Ο μπιλιομάτης!!!
Κλέψαμε τη φωτογραφία από την Άπειρο... Εξάλλου αυτό φαίνεται και μόνο του.
Θα μπορούσε απλά να είναι μια ωραία φωτογραφία. Ή έστω και η φωτογραφία της ημέρας, με την αναμονή χιονιού στις κορυφές της Πάρνηθας.
Είναι όμως κάτι πολύ περισσότερο. Και αφορά την αφιέρωση της φωτογραφίας στους καπνιστές. Αχ, τι πληγή αγγίξανε...
Έτσι ακριβώς σαν το Μπιλιομάτη, (το όνομα το κλέψαμε μαζί με τη φωτογραφία από το Face book ) είμαστε κι εμείς. Με μπουφάν, κασκόλ, γάντια και ολόκληρο το σλίπινγκ μπανκ τυλιγμένο γύρω μας. Έξω στο μπαλκόνι και με το τσιγάρο στο χέρι.
Έτσι ήμασταν και χτες το απόγευμα. Και πήραμε την ηρωική απόφαση να αφήσουμε επιτέλους το μπαλκόνι και να κλειστούμε στο διαμέρισμα. Πλην φευ...
Κλείνω που λέτε το νετ μπουκ, και πάω στη ζεστή μου φωλίτσα, ώρα λέω να ανοίξω και τον άλλο υπολογιστή που τζάμπα σκονίζεται... μόνο που λογάριαζα χωρίς το ρούτερ. Το βάζω το ρημάδι στην μπρίζα, νιετ! Κανένα λαμπάκι δεν άναβε.
Ξαναδοκιμάζω, τα ίδια. Το πήρα απόφαση. Τηλέφωνο στην τεχνική υπηρεσία. Γερμανός μου λένε. Για καινούριο ρούτερ.
Τι να κάνω; Ντύνομαι, κουκουλώνομαι με σκουφιά και γάντια και γραμμή για το Γερμανό. Σκάω τα σχεδόν 60 ευρώ, τρώω και κάτι σουβλάκια στο Λευτέρη να ζεσταθεί το κοκαλάκι μου, και επιστρέφω.
Κι εδώ άρχισε η περιπέτεια. Άντε να ρυθμίσεις εξαρχής δυο κομπιούτερ με το καινούριο ρούτερ... Είπαμε, ξέρω πέντε πράγματα από υπολογιστές, δεν είμαι και το σαΐνι της πληροφορικής.
Ξανά τηλέφωνο στην τεχνική υπηρεσία της otenet. Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα τηλεφωνήματα και ίντερνετ να μη βλέπω.
Ευτυχώς έπεσα στο τέλος στον Γρηγόρη. Να είναι καλά. Χρειάστηκαν βέβαια γύρω στα 55 λεπτά τηλεφωνικής συνομιλίας, αλλά επιτέλους όλα καλά.
Το πώς αφήστε το. Φανταστείτε έναν άνθρωπο καθισμένο στο πάτωμα με το λαπ τοπ για να φτάνει το περίφημο μπλε καλώδιο του ρούτερ και με ένα καπάκι από κουτί παπουτσιών για να δουλεύει το ποντίκι που φυσικά στο μάρμαρο πάνω δε δούλευε...
και φανταστείτε και το λαπ τοπ που είχε δεν ξέρω πόσον καιρό να δουλέψει να απαιτεί κάθε τρεις και λίγο επανεκκίνηση...
και ακόμη να μην υπάρχει εκεί δυνατότητα για ρεύμα και να πέφτει με ελεύθερη πτώση η μπαταρία που μετά από τόσα χρόνια τα έχει παίξει...
και ένα πληκτρολόγιο που έχουν ξεκολλήσει κάτι πλήκτρα μετά τη φαεινή ιδέα να τα καθαρίσουμε με το ματσούκι της ηλεκτρικής σκούπας...
Γιατί όλα αυτά; Γιατί στον άλλο υπολογιστή δεν υπάρχει καν θύρα εισόδου για το περίφημο μπλε καλώδιο του ρούτερ!!! Και γιατί με ασύρματη σύνδεση λέει δεν μπορούσαν να γίνουν αυτές οι ρυθμίσεις λέει.
Άρα η μόνη λύση ήταν το λαπ τοπ... Και που αρνήθηκε και αυτό να συνεργαστεί εξ αποστάσεως και κράταγε πεισματικά κλειστό το ένα από τα τέσσερα πράσινα μάτια του ρούτερ...
Οπότε οκλαδόν στο πάτωμα. Και δίπλα ακριβώς στην μπρίζα του ΟΤΕ!!!
Φυσικά όλα αυτά χωρίς τσιγάρο. Μέσα στο σπίτι τσιγάρο δεν ανάβει!!!
Ε, σήμερα είμαι από το πρωί έξω στο μπαλκόνι και με όλο τον εξοπλισμό που περιέγραψα. Ακόμη και σλίπινγκ μπανκ. Μα το κρύο δεν παίζεται σήμερα.
Κι ο Μπιλιομάτης έριξε χούφτες αλάτι στο πρόβλημα. Τον κοιτάω και όλο και περισσότερο θαρρώ μου μοιάζει.
Ακόμη και στο τσιγάρο!!!
Βρε παιδιά, είναι σίγουρο πως τον στήσατε αυτόν τον Μπιλιομάτη στα βουνά; Μήπως, λέω, μήπως... φωτογραφίσατε εμένα;
Όπως και να έχει, τη συμπάθειά μου σε όλους τους ... μπιλιομάτηδες και ευχή να το κόψουμε επιτέλους το ρημάδι! Πριν καταντήσουμε και χιονάνθρωποι και αληθινοί μπιλιομάτηδες...