Αναδημοσίευση από το
http://ainafetst.wordpress.com/2010/06/26/eclipseluneΈκλειψη Σελήνης σήμερα
Η έκλειψη της Σελήνης είναι μερική και πραγματοποιείται την μέρα της πανσελήνου στις 26 Ιουνίου στις 14: 38΄27΄΄στον άξονα Αιγόκερου-Καρκίνου και λένε πως επηρεάζει βασικά τους Αιγόκερους που έχουν γεννηθεί γύρω στις 26 Δεκεμβρίου, τους Καρκίνους που έχουν γεννηθεί γύρω στις 26 Ιουνίου και στην συνέχεια λιγότερο όσους έχουν γενέθλια γύρω από τις 26 του εκάστοτε μήνα.
“Πληγωμένο φεγγάρι”, αποκαλεί η αστρολόγος Λίτσα Πατέρα αυτή την έκλειψη και εξηγεί το γιατί: “Κάθε έκλειψη Σελήνης έχει ιδιαίτερη σημασία στην αστρολογία και εντονότερη επίδραση από τις πανσελήνους. Η επιρροή της διαρκεί αρκετές μέρες πριν και μετά τον σχηματισμό της και εξαρτάται από το ευρύτερο πλανητικό σκηνικό”.
Το σκηνικό είναι πολύ βεβαρημένο και πλανητικά και κοινωνικά … για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχουν ατελείωτα sites στο internet που εξηγούν και αναλύουν!
Διάβασα: “Ο κύκλος του Ήλιου συμβολίζει το όλον, την αέναη αρχή, το σύμπαν, ενώ το ημικύκλιο της Σελήνης, το μισοφέγγαρο, που προκύπτει από την διαίρεση του, συμβολίζει την ψυχή. Με την Σελήνη συνδέεται η ευαισθησία, η διαίσθηση, η φαντασία, αλλά και η αστάθεια, η ευπιστία, η έλλειψη ψυχικής δύναμης και η αναξιοπιστία”.
Προσωπικά την αστρολογία την αντιμετωπίζω όπως ένα δελτίο καιρού.
Το μετεωρολογικό δελτίο προβλέπει πως θα βρέξει, φροντίζω να πάρω ομπρέλα και να βάλω τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια!
Όσο για την αστρολογία, διάβασα κάπου κάτι που μου άρεσε πολύ και το κράτησα:
“Τα άστρα κυβερνούν τους ανθρώπους και οι σοφοί τα άστρα”.Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζω τα αστρολογικά φαινόμενα και την έκλειψη Σελήνης…Έτσι γνωρίζοντας πως πραγματοποιείται στον άξονα Αιγόκερου, που είμαι η ίδια…και στον Καρκίνο που είναι ο νεραιδοσύντροφος, επιστρατεύω την όση σοφία διαθέτω και τις μαγικές νοητικές μου ομπρέλες για ν’ αποφύγω “διενέξεις”!
Τον ωραιότερο μύθο για την γέννηση της Σελήνης τον βρήκα στην Ελληνική μυθολογία.
Η Σελήνη ήταν κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της Τιτανίδος Θείας, αδελφή του Ήλιου και της Ηούς (Αυγής) .
Ήταν πανέμορφη με αλαβάστρινο πρόσωπο και ασημένια μακριά μαλλιά, διέσχιζε τον ουρανό οδηγώντας ένα άρμα ταύρων.
Είχε πολλούς εραστές και φυσικά τον Δία (!), αλλά ο μεγάλος της έρωτας ήταν ένας θνητός πανέμορφος βοσκός ο Ενδυμίωνας. (Αλλού λένε για πρίγκιπα, αλλού για βοσκό, αλλά φυσικά και προτιμούμε τον πανέμορφο βοσκό!)
Ένα βράδυ σε μια σπηλιά του όρους Λάτμου κοντά στην Σπάρτη τον επισκέφτηκε και πέρασε μαζί του το βραδάκι… Από τον Ενδυμίωνα απέκτησε 50 παιδιά (πολλά βραδάκια!) και από τον Δία την θεά Πανδία (Παν θεία) και την Έρσα (Δροσιά).
Για να μπορεί όμως να επισκέπτεται κάθε βράδυ τον αγαπημένο της, ζήτησε από τον Δία…(πολύ large ο τύπος, ως θεός…φυσικά) να κοιμίσει αιώνια τον Ενδυμίωνα… Έτσι κάθε βράδυ η Σελήνη επισκέπτεται σιωπηλά τον αγαπημένο της ενώ αυτός κοιμάται (τον ύπνο του δικαίου…) και τον χαϊδεύει απαλά με τα ασημένια της μαλλιά!
Ας κρατήσουμε λοιπόν τις “όποιες” ομπρέλες μας και ας συμπεριφερθούμε “κόσμια” με όση σοφία διαθέτουμε, πιστεύουμε δεν πιστεύουμε στα ουράνια φαινόμενα!
Γιατί…”Κανείς δεν αξίζει τα δάκρυα σου, γιατί αυτός που αξίζει δεν σε κάνει να κλαις”…