Η γαϊδουριά τρόπος ζωής

- Γκοοοοοολ! τσιρίζει κάθε πέντε λεπτά ο κυριούλης του από πάνω διαμερίσματος. Εδώ και μισή ώρα.

Κι ενδιάμεσα πετάει για αλατοπίπερο και κανένα τσιριχτό:

- Βάλτο ρε μαλάκα!

Απέναντι είναι το λιγνό παλικαράκι. 15,5. Τόσο μου είπε προχτές με καμάρι πως είναι. Το ξέρω από πιτσιρικάκι. Και όπως όλα τα 15άχρονα τέτοιες μέρες λιώνει στο διάβασμα. Αρχαία χτες. Για 13... Ιστορία αύριο.

Και τι χρωστάει, πες μου, το πιτσιρίκι να ακούει τις τσιρίδες; Δεν του φτάνει η παράνοια να μπαίνουν οι εξετάσεις στη χειρότερη περίοδο του χρόνου;

Θα μου πεις η γαϊδουριά είναι πλέον τρόπος ζωής. Τι ψάχνεις να βρεις;

Εδώ χτες βράδυ τα καλά παιδιά της γειτονιάς μέχρι τις δύο παρά μας τρέλαναν όλους με τα μπάπα μπούπα. Δύο παρά; Ναι. Δύο παρά! Και να πεις ότι είναι τίποτε αλήτες; Μπα.....

Κάθε Κυριακή τα βλέπω γραμμή όλα με το μπαμπά και τη μαμά για την εκκλησία! Έτερον εκάτερον όμως. Εξαντλούν εκεί όλο το αγαπάτε αλλήλους και μετά - σαν παιδιά κι αυτά - να μην το προχωρήσουν στο μαμάτε αλλήλους;

Και πιτσιρίκια που δίνουν εξετάσεις. Και ανθρώπους που έχουν να σηκωθούν πρωί να πάνε στη δουλειά. Και γέροντες και όλους γενικώς;

Όλα αυτά όμως είναι πασατέμπος. Μπρος στο αδιανόητο που μου συνέβη μεσημεριάτικα.

Περασμένες τρεις και ντριννννννννν το τηλέφωνο. Τα γνωστά τηλέφωνα των διαφημίσεων. Λες και το κάνουν επίτηδες για να τους πεις όχι σε ό,τι κι αν προτείνουν. Εκτός και πέσουν σε μαζόχες που τους χαλάς τη μεσημεριάτικη σιέστα και για να στο ανταποδώσουν αγοράζουν την όποια πραμάτεια.

Το σηκώνω μία και το κλείνω.

Ξαναπαίρνουν. Το σηκώνω και το αφήνω ανοιχτό.

Γαϊδουριά αυτοί; Γαϊδούρι κι εγώ...

Κάποια στιγμή ακούω να μιλάνε. Να λένε και όνομα. Παραξενεύομαι. Μάλλον θα έπεσα έξω. Αποφασίζω να απαντήσω.

Τι τό 'θελα... διαφήμιση ήταν! Και από πού;

Από τη Μαρφίν!!!!!!!!!!!!

Να μην το πάθω ρε παιδιά το εγκεφαλικό;

Δεν πέρασαν ούτε δυο βδομάδες! Κι αυτοί βγήκαν στο σεριάνι για πελατεία!


Έλεος. Για τόσο κάφρους μας έχουν;

Ή μήπως και είμαστε; Λέω μήπως με τόση γαϊδουριά τριγύρω μήπως αναβαθμιστήκαμε και σε τελείως κάφρους...