Χαιρετισμούς στη Νίσυρο

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007

Ήταν ένα μικρό καράβι
ήταν ένα μικρό καράβι!

Μικρό; Τι μικρό; 300 τόσα μέτρα μήκος ήταν.

Ήταν... Δεν είναι πια. Μια άνοιξη ξεψύχησε στη μακρινή Φορμόζα.

Δευτέρα, 19 Απρίλη του 1982. GMT 13.12
KAOHSIUNG TAIWAN

Έτσι ακριβώς γράφει μια κίτρινη σελίδα ημερολογίου. Κίτρινη και η τσιμινιέρα... Και πάνω πάνω μια κορδέλα γαλάζια. Με ένα άστρο λευκό.

Ωρίων. Και το άστρο και το καράβι...

Σήμερα ξαναβρήκα το άστρο:

Το ίδιο άστρο. Η ίδια τσιμινιέρα.

Και κοίτα τώρα ένα περίεργο πράγμα. Για μια ακόμη φορά... Κι έπειτα πες μου να μην πιστεύω στις συμπτώσεις.

Και το καράβι είναι το ίδιο που συναντούσες περνώντας πάνω κάτω από το Σκαραμαγκά το τελευταίο καλοκαίρι. Τότε που έλιωνες τις σόλες σου να βρεις πλοίο να μπαρκάρεις.

Το πρόσεξες άραγε;

Εγώ ναι. Γιατί έτυχε αυτό το καλοκαίρι να συχνοπερνάω κι εγώ από το Σκαραμαγκά. Και δεν μπορούσα να μην προσέξω την τσιμινιέρα. Δέκα μήνες με γύρναγε σε ωκεανούς και θάλασσες αυτή η τσιμινιέρα. Από το Αντιφέρ της Γαλλίας και μέχρι το μακρινό Πουσάν της Κορέας και το Ναγκασάκι.

Το πρόσεξες λέω; Ποιο ήταν το καράβι;

Κι αν δεν το πρόσεξες, μη μου στενοχωριέσαι... βγες απλά στο κατάστρωμα και θα το δεις μπροστά σου!!!

Ε, ναι, σου λέω! Κι ας είσαι στην άλλη άκρη της γης. Για το χατίρι σου έφτασε ως εκεί. Για να το δεις και να το χαιρετήσεις εκ μέρους μου. Εκείνο το αστεράκι δηλαδή... γιατί το καράβι άγνωστο μού είναι.

Νομίζεις πως σου λέω παραμύθια; ΟΚ... Δες την επόμενη φωτογραφία:

Νίσυρος... και με το αστεράκι στο κοράκι της πλώρης...

Κι έπειτα κάνε κλικ εδώ, για να δεις πού βρισκόταν το Νίσυρος τον περασμένο Ιούλη. Πού βρίσκεται τώρα δε χρειάζεται να σου πω...

Μόνο να του στείλεις τα χαιρετίσματα παρακαλώ.

Και καλά ταξίδια να του πεις. Σε όλα τα καράβια και σε όλους τους ναυτικούς καλά ταξίδια...

Να ταξιδεύουν αυτά καλά για να ταξιδεύει μαζί τους και η δική μας καρδιά. Η ίδια που ράγισε όταν άκουσε ένα καράβι να ξεψυχά...

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007

αφιερωμένο σε σένα

και σε όλες τις γυναίκες που ερωτεύτηκαν τα καράβια...

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες;
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα