Στερνό αντίο στα παλικάρια του Aegean Wind

Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι όλοι ήταν εκεί.

Στο νεκροταφείο του Σχιστού. Σήμερα το απόγευμα.

Για να πουν το στερνό αντίο σε δύο από τα θύματα της ναυτικής τραγωδίας του Aegean Wind.

Το μανιάτη ανθυποπλοίαρχο Γεώργιο Ξυπολιτάκο. Ετών 23. Μόνο...

Το μυτιληνιό γ΄μηχανικό Γεώργιο Καλφαγιάννη. Ετών 52.

Ήταν άδικο. Το φώναζε η μάνα του ενός Γιώργη και η γυναίκα του άλλου Γιώργη. Και έκαναν τα δάκρυα όλων να τρέχουν ποτάμι με το σπαραγμό τους.

Κι εκεί, ανάμεσα στο άναυδο πλήθος, σαν σκιές περιφέρονταν εκείνοι που γλίτωσαν. Ο β΄μηχανικός. Και η δόκιμος πλοίαρχος.

Ποιος ξέρει την πλημμύρα των σκέψεων και τον καταιγισμό των συναισθημάτων τους μια τέτοια ώρα; Παρολίγο θα ήταν κι αυτοί στην ίδια θέση με τους άτυχους συναδέλφους τους...

Στο κορίτσι τόλμησα να μιλήσω. Έπρεπε να μιλήσω. Αδερφές μου και κόρες μου όλες οι καπετάνισσες.

Δε ρώτησα τίποτε από εκείνα που δεν έπρεπε να ρωτήσω. Έτσι κι αλλιώς είναι άλλων ο ρόλος του ανακριτή.

Την αγκάλιασα μόνο. Και την άφησα να πει όσα εκείνη ήθελε.

- Εσείς, με καταλαβαίνετε μου είπε.

Και ναι. Εγώ την καταλαβαίνω. Και όλες μας οι καπετάνισσες την καταλαβαίνουμε.

Της έδωσα το τηλέφωνο. Κι ελπίζω να πάρει. Και να μας δοθεί η ευκαιρία όλες μαζί να σμίξουμε. Να τη γνωρίσετε και οι άλλες από κοντά.

Εκεί και μόνο θα ακουστούν όσα θέλει να μοιραστεί μαζί μας. Και πουθενά αλλού.

Εσείς, οι καπετάνισσες, καταλαβαίνετε. Πως τέτοια λόγια δεν είναι για να γράφονται. Εκτός αν κάποιος πιάσει το αίμα της καρδιάς του και το κάνει μελάνι...

Αιωνία τους η μνήμη. Τι δράμα κι αυτό χριστουγεννιάτικο...

Ας βρουν δύναμη οι δικοί τους να αντέξουν το χτύπημα. Ειδικά του νέου παιδιού.

Ο θάνατος πάντα συγκλονίζει αλλά όταν η μάνα θάβει παιδί, οι λέξεις ωχριούν για να αποδώσουν το μαρτύριο.

Άκουσα κάπου μέσα στο βίντεο κάποιες κραυγές και ανατρίχιασα....

Τουλάχιστον να εξιχνιαστεί η τραγωδία και να τιμωρηθούν οι ένοχοι παραδειγματικά. Θα είναι κι αυτό μια δικαίωση για τόσους αδικοχαμένους ανθρώπους και μια τόση δα παρηγοριά για τους συγγενείς τους.

Αλλά το έχουμε μάθει πια το παραμύθι. Τη μία μέρα γίνεται ο χαμός και μπλα μπλα οι δηλώσεις και τα κανάλια και μετά σβήνουν οι προβολείς και οι ένοχοι ξεγλιστράνε μέσα στη λησμονιά τη δική μας και την ηθελημένη ραστώνη κάποιων άλλων...

Κακά τα ψέματα, δεν ελπίζω να αλλάξει κάτι τώρα. Μακάρι, αλλά ...

Ήδη οι εφημερίδες το έχουν ξεχάσει, χαρακτηριστικό κι αυτό της εποχής μας και της νοοτροπίας μας.

Υπάρχουν κι εκείνοι που και να θέλουν δεν ξεχνούν.

Παράδειγμα

Παράθεση :

Αγαπητοί φίλοι, Καλή χρονιά.

Την Κυριακή το πρωί, συντετριμμένοι κηδέψαμε στο Βόλο τον αγαπημένο μας θείο Κώστα Μουτσινά, ένα από τα θύματα του Aegean Wind. Μαθαίνω με λύπη μου από το site σας ότι η διερεύνυση του ατυχήματος θα οδηγήσει μάλλον σε "κουκούλωμα" της υπόθεσης και διαπιστώνω για άλλη μια φορά πως στη χώρα μας η διαφθορά θριαμβεύει και η ανθρώπινη ζωή θεωρείται αμελητέα και αναλώσιμη.

Και τελικά νιώθεις πως αυτοί οι άτυχοι άνθρωποι - όπως και τόσοι άλλοι δυστυχώς - πήγαν πραγματικά χαμένοι.

Σε αναμονή του πορίσματος των εμπειρογνωμόνων....

Σας εύχομαι να παραμείνετε ανήσυχα πνεύματα και μάχιμοι.

Ε.Πατρίκου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/01/aegean-wind_06.html