HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Νύχτα αναστάσιμη

Πήγαινε κάτω 
3 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Νύχτα αναστάσιμη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Νύχτα αναστάσιμη   Νύχτα αναστάσιμη Icon_minitimeΚυρ Απρ 04, 2010 3:43 am

Πειράζει που με έπιασε απόψε το πνεύμα το αναστάσιμο; Ας πειράζει, όποιον πειράζεται, εμένα όχι.

Πέρναγα την άδεια πόλη την ώρα που όλοι περίμεναν να ακούσουν το Χριστός Ανέστη. Πάντα μου αρέσει αυτό το νεκρό dt του χρόνου, να διασχίζω την τρελή μας πόλη και να μοιάζει έρημη. Μόνη στη Χαμοστέρνας, μόνη στην Καβάλας!!! στροφή μετά στη Θηβών... ε, εκεί βρήκα ένα δυο μηχανάκια και άλλα τόσο αυτοκίνητα.

Κι ήταν απόψε αλλιώτικο το μάτι. Αυτό που λένε η τελευταία φορά... Το ποτέ ξανά.

Σε λίγο δε θα είμαι πια εδώ. Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά θα κάνω το ανάποδο ταξίδι.

Και ναι. Θέλω να πω ότι απόψε αγαπάω όλο τον κόσμο. Και όλα τα μικρά και τα χαζά, ακόμη μικρότερα και ακόμη πιο ανόητα τα βλέπω.

Είναι ωραία να δίνεις μια και να τα μηδενίζεις όλα. Να τα εκμηδενίζεις όλα.

Να μπορείς να πεις όχι, δεν έχω ανάγκη τίποτε. Από τα τσιγάρα που καπνίζεις και σε καπνίζουν μέχρι τον παλιό αγαπημένο που έκοβες φλέβες και τώρα τον βλέπεις στο καντράν του τηλεφώνου και βαριέσαι να το σηκώσεις.

Και από το σπίτι που ζεις τριάντα χρόνια, τη γειτονιά που σε ξέρουν όλοι και τους ξέρεις όλους... και όμως σε λίγο ξένοι θα μου γίνουν όλοι. Και οι ξένοι θα γίνουν οι γνωστοί...

Ο έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις; Ζωή είναι το να φεύγεις. Και ναι, απόψε ερωτεύτηκα την πόλη που μισούσα. Κι ερωτεύτηκα τον κόσμο όλο.

Γιατί όλα πλέον είναι στο μηδέν. Και έχει μια γλύκα απέραντη σαν μια βαρκούλα μόνη καταμεσής σε πέλαγο και με τη θάλασσα λάδι.

Τι σημασία που δεν είχε απόψε πανσέληνο; Και πάλι όμορφο το βρήκα το φεγγάρι. Μισό κι αυτό σαν τη μισή ζωή μου που ξόδεψα ανόητα σ' αυτήν εδώ την πόλη. Και σαν το άλλο μισό που ξεχειλίζει όνειρα.

Ναι, απόψε αγαπώ όλο τον κόσμο. Κι αγαπώ κι εμένα. Ή μήπως ανάποδα;

Να δεις που κάποιος το είπε. Πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν άλλο...

Κι όμως εκείνο το τηλέφωνο το άφησα να χτυπάει. Τι είναι τελικά αγάπη;

Μα βέβαια και είναι η τέχνη του να φεύγεις. Αλλά πώς...

Έχοντας γαληνέψει την καρδιά σου. Ένα πέλαγο ακύμαντο απόψε η καρδιά μου.

Και να 'θελε η αγάπη μου να έρθει να σας βρει, πάλι γυρίζει πίσω.

Νηνεμία. Αυτό είναι αγάπη. Νηνεμία κι εσύ να ταξιδεύεις. Δίχως πανιά, δίχως κουπί. Σε κείνη την άλλη θάλασσα. Που κουβαλάμε εντός μας...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Νύχτα αναστάσιμη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Νύχτα αναστάσιμη   Νύχτα αναστάσιμη Icon_minitimeΚυρ Απρ 04, 2010 11:47 am

Πώς είναι η ζωή που ξημερώνει σε καροτσάκι αναπηρικό;

Πώς είναι να είσαι μόνιμα στο έλεος των άλλων;

Να σε υπηρετούν, εξυπηρετούν, και να βλέπεις στα μάτια τους και να νιώθεις στα χέρια τους το βάρος που τους δίνεις...

Πώς είναι η Ανάσταση για ένα πλασματάκι που η ζωή το καταδίκασε να βλέπει τον κόσμο πάντα καθισμένο;

Θα σας πω πώς είναι. Είναι το μεγαλύτερο χαμόγελο που έχω δει ποτέ. Και δύο μαύρα μάτια πιο θλιμμένα από τα πιο θλιμμένα μάτια του κόσμου.

Και τι θα πει αγάπη για το πλασματάκι αυτό; Όχι οίκτος, ε; Η αγάπη δεν είναι οίκτος.

Τι είναι ρε γμτ μου αυτή η ρημάδα η αγάπη;

Βρήκα τις ευχούλες της πρωί πρωί σταλμένες. "Καλό Πάσχα, κυρία." Με το μισό αριστερό χεράκι. Ό,τι της άφησε η φύση να κουνάει.

Στο καλό, νηνεμία... Ξημέρωσε η μέρα και αναστάσιμη δεν είναι. Αν δεν μπορεί να είναι για όλους Ανάσταση, δεν μπορεί να είναι για κανέναν.

Άντε τώρα να πάμε να φάμε τον οβελία. Κι όταν φάμε να ξαναφάμε. Και πάλι να φάμε.

Αυτό είναι η Ανάσταση; Αυτό είναι μονάχα μια κατάσταση που με πληγώνει.

Και πιο πολύ εκείνο το τεράστιο χαμόγελο. Γιατί γελάει συνέχεια εκείνο το παιδί; Για να ξεγελάει όλους εμάς που την κοιτάμε χωρίς να γελάμε; Τι ειρωνεία έδωσες θεέ μου, ή όπως αλλιώς σε λένε, σε ένα παιδικό χαμόγελο...

Και τιμωρία έλαβον ικανήν. Που τόλμησα να πω ότι γαλήνεψε η καρδιά μου...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Νύχτα αναστάσιμη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Νύχτα αναστάσιμη   Νύχτα αναστάσιμη Icon_minitimeΚυρ Απρ 04, 2010 12:52 pm

Αυτό είναι το:

της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και δακρύζει...

Μου το κάρφωσες με χοντρά καρφιά αυτό το χαμόγελο

ίσα στην καρδιά...

άντε λοιπόν όποιος ξέμεινε από κόκκινα αυγά... ας περάσει να βάψει άλλα ...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
Μυρτάλη
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος
Μυρτάλη


Αριθμός μηνυμάτων : 197
Registration date : 31/10/2007

Νύχτα αναστάσιμη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Νύχτα αναστάσιμη   Νύχτα αναστάσιμη Icon_minitimeΚυρ Απρ 04, 2010 1:24 pm

Είναι κάποια παιδιά που δεν είναι σαν τα άλλα.

Για να θυμίζουν σε όλους την αλήθεια της ζωής.

Πόσο σκληρή μπορεί να γίνει ακόμη και για τα παιδιά.

Γι' αυτό εκείνα κάθονται στην καρέκλα, για να στεκόμαστε εμείς όρθιοι μπροστά τους.

Και μας κοιτάνε με χαμόγελο αφού εμείς το χάνουμε για χίλιες δυο βλακείες. Το δικό μας χαμένο χαμόγελο είναι και καθρέφτης της ανόητης ζωής μας τα μικρά τους καροτσάκια. Γιατί έχουμε χάσει την ουσία και το ανούσιο κυριαρχεί παντού.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Νύχτα αναστάσιμη
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: