Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ - 2011

Ένα ολόκληρο περιβόλι ανθισμένο. Τα δέντρα είναι μάλλον ροδακινιές...

Η φωτογραφία αλιεύτηκε στο χωριό Κυψέλη. Πηγαίνοντας από την παραλιακή οδό Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας προς τη Γλυκή, στις πηγές του Αχέροντα...

Η διαδρομή επί του χάρτη. Με κόκκινη γραμμή σημειωμένη. Ηγουμενίτσα, Πλαταριά, προς Πρέβεζα. Στρίβουμε στο Μόρφι προς Γλυκή - Παραμυθιά. Κορώνη, Κυψέλη, Γλυκή, Παραμυθιά. Και μετά από Εγνατία για Ηγουμενίτσα...

Δυόμισι ώρες με χαμηλή ταχύτητα...

Κλικ ΕΔΩ για να δείτε το χάρτη σε μεγάλη προβολή.

Στη δική μας βόλτα κυνηγήσαμε μόνο της άνοιξης τα έργα. Στο χάρτη αυτό δείτε και τα σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της ίδιας διαδρομής.

Ιδιαίτερα θα προτείνουμε επίσκεψη στην Ελέα. Βρίσκεται αρκετά κοντά στην κωμόπολη της Παραμυθιάς.

Συγκεκριμένα στρίβουμε στη διασταύρωση του οικισμού της Χρυσαυγής (πρώην Βέλιανη). Διασχίζουμε το χωριό και συνεχίζουμε ευθεία καταλήγοντας στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου.

Αν θέλετε και να μπείτε στον αρχαιολογικό χώρο, φροντίστε να είναι καλοκαιρινή περίοδος... Αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τον βρείτε κλειδαμπαρωμένο...

Παράθεση :

"[...]Η αρχαία πόλη, συνολικής έκτασης 105 στρεμμάτων, είναι χτισμένη επάνω σε φυσικά οχυρό πλάτωμα στους πρόποδες των βουνών της Παραμυθιάς και διαμορφώνεται σε βαθμιδωτά άνδηρα. Η καίρια γεωγραφική της θέση παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου όλης της κοιλάδας, ενώ παράλληλα εξασφάλιζε πρόσβαση στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις της περιοχής, που αρδευόταν από τα νερά του ποταμού Κωκυτού.

Ο οικισμός ιδρύθηκε λίγο πριν τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. και την ίδια περίοδο οχυρώθηκε με ισχυρά τείχη. Ήδη στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. οι Θεσπρωτοί άρχισαν να εγκαταλείπουν το νομαδικό τρόπο ζωής και τις μικρές ατείχιστες κώμες όπου κατοικούσαν μέχρι τότε και δημιούργησαν τις πρώτες οχυρωμένες πόλεις. [...]

Η Ελέα διετέλεσε πρώτη πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας και έδρα του Κοινού των Θεσπρωτών από την ίδρυσή της μέχρι το 335 - 330 / 325 π.Χ., οπότε και η έδρα του Κοινού μεταφέρθηκε στα Γίτανα.

Η παλαιότερη κοπή νομίσματος από τους Ελεάτες τοποθετείται νωρίτερα, στα 360 - 342 π.Χ. Στον εμπροσθότυπο φέρει παράσταση Πήγασου και στον οπισθότυπο τρίαινα, την κυνέη του Άδη και την επιγραφή ΕΛΕΑΙ(ΩΝ) ή ΕΛΕΑΤΑΝ, δηλαδή του φύλου των Ελεατών.

Η ίδια επιγραφή υπάρχει και στις μεταγενέστερες κοπές της πόλης, όπου χρησιμοποιούνται ανάλογα σύμβολα (στον εμπροσθότυπο κεφαλή Περσεφόνης με στεφάνι από στάχυα και στον οπισθότυπο τρικέφαλος Κέρβερος). Τα σύμβολα αυτά σχετίζονταν με την κυριότερη λατρεία των Θεσπρωτών, εκείνη της Περσεφόνης και του Άδη, που ασκούνταν στο "Νεκρομαντείο" του Αχέροντα."

Απόσπασμα από το ΔΙΚΤΥΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ - επιμέλεια Αικατερίνη Κάντα - Κίτσου, έκδοση του υπουργείου Πολιτισμού, Ηγουμενίτσα 2009

Να γιατί η Ελέα ταιριάζει και με το παρόν θέμα... την πρώτη μέρα της άνοιξης. Χρειάζεται να θυμίσουμε πως η Περσεφόνη ανέβαινε στη γη κάθε άνοιξη;

Και ναι. Σας βεβαιώνουμε ότι τη συναντήσαμε. Να χορεύει ανέμελη σε κάμπους και λιβάδια, σε λόφους και βουνοπλαγιές. Και το αρχαίο τραγούδι αφουγκραστήκαμε στις πνοές του ανέμου και στου ποταμού το τρυφερό γουργούρισμα. Του ποταμού Αχέροντα...

Και ο Αχέροντας. Όπως τον συναντήσαμε στη Γλυκή. Ανοιξιάτικος και γαληνεμένος. Τον τελευταίο όμως χειμώνα άφρισε και μάνιασε το ποτάμι. Και πήρε και γκρέμισε τα έργα των ανθρώπων. Που τώρα προσπαθούν να χτίσουν και πάλι και να ετοιμάσουν το χώρο για την καλοκαιρινή σεζόν.

Στο βαθός τα βουνά του Σουλίου. Μια εναλλακτική πρόταση και αυτά στην εκδρομή προς τα μέρη αυτά... Ο δρόμος για το Σούλι ξεκινά ακριβώς από τη Γλυκή.