HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ   ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ Icon_minitimeΣαβ Δεκ 19, 2009 5:02 pm

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ Isiii_11

Η φράση ήρθε απρόσμενα από τα ερτζιανά. Από τις εξαιρετικές Φωταψίες της Άλλης Όχθης του Σαββάτου:

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Επίλογος και σήμα στον τάφο του θρυλικού Τζιμ Μόρισον. Στο Παρίσι.

Η φωνή του σπίκερ στάθηκε ως εκεί. Και για τα άλλα σημειώνω:

Όταν ο Μόρισον πέθανε, όπως πέθανε, η οικογένειά του με αυτή τη φράση θέλησε έστω και μετά θάνατον να αποδεχθεί τις επιλογές ζωής του. Αυτό σημαίνει η φράση: "Κατά τον δαίμονα εαυτού". Πώς έζησε όπως τον πρόσταζε η συνείδησή του.

Είναι αρχαία ελληνική φράση και στα ελληνικά ζήτησε ο πατέρας του τραγουδιστή και λάτρης της αρχαίας Ελλάδας, να χαρακτεί στο τάφο του παιδιού του.

Μεγάλη κουβέντα. Όχι μόνο για έναν τέτοιο τάφο αλλά για τον τάφο του καθένα. Κι έτι περισσότερο ως οδηγός ζωής. Να ζεις κατά τον δαίμονά σου.
Η άλλη επιλογή είναι να σπέρνεις δαιμόνια:

Ἀδικεῖ Σωκράτης, οὓς μὲν ἡ πόλις νομίζει θεοὺς οὐ νομίζων, ἓταιρα δὲ καινὰ δαιμόνια, τούς τε νέους διαφθείρων.

Εκεί δε σε συνοδεύει η φράση ως επιθανάτιο ανάθημα, αλλά επισύρει ως τίμημα το θάνατο.

Το μόνο τίμημα που ανεβάζει τους θνητούς στον Όλυμπο.

Για τα υπόλοιπα τιμήματα ισχύει η νεοελληνική παροιμία:

Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά σ' τον που την έχει.

Θέλεις, λέω, να ζεις κατά τον δαίμονα εαυτού ; Με γεια σου και με χαρά σου. Μα μη μου αρχίζεις να αραδιάζεις τι σου κόστισε. Διότι από τη στιγμή που θα επικαλεστείς έξοδα και κόπους, φορτώνεις τη ζυγαριά. Από τη μια ό,τι πρόσφερες. Από την άλλη το τίμημα. Ίσα βάρκα και νερά. Ώσπου χάνεται το έργο σου. Και σε απλή ανταλλαγή, μη σου πω και εμπορική, μεταλάσσεται. Δώσε - πάρε, δηλαδή... Και ο καθένας που σε ακούει νιώθει το χέρι του ζήτουλα να απλώνεται εμπρός του προσμένοντας τον οβολό. Σε χρήμα ή σε δόξα.

Αν λέω έχει νόημα ένα τίμημα, είναι αυτό που μετά θάνατον οι άλλοι θα σου αναγνωρίσουν. Ίδια που προμήνυσε στο βασιλέα ο Σόλων:

Μηδένα προ του τέλους...

Θέλεις τώρα εσύ να επιμένεις σε δόξες και απολαβές εφήμερες; Σε καταδιώκει η υπομονή και γίνεται βρόγχος που ζητά εδώ και τώρα τον κότινο;

Ελεύθερα.

Μα να θυμάσαι πως όλα τα εφήμερα έχουν ημερομηνία λήξης.

Κι ακόμη πως είτε το θες είτε όχι, ο απολογισμός της τιμής σου θα γίνει όταν εσύ δε θα είσαι πια εδώ. Τότε θα βγει ο τελικός λογαριασμός. Κι εσύ σε τίποτε δε θα μπορείς πια να αλλάξεις το αποτέλεσμα.

Άσε λοιπόν τις ζυγαριές. Και τα δοξάστε με άσε. Και κοίτα να ζήσεις τη ζωή σου, όση σου έμεινε, κατά τον δαίμονα εαυτού. Τίποτε άλλο δεν έχει αξία.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ   ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ Icon_minitimeΔευ Δεκ 28, 2009 9:07 pm

Κατά το δαίμονα εαυτού...



Αφιερωμένο

στους εννέα ναυτικούς του Aegean Wind


Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για της ζωής του την σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
την κόλαση και τον παράδεισό του

Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»


Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: