ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Την είδηση τη διάβασα στο σημερινό Ριζοσπάστη. Για μια ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή, του κ. Παπανδρέου. Από κει και μεταφέρω το ακόλουθο απόσπασμα της ομιλίας του:

Παράθεση :

«Μόνο μία από τις εταιρείες με κρουαζιερόπλοια, η «Pullmantur», το 2010, είχε σκοπό να φέρει δύο ακόμα πλοία και να διακινήσει περισσότερους από 47.000 επιβάτες στη χώρα μας (...) οι οποίοι θα άφηναν χρήματα σε ελληνικά εστιατόρια, θα διέμεναν κάποιες νύχτες σε ελληνικά ξενοδοχεία, θα ψώνιζαν από ελληνικές επιχειρήσεις.

Γνωρίζετε ότι, με όσα συμβαίνουν στα λιμάνια της χώρας, υπό την ανοχή και στήριξή σας, οι περισσότερες εταιρείες σκέπτονται τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τον προγραμματισμό τους, για το 2011 και το 2012; (...)

Από αυτήν και μόνον την εταιρεία, το 2010, χάνουμε 4 εκατομμύρια ευρώ και κινδυνεύουμε να χάσουμε 14 εκατομμύρια το 2011».

Ο Ριζοσπάστης πιάνει το θέμα από τη δική του σκοπιά. Ενδιαφέρουσα αλλά εγώ θα προτιμήσω να αντιγυρίσω το ερώτημα του κ. Παπανδρέου:

- «Γνωρίζετε ότι, με όσα συμβαίνουν στα λιμάνια της χώρας, υπό την ανοχή και στήριξή σας, οι περισσότερες εταιρείες σκέπτονται τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τον προγραμματισμό τους, για το 2011 και το 2012; (...)

Από αυτήν και μόνον την εταιρεία, το 2010, χάνουμε 4 εκατομμύρια ευρώ και κινδυνεύουμε να χάσουμε 14 εκατομμύρια το 2011».

Με τη δικαιολογημένη θαρρώ απορία που ένιωσα διαβάζοντάς το:

- Εσείς γνωρίζετε πόσα θα χάσουν οι εκπαιδευτικοί της χώρας με τα νέα μέτρα που επιβλήθησαν για περικοπή των μισθών τους;

Αφήστε το Ριζοσπάστη να κάνει τη δική του κριτική. Εμείς να δεχτούμε ότι πράγματι θα χαθούν αυτά τα εκατομμύρια που ανέφερε ο κ. πρωθυπουργός. Τα 4 για το 2010 και τα 14 για το 2011.

Πόσα όμως εκατομμύρια θα χαθούν από τις δικές μας τσέπες αυτή τη χρονιά; Και πόσα την επόμενη;

Για να το υπολογίσουμε θα χρειαστούμε κατ' αρχάς τον αριθμό των εκπαιδευτικών της χώρας. Και ως αξιόπιστη πηγή θα πάρουμε μια πρόσφατη ομιλία της υπουργού Παιδείας, στη Βουλή και πάλι, που είπε επιλέξει το εξής:

Σε μία χώρα η οποία έχει 180.000 εκπαιδευτικούς

Και δεύτερο στοιχείο και δύσκολο είναι το πόσα έχασε ο κάθε εκπαιδευτικός... Εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα, γιατί το ψαλίδισμα μισθού εξαρτάται από τα χρόνια υπηρεσίας, τη θέση του καθενός κλπ.

Ευτυχώς όμως δημοσιεύεται αναλυτικός πίνακας στην ιστοσελίδα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και που θα υπογραμμίσω ότι η πλειοψηφία του ΔΣ της ανήκει στην ΠΑΣΚ. Άρα θα πρέπει να δεχτούμε ότι και τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν αν μη τι άλλο δεν υπερβάλλουν τη ζοφερή αλήθεια...

Από τον πίνακα λοιπόν αυτό λέω να πάρουμε το ποσό που αντιστοιχεί σε έναν υπάλληλο που βρίσκεται στο μέσο της υπηρεσίας του, και μάλιστα στρογγυλά στρογγυλά: 2.400 ευρώ για φέτος λιγότερα.

Ας κάνουμε τώρα και τον πολλαπλασιασμό:

180.000 εκπαιδευτικοί επί 2.400 ευρώ κατά μέσο όρο λιγότερα ευρώ φέτος

Πόσο κάνει;

432 εκατομμύρια ευρώ.

Και για το 2011; Που οι περικοπές θα αγριέψουν και άλλο;

Ο μέσος όρος, υπολογισμένος με τον ίδιο τρόπο, είναι 2700 ευρώ λιγότερα σε κάθε εκπαιδευτικό. Και ο πολλαπλασιασμός με το 180.000 εκπαιδευτικοί δίνει:

486 εκατομμύρια ευρώ

Σύνολον;

Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ...

Κι ας μην κάνουμε λόγο για την αύξηση στα καύσιμα και σε όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες... γιατί ούτε εύκολο είναι να υπολογίσουμε τι χάνει ο κάθε εκπαιδευτικός αλλά και κινδυνεύουμε να ζαλιστούμε από το αποτέλεσμα.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως οι εργαζόμενοι της χώρας δεν είναι μόνο οι 180.000 εκπαιδευτικοί. Και πως τα μέτρα τους έχουν πλήξει όλους. Και τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιωτικούς.

Ούτε πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων με τα μέτρα αυτά οδηγήθηκε στην ανεργία. Ενώ ένας επίσης σημαντικός αριθμός δεν έχει πληρωθεί καν τα δεδουλευμένα του. Ανάμεσά τους και εκπαιδευτικοί, οι λεγόμενοι ωρομίσθιοι, που παραμένουν απλήρωτοι μήνες.

Και ερωτώ, αυτό που και ο Ριζοσπάστης ξέχασε να ρωτήσει:

- Γιατί θα πρέπει να ιδρώσει έστω το αυτάκι μας που θα χαθούν 18 εκατομμύρια από το Ζενίθ; Αν χαθούν δηλαδή και αυτά...

Υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στη δική μας χασούρα του ενός δις με τα 18 εκατομμύρια;

Επιπλέον. Αν δε χαθούν. Θα καταλήξει από αυτά έστω και ένα ευρώ στη δική μας τσέπη;

Θα προσθέσω και κάτι ακόμη. Πέρα και πάλι από την κριτική που ασκεί ο Ριζοσπάστης.

Μας λένε και μας ξαναλένε το τελευταίο διάστημα για τη χασούρα στον τουρισμό από τις απεργίες των ναυτεργατών. Ποιος ακριβώς θα έχει αυτή τη χασούρα;

Αφήστε, λέω, τι λέει ο Ριζοσπάστης. Εγώ τη δική μου εμπειρία θα συμβουλευτώ. Για το ποιοι εργάζονται τα τελευταία χρόνια στον τουρισμό, αυτόν τουλάχιστον που έως πρότινος επέτρεπε ο μισθός μου να χρησιμοποιώ.

Είναι ή δεν είναι γεμάτες οι ξενοδοχειακές μονάδες των νησιών με αλλοδαπές εργαζόμενες; Πού πήγατε τα τελευταία χρόνια και βρήκατε ελλληνίδα καθαρίστρια ή καμαριέρα; Είναι λοιπόν δικό μου θέμα να ασχοληθώ με τους αλλοδαπούς που η πολιτική της Ευρώπης ανάγκασε να παρατήσουν τη χώρα τους και να έρθουν για ένα ξεροκόμματο στη δική μου;

Βεβαίως και είναι και δικό μου θέμα να υποστηρίζω την ισότιμη αντιμετώπισή τους ως εργαζομένων. Γιατί όλοι ξέρουμε πως όχι μόνο τους εκμεταλλεύονται μα και τους χρησιμοποιούν για να πλήξουν τους έλληνες εργαζομένους στον τουρισμό. Άλλο όμως αυτό και άλλο να με πιάσουν τα κλάματα αν φέτος θα χρειαστούμε λιγότερες Βουλγάρες, Ρουμάνες, Ουκρανές, Αλβανές κλπ στα νησιά μας.

Κι αλίμονο αν αυτό το στοιχείο μπορεί να γίνει μοχλός πίεσης για να χάσουν τη δουλειά τους και οι ναυτεργάτες. Και να δούμε και εκεί να συμβαίνει το ίδιο που έχει γίνει πλέον καθεστώς στον τουρισμό. Και εδώ θα δανειστώ ένα σημαντικότατο στοιχείο από το άρθρο του Ριζοσπάστη για το περίφημο κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ:

Παράθεση :

Στο «Ζενίθ», από τους 613 ναυτεργάτες, μόνο 1 είναι Ελληνας. Ολοι οι ναυτεργάτες είναι χαμηλόμισθοι και ανασφάλιστοι, θύματα δουλεμπορικών γραφείων και κυκλωμάτων.

Αυτή τη θλιβερή αλήθεια αντιμάχονται οι ναυτεργάτες. Την ολόγυμνη με την αφοριστική δύναμη των αριθμών. Ζητάνε να μην τους αφανίσουν. Αγώνα επιβίωσης δίνουν. Για το ξεροκόμματο. Και ναι, αυτοί με νοιάζουν περισσότερο. Με αγγίζει περισσότερο ο αγώνας τους.

Γιατί ξέρω πως όταν πεταχτούν στην ανεργία θα γυρνοβολάνε στους δρόμους της δικής μου χώρας. Και γιατί τα παιδιά τους είναι μαθητές μου. Και οι ίδιοι είναι γείτονες, φίλοι, συγγενείς, πρώην συνάδελφοι...

Και ξέρω, δε χρειάζεται να είμαι οικονομολόγος για να το ξέρω, πως όταν μερικές ακόμη χιλιάδες εργαζόμενοι θα προστεθούν στους ανέργους θα υπάρξουν επιπτώσεις θέλοντας και μη και στη δική μου τσέπη. Άλλες νόμιμες, άλλες παράνομες. Και ο νοών νοείτω, γνωρίζοντας πως ο πεινασμένος άνθρωπος έχει όλα τα δίκια να κλέψει για να μην πεθάνει και από τον καιρό ακόμη του Ουγκώ και του Γιάννη Αγιάννη.

Ποιον τελικά πρέπει να λυπηθώ και ποιον να υποστηρίξω σε τούτη τη μαύρη εποχή;

Ως ελληνίδα και ως λογικός άνθρωπος.

Το δικό μου λοιπόν πατριωτικό συναίσθημα και η δική μου λογική με συμβουλεύουν αφενός να μην δώσω δεκάρα για το αν θα χαθούν τα 18 εκατομμύρια από το Ζενίθ και αφετέρου να υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις τον αγώνα των ελλήνων ναυτεργατών ενάντια στην άρση του καμποτάζ.

Που αν μη τι άλλο, οι έλληνες ναυτεργάτες απαιτούν και ίσες αποδοχές για κάθε ξένο ναυτεργάτη σε ελληνικά πλοία. Και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Με κρατήσεις που θα ενισχύουν τα χρεωκοπημένα ταμεία. Και που η άρση του καμποτάζ θα τα φαλιρίσει τελείως. Γιατί πολύ απλά δε θα μείνει ούτε για δείγμα έλληνας ναυτικός... Ποιος τότε θα χρεωθεί και αυτή τη χασούρα;

Την απάντηση την ξέρουμε. Αυτός ο ίδιος που κλήθηκε και με τα πρόσφατα μέτρα να πληρώσει τα ελλείμματα της οικονομίας. Κι ας μην έφερε την παραμικρή ευθύνη.

Ναι, ξέρω, αυτοί που ψήφισαν τα μέτρα εναντίον μας το έκαναν με τεράστιο πόνο ψυχής. Συγκρίνεται όμως η δική τους συμπόνια με το δικό μας γολγοθά;

Όσο συγκρίνεται το ένα δις που θα χάσουμε οι εκπαιδευτικοί φέτος και του χρόνου με τα 18 εκατομμύρια που υποτίθεται ότι θα στερηθούν κάποιοι επιχειρηματίες του τουρισμού. Και που όλοι ξέρουμε ότι θα βρουν τον τρόπο να μετακυλήσουν το πρόβλημα και πάλι στις πλάτες των εργαζομένων. Με απολύσεις, με μείωση μισθών, με εντατικοποίηση, με ανασφάλιστη εργασία.

Την κοινή λογική λοιπόν αντιστρατεύεται το ερώτημα αν γνωρίζουμε για τα 18 εκατομμύρια εκ του Ζενίθ.

Πόσω μάλλον που κανείς δε λέει και δεν αποκαλύπτει όσα παραθέτει ο Ριζοσπάστης στο άρθρο του. Και που μας βάζουν την αμφιβολία ακόμη και για το αν θα χαθεί από την απεργία των ναυτεργατών έστω και ένα ευρώ για τον τουρισμό και περισσότερο ακόμη για την οικονομία της χώρας.

Το διακύβευμα είναι άλλο. Και το καταλαβαίνει και ο πλέον αφελής. Είναι το ίδιο το αίτημα των ναυτεργατών για διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Κάτι που όλους μας καίει. Ναυτεργάτες και εργαζόμενους της στεριάς.

Με μια διαφορά. Στις σημερινές συνθήκες οι ναυτεργάτες έχουν τη δύναμη να πονέσουν το κεφάλαιο με την απεργία τους. Και συγκεκριμένα το εφοπλιστικό που βλέπει τα πλοία του δεμένα στα λιμάνια και χάνει τους ναύλους. Αυτό το κεφάλαιο που έχει την πιο σκληρή μορφή και την πιο ακόρεστη δίψα για κέρδη. Και που έχει καταφέρει να ελέγχει τα ΜΜΕ.

Αυτοί είναι πίσω από την αντίδραση στην απεργία των ναυτεργατών.

Αυτοί και προσέφυγαν προχτές στο ΣΤΕ για να απελευθερωθούν οι ναύλοι προς τα νησιά. Να τους φτάσουν εκεί που κανένας εργαζόμενος δε θα μπορεί να ταξιδέψει με καράβι για διακοπές. Αυτό δε θα πλήξει τον τουρισμό;

Και είναι επίσης ένας λόγος σημαντικός, σε συνδυασμό και με τα προηγούμενα, να μην ιδρώνει το αυτάκι μας για την περίπτωση του Ζενίθ. Αντίθετα μας καίει και μας τσουρουφλίζει όλους, εργαζόμενους που δε θα κάνουμε φέτος διακοπές, και μικροεπιχειρηματίες του τουρισμού των νησιών που δε θα δουν παρά ελάχιστους έλληνες τουρίστες φέτος, που τα καράβια αυτό το καλοκαίρι θα ταξιδεύουν άδεια για τα νησιά.

Όχι πως στη στεριά θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Ήδη στην Ήπειρο υπάρχει πτώση του τουρισμού κατά 50% σε σχέση με πέρυσι. Εκεί; Το Ζενίθ έφταιξε;

Χμ... ίσως και να έφταιξε. Μα όχι για το λόγο που μας λεν. Αλλά για το λόγο που οι ναυτεργάτες αγωνίζονται. Για την αδίστακτη επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων. Και για όσα ο καπιταλισμός συνεπάγεται. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Και ας κάνουν πως δεν την ξέρουν. Κι ας μας ρωτάνε αν γνωρίζουμε και καλά για τα 18 εκατομμύρια εκ του Ζενίθ.

Είναι για να μην προλάβουμε καν να αναρωτηθούμε μόνοι μας. Και αντί για ερώτηση να ψάχνουμε απαντήσεις σε ένα ερώτημα σε λάθος βάση.

Κι αυτό δυστυχώς δεν το ανέδειξε ούτε το άρθρο του Ριζοσπάστη. Προσπαθώντας να δώσει απάντηση.

Μα το ίδιο το ερώτημα είναι λάθος. Τυχαίο; Δε νομίζω...

Γι' αυτό και βγάζω το καπέλο σε εκείνον που έγραψε την ομιλία του πρωθυπουργού. Αφού κατάφερε να παρασύρει ακόμη και τον αρθρογράφο του Ριζοσπάστη. Ελπίζω να το προσέξουν. Γιατί καθώς λέει και η παροιμία:

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται...

_____________________________

ΥΓ. Για να μην αδικούμε το Ριζοσπάστη, που αναγνωρίζουμε ότι δίνει τιτάνιο αγώνα, προτείνουμε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο του με τίτλο

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

μια καταπληκτική ανάλυση - καθρέφτης της σημερινής κατάστασης...