Έγινε ξεκάθαρο πλέον γιατί έκλεισε το troktiko

Troktiko. To blog με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Και όχι μόνο στην Ελλάδα...

Και μόλις λίγες μέρες πριν ο ιδρυτής του γαζώθηκε με 16 σφαίρες.

Από την πρώτη στιγμή τα μίντια επικέντρωσαν τους λόγους της δολοφονίας στην ύπαρξη του troktikoy. Πριν ακόμη ξεκαθαρίσει καν ποιος έστρεψε την κάνη κατά του Σωκράτη Γκιόλια.

Φαίνεται τώρα πως κάτι εγνώριζαν.

Το troktiko λοιπόν αν και κατακλύστηκε τις πρώτες ώρες από μηνύματα οργής, πόνου, λύπης κλπ για τη δολοφονία, επέλεξε τη μέρα της κηδείας του θύματος να κατεβάσει τα ρολά. Κι ήταν αυτό ένα πρώτο περίεργο σε όσα ακολούθησαν.

Κι ενώ για λίγο ξαναλειτούργησε στις 24 Ιουλίου εσιώπησε οριστικά. Για να μην υπάρξει συνέχεια, έτσι έγραψε ένας συντάκτης του. Συνέχεια σε τι; αναρωτηθήκαμε.

Και διαβάζοντας όλες τις τελευταίες αναρτήσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως υπήρξε εντολή άνωθεν. Και επιβολή κλεισίματος που όμως η ομάδα του troktikoy μόνο με υπονοούμενα περιέγραψε. Δίχως να βρει την τόλμη να την καταγγείλει δημόσια και ανοιχτά. Ή και τη θέληση...

Τώρα και με δεδομένη πλέον την ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία και γνωστή την προκήρυξη, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Και μόνο την υπογραφή να διαβάσεις:

tro(ma)ktiko....

καταλαβαίνεις και μόνο απ' αυτό.

Αυτό όμως που εμείς οι απλοί άνθρωποι τώρα μάθαμε φαίνεται να το γνώριζαν κάποιοι από πριν. Πώς; Μπορεί και με σωστές υποθέσεις; Ναι, μπορεί και έτσι...

Η υπογραφή όμως... η υπογραφή αναγκάζει και σε άλλες σκέψεις. Τρομακτικές.

Την ώρα που η προκήρυξη δεν πείθει καθόλου για την ενέργεια.

Μα είναι αστείο. Τραγικό αλλά αστείο. Να εξηγούν γιατί τον δολοφόνησαν στην πόρτα και όχι στο διαμέρισμα. Για να μην πάθει, λένε, τίποτε η σύζυγος και το μικρό παιδί. Μα σοβαρά;;; Τίποτα δεν έπαθαν;;;

Και αμέριμνα θα συνεχίσουν τη ζωή τους; Άντε το πολύ πολύ χάσαν λίγο την καλοκαιρινή τους ραστώνη με την κηδεία και τώρα όλα ήσυχα και ομαλά όπως πριν;

Ένα παιδί δε θα ξαναδεί τον πατέρα του και ένα ακόμη δε θα τον γνωρίσει καν... κι αυτοί καμώνονται πως υπήρξαν και ευαίσθητοι προς τον ... άμαχο πληθυσμό. Αν είναι δυνατόν.

Κι ανάμεσα στα υπόλοιπα διαβάζουμε και το άλλο που είχε πιθανολογηθεί εδώ και μέρες. Για τη στάση του troktikoy τότε που ένα άλλο παιδί, ένα μεταναστόπουλο, βρήκε το θάνατο από μια βόμβα... που άλλο στόχο είχε και άλλο σκότωσε...

Παράθεση :

Ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν τόσο «ανυποψίαστος» που είχε φροντίσει μόνος του να επιβεβαιώσει πως αποτελεί στόχο. Ιδιαίτερα μετά τη βόμβα στα Πατήσια και το θάνατο του Αφγανού τόσο ο ίδιος όσο και τα κωλόπαιδα που είχε για συνεργάτες του χρησιμοποιούσαν το καμουφλάζ των δήθεν ανώνυμων σχολίων αναγνωστών στο troktiko ώστε να απειλήσουν ανοιχτά οποιονδήποτε εναντιωνόταν στον οχετό ψεύδους που εξαπέλυαν συστηματικά. Συγκεκριμένα και αφού είχαν προηγηθεί οι αποκλειστικές φωτογραφίες με το σκοτωμένο παιδί, προνόμιο της αγαστής συνεργασίας του Γκιόλια με την αντιτρομοκρατική, «αναγνώστης» του troktikou έγραψε σε σχέση με την οργή που συγκέντρωσε πάνω στο πρόσωπό του ο «ανυποψίαστος»...- δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνει ο Γκιόλιας και ο κάθε Γκιόλιας. Να έχει μαζί του όπλο και να ρίξει σε όποιον κινείται ύποπτα για να προστατεύσει τη ζωή του;-

Για δες μια tro(ma)ktiki αναστροφή της αλήθειας... Ο Γκιόλιας φταίχτης για τις αποκλειστικές φωτογραφίες και στο απυρόβλητο εκείνοι που σκότωσαν το 15χρονο Αμιντούλα Νατζάφι... Πιο σημαντικό δηλαδή η δημοσιοποίηση της δολοφονίας από την ίδια τη δολοφονία;

Και τώρα, αυτό που εγώ καταλαβαίνω, είναι ένας αγώνας δρόμου να μας πείσουν πως οι ίδιοι που έγραψαν την προκήρυξη δε χτυπάνε ποτέ αθώους... Μα από πού πηγάζει το δικαίωμά τους να χτυπούν; Έστω και ενόχους.

Αλίμονο αν ο καθένας μας που δε συμφωνεί με το σύστημα βουτάει όπλα και καθαρίζει όποιον δε του γουστάρει. Τέτοιες πρακτικές ουδεμία σχέση έχουν με εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι. Κι αναγνωρίζουν ως ύψιστη αρχή το δικαίωμα στη ζωή.

Να συμφωνήσω κι εγώ για το ρόλο του troktikoy. Και το έχω ήδη κάνει σχολιάζοντας το άρθρο της Ρίκας Βαγιάνη. Μα και πάλι είναι αδιανόητο να λύνεις τις διαφορές σου με τα όπλα. Όσες δικαιολογίες και αν προβληθούν. Και που εμένα, τουλάχιστον, ουδόλως με πείθουν.

Οι θύτες, ό,τι και αν είχε κάνει ο Γκιόλιας στα 37 χρόνια που έζησε, τον υπερέβησαν. Σε ποιο σύστημα αξιών είναι επιτρεπτό κάτι τέτοιο; Σίγουρα όχι στο δικό μου. Αλλά σε κάποιο που δε χρειάζεται υπογραφή για να είναι tro(ma)ktiko...

Είπα εγώ πως δεν αηδιάζω με τις τακτικές του Τριανταφυλλόπουλου; Πως δεν οργίζομαι με το Θέμο Αναστασιάδη; Πώς βλέπω τον Πέτρο Κωστόπουλο στο γυαλί και δεν κλείνω την τηλεόραση; Ή πως δεν αλλάζω κανάλι όταν πέσω στο Χατζηνικολάου;

Και μαζί με μένα χιλιάδες άλλοι έλληνες.

Μα οι tro(ma)ktikoi αυτοί άνθρωποι που δολοφόνησαν τον Γκιόλια ουδόλως βοηθάνε να απαλλαγούμε από το σύστημα που απεχθανόμαστε. Δίνουν μόνο λαβές να ισχυροποιείται και άλλο σε βάρος μας.

Όπως δε βοηθάνε και οι άλλοι. Οι χωρίς το ma... οι troktikoi. Κι αυτοί νερό στον ίδιο μύλο ρίχνουν.

Κι ανάμεσά τους εμείς. Που δεν είμαστε troktikoi, δεν είμαστε και tro(ma)ktikoi. Είμαστε σκέτο ma, δηλαδή μαλάκες! Που μας αλλάζουν τον αδόξαστο και οι μεν και οι δε. Για να βρίσκουν την ευκαιρία οι άλλοι, τα αφεντικά, να μας έχουν διαρκώς του χεριού τους.

Στο δικό μου σύστημα αξιών τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Και βασική αρχή είναι ο άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος. Ακόμη και ο ένοχος. Ακόμη και αν η δικαιοσύνη είναι σήμερα μια αστική δικαιοσύνη με όσα αυτό συνεπάγεται. Και πάλι εγώ επιμένω ελληνικά. Και αναθέτω στην αδιάβλητη δικαιοσύνη του χρόνου, την τρομερή και υπέροχη σύλληψη του Αναξίμανδρου, να αποκαταστήσει την αδικία.

Και στο σύστημα αυτό μπορεί να επιβιώνουν και ένοχοι, ώσπου η ύβρις να πληρωθεί, μα ποτέ δεν την πληρώνουν αθώοι. Όπως το μικρό αφγανόπουλο. Όπως τα παιδιά του Σωκράτη Γκιόλια. Και όπως και η σύζυγός του. Που θα μας πουν τώρα:

Παράθεση :

απορρίψαμε επίσης το ενδεχόμενο να διαρρήξουμε την πολυκατοικία και να εκτελέσουμε τον Γκιόλια μέσα στο διαμέρισμά του. Ήταν βασικό μας μέλημα να μην πάθει το παραμικρό η σύζυγός του και φυσικά το μικρό παιδί.

Το παραμικρό! το παραμικρό!!!!

Απώλεια του μέτρου και απώλεια και της λογικής. Αυτό το συμπέρασμα από την ανάγνωση της προκήρυξης.

Και από την άλλη το troktiko να το βουλώνει. Έστω και κατ' εντολήν άνωθεν... Ίσα και μόνο για να δικαιολογεί το περιεχόμενο της προκήρυξης.

Ε, όχι. Δεν είμαστε και τόσο μαλάκες. Και δεν καταπίνουμε όλες τις μαλακίες αμάσητες. Και δε φτάνει καμία υπογραφή όσο τρομακτική και αν προσπαθεί να γίνει. Για να μας πείσει πως υπάρχει η τρομοκρατία. Έτσι που την φωτογραφίζουν οι μεν. Έτσι που αυτοσκιτσάρονται οι δε. Παρακράτος είναι αυτό που υπάρχει. Τέτοιο που αν το έπαιζαν στο θέατρο το έργο, στο θέατρο του παραλόγου, θα δανείζονταν παραλλαγμένο το γνωστό τίτλο: Υπηρέτης δύο αφεντάδων. Γιατί ο αφέντης εδώ είναι ένας. Και είναι δύο οι υπηρέτες.

Ο ένας λέγεται troktikos. Ο άλλος tro(ma)ktikos.

Μα μόνο στη ma-πα αλλάζουν. Στην ουσία τον ίδιο αφέντη υπηρετούν.

Ε, τουλάχιστον ας μην απαιτούν εμείς σαν μαλάκες να παρακολουθούμε άβουλοι θεατές το έργο.

Κρατάμε το ma μα το κρατάμε σκέτο. Χωρίς το λακες...

Γιατί υπηρέτες και λακέδες δεν είμαστε κανενός. Και μόνο στη δύναμη του μυαλού μας υποκλινόμαστε. Σε κανέναν άλλο. Όσο tro(ma)ktikos και αν προσπαθεί να το παίξει.

Στο κάτω κάτω τέτοιες τακτικές, τακτικές της κουκούλας, είτε στο διαδίκτυο είτε στους δρόμους της πόλης, αρμόζουν σε δειλούς. Και σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι όσα λένε. Ούτε αντέχουν αντίθετη φωνή.

Ε, ναι. Το πέτυχαν και αυτό. Να κάνουν ήρωα τον Γκιόλια. Και τα άλλα troktika. Δεν μπόρεσαν τα ίδια, και τους το πρόσφεραν με 16 ριπές τα άλλα, τα ... tro(ma)ktika...

Σας είπαμε. Προσκυνάμε μόνο στη λογική. Και αυτή μας συμβουλεύει να διαχωρίζουμε τη θέση μας και από τους μεν και από τους δε.

Έτσι λοιπόν: Θα χαιρόμασταν αν είχε κλείσει από μόνο του το troktiko. Και όχι με τη δικαιολογία του tro(ma)ktiko. Κι όχι με τη δολοφονία ενός ανθρώπου. Όποιος και αν ήταν.

Και μιλάνε μετά για Κεντέρη και Θάνου... Μα ποιος βοηθάει να ηρωοποιούνται εκείνοι που δεν το αξίζουν; Ναρκωτικά δεν είναι μόνο οι ντόπες. Ίδια ναρκώνουν το μυαλό και προκηρύξεις σαν αυτή που στάλθηκε στα ΝΕΑ.

Κι εκεί που οι δημοσιογράφοι δεν είχαν μούτρα να κοιτάξουν τους ανθρώπους, με ολοφάνερο το ρόλο τους ως παπαγαλάκια, ξαφνικά ψήλωσαν ο καθένας δέκα πόντους. Συνάδελφοι, σου λέει, και στάζει το στόμα τους μέλι, του αδικοχαμένου Σωκράτη Γκιόλια. Ήρωες κι αυτοί. Και τζάμπα μάγκες.

Για δες... στιγματισμένη για πάντα ετούτη η πόλη από τον αρχαίο βασιλιά της. Που αυτοβούλως θυσιάστηκε για να τη σώσει. Και για πληρωθεί ο χρησμός της Πυθίας. Πως θα νικήσει εκείνος που ο βασιλιάς του θα σκοτωθεί! Ντύθηκε ζητιάνος και προκάλεσε τους Σπαρτιάτες - πολιορκητές. Αποκρύπτοντας τη βασιλική του ταυτότητα.

Εκείνος τουλάχιστον θυσιάστηκε. Υπήρξε αληθινός ήρωας. Σήμερα που οι ήρωες μας τελείωσαν, το σύστημα έχει βρει άλλους τρόπους να ικανοποιεί την Πυθία. Και φτιάχνει ήρωες ιμιτασιόν. Σαν και τις ιμιτασιόν προκηρύξεις της δολοφονίας.

Το troktiko όμως... Το troktiko αν λίγο πίστευε στο ρόλο του δε θα δεχόταν υπ' αυτές τις συνθήκες να σιωπήσει. Τι θα πει να μην υπάρξει συνέχεια; Μπορεί ποτέ να σταματήσει η ροή της ίδιας της ζωής; Κι εκεί που οι ίδιοι επέλεξαν να μη συνεχίσουν, συνεχίζει η δική μας λογική και βγάζει συμπεράσματα...

_________________________

Σχετικά άρθρα:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t2003.htm#11274 (για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια)

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1768.htm (για την τραγωδία στα Πατήσια με το μικρό μεταναστόπουλο)