Έχω τη φριχτή υποψία πως έπεσα έξω. Θα μπορούσε αυτό να αφορά και τα οικονομικά μου, αλλά ευτυχώς υπάρχουν αποθέματα. Έστω και με τις περικοπές μισθού και παρά τα 880 ευρώ στην οδοντίατρο για ένα δόντι που βρήκε κι αυτό την ώρα να σπάσει.
Δε μιλάω όμως για τα οικονομικά μου, σοφή τακτική όταν κάτι και σε αγχώνει και λύση δεν υπάρχει.
Αλλού έπεσα έξω. Νόμιζα ότι όλα γίνονται λόγω διαφορετικών απόψεων να το πω, λόγω άλλης οπτικής ή και απλά από καπρίτσιο.
Όχι. Μετά και το τελευταίο έχω την υποψία πως όλα γίνονται για τη διαφήμιση.
Υπερεκτίμησα. Ήθελα κι εγώ να τρέφω αυταπάτες.
Το χρήμα, κύριοι. Και η κοιλιά.
Μα λίγη τσίπα, λίγο φιλότιμο, αξιοπρέπεια βρε παιδί μου δεν υπάρχει;
Ποτέ δε θα καταδεχόμουν να πάω στο χώρο του άλλου με ψευδώνυμα και να γράφω αρλούμπες παριστάνοντας κάποιον άλλο. Για μερικούς όμως ανθρώπους αυτό έχει γίνει έξη και δεύτερη φύση.
Περίπτωση ανίατη που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Κι όχι τίποτε άλλο. Επαναλαμβάνονται σε βαθμό αφόρητης πλήξης.
Άλλο που εγώ τόσον καιρό δεν ήθελα να παραδεχθώ ότι υπάρχουν τόσο σάπιοι άνθρωποι.
Άντε γεια λέμε.
Και θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά να ανοίξω και πάλι την κουζίνα του φόρουμ. Ευκαιρία να φτιάξουμε και κουλουράκια για το Πάσχα.
Ε, άι σιχτίρ πια.
Και μας μας κόψαν το μισθό. Αλλά δε βγήκαμε και στη ζητιανιά να παρακαλάμε ρίξτε κι εδώ κανένα φραγκάκι... Τόση πείνα πια; Τόση λιγούρα;