ΩΡΑΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΓΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ...

Μαχαίρι» στους εργαζόμενους του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα και στα κονδύλια μισθοδοσίας απαιτεί ο ΣΕΒ, προκειμένου να προχωρήσει μια ώρα αρχύτερα η συρρίκνωση που έχει βάλει μπροστά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εναρμονισμένη με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της τρόικας. Την ίδια ώρα, η επαναλαμβανόμενη απαίτηση των μεγαλοβιομηχάνων για επίσπευση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και απαρέγκλιτη τήρηση του μνημονίου, συνοδεύεται από κριτική, πρώτη φορά από την εκλογή της, και εκτιμήσεις για «βραδυπορία». Με δεδομένη την αντιλαϊκή ρότα της κυβέρνησης και τις ασφυκτικές κατευθύνσεις ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ, οι μεγαλοεπιχειρηματίες θεωρούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος καθυστέρησης, πολύ περισσότερο που διακρίνουν πολύ καθαρά ότι, όσο περνά ο καιρός, αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και δρομολογούνται διεργασίες, όπως τα εκλογικά αποτελέσματα με την κάθετη πτώση των δυνάμεων του δικομματισμού και την ενίσχυση του ΚΚΕ, που είναι σε θέση να θέσουν σε αμφισβήτηση τις αντεργατικές ανατροπές.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τις χτεσινές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, ο οποίος σε συνέντευξη Τύπου είπε χαρακτηριστικά ότι «η μεγαλύτερη, η κρισιμότερη, διαρθρωτική αλλαγή στην οποία πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε είναι η κατάλυση του υπερτροφικού πελατειακού κράτους» και ότι «αν δεν επιδειχθεί το αναγκαίο πολιτικό σθένος, ώστε να προχωρήσουμε στη δραστική περικοπή του και αναδιάρθρωσή του με την κατάργηση θέσεων, οργανισμών, νομικών προσώπων ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, επιτροπών και οφικίων, η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας θα πέσει στο κενό και με μαθηματική ακρίβεια θα πτωχεύσουμε συλλογικά και ατομικά».

Σε ερώτηση αν εννοεί απολύσεις και τι θα απογίνει ο κόσμος που θα απολυθεί από το Δημόσιο, ο Δ. Δασκαλόπουλος εντελώς κυνικά απάντησε ότι στον ιδιωτικό τομέα γίνονται 500- 600 απολύσεις κάθε μέρα και 160.000 από την αρχή του χρόνου, για να προσθέσει: «Γιατί λοιπόν θεωρούμε σχεδόν φυσική την ανεργία για τον ιδιωτικό υπάλληλο, ενώ θεωρούμε ιερό και απαραβίαστο το δικαίωμα στη δουλειά ακόμη και εκείνων των εργαζομένων στο Δημόσιο που είναι υπεράριθμοι ή αργόμισθοι»;

Οσο για το «διά ταύτα» της ερώτησης, ο πρόεδρος των βιομηχάνων είπε ότι όταν θα έρθει η ανάπτυξη τότε θα «απορροφήσει όσους ανθρώπους έχουν κάτι να προσφέρουν σ' αυτήν τη συνολική ανάπτυξη»!

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες πιέζουν, προκαλούν, αλλά και εκβιάζουν για την ολόπλευρη υλοποίηση του μνημονίου, καθώς, σύμφωνα με δήλωση του Δ. Δασκαλόπουλου πριν τη συνέντευξη Τύπου, «ένας τρόπος υπάρχει για να πείσουμε τους δανειστές και εταίρους μας ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων και αυξήσεις φόρων. Πρέπει να επιταχύνουμε και να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά όλες αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειαζόμαστε και που περιλαμβάνει το μνημόνιο. Κυρίαρχη προτεραιότητα είναι να καταλύσουμε το υπερτροφικό και πελατειακό κράτος. Τώρα πρέπει να εξυγιάνουμε τις άρρωστες ΔΕΚΟ, να καταργήσουμε τους άχρηστους φορείς, οργανισμούς και θέσεις του Δημοσίου».

Η κυνική παρέμβαση του ΣΕΒ έρχεται σε μια στιγμή που είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να εφαρμόσει την πολιτική της, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, που καθόλου ενθαρρυντικό δεν είναι γι' αυτήν, παρά τις προσπάθειες να πείσει για το αντίθετο. Επί της ουσίας είναι απόδειξη ότι η λαϊκή οργή μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της πλουτοκρατίας εάν μετουσιωθεί σε οργανωμένη πάλη ενάντια στο μνημόνιο, την πολιτική που εκφράζει και τους υποστηρικτές της.

Ο ΣΕΒ δεν έμεινε όμως μόνο στο θέμα των διώξεων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και στη συρρίκνωσή του, προκειμένου οι μεγαλοεπιχειρηματίες να καλύψουν το τεχνητό κενό με δικές τους επιχειρήσεις τις οποίες θα χρυσοπληρώνει το Δημόσιο για να καλύψουν τις ανάγκες λειτουργίας του. Ο Δ. Δασκαλόπουλος, απόλυτα καίριος και γνήσιος εκφραστής των στοχεύσεων του μεγάλου κεφαλαίου, σημείωσε ότι η «βαθύτερη ουσία του μνημονίου είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που αποτελούν «τη μόνη διέξοδο από την κρίση». Σε αυτά τα πλαίσια, εκτίμησε ότι κάθε συζήτηση για επιμήκυνση ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι άκαιρη και ότι πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το μνημόνιο και ακόμη γρηγορότερα από τα δεδομένα χρονοδιαγράμματα. Απόλυτα λογικό, αν αναλογιστούμε ότι εκείνο που αποκλειστικά ενδιαφέρει τους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι να εξασφαλίσουν την κυβερνητική στήριξη, ώστε να ξεπεραστεί η κρίση, με όρους και προϋποθέσεις που θα καταστήσουν πιο ανταγωνιστικές τις επιχειρήσεις τους και άρα πιο προσοδοφόρα την τοποθέτηση κεφαλαίων σε κλάδους της οικονομίας.

Τις αναλυτικές θέσεις και προτάσεις του ΣΕΒ θα παραδώσει ο εκπρόσωπός τους, με τη μορφή υπομνήματος στην κυβέρνηση, αύριο στον κοινοτικό επίτροπο Ολι Ρεν στις Βρυξέλλες και την Πέμπτη στην τρόικα. Βασικό στοιχείο των προτάσεων θα είναι η «αναδιάταξη των προτεραιοτήτων του μνημονίου» στη βάση τριών σημείων: Πρώτον, ότι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2010 και 2011 είναι αδύνατη και η λήψη πρόσθετων μέτρων «θα διαταράξει επικίνδυνα την κοινωνική σταθερότητα». Δεύτερον, ότι αιτείται επιτάχυνση όλων των προβλεπόμενων διαρθρωτικών αλλαγών, ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου εφαρμογής και μέτρα για την επιχειρηματικότητα. Τρίτον, περιορισμός του κράτους και απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας.

Απαντώντας σε ερώτηση για το αν χρειάζονται κυβερνήσεις συνεργασίας, ο πρόεδρος του ΣΕΒ είπε ότι δε θα λύσουν αυτές το πρόβλημα. «Αυτό που χρειαζόμαστε συνολικά, είναι ένα σοβαρό και υπεύθυνο πολιτικό σύστημα που θα αντιμετωπίσει την κρίση, με ανταγωνιστικές προτάσεις και όχι με άγονες αντιθέσεις και ιαχές». Με απλά λόγια, το θέμα δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά... να μην αμφισβητεί κανείς την πολιτική της.

Ισοπεδωτικοί οι μεγαλοεπιχειρηματίες εμφανίστηκαν και στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ισχυριζόμενοι ότι η παρέκκλιση από τις κλαδικές συμβάσεις με τις επιχειρησιακές δεν αποτελεί κατάργησή τους! Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ τάχθηκε κατά της εξειδίκευσης της σχετικής πρόβλεψης του μνημονίου, θεωρώντας ότι αρκούν όσα αναφέρονται σε αυτό, προφανώς προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επιπρόσθετες διαδικασίες εφαρμογής του αντεργατικού μέτρου.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Εντείνονται οι πιέσεις για «μνημόνιο» και στην Ιρλανδία

Κορυφώνονται οι πιέσεις προς την Ιρλανδία, από την ΕΕ προκειμένου και πάλι να πληρώσει ο λαός της τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και να συνεχίσουν την τοκογλυφία με επαχθέστερους όρους οι λεγόμενοι διεθνείς δανειστές, δηλαδή το πολυεθνικό κεφάλαιο, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε χτες η εφημερίδα «The Irish Independen», η ιρλανδική κυβέρνηση είναι έτοιμη να δεχθεί «ευρωπαϊκή βοήθεια» απευθείας προς τις τράπεζες της χώρας.

«Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος να υποχρεωθεί να δεχθεί ένα σχέδιο διάσωσης για το σύνολο του κράτους, ο υπουργός Οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν είναι έτοιμος να αποδεχθεί μια ένεση (ευρωπαϊκής βοήθειας) δηλαδή δάνειο στις τράπεζες για να σταθεροποιηθεί το ευρώ και να ηρεμήσουν οι αγορές», διαβεβαιώνει η εφημερίδα. Σύμφωνα με την ιρλανδική εφημερίδα, ο Λένιχαν, ο οποίος συμμετείχε χτες στις Βρυξέλλες στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ μπορούσε να δεχθεί «βοήθεια» για τις τράπεζες ώστε να «αποφευχθεί ένα σχέδιο διάσωσης των δημόσιων οικονομικών».

Ο λόγος που ουσιαστικά επικαλούνται οι Ιρλανδοί κυβερνώντες, για λογαριασμό του ντόπιου κεφαλαίου, είναι ότι δεν πρέπει να πειραχτεί η αξιοπιστία της οικονομίας με ξένη επιτήρηση, καθώς και η χαμηλή φορολογία για τις επιχειρήσεις. Αντίθετα, το γερμανικό κεφάλαιο έχει όφελος από ένα «μνημόνιο» τύπου Ελλάδας και στην Ιρλανδία. Γι' αυτό στις πιέσεις πρωτοστατεί η Γερμανία, που με δηλώσεις του υπουργού της Οικονομίας Ράινερ Μπρούντερλε κράζει ότι η «Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί "να ρίχνει χρήματα από τα ελικόπτερα" για να υποστηρίξει τα κράτη που αντιμετωπίζουν δημοσιονομική κρίση, τα οποία οφείλουν να αρχίσουν μεταρρυθμίσεις, την ώρα που η ευρωζώνη κλονίζεται από τις δυσκολίες της Ιρλανδίας». Σε ερώτηση που του έγινε για την Ιρλανδία, ο Μπρούντερλε σημείωσε ότι εναπόκειται «στην ιρλανδική κυβέρνηση να ζητήσει μια υποστήριξη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ή από ευρωπαϊκά ταμεία».

Ωστόσο, ο υπουργός επέμεινε στο γεγονός ότι οι οικονομίες που αντιμετωπίζουν σοβαρές δημοσιονομικές κρίσεις, όπως η Ιρλανδία ή η Ελλάδα, θα πρέπει να αρχίσουν μεταρρυθμίσεις, δηλαδή και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, για να μειώσουν τα ελλείμματά τους «κατά τρόπο που να μη χρειάζεται πλέον να ζητάνε βοήθεια». Οι ίδιοι εκβιασμοί επισείονται και για την Ισπανία και την Πορτογαλία, δηλαδή για να στραγγαλιστούν ακόμα παραπέρα τα λαϊκά δικαιώματα των λαών για να βγουν αλώβητοι οι καπιταλιστές από την κρίση.