HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ   ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Icon_minitimeΠεμ Δεκ 04, 2008 1:47 am



Μάτια μπλε
Καλοκαιρινά
Σαν δυο στάλες Αιγαίο.
Μάτια μπλε που τα δειλινά
Τα θυμάμαι και κλαίω.

Ποιος ταξιδεύει στα μάτια σου
Και ποιος ξαγρυπνά στο κορμί σου
Μάτια μπλε στα μεγάλα ταξίδια σου
Θα 'μαι εγώ θα 'μαι πάντα μαζί σου.

Μάτια μπλε φθινοπωρινά
Τυλιγμένα σε πάχνη
Μάτια μπλε που παντοτινά
Η καρδιά θα σας ψάχνει.

Ποιος ταξιδεύει στα μάτια σου
Και ποιος ξαγρυπνά στο κορμί σου
Μάτια μπλε στα μεγάλα ταξίδια σου
Θα 'μαι εγώ θα 'μαι πάντα μαζί σου.

Σε σένα σήμερα και μόνο η σκέψη. Και πουθενά αλλού. Και στα μεγάλα μας ταξίδια...



Σε εκείνο το φωτεινό χθες που εσύ κι εγώ...


ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Iiii_i11


ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Iiiii10



Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ   ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Icon_minitimeΠεμ Δεκ 04, 2008 8:08 pm

Σήμερα γιορτάζει όλη η γη
με χαρά θα στείλω μια ευχή:

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!

ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Iiiiii13
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ   ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Icon_minitimeΠεμ Δεκ 04, 2008 11:56 pm

Τα χρόνια μας τα ζήσαμε τα όμορφα. Τις στιγμές τις σπουδαίες τις περάσαμε. Κι αν μοιάζει με ψέμα, όμως το ζήσαμε το όνειρο.

Είναι στιγμές που φέρνει πίκρα και καημό αβάσταχτο να αντικρίζεις ασκαρδαμυκτί το ΠΟΤΕ ΠΙΑ. Κι άλλες που βάλσαμο και δύναμη αχόρταγα λαβαίνεις από τα ίδια γεγονότα. Πώς να το περιγράψεις; Αυτά μόνο να τα ζήσεις μπορείς για να τα μάθεις. Τρόπος άλλος δεν υπάρχει.

Καμιά φορά λέω: Τι έκανα; Γιατί; Πώς μπόρεσα; Τόσο σκληρή;

Κι άλλες, τις πιο πολλές, ξανααποφασίζω το "Καλά έκανα. Έτσι έπρεπε να γίνει." Τη ζωή μας οφείλει να την κυβερνά ο νους, όχι η καρδιά. Η λογική και όχι το συναίσθημα. Αλλά με μέτρο. Κι αν πάλι ρωτιόμουν, ΟΧΙ θα έλεγα.

Τέτοια μέρα κάθε χρόνο όλα γυρνούν πάλι πίσω. Κι έπειτα, για τις υπόλοιπες 364 μέρες το χρόνο, θάβονται ξανά στη λήθη. Αλλά τέτοια μέρα, τέτοια ώρα, λαβαίνουν ζωή της ζωής μου τα φαντάσματα.

Αδίκησα πολύ κάποτε έναν άνθρωπο. Αποφάσισα εγώ για εκείνον. Δίχως να τον ρωτήσω καν. Δίχως να ξέρει. Μόνο την καταδικαστική απόφαση του παρέδωσα. Δειλία; Κάποτε λέω πως μπορεί δειλία να ήταν. Κι άλλοτε βλέπω καθαρά πως όλα τα είχε γραμμένα από πριν η μοίρα. Όλα για όλα. Τόσο καθαρά όσο και τα μάτια ενός παιδιού. Ενός δωδεκάχρονου παιδιού. Χαλάλι του ο δικός μας πόνος. Λύτρα στη ζωή που χρωστάει να συνεχίζεται. Τίποτε άλλο δεν είναι το χρέος μας. Ακόμη και της σάρκας το αξεδίψαστο τραγούδι. Στο βωμό της ζωής που με κάθε θυσία οφείλουμε να κρατάμε αναμμένο.

Ποιος από σας αγάπησε πολύ; Και αγαπήθηκε το ίδιο; Μόνο αυτός καταλαβαίνει. Μόνο αυτός μπορεί να δώσει εξήγηση. Πως όταν αγαπάς αληθινά δε λογαριάζεις εσένα. Μόνο την αγάπη να φτάσεις στον υψηλότερο αναβαθμό. Να την κρατήσεις εκείνη και την ιδέα της σε ολύμπια ύψη και πάναγνη. Δίχως κόκκο εγωισμού. Ούτε καν του απόλυτα ανθρώπινου.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις. Αλλά πώς;

Κι όχι στα λόγια. Στην πράξη να σε δω. Να παλεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό που φωνάζει και εκλιπαρεί για λίγο ακόμα. Εκεί και τότε θα μπορέσεις το τραγούδι των Σειρήνων ως το τελευταίο φινάλε να ακούσεις; Και να μη λυγίσεις. Κι ας τρέχουν καταρράκτες τα δάκρυα. Αλλά μέσα σου. Βουβά. Απέξω τίποτα. Ούτε μια τόση δα ρυτίδα προδότης.

49 απόψε. Και ήμασταν παιδιά στα 19. Άμες ποκ' ήμες...

Αύριο... Σε λίγο που θα γυρίσει ο δείχτης... Θα είναι και πάλι μια άλλη μέρα. Από τις πολλές και αδιάφορες και ήρεμες.

Τώρα όμως, ετούτα τα λεπτά που αργοσέρνονται και τελειωμό δεν έχουν, γιγαντώνονται οι τύψεις ως τα ουράνια. Κι ας ξέρω, ας θυμάμαι, πως πάλι ΟΧΙ θα έλεγα.

Καλό σου βράδυ, αγάπη μου. Και καλή τύχη στη στράτα της ζωής σου.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ   ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ Icon_minitimeΣαβ Δεκ 05, 2009 5:42 am

Δια την ισορροπίαν και την αρμονίαν φέτος σου γράφω την 5η του Δεκέμβρη. Για σένα και πάλι. Έτσι κι αλλιώς για μένα φέτος δεν υφίσταται γιορτή.

Τα δικά σου όμως γενέθλια τα γιόρτασα. Κεράστηκα ακόμη και γλυκό. Γαλακτομπούρεκο. Πού να σου εξηγώ τώρα... Να σου έλεγα για τον "Έκτο άντρα"; Τι να σου πω; Μόλις προχτές τον διάβασα κι εγώ.

Και χτες, την ώρα που κάθισα στο μικρό καφέ και παρήγγειλα το γλυκό, διάβασα για τον Σαμ. Τον πίθηκο! Που τον έστειλαν στο διάστημα και επέζησε, ανοίγοντας το δρόμο για τον άνθρωπο. Στις 4 Δεκέμβρη του 59 η ιστορία του ανθρώπου μιλάει για τον Σαμ, τον πίθηκο! Για φαντάσου!

Κάποτε, θυμάσαι; μου έστειλες μια κάρτα με έναν πίθηκο... Από το Αλγέρι ήτανε θαρρώ. Άδικα μέσα στη νύχτα σκάλιζα τα παλιά χαρτιά. Δεν τη βρήκα. Βρήκα μονάχα τα γράμματά σου. Τα γαλάζια σου γράμματα. Και στενοχωριέμαι που δε με πιάσαν τα κλάματα... Κι άσε το τραγούδι να λέει τα δικά του.

Αργότερα (ή μήπως και πριν; ) μου χάρισες εκείνο το κατακόκκινο κουκλάκι. Ούτε φωτογραφία του δεν έμεινε πια. Το είχα κρύψει στο συρτάρι, με όλα τα δικά σου... Κι έπειτα, μια νύχτα σαν απόψε, το βρήκα καταφαγωμένο από αόρατο σαράκι. Τι να έκανα; Πες μου. Το πέταξα. Εσύ; Τα κράτησες εσύ τα δικά μου γράμματα;

Τι κρατάνε οι άνθρωποι που πολύ αγαπήθηκαν όταν χωρίζουν; Που πάντα χωρίζουν, όσο και αν αγαπιούνται...

Απόψε, με τη βροχή να πέφτει σιγανά, στη νύχτα τη μεγαλύτερη του χρόνου (κι άσε και πάλι τα ημερολόγια άλλα να λένε) καταφέρνω δίχως συναισθήματα να βλέπω εκείνο το χτες. Δεν είναι που δε σε αγάπησα. Κι ας με φορτώσαν ενοχές τα γράμματά σου. Βρε συ, αληθινά σε αγάπησα. Αλλά τι είναι η αγάπη; Πίθηκος; Να τη στέλνεις ταξίδι στο διάστημα και να την καταγράφεις στα ρεκόρ γκίνες που επέζησε;

Χαζογελάω καμιά φορά και μόνο που λέω το όνομά σου. Λέω υπήρξα τυχερός άνθρωπος. Έζησα το μεγάλο έρωτα. Σε χρόνο παρελθόντα. Αλλιώς πως να ξέρεις ότι ήταν μεγάλος;

Κι αν κάτι έμεινε δεν είναι γράμματα και σκωροφαγωμένα κουκλάκια. Γαλακτομπούρεκο είναι η δική σου ανάμνηση. Γλυκιά και άσπρη σαν το γάλα. Και σαν εκείνα τα κορμιά του "Έκτου άντρα"...

Σου έστελνα κάποτε βιβλία να διαβάζεις. Τα πέταξες, είπες. Δε χωράγαν στις βαλίτσες. Σε κάποια θάλασσα μακρινή...

Αν κάποτε γράψω για σένα ένα βιβλίο, θα το πετάξεις κι αυτό;

Ξέρεις, εμείς φέτος έχουμε πένθος. Κανένας μας δε γιόρτασε γενέθλια. Ούτε κι εγώ θα γιορτάσω. Χάσαμε κάποια που πολύ αγαπούσαμε. Σήμερα είναι τα σαράντα. Γι' αυτό σου λέω, δεν έχω φέτος γενέθλια. Μόνο σκαλιστήρια μνήμης.

Και ο έρωτας ένα έχει γίνει με το θάνατο. Τόσο που ο θάνατος να μην πονά και ο έρωτας να μένει δίχως χαρά. Μόνο στιγμές. Στιγμές που ζήσαμε και δε διαγράφονται. Αυτό είναι όλο. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο...

Θα ξημερώσει σε λίγο. Και η δική μας νύχτα θα τελειώσει και πάλι. Η ζωή θα συνεχιστεί. Πάντα συνεχίζεται. Και ο ήλιος θα βγει και πάλι. Κι όσο το φως του θα βλέπουμε, θα θυμόμαστε. Δε φτάνει αυτό;

Αν έφτανε, δε θα έγραφα. Κάτι φαίνεται ακόμη σου χρωστάω. Και δεν είναι ενοχές. Ένα χαζό πιθηκάκι είναι που κάποτε πατήσαμε το κουμπί και το εκτοξεύσαμε στα αστέρια. Άσε με λοιπόν να το ταξιδεύω. Ώσπου να έρθει η ώρα να πάω να το βρω.

Κι αν τίποτε άλλο δε θα σημαίνει πια, τουλάχιστον θα αξίζει το ταξίδι που μας χάρισε. Αυτό το ταξίδι που μας άνοιξε δρόμους. Αυτό και μόνο...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: