Ένα απελπισμένο μήνυμα στο blog ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ χτες βράδυ, για ένα καράβι που έπεσε στα χέρια των πειρατών της Σομαλίας, το ELENI P (IMO 9128025 ), στάθηκε αφορμή να μελετήσω την ιστορία μιας από τις παλαιότερες εφοπλιστικές οικογένειες της χώρας μας και με καταγωγή από τη Χίο, νησί με τεράστια παράδοση στη ναυτιλία.
Από το 19ο αιώνα παρακαλώ αρχίζει η διαδρομή της οικογένειας στο χώρο της ναυτιλίας. Ως γενάρχης αναφέρεται ο Νικόλαος Πίττας (1837 - 1913 ) που απέκτησε λέει το πρώτο του καράβι στα 1873!
Μάλιστα μπάρκαρε ο ίδιος καπετάνιος και το ταξίδεψε και πλήρωμά του είχε τα μικρότερα αδέρφια, άλλους συγγενείς και φίλους.
Και το πρώτο καράβι έφερε και άλλα. Φυσικά ιστιοφόρα, τι άλλο εκείνη την εποχή; Σαν και τούτο:
Το γολετόμπρικο Χίος... Ξέρεις τι σήμαινε να ταξιδεύεις με τέτοια καράβια; Δεν ξέρεις και δεν ξέρω. Μα αν θέλεις να λάβεις μια γεύση, να διαβάσεις τη
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ του Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Για να νιώσεις πως εκείνα τα χρόνια τι ναύτης ήσουν, τι καραβοκύρης, διαφορά μεγάλη δεν είχε. Ίδια παλεύανε κι οι δυο το κύμα και ίδια τους κατάπινε όταν το διάταζε η μοίρα...
Γι' αυτό και άλλη η ναυτιλία του τότε. Καμία σχέση με τη σημερινή τη ναυτιλία της στεριάς που είτε διαχειρίζεται καράβια είτε εργοστάσια, ένα και το αυτό είναι. Πού να βρεις σήμερα εφοπλιστή που να κάνει και τον καπετάνιο; Οι περισσότεροι ούτε που έχουν πατήσει καν το ποδαράκι τους στα πλεούμενά τους. Πίσω από τα μεγάλα γραφεία τους κουμαντάρουν τον στόλο τους χωρίς να γνωρίζουν άλλο μπότζι παρά εκείνο των μετοχών. Και από τα καράβια τους η εικόνα τους είναι γνωστή μόνο μέσα από φωτογραφίες ή και το μάτι του μεγάλου αδερφού που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας. Τις κάμερες δηλαδή που επιτρέπουν στο αφεντικό την όποια στιγμή θελήσει να δει τι κάνει και το τελευταίο καμαρωτάκι στο καράβι του. Ματσακονίζει γερά ή το έχει ρίξει στο ραχάτι;
Πέρασαν που λες τα χρόνια και οι απόγονοι του Ν. Πίττα συνέχισαν την οικογενειακή παράδοση. Σε πέντε φάσεις χωρίζουν οι ίδιοι την ιστορία της οικογένειάς τους. Πέντε γενιές δηλαδή εφοπλιστές.
Φυσικά τα ιστιοφόρα έδωσαν κάποια στιγμή τη θέση τους σε πλοία μηχανοκίνητα. Με πρώτο της εταιρείας τους το S/S ARTEMIS, που το απέκτησαν στα 1906 και τους το τορπίλισαν οι Γερμανοί στον Α' παγκόσμιο πόλεμο, στα 1917. Και δεν ήταν το μόνο καράβι που έχασαν τότε.
Το S/S NIKOLAOS. Τορπιλίστηκε και αυτό από τους Γερμανούς και βυθίστηκε κατά τη διάρκεια του ίδιου πολέμου. Ευτυχώς που δε ζούσε πια ο γενάρχης της εφοπλιστικής οικογένειας, να δει το ένα μετά το άλλο τα καράβια τους να χάνονται στον απέραντο γαλάζιο τάφο.
Επικεφαλής πια της εταιρείας είναι τα παιδιά του. Ο Γεώργιος, ο Ιωάννης, ο Φραγγούλης, ο Δημήτριος, ο Αριστείδης. Από τότε και καθιερώθηκε το έμβλημα που μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί η εταιρεία, ένα αστέρι με πέντε κορυφές, που συμβόλιζε τα πέντε αδέρφια - εφοπλιστές.
Που εκτός από εφοπλιστές εξακολουθούσαν να ταξιδεύουν και με τα καράβια τους. Άλλοι καπεταναίοι και άλλοι πρώτοι μηχανικοί. Και μόλις στα 1926 ο μικρότερος αδερφός, ο Αριστείδης, είχε μια καινοτόμο ιδέα. Να ιδρύσει γραφείο στην ξηρά και συγκεκριμένα στη Ρουμανία! Για να μανατζάρουν καλύτερα το στόλο τους και να κλείνουν καλύτερα ναύλα.
Ακολούθησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και πάλι η εταιρεία πλήρωσε τίμημα χάνοντας αρκετά πλοία. Όμως κατάφερε να αντέξει. Και ταυτόχρονα πολλά από τα παιδιά της επόμενης γενιάς ακολούθησαν τα βήματα των πατεράδων τους. Εφοπλιστές πλέον τρίτης γενιάς.
Έτσι τους βρίσκουμε στα 1960 να έχουν πια μεταφέρει το κέντρο των επιχειρήσεών τους στο Λονδίνο και να ανοίγονται και σε συνεταιρισμούς με τα αδέρφια Καρούσση, με τους οποίους και είχαν στο μεταξύ συμπεθερέψει.
Ο στόλος τους έχει πια αυξηθεί αλλά και εκσυγχρονιστεί. Και αποτελείτο τόσο από μπαλκ κάριερς όσο και από γκαζάδικα. Αλλά και τα αφεντικά διαθέτουν πλέον πανεπιστημιακή εκπαίδευση, άλλος στη ναυπηγική, άλλος στη ναυτική μηχανολογία. Για να μπορούν με σύγχρονο τρόπο να κρατούν το τιμόνι της εταιρείας τους.
Δεν ξεχνούν όμως και τον τόπο καταγωγής. Έτσι τιμούν τη Χίο δίνοντας το όνομά της στα καράβια τους όπως και σε τούτο εδώ, το M/V KHIOS BELLE. Ένα καράβι που το αγόρασαν στα 1958, μόλις 4 ετών, και το κράτησαν μέχρι τα 1972. Και φυσικά με το αστέρι πάντα στην τσιμινιέρα.
Στα τέλη αυτής της περιόδου η εταιρεία αποκτά επιτέλους και καράβια μεγάλα, όπως το M/V ESPEROS, στα 1984, 63.000 τ. DWT και το M/V DORIC CASTLE, στα 1991, 77.800 τ. Μάλιστα για πρώτη φορά χτίζουν και ένα δικό τους καράβι. Στα 1977. Και του δίνουν ένα όνομα με παράδοση στην εταιρεία: ARTEMIS:
Όμως ο στόλος συρρικνώνεται σε αριθμό πλοίων και τα γκαζάδικα έχουν εκλείψει. Έτσι μετά το 1987 που το ARTEMIS πουλιέται, η εταιρεία μένει με δύο μόνο καράβια και μετά το 1989 μόνο με ένα! Το DORIC CASTLE.
Το 1992 πεθαίνουν και τα οι συνεργάτες τους, τα αδέλφια Καρούσση.
Όμως από το 1991 τη σκυτάλη παίρνει η τέταρτη γενιά εφοπλιστών της οικογένειας. Και ένας καινούριος στόλος αρχίζει να δημιουργείται. Μάλιστα η έδρα της επιχείρησης μεταφέρεται στον Πειραιά.
Ταυτόχρονα αρχίζει και μια νέα συνεργασία, με τον Π. Παππά της Oceanbulk. Αποτέλεσμα σύντομα ο κοινός τους στόλος να φτάσει στα 15 πλοία!
Μάλιστα ανάμεσά τους υπάρχουν και μερικά άνω των 100.000 τ.
Όπως και ετούτο, το μπαλκ κάριερ ATHENA, 161.798 τ. παρακαλώ! Μόνο που εκτός από το μέγεθος ενός καραβιού, ρόλο παίζει και η ηλικία του. Και η ΑΘΗΝΑ μπαίνει στο στόλο της εταιρείας όντας ήδη 19 ετών. Νεότευκτο καράβι στην περίοδο αυτή, της τέταρτης γενιάς εφοπλιστών της οικογένειας Πίττα, δεν υπάρχει ούτε ένα. Και μάλλον καλό είναι αυτό για την εταιρεία, αν κρίνουμε από την περίπτωση του ARTEMIS που χτίσανε οι προηγούμενοι, οδηγώντας όμως την εταιρεία σε συρρίκνωση.
Στα 1994 οι αδελφοί Πίττα ιδρύουν τη δική τους ξεχωριστή εταιρεία, τη Eurobulk Ltd. Ολοκληρώνοντας έτσι την τέταρτη φάση στη ζωή της εταιρείας.
Σήμερα πια η εταιρεία αριθμεί 16 πλοία. Και τα περισσότερα πια είναι κοντέινερ ενώ δε λείπουν και τα μπαλκ κάριερς.
Κανένα πια καράβι δεν είναι πάνω από 73.000 τ. και τα περισσότερα είναι ανάμεσα στους 20.000 έως 30.000 τ. Μέσος όρος τονάζ 33.000 τ. και σύνολο 530.000 τ.
Το νεότερο πλοίο είναι 9 ετών και το γηραιότερο 22. Μέσος όρος ηλικίας του στόλου τα 16,5 χρόνια.
Καθόλου άσχημα! Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη και τα χαρακτηριστικά που επικρατούν στην υπόλοιπη ναυτιλία.
Το άσχημο σε όλη αυτή την ιστορία είναι μόνο για τους άλλους. Και συγκεκριμένα για τους έλληνες ναυτικούς και το ελληνικό κράτος.
Διότι αφενός η εφοπλιστική αυτή οικογένεια από τη Χίο κατάφερε να φτάσει στην πέμπτη της γενιά, ξεπερνώντας δύο παγκόσμιους πολέμους και όποιες οικονομικές κρίσεις ξέσπασαν στο μεταξύ έχοντας σήμερα έναν αξιοσέβαστο στόλο μα στα αφετέρου ο στόλος αυτός δεν έχει ούτε για δείγμα ελληνική σημαία. Άλλα καράβια τους είναι με σημαία Παναμά, άλλα με Λιβερίας και άλλα με τη σημαία των νησιών Μάρσαλ... Δηλαδή με σημαίες ευκαιρίας όπως είθισται να τις λένε στο χώρο της ναυτιλίας.
Επομένως και δεν είναι υποχρεωμένα τα καράβια αυτά να υπακούουν στα προβλεπόμενα από την Ελλάδα για σύνθεση του πληρώματος. Που σημαίνει πλήρωμα στη συντριπτική πλειοψηφία από ξένες χώρες και με ελάχιστους έλληνες στα ψηλά και μόνο πόστα. Όπως και στο καράβι που τώρα συνέλαβαν οι Σομαλοί πειρατές:
- Παράθεση :
- Το πλοίο «Eleni P» έχει 23 ή 24 άτομα πλήρωμα, από τα οποία δύο είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι Φιλιππινέζοι, αναφέρει το Reuters.
ΠΗΓΗ IN.GR
Πού εκείνος ο παλιός καιρός; Στην πρώτη γενιά... τότε που τα καράβια τους είχαν πλήρωμα τους ίδιους τους εφοπλιστές και τους συγγενείς και τους φίλους.
Τι κι αν έφτασαν λοιπόν οι ίδιοι στην πέμπτη γενιά;
Οι έλληνες ναυτικοί που τους δούλεψαν για χρόνια και τους βοήθησαν να ορθοποδήσουν πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Διότι το κεφάλαιο - σου λέει - δεν έχει πατρίδα!!!
Εκτός από μία περίπτωση. Όταν το καράβι το πιάσουν οι Σομαλοί!
Γιατί τότε όλες οι ελληνικών συμφερόντων εταιρείες θυμούνται την πατρίδα και ζητάνε τη βοήθειά της. Όπως το είδαμε να συμβαίνει και στην περίπτωση του
Φιλίτσα πρόσφατα και σε άλλες.
Ζητάνε τη συνδρομή του πολεμικού ναυτικού που περιπολεί εκεί κάτω. Και που βεβαίως κινείται με δικά μας χρήματα. Των φορολογούμενων αυτής της χώρας. Και που η κακή κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας έχει φορτώσει και με επαχθέστατα μέτρα λιτότητας. Και μας και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Και σε γενιές αμέτρητες...
Θα μου πεις δουλεύουν εκεί και δυο έλληνες ναυτικοί. Να μη βοηθήσει η χώρα μας για την απελευθέρωσή τους;
Να βοηθήσει. Άνθρωποι είναι. Δικοί μας. Δεν πάει η καρδιά κανενός μας να πει το αντίθετο.
Αλλά να βοηθήσει επιτέλους η πατρίδα και τους χιλιάδες άνεργους ναυτικούς. Που πετάχτηκαν από τα καράβια σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Ανήκω στις λεμονόκουπες αυτές και ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει. Αφενός να σε πετάνε στην ανεργία και αφετέρου να καλείσαι τώρα να πληρώσεις τα σπασμένα της οικονομίας.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ!!!
Και άδικη είναι και η γραμματική. Που επιμένει να γράφει τη λέξη εφοπλιστής με γιώτα... Τουλάχιστον αυτή την αδικία πρέπει να τη διορθώσουν. Και να λάβει επάξια τη θέση του το ήτα ή πιο σωστά: ήττα!!! Ήττα των εργαζομένων και νίκη των αφεντικών.
Ήττα που η πρόσφατη αναγγελία για
άρση του καμποτάζ κάνει ακόμη μεγαλύτερη. Και τορπιλίζει το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο ακόμη μια φορά. Το ήδη λαβωμένο από την ως τώρα ακολουθούμενη πολιτική. Την πολιτική που μονίμως ευνοεί το κεφάλαιο και αδικεί τον εργάτη, το ναυτεργάτη.
Έτσι θα καταφέρουμε σύντομα στη χώρα αυτή να καμαρώνουν οι γόνοι των εφοπλιστών και για την έκτη και την έβδομη γενιά τους και την ίδια ώρα να μην έχουμε ναυτικούς ούτε για δείγμα...
Ει μη μόνον εκείνους του πολεμικού ναυτικού που με τα δικά μας χρήματα και τα δικά μας παιδιά θα σπεύδουν να βοηθήσουν σε ώρα ανάγκης τους εφοπλιστές...
Είναι δίκαιο αυτό;
Όσο δίκαιο είναι που τα συμφέροντα και πάλι των μεγάλων της γης έχουν εκθρέψει εκεί κάτω στη Σομαλία την πειρατεία. Γιατί δεν ξύπνησαν ξαφνικά μια μέρα οι Σομαλοί και αποφάσισαν να γίνουν πειρατές. Κι ο καθένας που νοιάζεται, ας καθίσει να μελετήσει το πώς και γιατί αναβίωσε η πειρατεία στο κέρας της Αφρικής.
Κι ας ψάξει και το άλλο ζήτημα. Με τους Σομαλούς λαθρομετανάστες. Που έχουν κατακλύσει την Ηγουμενίτσα...
https://educandus.forumgreek.com/forum-f13/topic-t1899.htm#10927Τελικά όλα στη δική μας καμπούρα;
Ως πότε;
Θέμα: Έλληνες εφοπλιστές πέμπτης γενιάς - έλληνες ναυτεργάτες είδος υπό εξαφάνιση 
Δευ Μάης 17, 2010 10:33 pm
