HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας

Πήγαινε κάτω 
3 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας   Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Icon_minitimeΣαβ Δεκ 26, 2009 8:50 am

Ανήκω στις γενιές που πρόλαβαν να γεννηθούν πριν επικρατήσει στις ανθρώπινες κοινωνίες το διαδίκτυο. Αλλά και στις γενιές που είδαν να γεννιέται ο παγκόσμιος ιστός. Πιο ταιριαστή λέξη από τον ιστό δε θα μπορούσαν να βρουν. Έτσι σκέφτομαι. Κι ο νους μου φέρνει μνήμες παιδικές από το μικρό μου χωριουδάκι...

Η εξοχή κάθε που την επισκέπτεσαι φροντίζει με τον τρόπο της να σου θυμίζει τι σημαίνει φυσικός τρόπος ζωής. Ένα από τα όπλα της είναι και οι αράχνες. Απλώνονται παντού. Πλέκουν νύχτα και μέρα τα δίχτυα τους καρτερώντας το θήραμα.

Το ίδιο και το ίντερνετ. Έτσι το αισθάνομαι. Με κύριο θήραμα τον ίδιο το νου μας. Άλλωστε δε θα πρωτοτυπήσω λέγοντας πως οι ειδικοί το εντάσσουν στις επικίνδυνες εξαρτήσεις.

Βρέθηκε τις προάλλες στα χέρια μου ένα μικρό μαύρο βιβλίο. Η μαύρη βίβλος των μπλόγκερς. Μια μικρή συλλογή διηγημάτων υπάρχει εκεί. Γράφτηκαν στο διαδίκτυο και με όρο να αρχίζουν όλα με τη φράση κλειδί:

"Ξύπνησε και έτρεξε αμέσως στον υπολογιστή. Σε λίγο θα ήξερε όλη την αλήθεια."

Είκοσι πέντε διαφορετικές ιστορίες. Χτισμένες όλες στην ίδια φράση. Κάθε ιστορία και ένα είδωλο του συγγραφέα της για το πώς βλέπει τον υπολογιστή. Δε θυμάμαι να βρήκα κανέναν υπολογιστή, σε καμιά από τις ιστορίες αυτές, χωρίς σύνδεση στο διαδίκτυο. Ή αν υπήρξε, δεν τον πρόσεξα. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια που δείχνει και φανερώνει πως στο νου μας σήμερα υπολογιστής = διαδίκτυο...

Και όμως το σύνθημα έλεγε σκέτα: υπολογιστής. Δεν έλεγε διαδίκτυο. Ποιος ξέρει; με τέτοια ταύτιση ίσως στο μέλλον να γίνουν και τα κομπιούτερ σαν τη νεότερη γενιά αυτοκινήτων. Μιλώ για τα αυτοκίνητα που για να πάρει μπρος η μηχανή τους πρέπει πρώτα να δέσεις τη ζώνη σου. Έτσι και τα κομπιούτερ, θα παίρνουν μπρος μόνο αν προσδεθείς στον παγκόσμιο ιστό.

Το τρομακτικό αυτής της ταύτισης φανερώνεται αν κανείς προσέξει τη δεύτερη πρόταση. Την πρόταση που μιλάει για την αλήθεια, μάλιστα τονίζει: όλη την αλήθεια. Νομίζω πως ακριβώς αυτό έφταιξε για την αυτόματη σύνδεση. Μια σύνδεση που θυμίζει εκείνα τα κλικ των ποντικιών μας που εμείς αλλού τα κατευθύνουμε κι αυτά αυτόματα ανακατευθύνονται αλλού.

Ποιος αλήθεια μέχρι τώρα πέρα από τις κινδυνολογίες έχει ψάξει βαθύτερα τις επιδράσεις στο νου του ανθρώπου από την επαφή του με τον υπολογιστή; Παλιότερα γινόταν πολύς ντόρος για την άλλη επαναστατική ανακάλυψη, την τηλεόραση. Τότε οι ειδήμονες μελετούσαν για παράδειγμα πώς οι σκηνές βίας αντιγράφονται από τους νεαρούς τηλεθεατές. Ανάλογη μελέτη για τους υπολογιστές έχει γίνει; Τουλάχιστον εγώ δεν την έχω υπόψη.

Να, για παράδειγμα. Σκέψου εκείνο το delete. Πόσο εύκολα το πραγματώνεις στην οθόνη σου. Και πόσο σιγά σιγά σε δηλητηριάζει μαθαίνοντάς σε να συμπεριφέρεσαι ως εν δυνάμει ικανό να κάνεις delete και εκεί έξω, έξω από την οθόνη, στην πραγματική ζωή.

Ακόμη πιο σύνθετες οι επιδράσεις της επαφής με το χώρο του διαδικτύου. Όσο πιο σύνθετος γίνεται ένας ιός που μεταλλάσσεται. Η επίθεση πια γίνεται σε επίπεδα και με τρόπους που δεν μπορείς να ελέγξεις.

Από τα διηγήματα που διάβασα ξεχώρισα δυο τρία. Ένα από αυτά μιλούσε για τη "Σκοτεινιά". Το alter ego ενός ακόμη χρήστη του διαδικτύου, κάποιας Έλλης. Κάθε νύχτα, λέει, η Έλλη μεταμορφωνόταν σε "Σκοτεινιά" ενσαρκώνοντας όσα χαρακτηριστικά ήθελε, αλλά δεν είχε την ημέρα.

Πόσοι από μας, τους άλλους χρήστες του διαδικτύου, παθαίνουμε ακριβώς το ίδιο κρυμμένοι πίσω από μια ψεύτικη διαδικτυακή περσόνα;

Το πράγμα σε ανθρώπους της παλιότερης γενιάς ίσως θυμίζει μια ιστορία του Ξενόπουλου. Γραμμένη στο περιοδικό που γαλούχησε γενιές και γενιές στο παρελθόν, στη Διάπλαση των Παίδων. Εκεί, ο φωτισμένος λογοτέχνης που δεν πρόκαμε να γνωρίσει το διαδίκτυο, είχε τη σοφία να προβλέψει τους κινδύνους από τη χρήση ψευδωνύμων. Ο δικός του ήρωας δεν έμπαινε στο ίντερνετ, αρθρογραφούσε μόνο σε κάποιο παιδικό περιοδικό με το ψευδώνυμο "Ξανθός Ιππότης". Ώσπου στο τέλος πίστεψε πως είναι ένα και το αυτό με το ψευδώνυμο. Κίνησε μάλιστα να πάει σε ένα πάρτυ παιδικό, πάρτυ για τα αληθινά παιδιά που έγραφαν σε κείνο το περιοδικάκι, αν και ο ίδιος είχε αρκετές δεκαετίες στη ράχη του.

Λένε πολλοί πως τα ψευδώνυμα στο ίντερνετ εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ελευθερία. Απελευθερώνουν τον άνθρωπο από τη δοσμένη κοινωνική του ταυτότητα και του αφήνουν το πεδίο να εκφραστεί πιο γνήσια.

Λέω πως κάθε ελευθερία που μας δίνεται είναι ταυτόχρονα και μία παγίδα. Σαν την παγίδα της αράχνης που καιροφυλαχτεί τα ελεύθερα πετάγματα μιας μύγας.

Ο άνθρωπος υποτίθεται πως έχει περισσότερο μυαλό από μια μύγα. Την πατάει όμως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Καταπίνοντας το δόλωμα της ελευθερίας.

Στην ουσία του το πρόβλημα μάς ξαναφέρνει στο σταυροδρόμι που χαρίστηκε στον μυθικό μου συνονόματο, τον Ηρακλή. Εκεί βρισκόμαστε κάθε φορά που κάνουμε το μαγικό κλικ και ανοίγουμε τον υπολογιστή μας - διαδίκτυο. Έστω και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Λέμε δηλαδή πως ο κόσμος άλλαξε, ο πολιτισμός προόδευσε. Και ξεχνάμε πως κάποιες αλήθειες δεν παλιώνουν ποτέ.

Ποια αλήθεια άραγε αναζητάμε στις οθόνες μας; Και πως το κυνήγι αυτής της αλήθειας κατάφερε τόσο να ταυτιστεί με την οθόνη;

Οι υπολογιστές δεν χαρίζουν αλήθειες. Ούτε και το διαδίκτυο. Η δική τους δουλειά είναι να προσφέρουν πληροφορίες. Στο βαθμό λοιπόν που η πληροφορία ταυτίζεται με την αλήθεια, ταυτίζονται και οι υπολογιστές - διαδίκτυο με το δρόμο που οδηγεί στην αλήθεια...

Ποιος είναι αρμόδιος να το κρίνει αυτό; Ποιο είναι το όπλο μας ενάντια στην απατηλή πρόσβαση στην αλήθεια;

Το ένα και μοναδικό όπλο που η φύση επιλεκτικά χάρισε στο είδος μας. Το ίδιο όπλο που μας οδήγησε στη δημιουργία των υπολογιστών και του διαδικτύου. Ο νους. Μία από τις πτυχές της συνείδησης - όχι η μόνη.

Σε κάποιο από τα βιβλία του Λιαντίνη υπάρχει η δυσοίωνη πρόβλεψη για τούτο το υπερόπλο του ανθρώπου, το νου. Στις πίσω σελίδες των Ελληνικών. Πρόκειται για το παράδειγμα προς αποφυγή της Γρυφαίας:

"Η εξελικτική τάση προάγει συνέχεια τη βελτίωση των ειδών. Ωστόσο υπάρχει και το φαινόμενο της φυλετικής αυτοκτονίας. Εδώ η εξέλιξη ενός είδους υπερβαίνει τα μέτρα, και η τελειοποίηση του οργάνου μεταστρέφεται σε εργαλείο θανάτου για το ίδιο το είδος. Τέτοιο παράδειγμα είναι η Γρυφαία, ένα οστρακοειδές που εμφανίστηκε στο Μεσοζωικό. Η Γρυφαία εγκλωβίστηκε στην τελειοποίηση του ίδιου οργάνου που την έσωζε μέσα στη φύση, και αυτοεξαφανίστηκε.

Και τέτοιο παράδειγμα πιθανό φυλετικής αυτοκτονίας είναι ο άνθρωπος, που ενδέχεται να τον καταστρέψει η τελειοποίηση του βασικού οργάνου της εξέλιξης και της κυριαρχίας του στη Γη: του εγκεφάλου.

Ο νους του ανθρώπου σήμερα προάγεται να τον αυτοκαταστρέψει, στο βαθμό που ο εγκέφαλος διαστρέφεται και κακώνεται από τις άλλες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης.

Και τέτοιες δυνάμεις είναι οι αδυναμίες που έρχουνται από το σώμα μας, και εξασφαλίζουν τη συμμαχία των συναισθημάτων και της φαντασίας μας. Όλες αυτές κάνουν σιγά - σιγά το μυαλό του ανθρώπου κλούβιο.

Μένει να ειπώ πώς οι αδυναμίες του σώματος βρίσκουν να προστατεύουνται και να θεριακώνουν πίσω από την προκάλυψη της θρησκείας."

Κάθε θρησκείας, συμπληρώνω. Χωρίς να εξαιρείται αυτή που προσκυνά τους υπολογιστές και το διαδίκτυο, αναβιώνοντας στην πολιτισμένη μας εποχή την πανάρχαια τάση του ανθρώπου να ειδωλοποιεί το άγνωστο και το νέο.

Παράδειγμα θα δώσω την πορεία μας από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Στα πρώτα μας βήματα ερωτευόμαστε και θεοποιούμε τα άγνωστα - νέα πρόσωπα που μας υποδέχονται στον κόσμο. Τη μητέρα και τον πατέρα. Αργότερα που φορτωνόμαστε τη σάκα για το σχολείο, ο έρωτας και η θεοποίηση στρέφονται στο δάσκαλο. Καθώς το κορμί ωριμάζει και κατακλύζεται από ορμόνες, περνάμε σε εκείνο που ο στίχος του λαϊκού άσματος τραγούδησε εύστοχα:

Υπήρξες ο θεός μου, το νόημα του κόσμου...

Ο αόριστος του ρήματος "υπήρξες" δίνει εδώ και τη μοιραία κατάληξη όλων των θεοποιήσεων. Το αναπόφευκτο γκρέμισμα. Και είναι το ίδιο γκρέμισμα που κατέγραψε ο Νίτσε και ελλήνισε ο Λιαντίνης:

"Τώρα με προσκυνάτε: αλλά τι μέλλει να γενεί, όταν μια μέρα αναποδογυρισθεί η λατρεία σας; Φυλαχθείτε μη σας σκοτώσουν τ' αγάλματα!

Λέτε πως πιστεύετε στο Ζαρατούστρα; μα τι νόημα έχει ο Ζαρατούστρα! Είσθε οι δικοί μου πιστοί, μα τι νόημα έχουν οι κάθε πιστοί!

Δε ζητήσατε ακόμη τους εαυτούς σας, γι' αυτό βρήκατ' εμένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί. Γι' αυτό μετρά τόσο λίγο η κάθε πίστη.

Τώρα σας λέω, να χάσετε εμένα και να βρείτε τον εαυτό σας. Και μόνο τότε, σαν θα μ' έχετε αρνηθεί, θα ξαναρθώ κοντά σας..."

Ο άνθρωπος, έτσι λένε οι ψυχολόγοι που έχουν μελετήσει τα στάδια της ανάπτυξης, είναι προγραμματισμένος στα πλαίσια της ατομικής τους εξελικτικής πορείας, να γκρεμίζει και να ανατρέπει τους θεούς και τους δαίμονες του κάθε σταδίου για να εισέλθει στο επόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εφηβεία. Ο έφηβος γκρεμίζει και ποδοπατά τα πρότυπα που ως τότε είχε. Αναγκαία διαδικασία για το παραπέρα βήμα ωρίμανσης και την αναζήτηση της εγω - ταυτότητάς του.

Δυστυχώς όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει χάνει την ικανότητα ανατροπών. Ταυτόχρονα βρίσκεται αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο άγνωστο της ζωής του. Το θάνατο. Με αυτή τη συνάντηση γεννήθηκαν οι ισχυρότερες θεοποιήσεις των ανθρώπων, οι θρησκείες...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όσο τα μαλλιά του ανθρώπου ασπρίζουν, τόσο πιο συχνά πηγαίνει στην εκκλησία και τόσο πιο βαθιές είναι οι υποκλίσεις του μπροστά τα εικονίσματα.

Όμως ο κίνδυνος καιροφυλακτεί σε όλα τα στάδια της ζωής μας. Ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί το μυαλό μας σε θεοποιήσεις και να οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή. Μιλώ σε ατομικό επίπεδο.

Το ίδιο όμως συμβαίνει και ευρύτερα, με την εξελικτική πορεία του είδους άνθρωπος. Ως είδος ο άνθρωπος αναπαράγει το ατομικό μοντέλο που περιέγραψα. Σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα χρόνου αλλά και με μεγαλύτερους κινδύνους να ελλοχεύουν.

Παράδειγμα και αφορμή εδώ θα λάβω από έναν πρωινό μου περίπατο στο χώρο του διαδικτύου. Στο χώρο που τελευταία έχει κερδίσει τη συμπάθεια εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γη, στο Facebook.

Εκεί, όπως γνωρίζετε υποθέτω οι περισσότεροι, πέρα από την ατομική σελίδα ο κάθε χρήστης επιλέγει και τις ομάδες στις οποίες θέλει να ανήκει. Μια απίθανη γκάμα ομάδων καιροφυλαχτεί τον καθένα. Αρκεί ένα κλικ για αποδεχθείς την ένταξη. Ένα ακόμη κλικ που παραπλανά και αλλοιώνει την αληθινή διαδικασία ένταξης της μονάδας στο σύνολο.

Με ένα κλικ γίνεσαι από οπαδός της αγαπημένης σου ποδοσφαιρικής ομάδας, μέχρι λάτρης του αγαπημένου σου νησιού ή και του αγαπημένου σου εδέσματος. Κάπου εδώ στηρίχτηκε και ο τίτλος του θέματος: "Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας", τίτλος διόλου φανταστικός μα εντελώς αληθινός ως προς ερέθισμα για να γραφτεί ετούτος ο προβληματισμός.

Θέλω εδώ να θυμηθείτε κάποια πρόσφατα γεγονότα σχετικά με το χώρο του Facebook. Δεν ξέρω κιόλας αν τα έχετε υπόψη... οπότε θα αναφέρω αναλυτικά τι εννοώ.

Κάποιοι λοιπόν χρήστες του Facebook εκμεταλλευόμενοι τις ελευθερίες που τους δίνει το σύστημα, δε δίστασαν να λάβουν ψευδώνυμα που αντιστοιχούσαν σε επώνυμους καλλιτέχνες. Και να συστήσουν μάλιστα και ομάδες με τα ψευδώνυμα αυτά.

Ενθουσιασμένοι οι οπαδοί έσπευδαν να ενταχθούν στις ομάδες και να δηλώσουν όλα τα συναισθήματα προς το αγαπημένο τους είδωλο. Ώσπου μια μέρα ο πομφόλυξ εξερράγη. Η κουρτίνα τραβήχτηκε και πίσω από την "ωραία πύλη" πρόβαλε το κούφιο προσωπείο. Η μάσκα η αποκριάτικη...

Τι προσκυνούσαν λοιπόν τόσον καιρό; Ένα χρυσό μοσχάρι...

Με μία διαφορά. Στα χρόνια του Μωυσή τα χρυσά μοσχάρια ήταν χειροπιαστά, ένα κομμάτι άψυχο μέταλλο. Σήμερα τα μοσχάρια αυτά έχουν περιεχόμενο τον άνθρωπο που τα κατασκεύασε και τα έβαλε σε χρήση. Πώς; Με ένα κλικ και πάλι. Ένα κλικ αρκεί να σε μετατρέψει σε ό,τι ονειρεύτηκες και δεν μπορείς στο φως της μέρας να γίνεις.

Μουγκανητά πολλά άκουσα στο σημερινό μου περίπατο. Μοσχάρια χρυσοποίκιλτα να ορθώνονται σε βάθρα είδα. Και παπαδαριό, το νέο παπαδαριό του διαδικτύου, να ψέλνει και να θυμιατίζει. Ίδια ακριβώς με κάθε άλλο παπαδαριό, όποιου τόπου και όποιου χρόνου. Δηλαδή με πλεονάζοντα το φανατισμό και με ανύπαρκτα όρια ανάμεσα στα είδωλα και στους εαυτούς τους.

Σχιζοφρενικές καταστάσεις; Μα εγώ σας μιλώ για συγκεκριμένα πράγματα που είδα. Και για συγκεκριμένα "πρόσωπα". Όχι θεωρητικά και όχι για τροφίμους ψυχιατρείου. Μπορείτε κι εσείς με ένα κλικ να τους επισκεφθείτε. Να δείτε με τα ματάκια σας. Και να διαβάσετε τα "κηρύγματα" από τον άμβωνα του ίντερνετ.

Ανάμεσα στα υπόλοιπα κηρύγματα των διαδικτυακών ιεραποστόλων, διάβασα και τούτο το εξωφρενικό:

Πως είναι νόμος στο ίντερνετ όποιος προλάβει να πάρει πρώτος ένα όνομα, να το κρατάει για δικό του!

Ρωτώ λοιπόν εγώ ο αφελής. Αν κάποιος προλάβει να ονομαστεί Άννα Βίσση, θα πρέπει να τον αφήσουμε να παριστάνει την Άννα Βίσση; Και πόσο απέχει τελικά μια τέτοια διαδικασία από εκείνη που αληθινά συναντούμε στα ψυχιατρεία; Που βλέπουμε να περιδιαβαίνουν στους κήπους τους Ναπολέοντες και Μεγαλέξανδροι;

Αυτό είναι το διαδίκτυο που ονειρευτήκαμε; Ένα απέραντο φρενοκομείο; Κι αυτό το φρενοκομείο είναι που θα κληρονομήσουν από μας τα παιδιά μας;

Ποια αλήθεια και πόση μπορεί με τέτοιες συνθήκες να προσφέρει το ίντερνετ;

Φυσικά δεν ενδιαφέρει καθόλου αν η ομαδίτσα της Μυκόνου αντιστοιχεί στη Μύκονο ή στην Άνδρο. Ούτε η ομαδίτσα της μερέντας σε αληθινή μερέντα.

Όμως ανάμεσα Μύκονο και μερέντα ο χρήστης του Facebook (και γενικότερα του διαδικτύου) βρίσκεται αντιμέτωπος με εκατομμύρια άλλες πολύ πιο σοβαρές πλαστοπροσωπίες. Και με εκατομμύρια μασκαράδες.

Μασκαράδες που κλέβουν ξένα ονόματα και όχι μόνο παραπλανούν τους άλλους χρήστες μα και τον ίδιο τους τον εαυτό στο τέλος. Ξεχνάνε ποιοι είναι πραγματικά και ταυτίζονται με το προσωπείο που φόρεσαν.

Ως άλλοι μάγοι της φυλής που ερμηνεύουν, μεθερμηνεύουν και ορμηνεύουν τα πλήθη για τις θείες θελήσεις...

Είναι τόσο γελοίοι που δε φαντάζονται. Τουλάχιστον σε όποιον άνθρωπο δε φιλοξενεί στην κρανιακή του κάψα άχυρα και πίτουρα.

Το λιγότερο που θα μπορούσα να τους συμβουλεύσω είναι να επισκεφθούν το συντομότερο δυνατό τον ψυχίατρο. Μπας και τους βοηθήσει να ξαναβρούν τον εαυτό τους.

Και το επόμενο είναι να τους θυμίσω ότι και στο facebook υπάρχουν ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ. Δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν και οι εξής:

https://www.facebook.com/terms.php?ref=pf

You will not provide any false personal information on Facebook, or create an account for anyone other than yourself without permission.

If you select a username for your account we reserve the right to remove or reclaim it if we believe appropriate (such as when a trademark owner complains about a username that does not closely relate to a user's actual name).

Και αγγλικά ελπίζω γνωρίζουμε...

Αν όχι, υπάρχουν και μηχανές μετάφρασης στο διαδίκτυο. Δεν έχετε παρά να τις χρησιμοποιήσετε ώστε να διαπιστώσετε πως το όνομα άλλου δεν μπορείτε να το πάρετε και να το κατέχετε απλά με τη μέθοδο της πρωτιάς. Κι ακόμη για τις ομάδες ισχύει το εξής:

https://www.facebook.com/home.php?filter=app_2361831622#/groups/create.php

Σημείωση: ομάδες που επιτίθενται σε ένα συγκεκριμένο άτομο ή σύνολο ατόμων (π.χ. ρατσιστικές, σεξιστικές ή άλλες εχθρικές ομάδες) δεν θα γίνονται ανεκτές. Η δημιουργία μιας τέτοιας ομάδας θα καταλήγει στην άμεση κατάργηση του λογαριασμού σας στο Facebook.

Κλείνοντας θα προσθέσω ότι το μόνο εύκολο για όποιον θεωρεί ότι θίγεται στο Facebook είναι να πατήσει το κουμπάκι ΑΝΑΦΟΡΑ ΟΜΑΔΑΣ Ή ΜΕΛΟΥΣ. Από κει και πέρα ενεργοποιείται το δίκτυο επικοινωνίας των διαχειριστών του Facebook με το μέιλ που αφήνεις και διενεργείται έλεγχος της καταγγελίας που κάνεις.

Αυτά προς το παρόν. Κι ελπίζω να έγιναν κατανοητά από κάποιους που θεωρούν πολύ άδικη και αναχρονιστική τη νομοθεσία της χώρας μας σε θέματα διαδικτύου και νομίζουν πως χρησιμοποιώντας άλλους χώρους που δεν έχουν κατάληξη gr μπορούν να συνεχίσουν να παρανομούν και να αυθαιρετούν.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας   Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Icon_minitimeΣαβ Δεκ 26, 2009 5:18 pm

ΗΡΑΚΛΗΣ έγραψε:


Ποιος αλήθεια μέχρι τώρα πέρα από τις κινδυνολογίες έχει ψάξει βαθύτερα τις επιδράσεις στο νου του ανθρώπου από την επαφή του με τον υπολογιστή; Παλιότερα γινόταν πολύς ντόρος για την άλλη επαναστατική ανακάλυψη, την τηλεόραση. Τότε οι ειδήμονες μελετούσαν για παράδειγμα πώς οι σκηνές βίας αντιγράφονται από τους νεαρούς τηλεθεατές. Ανάλογη μελέτη για τους υπολογιστές έχει γίνει; Τουλάχιστον εγώ δεν την έχω υπόψη.


Στο εξαιρετικό δοκίμιο που ανέβασες, θα μου επιτρέψεις να προσθέσω μια πληροφορία, απαντώντας και στο ρητορικό σου ερώτημα για τη μελέτη γύρω από την επίδραση των υπολογιστών.

Προέρχεται από ένα αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας, τον περασμένο Ιούνιο:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=53751

και αφορά ένα βιβλίο που γράφτηκε ακριβώς για το θέμα αυτό:

Χαμένοι στο διαδίκτυο

επιμέλεια: Μισέλ Φάις

πρόλογος: Τιτίκα Δημητρούλια

εκδόσεις Πατάκη, σ. 360, 14,50 ευρώ

Χαρακτηριστικά παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από το άρθρο στην Ελευθεροτυπία:

Παράθεση :
Χαμένοι, όχι τόσο στο διαδίκτυο όσο στη ζωή, εμφανίζονται οι ήρωες στα δέκα διηγήματα του ανά χείρας τόμου.

Στο διαδίκτυο μπορούν να αποκαταστήσουν απώλειες κάθε λογής, ξαναβρίσκοντας εκεί ό,τι έχουν χάσει στον πραγματικό κόσμο, έστω και ψευδαισθητικά.

Εκεί τα πίξελ παρασιωπούν τις ανεπάρκειες, τα κενά πληρούνται, ο εαυτός ρετουσάρεται, τα λάθη διαγράφονται, εν ολίγοις η ζωή απαλλάσσεται από περιττά βάρη.

Επί της οθόνης του υπολογιστή όλες οι προοπτικές μοιάζουν, ως εκ θαύματος, και πάλι ανοιχτές, θαρρείς και τα δάχτυλα μιας ύπαρξης αρτιγενούς ψαύουν κάθε φορά το πληκτρολόγιο.

Στα περισσότερα πεζά το διαδίκτυο εξεικονίζεται σαν ένα απρόσβλητο καταφύγιο, μια αδιάρρηκτη θωράκιση ενάντια στο πραγματικό. Θωράκιση που συνίσταται κατά μείζονα λόγο στην πλαστοπροσωπία, στο μασκάρεμα του αληθινού προσώπου με θελκτικότερα, ευκταία προσωπεία.

Οι θαμώνες του διαδικτύου, είτε συνομιλούν σε chat rooms είτε θριαμβεύουν σε εικονικές μάχες βιντεοπαιχνιδιών είτε αναρτούν κείμενα στα ιστολόγιά τους είτε ακκίζονται στο facebook, δοκιμάζουν μεταμφιέσεις, προσμένοντας την ανταπόκριση αγνώστων, επίσης μασκοφόρων. Υποδυόμενοι δυνάμει «εγώ» ανοίγονται σε ποικίλα ενδεχόμενα, ελπίζοντας στην υλοποίηση ακόμα και των πιο άπληστων επιθυμιών τους. Βέβαια, γνωρίζουν εκ των προτέρων πως κάθε νίκη της εικονικής τους ύπαρξης δεν είναι τίποτε περισσότερο από αυταπάτη.

Για το τελευταίο που τόνισα με μπολντ, διατηρώ επιφυλάξεις, συμφωνώντας με όσα ανέφερε ο προλαλήσας. Δυστυχώς ορισμένους τους καταπίνει η αυταπάτη και σταματούν να διακρίνουν τα όρια με την πραγματικότητα.

Διακρίνοντας μάλιστα το λογοπαίγνιο του τίτλου, "Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας", μπορούμε να πούμε βουλιάζουν και πνίγονται. Ευφυές πραγματικά στη σύλληψη. Τόσο γεωγραφικά όσο και στο χρόνο. Βοήθησε βεβαίως και η αναφορά στην Άνδρο...

(Για όσους δεν κατάλαβαν, η μερέντα δεν είναι μόνο κρέμα σοκολάτας με φουντούκι... Είναι και η άλλη Μερέντα, περιοχή της νότιας Αττικής, όπου βρέθηκαν δυο υπέροχα γλυπτά, ένας κούρος και μια κόρη, ο κούρος της Μερέντας και η κόρη Φρασίκλεια, απομεινάρια μιας λαμπρής εποχής που πάντων χρημάτων μέτρο ήταν ο άνθρωπος.)
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας   Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Icon_minitimeΚυρ Δεκ 27, 2009 7:44 pm

ΗΡΑΚΛΗΣ έγραψε:

Κλείνοντας θα προσθέσω ότι το μόνο εύκολο για όποιον θεωρεί ότι θίγεται στο Facebook είναι να πατήσει το κουμπάκι ΑΝΑΦΟΡΑ ΟΜΑΔΑΣ Ή ΜΕΛΟΥΣ. Από κει και πέρα ενεργοποιείται το δίκτυο επικοινωνίας των διαχειριστών του Facebook με το μέιλ που αφήνεις και διενεργείται έλεγχος της καταγγελίας που κάνεις.

Αυτά προς το παρόν. Κι ελπίζω να έγιναν κατανοητά από κάποιους που θεωρούν πολύ άδικη και αναχρονιστική τη νομοθεσία της χώρας μας σε θέματα διαδικτύου και νομίζουν πως χρησιμοποιώντας άλλους χώρους που δεν έχουν κατάληξη gr μπορούν να συνεχίσουν να παρανομούν και να αυθαιρετούν.

Ωραία η πραγματεία αλλά λέω να χαλαρώσουμε. Υπάρχουν και πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούμε.

Εξάλλου είναι εντελώς διασκεδαστικά αυτά που συμβαίνουν. Κι έχουμε ανάγκη για διασκέδαση και να γελάσουμε λιγάκι.

Θα δώσω ένα παράδειγμα. Μίλαγα προχτές με μια φίλη. Και τι γυρνάει και μου λέει; Να προσέξω λίγο εκείνο το χαρακτηρισμό "γυναικάκι" που ανέφερα....

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1619.htm#9472

- Υπάρχει ερωτισμός, μου λέει, πίσω από τέτοια λέξη.

Το δούλεψα στο μυαλό μου, έστω και αν στην αρχή με ξένισε αυτή η άποψη, και νομίζω πως είναι σωστό. Και στο σεμινάριο δημιουργικής γραφής τέτοιες αντιλήψεις μας καλλιέργησαν, να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις τις μύχιες σκέψεις εκείνου που γράφει. Ακόμη και αν θέλει ο συγγραφέας να κρύψει τις σκέψεις του, αρκεί ένα εξασκημένο μάτι για να τις ανιχνεύσει. Ακόμη και στις σιωπές του κειμένου.

Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα. Από το διαδίκτυο και αυτό.

"H γυναίκα μαθαίνει να μισεί όσο ξεμαθαίνει να γοητεύει" (Νίτσε φυσικά... )

Λοιπόν. Για να δούμε εδώ τι κρύβεται. Πρώτα πρώτα ποια είναι η αληθινή γοητεία μιας γυναίκας; Είναι ο άσπρος της λαιμός και οι καμπύλες του κορμιού της; Ο Λιαντίνης καταθέτει στη Γκέμμα πως "Η ομορφιά είναι δύναμη νόησης." (σελ. 45 )

Κοίτα τώρα γιατί εμένα με έπιασαν τα γέλια διαβάζοντας εκείνη τη δήλωση από το Νίτσε στο διαδίκτυο. Γιατί λίγο παρακάτω, μιλώντας για την ίδια γυναίκα, έγραφαν επί λέξει: "Δεν είναι χαζή."

Και στη συνέχεια τόνιζαν πως όχι μόνο δεν είναι χαζή, αλλά είναι και πολύ έξυπνη. Άρα; Τι άλλο είναι εκτός από έξυπνη; Προφανώς όμορφη και γοητευτική...

Επειδή ξέρω τη συγκεκριμένη γυναίκα, βεβαιώνω κι εγώ ότι διαθέτει απαστράπτουσα δύναμη μυαλού. Τόση και τέτοια που την παραδέχονται ακόμη και όσοι την εχθρεύονται. Άρα και πάλι; Γιατί ενώ παραδέχονται ότι είναι έξυπνη, προσποιούνται ότι δεν τη βρίσκουν γοητευτική; Και προσπαθούν να τη βγάλουν και εκδικητική επειδή λέει δε γοητεύει πια;

Θα μου πεις: Δε γοητεύονται όλοι οι άντρες από τις έξυπνες γυναίκες. Σωστό και αυτό. Εγώ όμως μιλάω αποκλειστικά για όσους λένε ότι πυροδοτείται το μυαλό τους από τη φιλοσοφία του Λιαντίνη...

Προφανώς κάτι εδώ είναι ψεύτικο. Ας παραδεχτούμε πως δεν είναι ψεύτικος ο θαυμασμός για τη φιλοσοφία του Λιαντίνη. Τότε θα πρέπει να εντοπίσουμε το ψέμα στο δε βρίσκουν γοητευτική μια έξυπνη γυναίκα.

Το έχουν αυτό οι άντρες. Να προσποιούνται πως δε γοητεύονται από μια γυναίκα ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και ξέρετε πότε; Όταν ναι με γοητεύονται αλλά εκείνη δε τους χαρίζει ούτε μια ματιά... Τότε μπαίνουν στο τριπάκι (κατά την αργκό της εποχής) να την εκδικηθούν. Κι αρχίζουν με το πιο εύκολο. Να την πικάρουν λεκτικά.

(Και ο Νίτσε τυχαία δεν έγραψε αυτή την κουβέντα, δες περισσότερα στο παλιό μας αφιέρωμα για τη Λου Σαλομέ

http://educandus.blogspot.com/2007/07/blog-post_19.html )

Στην πραγματικότητα δηλαδή όταν λένε πως εκείνη εκδικείται, αποκαλύπτουν τις δικές τους προθέσεις. Είναι η διαδικασία του καθρέφτη. Προβάλλουν στο είδωλο τις δικές τους σκέψεις. Την επιθυμία τους να την εκδικηθούν οι ίδιοι.

Χρειάζεται μεγάλη μαεστρία στο συγγραφέα για να αποφύγει τέτοια αποκαλυπτήρια. Ακόμη και ο Λιαντίνης το έκανε κάποτε αυτό το σφάλμα... Ουδείς αλάνθαστος, σημειώνω.

Θυμάστε όλοι μια ντε προφούντις εξομολόγησή του; Εκ βαθέων δηλαδή...

http://www.esnips.com/doc/026b0541-4c52-426d-b172-f590e52ad4a5/ΜΝΗΣΤΗΡΟΦΟΝΙΑ/?widget=flash_player_dj

Τι μας λέει εκεί ο Λιαντίνης; Πως στο κύκνειο τραγούδι του, τη Γκέμμα, θέλησε να τιμωρήσει έναν άνθρωπο που θέλησε κάποτε να τον βλάψει. Η Γκέμμα εκδόθηκε και ο Λιαντίνης τρόπο δεν είχε πια να κρύψει στον επαρκή αναγνώστη την αλήθεια.

Προφορικά τουλάχιστον, στο κοινό των σπουδαστών του, θέλησε να επανορθώσει. Και να δηλώσει πως κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει αν εμείς πάρουμε τα μέτρα μας. Άρα δεν τίθεται ζήτημα τιμωρίας. Γιατί να τον τιμωρήσεις, δηλαδή, αφού δε σε έβλαψε; Και αν σε έβλαπτε, το λάθος θα ήταν ουσιαστικά δικό σου που φάνηκες ανίσχυρος.

Πίσω δηλαδή από την ειρωνεία σε βάρος του συγκεκριμένου ανθρώπου στη Γκέμμα, ο αναγνώστης διακρίνει ολοκάθαρα τη διάθεση του συγγραφέα να εκδικηθεί, να τιμωρήσει. Διακρίνει το μίσος του. Και πότε είπαμε μισούμε; Όταν δεν μπορούμε να γοητεύσουμε, δηλαδή όταν υστερούμε σε δύναμη νόησης.

Ας προσέχουμε λοιπόν όταν προσπαθούμε με τη γραφή μας να εκδικηθούμε κάποιον. Γιατί κινδυνεύουμε η εκδίκηση να γυρίσει μπούμερανγκ. Και να κάνουμε τους άλλους να γελούν με την ομολογία της αδυναμίας μας...

Γι' αυτό σας λέω. Αφήστε τα παιδιά να εκφράζονται ελεύθερα. Και να μας διασκεδάζουν με όσα αθέλητα αποκαλύπτουν. Δεν το λέω με κακία. Εξηγώ απλά ότι μέσα από τέτοιες δηλώσεις υποτιθέμενου μίσους προκύπτει πως το πραγματικό ζητούμενο είναι να κερδίσουν τη συμπάθεια της συγκεκριμένης κυρίας. Μόνο που λάθος δρόμο έχουν διαλέξει.

Τα νταηλίκια γενικά περνούν στους δειλούς, αντράκια και γυναικάκια...

Οι αληθινοί άντρες και οι αληθινές γυναίκες από άλλα σαγηνεύονται. Κι αν ήδη το είπαμε ότι η ομορφιά είναι δύναμη νόησης, τότε πρέπει να προσθέσουμε και κάτι ακόμη. Πως η εξυπνάδα βαδίζει χεράκι χεράκι με την αρετή. Ουδείς εκών κακός, που είπε ο Σωκράτης και ανέλυσε ο Λιαντίνης στο Homo Educandus (σελ. 154 ):

"Η απόλυτη γνώση της αρετής στον ηθικό κόσμο είναι γεωμετρικά έμμετρη με την απόλυτη γνώση της αλήθειας στο φυσικό κόσμο."

Η αρετή είναι γνώση, θα καταλήξει ο Λιαντίνης. Ενώ παράλληλα στο Έξυπνον Ενύπνιον σημειώνει:

"Ο ίμερος υπήρξε και της γνώσης η πηγή." (σελ. 190 )

Να γιατί οι αληθινοί άνθρωποι, σαν το Λιαντίνη, ερωτεύονται έξυπνες γυναίκες.

Και στο Έξυπνον Ενύπνιον και πάλι (σελ. 207 ) θα συμπληρώσει:

Παράθεση :
"Η γυναίκα υπήρξε η μούσα της δημιουργίας. Οι μεγάλοι διδάσκαλοι του ανθρώπου δεν εζήτησαν να τους φωτίσουν οι θεοί, για να κάμουν το όραμά τους έργο. Εζήτησαν ταπεινά τη συμπαράσταση και την εύνοια της γυναίκας, της μούσας. Η γυναίκα του Rilke ανοίγει τις πύλες της ανδρικής ψυχής, αποσφραγίζει τους καταρράκτες του ίμερου, φέρνει τον άντρα σε φωτισμό και τον διδάσκει τους αναβαθμούς του έρωτα. Είναι η σωκρατική Διοτίμα.

Ταυτόχρονα όμως κατευθύνει την ερωτική του ορμή, καθοδηγεί την πορεία, εξευγενίζει το ήθος και ημερώνει την πράξη του. Είναι η φαουστική Μαργαρίτα. Η αγάπη της συνενώνει τη γνώση και την πράξη στη μεγαλειώδη σύνθεση, που ανεβάζει τον άντρα προς τα πάνω. Ο επίλογος του Faust

Το αιώνια θηλυκό
μας τραβάει ψηλά.

φαίνεται να είναι και ο απόλογος της ερμηνευτικής αποτίμησης των ελεγειών του Duino.

Η αντίληψη ότι το έργο του πολιτισμού κατοπτρίζει τη δημιουργία του άντρα και μόνο (ήρωες, νομοθέτες, φιλόσοφοι, ποιητές, ιδρυτές θρησκειών), παραβλέπει το γεγονός ότι στη δημιουργία αυτή η παρουσία της γυναίκας υπήρξε όρος εκ των sine qua non. Η παραγνώριση του ρόλου της γυναίκας στην ιστορία πρέπει να αποδοθεί στο δυσανάγνωστο χαρακτήρα της φυσικής της ιδιαιτερότητας, ο οποίος εξωτερικά φαίνεται να την αδικεί.

Αλλ' αν διέφυγε την κοινή προσοχή η δύναμη που εγκλείεται στη θηλυκή αδυναμία, η ενόραση των ποιητών συνέλαβε την αλήθεια και ομολόγησε την οφειλόμενη τιμή."

Αρκετά... Κουράστηκα να αντιγράφω, πιάστε τα ίδια τα βιβλία του να διαβάσετε τι λέει ο Λιαντίνης και αφού τον διαβάσετε καλά, τον μελετήσετε δηλαδή, μόνο τότε πατήστε το κουμπάκι της πυροδότησης. Αλλιώς κινδυνεύετε να εκτιναχθείτε σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση.

Και θα τονίσω και πάλι. Δεν τα λέω ούτε ειρωνικά ούτε καν από δασκαλίστικο οίστρο. Το πνεύμα των ημερών πέστε. Ένα δωράκι χριστουγεννιάτικο για κάποιους που διάβασα τα κείμενά τους και βλέποντας τόση εμπάθεια στη γραφή τους, και ξέροντας και τα πρόσωπα, στενοχωρήθηκα. Νέα παιδιά είναι στο κάτω κάτω. Και όταν ξεστρατίζει η σκέψη τους οφείλουμε να τους δίνουμε τη γνώση και την ευκαιρία να ξαναβρούν το δρόμο τους.

Αν θέλουν τώρα να συνεχίσουν να προκαλούν γέλιο, ελεύθερα και όλα τα "κνώδαλα" δεμένα.

__________________________

Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας 36_15_10

Ένα τελευταίο δωράκι:

κνώδαλο στην αρχική του σημασία σημαίνει άγριο ζώο που δαγκώνει. Ο Μπαμπινιώτης πιθανολογεί ότι ετυμολογικά προέρχεται η λέξη "κνώδαλο" από το κυνόδων, δηλαδή τον κυνόδοντα.

Τι σημαίνει με τη μέθοδο της ψυχογραφικής ανάγνωσης μια τέτοια λέξη; Πως νιώθεις να απειλείσαι από τον άλλο. Ίσως μάλιστα εδώ να κρύβεται και η αλλαγή στη σημασία της λέξης σήμερα. Αποκαλούμε τον άλλο κνώδαλο, δηλαδή ανόητο και τιποτένιο άνθρωπο, όταν έτσι ακριβώς νιώθουμε εμείς απέναντί του, κνώδαλα. Φαινόμενο καθρέφτη δηλαδή.

Στα μικρά παιδιά, στο νηπιαγωγείο, η μητέρα μου συνήθιζε εντελώς πρακτικά να διδάσκει στα πιτσιρίκια να αποφεύγουν τέτοια λάθη. Ξέρετε, στην ηλικία αυτή η γλώσσα δεν έχει ακόμη κατακτηθεί και τα νήπια καταφεύγουν κυρίως σε χειρονομίες και μορφασμούς. Πχ βγάζουν τη γλώσσα τους σε όσους αισθάνονται ότι τους απειλούν... Εκείνη λοιπόν έπαιρνε τότε έναν καθρέφτη και γλυκά και τρυφερά τους ζητούσε να δουν τη φατσούλα τους, πόσο άσχημη γίνεται. Και τα ρώταγε: Θέλεις να φαίνεσαι τόσο άσχημος;

Για τα μεγάλα παιδιά που μας διαβάζουν ελπίζω κάτι λίγο να βοήθησε το κείμενο ώστε να τους κάνω ακριβώς την ίδια ερώτηση:

Θέλετε να φαίνεστε τόσο άσχημοι;

Ε, τότε μην καρτεράτε να γοητεύσετε. Ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη γυναίκα που χαζή δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ χαζή.

Και μην ξεχνάτε και τούτο... Αν η ομοφιά είναι δύναμη νόησης, τότε η ασχήμια άλλο δεν είναι παρά απόδειξη βλακείας...

φιλάκιαααααααα

Και Χρόνια Πολλά, με υγεία και χαρά και με καλά μυαλά...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας   Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας Icon_minitimeΔευ Δεκ 28, 2009 6:09 am

.... τι μου θύμισες τώρα...

Το ίδιο λένε πως συμβαίνει με την έναρξη ενός γράμματος - μιας επιστολής. Αρχίζεις με την προσφώνηση, πχ "Αγαπημένε μου αδερφέ" και μετά ενώ γράφεις υποτίθεται ερωτήσεις για το πώς περνά ο άλλος, στην πράξη λες αυτά που σε καίνε τον ίδιο. Αν ρωτήσεις δηλαδή για τα παιδιά του, σημαίνει πως σε απασχολούν τα παιδιά τα δικά σου, αν για τη δουλεία πως κάτι επαγγελματικό θέμα σε ταλανίζει.

Δοκιμάστε τη μέθοδο και στα τηλεφωνήματα. Θα καταλάβετε εύκολα τι απασχολεί τους φίλους σας, αν προσέξετε για ποια πράγματα σας ρωτούν.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
 
Μεταξύ Μυκόνου και μερέντας
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: