Άλλοι από κάτω, από το τούνελ
κι άλλοι από πάνω...
Αυτή και αν είναι μαγεία, Αστερόσκονη!
Και για τους άλλους:
Τι είναι όλα αυτά τα χρωματιστά; Καραβάκια φυσικά. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα φορτηγά (τα πράσινα) , άλλα γκαζάδικα, (τα κόκκινα), άλλα επιβατικά (τα μπλε) άλλα με αργούς ρυθμούς, άλλα ταχύπλοα.
Ο χαμός... Ένα από τα σημεία του πλανήτη με κυκλοφορία καραβιών που θυμίζει μέρα καθημερινή στην Πανεπιστημίου και δη μεσημέρι...
Ίνγκλις Τσάνελ!!! Με αμέτρητα καράβια στην επιφάνεια, και αμέτρητα από κάτω. Θλιβερά ναυάγια και που αποδεικνύουν ότι το μποτιλιάρισμα προκαλεί ατύχημα και στη στεριά και στη θάλασσα.
Φυσικά σε τέτοιες συνθήκες κανένας δεν κάνει μόνος του βάρδια. Εκεί όλοι τρέχουμε και όλοι προσέχουμε.
Και βάρδα να μη σε πιάσει και ομίχλη. Εκεί τι να προσέξεις;;; Εκεί απλά τρελαίνεσαι.
Θυμάμαι όταν το πέρασα αυτό το στενό με το πρώτο μου γκαζάδικο. 10 μπωφόρ παρακαλώ. Εδώ πατούσα κι εκεί βρισκόμουν. Και η ναυτία μου (όχι δεν είναι ανέκδοτο, υποφέρω από ναυτία... ) στα ύψη!!
Στην άκρη λοιπόν της βαρδιόλας και εκφόρτωση περιεχομένου στομάχου στη θάλασσα. Κι έπειτα κλαρίνο πάλι. Έξω φυσικά. Στο φτερό. Και να χτυπάν τα δόντια από το κρύο. Ακόμη δεν ήξερα τη μέθοδο της εφημερίδας... το παραγέμισμα δηλαδή μέσα από τα ρούχα με εφημερίδες. Και πού να τις βρω άλλωστε; Το περίπτερο στη γωνία ήταν ... κλειστό!!!
Και τουλάχιστον να είσαι στο πήγαινε. Να σε καρτερεί το λιμάνι. Έστω και με τη 48ωρη παραμονή μόνο που είθισται στα γκαζάδικα.
Αν είσαι στο φεύγα, πού να γελάσει το χειλάκι σου;
Άντε σου λέω και πέρασες το Ίνγκλις τσάνελ. Και μετά το Μπέη... Και το Φινιστέρο. Αχ, αυτό το Φινιστέρο. Και τα καλύτερα καράβια την πατάνε εκεί.
Και μετά όλη την Πορτογαλία μέχρι κάτω. Και για πού; Για το λιμάνι που δε θα βγεις έξω. Για Περσικό. Θα φορτώσεις, θα σου βγει το λάδι, θα βγάλεις και τη μπέμπελη από τη ζέστη, και μετά τα πίσω μπρος.
Τουλάχιστον εμείς τότε δεν είχαμε πειρατές.
Είχαμε όμως έξαρση άλλων συγκρούσεων και έτσι το Σουέζ σπάνια το περνάγαμε. Ακόμη και ξεφόρτωτοι. Απέξω παρακαλώ. Το γύρο της Αφρικής.
-
Λας Πάλμας ρέντιο!!! Άντε μπας και πάρουμε κανένα τηλεφωνάκι στα σπίτια μας. Διότι τα κινητά τότε δεν υπήρχαν ούτε στη φαντασία μας.
Πολύ περισσότερο δεν υπήρχε το ίντερνετ. Αυτό που τώρα μας ταξιδεύει και μας επιτρέπει να επισκεπτόμαστε το Ίνγκλις Τσάνελ και να βλέπουμε ποια καράβια το ταξιδεύουν. Σε χρόνο ζωντανό.
Και τα ονόματά τους και τη φωτογραφία τους ακόμη.
Να, όπως αυτό το παναμέζικο LPG, το GAS SINCERITY, με τα 100 μέτρα μήκος και τα μόλις 16 πλάτος.
Που τραβάει για TERNEUZEN, Ολλανδία...
Και που αυτή ακριβώς την ώρα διασχίζει το Ίνγκλις Τσάνελ! Με 13,4 κόμβους ταχύτητα και πορεία 80 μοίρες.
Λίγο παρακάτω θα κροσσάρει και το τούνελ, που ενώνει την Ευρώπη με την Ιγκλετέρα...
Ή και το RENATE N.
Φορτηγό με σημαία Λιβερίας. Κι αυτό για Ολλανδία. Ρότερνταμ. Προβλεπόμενη άφιξη αύριο στις 4 το απόγευμα.
Μόνο τι φάγανε σήμερα δε βλέπουμε.
Και φαντάσου. Μιλάμε για μας, τους απλούς ανθρώπους. Οι άλλοι;
Οι άλλοι βλέπουν και τι μάρκα είναι τα εσώρρουχα του καπετάνιου...
Ένα μόνο δε βλέπουν. Λέει. Τους πειρατές της Σομαλίας!!!!!!!!!
Εκεί στραβώνονται επιλεκτικά τα μάτια του μεγάλου αδερφού. Κι αφήνουν τα καράβια να πέφτουν στα χέρια των Σομαλών.
Γιατί να τους πιστέψω; Πως δεν τους βλέπουν και πως δεν μπορούν να τους σταματήσουν;
Και φαντάσου. Οι Σομαλοί... Οι τριτοκοσμικοί Σομαλοί. Να τα βάζουν με ποιους; Με εκείνους που καταφέρνουν να ταξιδεύουν ακόμη και κάτω από της θάλασσας το βυθό. Μα λόγω των Σομαλών δεν μπορούν με ασφάλεια να ταξιδέψουν στο αφρό. Ωραία λοιπόν!!!
Φτιάξτε τούνελ στη Σομαλία. Κι επειδή τα καράβια ακόμη δεν τα πάνε καλά με τα τούνελ... στείλτε βρε παιδιά και κανένα υποβρύχιο. Δύσκολο είναι;
Να βλέπει και να παρακολουθεί τα πάντα εκεί κάτω ακόμη και αν "αερίστηκαν" οι πειρατές. Και βάλτε και ένα δορυφόρο από πάνω να φωτογραφίζει ακόμη και τη βίδα στο "ξύλινο" πόδι τους.
Μόνο παραμύθια μη μας λέτε πως δεν μπορείτε να σταματήσετε τη δράση τους. Γιατί με παραμύθια ασχολούμαστε κι εμείς, μα ακριβώς γι' αυτό ξέρουμε πως στα παραμύθια λέμε μόνο την αλήθεια.
Τα άλλα παραμύθια, ανήκουν στα μυθεύματα και στις παραμυθίες. Και χορτάσαμε, δε θέλουμε άλλα...