Πειράζει που με έπιασε απόψε το πνεύμα το αναστάσιμο; Ας πειράζει, όποιον πειράζεται, εμένα όχι.
Πέρναγα την άδεια πόλη την ώρα που όλοι περίμεναν να ακούσουν το Χριστός Ανέστη. Πάντα μου αρέσει αυτό το νεκρό dt του χρόνου, να διασχίζω την τρελή μας πόλη και να μοιάζει έρημη. Μόνη στη Χαμοστέρνας, μόνη στην Καβάλας!!! στροφή μετά στη Θηβών... ε, εκεί βρήκα ένα δυο μηχανάκια και άλλα τόσο αυτοκίνητα.
Κι ήταν απόψε αλλιώτικο το μάτι. Αυτό που λένε η τελευταία φορά... Το ποτέ ξανά.
Σε λίγο δε θα είμαι πια εδώ. Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά θα κάνω το ανάποδο ταξίδι.
Και ναι. Θέλω να πω ότι απόψε αγαπάω όλο τον κόσμο. Και όλα τα μικρά και τα χαζά, ακόμη μικρότερα και ακόμη πιο ανόητα τα βλέπω.
Είναι ωραία να δίνεις μια και να τα μηδενίζεις όλα. Να τα εκμηδενίζεις όλα.
Να μπορείς να πεις όχι, δεν έχω ανάγκη τίποτε. Από τα τσιγάρα που καπνίζεις και σε καπνίζουν μέχρι τον παλιό αγαπημένο που έκοβες φλέβες και τώρα τον βλέπεις στο καντράν του τηλεφώνου και βαριέσαι να το σηκώσεις.
Και από το σπίτι που ζεις τριάντα χρόνια, τη γειτονιά που σε ξέρουν όλοι και τους ξέρεις όλους... και όμως σε λίγο ξένοι θα μου γίνουν όλοι. Και οι ξένοι θα γίνουν οι γνωστοί...
Ο έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις; Ζωή είναι το να φεύγεις. Και ναι, απόψε ερωτεύτηκα την πόλη που μισούσα. Κι ερωτεύτηκα τον κόσμο όλο.
Γιατί όλα πλέον είναι στο μηδέν. Και έχει μια γλύκα απέραντη σαν μια βαρκούλα μόνη καταμεσής σε πέλαγο και με τη θάλασσα λάδι.
Τι σημασία που δεν είχε απόψε πανσέληνο; Και πάλι όμορφο το βρήκα το φεγγάρι. Μισό κι αυτό σαν τη μισή ζωή μου που ξόδεψα ανόητα σ' αυτήν εδώ την πόλη. Και σαν το άλλο μισό που ξεχειλίζει όνειρα.
Ναι, απόψε αγαπώ όλο τον κόσμο. Κι αγαπώ κι εμένα. Ή μήπως ανάποδα;
Να δεις που κάποιος το είπε. Πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν άλλο...
Κι όμως εκείνο το τηλέφωνο το άφησα να χτυπάει. Τι είναι τελικά αγάπη;
Μα βέβαια και είναι η τέχνη του να φεύγεις. Αλλά πώς...
Έχοντας γαληνέψει την καρδιά σου. Ένα πέλαγο ακύμαντο απόψε η καρδιά μου.
Και να 'θελε η αγάπη μου να έρθει να σας βρει, πάλι γυρίζει πίσω.
Νηνεμία. Αυτό είναι αγάπη. Νηνεμία κι εσύ να ταξιδεύεις. Δίχως πανιά, δίχως κουπί. Σε κείνη την άλλη θάλασσα. Που κουβαλάμε εντός μας...