Υπηρέτης δύο αφεντάδων δεν μπορείς να είσαι. Ούτε χωράνε δυο καρπούζια στην ίδια αμασχάλη. Έτσι λένε...
Φαίνεται όμως πως αυτή την αυτονόητη αλήθεια εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούμε να τη χωνέψουμε και επιμένουμε να "μαγειρεύουμε" ετερόκλητα τα συνήθεια μας. Το ζήτημα επί του παρόντος αφορά τη θρησκευτική ελευθερία, την κατοχυρωμένη από το σύνταγμα αλλά βαλλόμενη πολυπίκοιλα.
Στα χαρτιά ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει και άλλο τόσο δικαίωμα να μην αποκαλύπτει σε τρίτους τι θεό πιστεύει. Ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο είναι το θρήσκευμα και επομένως ούτε σε ταυτότητα αναγράφεται ούτε σε επίσημα έγγραφα.
Όμως υπάρχουν ένα σωρό παραθυράκια που παραβιάζουν αυτή την ελευθερία. Ένα τέτοιο ανακάλυψε πρόσφατα ο δικηγόρος Θ. Α. για προσωπική του περίπτωση και κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Αφορά τη διαδικασία του όρκου που πρέπει να δώσει ένας νέος δικηγόρος (και όχι μόνο δικηγόρος...) για απόκτηση άδειας ασκήσεως δικηγορικού επαγγέλματος.
Η διαδικασία αυτή υποχρεώνει τους νέους δικηγόρους να δηλώνουν δημοσίως τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και επομένως παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία, στην οποία περιλαμβάνεται και το δικαίωμα του ατόμου να μην αποκαλύπτει το θρήσκευμά του.
Αυτό έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και
καταδίκασε την Ελλάδα, επιδικάζοντας υπέρ του δικηγόρου Θ.Α. για την ηθική ικανοποίησή του το ποσόν των 2.000 ευρώ.
Παρόμοιες καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε βάρος της Ελλάδος έχουν υπάρξει και άλλες φορές. Τύποις η ανεξιθρησκεία είναι διασφαλισμένη με τις ρητές διατάξεις του συντάγματος. Στην πράξη όμως κολλά ... η ρετσινιά του άθεου και του μη ορθοδόξου.