HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα   ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Icon_minitimeΠαρ Δεκ 25, 2009 10:57 pm

Μία είναι η σημαντική παράσταση του φετινού θεατρικού χειμώνα στην Αθήνα. Και λέγεται:

ΥΣΤΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Iiiiii31

Πρωταγωνιστούν

Ο Λευτέρης Βογιατζής (Δνείστερ) και ο Δημήτρης Ήμελλος (κουρέας)

Πρόκειται για το έργο του Χάουαρντ Μπάρκερ "The dying of today" που μετέφρασε αριστοτεχνικά στην ελληνική η απίθανη Τζένη Μαστοράκη.

Θέλετε και άλλους λόγους για να πάτε τρέχοντας να δείτε την παράσταση; Φροντίστε μόνο να εξασφαλίσετε εισιτήριο γιατί σκούρα τα βλέπω τα πράγματα...

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

http://www.neaskini.gr

Παράθεση :
Ένας άγνωστος πελάτης εμφανίζεται σ' ένα μπαρμπέρικο κάπου, σε κάποιο λιμάνι. Ο πελάτης αυτοσυστήνεται ως κομιστής κακών ειδήσεων, μιλάει για επερχόμενη καταστροφή και προκαλεί τον αποσβολωμένο κουρέα να φανταστεί το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.

Κι απρόσμενα ο κουρέας θα εκστομίσει άντ' αυτού τα φοβερά νέα, θα μιλήσει για εθνική καταστροφή, στην οποία θα χάσει και τον γιο του.Η καταστροφή που θα έρθει θα καταστρέψει τη ζωή του αλλά και τη ζωή του σατανικού κομιστή των κακών ειδήσεων, του απρόσμενου επισκέπτη.

Στο τέλος θα μοιραστούν μια εφιαλτική οικειότητα. Στον καταιγισμό της βαρβαρότητας που ο κόσμος ζει πια καθημερινά, πώς βιώνεται και τι θέση έχει η ατομική συμφορά;

Στο Ύστατο σήμερα ο κουρέας κερδίζει την οδυνηρή γνώση του επερχόμενου κατακλυσμού, την ίδια στιγμή που φίλοι και γείτονες τριγυρνούν ανέμελοι, μη γνωρίζοντας το παραμικρό.

Το έργο διερευνά τον αντίκτυπο αυτής της οδυνηρής «υπεροχής» και τις επιλογές που καλείται να κάνει ο κάτοχος της γνώσης.

Το έργο ανήκει στο είδος "θέατρο της καταστροφής". Αν εσείς ανήκετε σε εκείνους που βλέπουν θέατρο μασώντας ποπ κορν, μην το προτιμήσετε. Πρώτον θα πλήξετε αφόρητα και δεύτερον κινδυνεύετε να υποστείτε αυτοπροσώπως και βιωματικά την καταστροφή που δεν είναι μόνο στα λόγια...

Παράθεση :
ΤΙ ΕΙΝΑΙ TO ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Το «θέατρο της καταστροφής» δεν είναι μία ακόμα θεωρία για το θέατρο. Αποτελεί τον πυρήνα της τραγωδίας στην εποχή μας, «τραγωδία δίχως κάθαρση» θα πει ο Μπάρκερ.

Ξεκινάει από την πεποίθηση ότι η τέχνη δεν αποτελεί καταναλώσιμο αγαθό. Στόχος της τέχνης είναι να ερεθίσει, να διεγείρει τη συνείδηση, «όπως ο κόκκος της άμμου το έντερο του όστρακου».

Εδώ το κοινό καλείται να απελευθερωθεί από την ανάγκη της καθοδήγησης και χειραγώγησής του από τις απόψεις του συγγραφέα -ποιος άλλωστε μπορεί να ενδιαφέρεται γι' αυτές;- ν' ανακαλύψει την ατομικότητά του και να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία του.

Από τα ατού της παράστασης και η μετάφραση δια χειρός Τζένης Μαστοράκη. Παραθέτουμε απόσπασμα συνέντευξής της στην Όλγα Σελλα:

http://www.ekathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_12_22/11/2009_361999

Παράθεση :
«Μια διαδικασία που έχει μεγάλη αιμορραγία»

«Είμαι δύστοκη, γράφω πάρα πολύ δύσκολα» λέει η Τζένη Μαστοράκη. «Αν είναι να γράψω κάτι δικό μου, αναβάλλω από μέρα σε μέρα κι ωστόσο το σκέφτομαι όλη μέρα. Οταν δουλεύω μεταφραστικά όμως, είμαι ένας εργάτης που δουλεύει χιλιάδες εργατοώρες την ημέρα, είναι κλεισμένος, την καταβρίσκει, και βέβαια είναι μια διαδικασία που έχει μεγάλη αιμορραγία.

Ρωτάς, και ξαναρωτάς, και ξαναρωτάς το κείμενο:

“Τι θες μωρέ;”

Και πάντα υπάρχει απάντηση. Αυτή είναι η σοφία των κειμένων και κυρίως των καλών κειμένων.

Για να φτάσω στη μετάφραση του τίτλου «Το ύστατο σήμερα» (σ.σ. ο πρωτότυπος τίτλος είναι The dying of today) έπαιζα με διάφορα πράγματα και τον έδωσα στον Λευτέρη δύο μήνες μετά το έργο, το οποίο σημειωτέον είναι ένα κρύσταλλο και δεν έχεις καμιά απορία.

Ο Μπάρκερ είναι ποιητής. Οικοδομεί τον λόγο του ποιητικά με τον καλύτερο τρόπο και με μονάδα τη λέξη. Τακ, τακ, τακ. Ο τίτλος είναι πάντα το πιο δύσκολο κι είναι κάτι που κάνεις τελευταίο. Περιπλανήθηκα σε πολλά: από το «θνήσκων σήμερα», μέχρι διάφορα άλλα.

Πάντα μ’ ένα πράγμα στο μυαλό μου: ότι αν ήθελε ο συγγραφέας κάτι πιο φαντασμαγορικό θα το είχε κάνει. Αυτό το dying of today -κι ακούς και το καμπάνισμά του- έχει μια ησυχία πάρα πολύ περίεργη.

Και κάποια στιγμή σκέφτηκα το εξής απλό: η dying breath που λένε οι Αγγλοσάξονες είναι η ύστατη πνοή. Και το βρήκα. Το τύπωσα σ’ ένα φύλλο Α4, πήγα στην πρόβα και λέω του Λευτέρη: ”Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα”».

Θα θυμίσουμε εδώ πως η Τζένη Μαστοράκη στα νεανικά της χρόνια υπήρξε μαθήτρια του Δημήτρη Λιαντίνη. Μπορείτε εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f53/topic-t1060.htm

να διαβάσετε ένα παλιότερο αφιέρωμά μας στην ποίησή της και εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1046.htm#6015

αναφορές σχετικά με τη μαθητεία της κοντά στο Λιαντίνη αλλά και τι έγραψε εκείνος στα βιβλία του για την ποίηση της Μαστοράκη.

Να τα διαβάσετε. Για να καταλάβετε τι εξαιρετική τύχη είναι να δεις έργο που μετέφρασε μια ποιήτρια σαν τη Μαστοράκη. Και μάλιστα έργο παιγμένο και σκηνοθετημένο από το Λευτέρη Βογιατζή. Παραθέτουμε απόσπασμα και από δική του συνέντευξη στη Ματίνα Καλτάκη:

http://www.lifo.gr/mag/features/1803

Παράθεση :
Ας έρθουμε στο έργο του Μπάρκερ.

Είναι ένα έργο από τα τελευταία του Μπάρκερ, του 2004. Ο πρωτότυπος τίτλος του είναι Τhe dying of today, που θα μπορούσε να αποδοθεί ως «Το θνήσκον σήμερα» ή «Ο θάνατος της σήμερον». Η Τζένη Μαστοράκη προτίμησε το Ύστατο Σήμερα, που κατά τη γνώμη μου είναι ένας καταπληκτικός τίτλος. [...]

Το έργο του Μπάρκερ πώς το επέλεξες;

Μου το πρότεινε η καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο, η Έλση Σακελλαρίδου, το διάβασα και με συνεπήρε. Δεν είναι ένα συνηθισμένο, εκ πρώτης όψεως, έργο. Δεν μπορείς να το κατατάξεις - θα το χαρακτήριζα ένα «θεατρικό θεώρημα». Γι' αυτό και λειτουργεί σαν ένα είδος στοιχήματος για μένα. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο απόλυτος τρόπος που προσπαθεί ο Μπάρκερ να σε βάλει μέσα στα ζητήματα που τον απασχολούν. Συμφωνώ σε πολλά με τον Μπάρκερ, που μιλά για ένα «θέατρο της καταστροφής», αλλά μέσα μου είμαι τελείως διαφορετικός.

Ποιοι είναι αυτοί οι δύο άντρες του Ύστατου Σήμερα;

Σ' ένα κουρείο μπαίνει ένας πελάτης, ο Δνείστερ (που ερμηνεύω εγώ). Μιλάει (για 15 περίπου σελίδες) και ο κουρέας ακούει (σε μια διαδικασία αντίστροφη της συνήθους, αφού στα κουρεία ο κουρέας είναι αυτός που μιλάει).

Διατείνεται πως είναι κομιστής κακών ειδήσεων, ότι μ' αυτό ασχολείται και ότι πρόκειται για λειτούργημα, κάτι που έχει μεγάλη αξία. Του φέρνει λοιπόν κακές ειδήσεις και προσπαθεί να τον προετοιμάσει να τις δεχθεί.

Ο κουρέας έχει γιο στρατιώτη στον πόλεμο και η είδηση είναι ότι ο γιος του σκοτώθηκε.

Σιγά σιγά η σχέση τους αντιστρέφεται (να γίνει-τώρα ο) κουρέας μιλάει και ο Δνείστερ ακούει. Ο κουρέας, μέσα από μια κίνηση τεράστιας απελπισίας, καταστρέφει το μαγαζί του. Σπάει ακόμα και τον καθρέφτη, που έχει καίριο ρόλο στην παράσταση, αφού μέσα από τον καθρέφτη αναπτύσσεται η σχέση τους, παρατηρώντας ο ένας τον άλλο.

Τώρα που μίλησες για τον καθρέφτη, θυμήθηκα τον αφορισμό τoυ Σιοράν, που λέει ότι η συνουσία και ο καθρέφτης είναι δύο κακά πράγματα γιατί αναπαράγουν το ανθρώπινο είδος.

Τρομερός ο Σιοράν. Επισημαίνεις κάτι σχετικό μ' αυτό που λέω συνέχεια αυτή την περίοδο: ότι η αίσθηση της αλλαγής ενός ανθρώπου που βλέπει τον εαυτό του να αλλοιώνεται μέσα στον καθρέφτη έχει μεγάλη σχέση με τη συνουσία, με τα αισθήματα της ηδονής που, βέβαια, στην περίπτωση αυτή είναι οδύνης. Ο Δνείστερ παρακολουθεί τον κουρέα να σπαράσσεται - είναι ένας σατανάς που όμως διατηρεί την «αθωότητά» του, γιατί οι κακές ειδήσεις υπάρχουν ανεξάρτητα από τον ίδιο. Και η μοναξιά του είναι τερατώδης, αδιανόητη. Είναι κάποιος που δεν μπορεί να μπλεχτεί με τη ζωή, θεωρεί κατώτερη τη σχέση με τ' ανθρώπινα, με την πράξη. Ο κουρέας, κάποια στιγμή, του λέει ότι είναι ασυγκίνητος σαν θεός. Του λέει ακόμη: «Μπορεί να μην κάνατε κάποιο κακό, ένα έγκλημα, αλλά το ίδιο κακό δεν είναι να κοιτάς το κακό;». Όλο αυτό είναι, μεταξύ άλλων, ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Οι άνθρωποι συχνά αρνούνται να δουν, τους λες «να το, είναι μπροστά σου» και δεν θέλουν να δουν.

Έτσι είναι. Ο Δνείστερ, λοιπόν, είναι ο καταλύτης που σου λέει: «Λες ψέματα, δες πόσα ψέματα λες». Ανατρέπει τις ισορροπίες των ανθρώπων που πλησιάζει, δίνοντάς τους την ευκαιρία να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να γίνουν αυτό που είναι, που δεν ξέρουν τι είναι. Η ανθρωπιά του Δνείστερ είναι η κοροϊδία της συμβατικής ανθρωπιάς. Αλλά αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος που το καταφέρνει. Γιατί έχει συνείδηση δύο στοιχείων: των αφηγηματικών αρετών του και της τάσης του ακροατηρίου να γοητεύεται από τον τρόμο. «Το ακροατήριο με τίποτα δεν χορταίνει τον τρόμο. Όσο πιο τρομακτική η περιγραφή τόσο πιο πολύ καθηλώνεται. Απορρυπαίνουν οι κακές ειδήσεις, όλα τα επουσιώδη κατρακυλούν στον υπόνομο, όλα τα εφήμερα σαρώνονται από ένα κύμα οδύνης» λέει. Είναι προκλητικός, όπως ο συγγραφέας του έργου. Η Σακελλαρίδου πήρε από τον Μπάρκερ μια συνέντευξη ειδικά για μας, και τον ρώτησε: «Με ποιον από τους δύο είσαστε;». Απάντησε «Φυσικά με τον Δνείστερ».

Να αναφέρουμε κλείνοντας ότι το έργο παίζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων:

Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11Τ.Κ. 113 61 Κυψέλη, Αθήνα

ΤΡΙΤΗ έως ΣΑΒΒΑΤΟ: 21:00 | ΚΥΡΙΑΚΗ: 19:00 Τηλέφωνο: (0030) 210 7211131Φαξ: (0030) 210 8225683

Ταμείο θεάτρου: (0030) 210 8217877 - Τρίτη έως Κυριακή: 14:00 έως 22:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 20 ευρώ / Φοιτητικό: 14 ευρώ

E-mail: neaSKINI@otenet.gr, info@neaskini.gr

http://www.neaskini.gr
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα   ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Icon_minitimeΠαρ Δεκ 25, 2009 11:30 pm

blog ΘΕΑΤΡΟ


Παράθεση :
Ο Βρετανός Χάουαρντ Μπάρκερ, 64 χρονών σήμερα, άρχισε να γράφει θέατρο από πολύ νέος, ενώ παράλληλα γράφει δοκίμια, ποίηση, ζωγραφίζει και σκηνοθετεί. Η σχέση του με τα θέατρα της Βρετανικής πρωτεύουσας δεν υπήρξε ποτέ καλή, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει συχνότερα στο εξωτερικό (στην Ελλάδα έχουν ανεβεί τα έργα του Μπάρκερ «Ενα καινούργιο κόκκινο» με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, «Und» από την Ασπα Τομπούλη, καθώς και μια παράσταση με αποσπάσματα από τον Δημήτρη Λιγνάδη) παρά στην πατρίδα του.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια αυτό έχει αλλάξει, καθώς δημούργησε το «Τhe Wrestling School» (Σχολή Πάλης), όπου ανεβαίνουν μόνο δικά του έργα, από τη δική του θεατρική ομάδα.

Η θεατρική του γραφή του έχει ιδεολογικές καταβολές απ’ τον Νίτσε, ενώ απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80, άρχισε να τον «βασανίζει» μια μοντέρνα έκφραση κι αντίληψη του τραγικού. Κεντρικός άξονας του θεάτρου του είναι η έννοια «θέατρο της καταστροφής», ενώ το βασικό του ζητούμενο είναι μια δημόσια κινητοποίηση όπου από κοινού ηθοποιοί και θεατές θα ψάχνουν και θα ανακαλύπτουν το νόημα δίνοντας του περισσότερες από μία πιθανές ερμηνείες.

Για το «Ύστατο σήμερα» πηγή έμπνευσης υπήρξε ο Θουκυδίδης και συγκεκριμένα η καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία καθώς κι ο Πλούταρχος. Ο Δνείστερ (σ.σ ο πελάτης) λειτουργεί όπως ο αγγελιοφόρος στην αρχαία τραγωδία. Έρχεται ν’ αναγγείλει τις συμφορές που έρχονται. Κι ο κουρέας σαν άλλος Οιδίποδας θα διαπιστώσει σιγά- σιγά ότι το κακό άγγιξε και το δικό του σπίτι.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα   ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα Icon_minitimeΠαρ Δεκ 25, 2009 11:39 pm

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=96766


Παράθεση :
«Τον Μπάρκερ τον ήξερα χρόνια», μας λέει ο Βογιατζής στο νέο καμαρίνι του, που βλέπει στο κηπάκι, προέκταση του νέου φουαγέ πίσω από το παλιό μπαρ. «Από το '83 και μετά ονομάζει ο ίδιος τη συγγραφική παραγωγή του "θέατρο της καταστροφής". Ο Μπάρκερ ξαναδίνει απόλυτη σημασία στο θέμα "λόγος στο θέατρο". Με τη διαφορά ότι αυτός ο λόγος -είτε είναι ποιητικός είτε σπαράγματα- περιέχει κυριολεκτικά τη δράση. Ο λόγος του είναι δαιμονικός. "Τρυπάει". Τα πρόσωπα παλεύουν για να μιλήσουνε».

Η δυσκολία, η πρόκληση στον Μπάρκερ είναι δηλαδή, η γλώσσα του;

«Το ότι όλα είναι τόσο πυκνά. Περιέχουν πολλές πλευρές ταυτόχρονα. Φτάνει το έργο να είναι σαν θεώρημα. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα εγκεφαλικό δημιούργημα, αν δεν κινδύνευε να παρεξηγήσει τη ματιά του συγγραφέα. Γιατί αυτή η εγκεφαλικότητα είναι η ζωντάνιά του. Υπάρχουν φράσεις που είναι διφορούμενες στην ερμηνεία τους. Ετσι κι αλλιώς, διφορούμενος είναι ο καθένα μας. Ρέπεις και προς τα εδώ και προς τα εκεί. Αλλο τι νομίζεις, άλλο τι πραγματικά είσαι».

Σ' αυτή τη διφορούμενη ατμόσφαιρα, ο πελάτης του κουρείου δεν καταφθάνει σ' αυτό για να κουρευτεί.

«Υποτίθεται ότι θέλει να κουρευτεί. Διατείνεται ότι κουβαλάει κάποιες εξαιρετικά κακές ειδήσεις. Μιλά γι' αυτές. Εξηγεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η σχέση του με τον κουρέα. Δημιουργεί μια κατάσταση σχεδόν άγρια, όπου ο άλλος περιμένει να ακούσει».

Αυτό βαθμηδόν ανατρέπεται;

«Αυτός που λέει τις κακές ειδήσεις είναι ο ίδιος ο κουρέας. Είναι το πρώτο μέρος του έργου. Στο "ενδιάμεσο" συντελείται μια κανονική καταστροφή επί σκηνής -δεν την αποκαλύπτω τώρα. Στο τρίτο μέρος οι σχέσεις των δύο ανδρών έχουν απογειωθεί σε καταστάσεις διεκδίκησης της εξουσίας. Γίνεται ένα μακελειό απ' αυτή την άποψη, αλλά πολύ ευγενικά! Στο τέλος δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά κερδισμένος ή πραγματικά χαμένος».

Ο χαρακτήρας του πελάτη δεν έχει συγκεκριμένα γνωρίσματα;

«Είναι όχι ακριβώς ένας ταξιδιώτης, αλλά ένας ξένος. Του λέει κάποια στιγμή ο κουρέας: "Είστε ασυγκίνητος σαν Θεός". Γιατί κρατιέται έξω από τα ανθρώπινα πάθη. Είναι ένας εμπειρογνώμων. Ολα τα εξηγεί, τα τοποθετεί τη στιγμή που γίνονται. Φτάνει κάποια στιγμή να πει "έχω παραβεί τον πρώτο κανόνα, να μην παθιάζεσαι ποτέ". Είναι έξω από τις συνθήκες της επικοινωνίας, σε ένα ανώτερο επίπεδο».

Ο πελάτης μπορεί να είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας του κουρέα; Ενα άλλοθι για την ανάγκη του να ξεστομίσει στον εαυτό του το κακό που ήδη γνωρίζει;

«Πολύ πιθανό να είναι οι δύο άνδρες ένα και το αυτό πρόσωπο. Ολοι κουβαλάμε μέσα μας τον άγνωστό μας. Αυτόν που θέλει να βγει στην επιφάνεια, αλλά δεν μπορεί. Τον θεατή ο Μπάρκερ τον αφήνει μόνο με ερωτήματα. Δεν το κάνει επίτηδες. Προσπαθεί να σπάσει τις συνήθειες της θέασης των έργων. Αλλάζει εντελώς την αντίληψη για τον τρόπο που κοιτάμε το θέατρο. Δημιουργεί συνεχώς δυσκολίες -στον θεατή και στον ηθοποιό. Χωρίς να κάνει κάτι πρωτοποριακό. Γιατί πατάει γερά στην παράδοση».
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
ΘΕΑΤΡΟ: Ύστατο σήμερα
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: