Καπου καποτε γεννηθηκε ενα πλασμα πολυ ατιθασο,πολυ ανεμελο κ απονηρευτο...
Νομιζε οτι τις σκεψεις του τις εκαναν ολοι...κ οτι ετσι οπως διεφερε αυτο ετσι διεφεραν κ οι υπολοιποι...
Μα οσο μεγαλωνε τοσο καταλαβαινε οτι αυτα που ηθελε τους αλλους δεν τους ενδιεφερε...κ το αποπαιρναν, και το μαλωναν κ του ελεγαν να σοβαρευτει....
Η αληθεια βεβαια ηταν οτι συγκριτικα με τα παιδακια της ηλικιας του ηταν πολυ πιο ωριμο....και με περισσοτερες γνωσεις...
Μαλλον αυτες οι γνωσεις το εκαναν να διαφερει κ να ζηταει παραπανω πραγματα απο αυτα που του εδιναν...πραγματα αυλα,γνωμες κ προτασεις περαν των παρωχημενων κ των δηθεν σοβαροφανων..
Το παιδακι μεγαλωσε κ περασε απο πολλα σταδια απορριψης,ειρωνιας κ εξευτελισμου....
μεχρι που ανακαλυψε ατομα σαν κι αυτο ''διαφορετικα'' κ αισθανθηκε οτι ανηκει επιτελους καπου...
κ εκει διεπρεψε κ με την αυτοεκτιμηση κ την υπομονη του εγινε πετυχημενος στον τομεα του..
Αναγνωριση ελαβε ακομη κ απο αυτους που τον ειχαν απορριψει ,ομως με τη σειρα του αντι να δωσει οτι ελαβε αρκεστηκε στο να τους χαμογελαει συμπομονετικα κ σκεπτομενος ποσο δυστυχισμενοι ειναι ολοι αυτοι που πιστευουν οτι τα εχουν ολα ενω στη πραγματικοτητα δεν εχουν κ ουτε ειχαν ποτε τιποτα.................