Αγαπητέ Περικλή, τόσον εγώ όσο και σύσσωμο το Homa Educandus σου αποστέλλουμε θερμές ευχές για Καλή Ανάσταση.
Ήταν καιρός νομίζω να σου εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας διότι αν δεν ήσουν εσύ, ακόμη στα blogs θα είχαμε μείνει. Εδώ που τα λέμε δηλαδή ίσως και τα blogs να μην είχαμε ανοίξει... αν δεν υπήρχε εκείνο το απογευματινό καρπουζάκι.
Ναι, νομίζω πως πρέπει να σε ανακηρύξουμε ως μέγα ευεργέτη αυτού εδώ του χώρου.
Από τη μεριά σου έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες και δε θέλουμε να φανούμε αχάριστοι, το αναγνωρίζουμε και το παραδεχόμαστε!
Ομοίως θερμά ευχαριστήρια σου απευθύνουμε που μας βοήθησες με κάθε τρόπο στην προσπάθεια να ανοίξει και η επίσημη ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη.
Μην το ψάχνεις πώς ακριβώς, εμείς όμως που ξέρουμε δεν δικαιούμαστε να μη σου το αναγνωρίσουμε και αυτό το κατόρθωμα. Εντάξει, μην το πάρεις κι απάνω σου. Κάτι λίγο βοήθησαν και τα άλλα καλόπαιδα.
Και καταλαβαίνω το μεγάλο σου παράπονο που εκδώσαμε απαγορευτικό για τα δικά σου βίντεο, μα ξέρεις, δε θέλουμε να καταχραστούμε άλλο την καλοσύνη σου. Έτσι κι αλλιώς οι στόχοι μας έχουν πλέον πραγματοποιηθεί και ανάγκη άλλης βοηθείας δεν έχουμε.
Να με συμπαθάς βέβαια μα θα σου μαρτυρήσω και τούτο:
Ανοίξανε τα παιδιά αυτά τα βίντεο και είδαν να γράφεις άλλα αντ' άλλων.
Να έχουμε λέει το Λιαντίνη σαν πρακτικό! Τι πρακτικό, παιδί μου; Ρώταγαν και δεν ήξερα τι να απαντήσω.
Πρακτικό γιατρό, πρακτικό συνεδρίασης;
Κι έχουμε ξέρεις και μερικούς που ήταν εκεί όταν τα έλεγε ο Λιαντίνης τα τελευταία του λόγια. Και αγριεύτηκαν να βλέπουν αντί να τον έχουμε σαν
πρότυπο που ζήτησε ο Λιαντίνης, να τον κάνεις εσύ πρακτικό!!!
Καταλαβαίνεις λοιπόν τη θέση μου. Μπορούσα να αφήσω τέτοια βίντεο;
Εντάξει, δε λέω, σου οφείλω πολλά, μα θα τα παρέβλεπα όπως κάνω και με άλλους αν ήταν βίντεο που τιμούν το Δάσκαλο.
Έμαθα λοιπόν πως έχεις πρόβλημα γιατί σου κλείσαμε και την πόρτα στο face book. Εμείς καλό μου σου κλείσαμε πόρτα;
Μας ζήτησες να γίνεις μέλος και στο αρνηθήκαμε; Και αν όχι, τι ζόρι τραβάς; Δικό μας είναι το γκρουπ και το κάνουμε ό,τι θέλουμε. Σίγουρα όμως δε θέλουμε να γίνει ξέφραγο αμπέλι. Να μπαίνει ο πάσα ένας και να ανεβάζει παραχαραγμένα τα λόγια του Λιαντίνη.
Λοιπόν, εγώ σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Και περαστικά στ' αυτάκια σου και στα νευράκια σου.