Η ταπεινότητα των λουλουδιών προς τους ουρανούς
Και η ελπίδα των ανθρώπων - προς τους ουρανούς και πάλι...
Είναι ο ικέτης του Ναγκασάκι. Μετά την πυρηνική καταστροφή του 1945.
Κι όμως. Η δραματική ικεσία λησμονήθηκε. Ποιος να το έλεγε αυτό για την Ιαπωνία;
Τώρα όλοι ξαφνικά θυμούνται τα μέτρα ασφαλείας. Ως και η Μέρκελ αποφάσισε να κλείσει για τρεις μήνες τους γηραιούς πυρηνικούς αντιδραστήρες της Γερμανίας.
Και οι ανόητοι της γης; Ετοιμάζονται λέει στις 26 του Μάρτη να εορτάσουν με ταραταντζούμ τη Μέρα της Γης!!!!! Να κλείσουν τις λάμπες για μια ωρίτσα! Βρε άει σιχτίρ μπουμπουνοκέφαλοι. Που νομίζετε πως κάτι κάνετε!
Ο αγώνας για το περιβάλλον δεν μπορεί παρά να είναι αγώνας πολιτικοποιημένος. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα και ενταγμένα στην υπηρεσία του κέρδους. Με μπόλικο χαβαλέ και οικολογία του καναπέ...
Και δεν έχουμε, λέω, ούτε καν την "εξυπνάδα" ενός ταπεινού αγριολούλουδου. Να στρέφουμε το κεφάλι μας στην πηγή της ζωής...