρίζω καλά αυτός. Να χάνεις το δάσκαλό σου, τον άνθρωπο που στάθηκε δεύτερος πατέρας σου, κατά τη ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου...
Δεν ήθελα τέτοιον πόνο να νιώσει και ο αδερφός μου. Μα ήταν ως φαίνεται η μοίρα μας.
Και είναι άλλο ο θάνατος που έρχεται φυσιολογικά. Που να αποχαιρετίσεις έχεις το χρόνο τον αγαπημένο σου άνθρωπο, δάσκαλο ή όποιον ο καθένας. Κι άλλο το αιφνίδιο του αποχωρισμού...
Το από δω και πέρα μοναχοί μας. Και το ποτέ ξανά...