Πορεία για το λόφο της Χασιάς...

Σε μια αναζήτηση πληροφοριών, ένα δημοσίευμα του Ιουνίου μου προκάλεσε εντύπωση.
Νοέμβρης πλέον και ίσως να μην είναι πολύ αργά για αναδημοσίευση.
Αφιέρωμα σ’ένα από τα πιο γνωστά μοναστήρια της Αττικής.
Γνωστό στους περισσότερους πιστούς και μη.
Για ιδιότητες και ικανότητες που άλλα δεν έχουν. Μοναδικό στο είδος.
Ο δρόμος της αλήθειας και της λύτρωσης.
Η έναρξη των μετανοιών, παρακλήσεων , εξομολογήσεων και νηστειών θα στρώσει με ροδοπέταλα την οδό της κάθαρσης των αμαρτιών και της εξημέρωσης των ανθρωπίνων παθών.
Ανοιχτή πρόσκληση σε όλους όσους αρέσκονται του είδους, πρόσκληση με αποστολέα που φέρνει την αυξημένη προσέλευση άσημων και διάσημων στο βωμό της σωτηρίας και της εξιλέωσης.
Ο προορισμός καθορισμένος. Πορεία για το λόφο της Χασιάς.
Το λόφο των ορατών τε πάντων και αοράτων… των δύο όψεων, των δύο προσώπων, της πνευματικότητας και του μυστηρίου.

...τα πούλμαν καταφθάνουν γεμάτα για το όμορφο οδοιπορικό. Κατακλυσμός επικρατεί στο προαύλιο και εσωτερικό χώρο της εκκλησίας της μονής. Ταξίδι… παράκληση… στην απελευθέρωση…
Με ημέρες εκκλησιαστικές, της προσκυνήσεως, εξομολόγησης και εσωτερικής πνευματικής περισυλλογής…. με παράξενη ίσως αστεία συνέχεια την κατάβαση από το λόφο και εμφάνιση των πιστών για παϊδάκι στις όμορφες ταβέρνες της περιοχής. Όλοι ικανοποιημένοι πλέον...

Ένα καλοστυμένο θέατρο και ο κόσμος ο καλύτερος θεατής.
Το έργο «Του Παραλόγου» παίζεται καθημερινά εδώ και χρόνια.
Θέατρο . μη αναγνωρισμένο, συνεχίζει τις παραστάσεις του δίνοντας τη δυνατότητα στους θεατές να παίξουν.
Οι άρρενες , οι περισσότεροι με μουστάκι σύμβολο του αντρισμού και της ανωτερότητας ως αρσενικά ενώ οι θήλεις με μαντήλια στη κεφαλή και μακριές φούστες ένδειξη της ταπεινοφροσύνης και του σεβασμού.

Και το κοινό εναλλάσσεται. Και η ζωή συνεχίζεται…
Για άλλους λαϊκή, για άλλους μοναχική…


Τι θα μπορούσε να γράψει λοιπόν να γράψει κάποιος για αυτή την ανδρώα μονή που τόσα χρόνια δεν γράφει κανένας;
Το αφιέρωμα εδώ:
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=998249

Άραγε γνωρίζει κανείς για τις ξεριζωμένες καρδιές ,τα δάκρυα, αγγίγματα, βουβά συναισθήματα, θλιμμένες ματιές, διαλυμένα όνειρα και αναφιλητά των ψυχών που έπεσαν και διαλύθηκαν με το πέρασμα της πύλης; Για τις κραυγές αυτών ; Τις άκουσε ποτέ κανείς σε πλήρη ησυχία; Μέσα είναι όλα εκεί. Παγωμένα στο χρόνο. Κειμήλια για τους επόμενους; Ίσως.
Ακόμα και σε αυτόν τον καναπέ στη φωτογραφία. Το αρχονταρίκι.
Που κάθισε με το ωραίο τζινάκι της. Εκείνη. Που για την δική τους προβολή, της το επέτρεψαν. Γιατί οι γυναικείες αμφιέσεις είναι αυστηρές. Έτσι δε λένε;
Προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις ιδίως τελικά όταν πρόκειται για το χατίρι της δημοσιότητας και της προβολής.

Εκείνη όμως γνωρίζει...
Συγχαρητήρια για ότι έγραψε. Για τα δικά της σχόλια στο κείμενο.
Πολύ καλά ενημερωμένη γράφει για τους ενιστάμενους του λόφου χρωματίζοντας με «φωσφοριζέ» τη προσωπική της άποψη χωρίς δισταγμό…

Σημειώνω και το τελευταίο της σχόλιο :
Έτσι συντηρείται το μύθος του απόρρητου και της απίστευτης βιομηχανίας δαιμόνων φαντασμάτων θαυμάτων δεισιδαιμονίας και πνευμάτων που φανερώνονται και «θανατώνονται» στο λόφο της Χασιάς...


******************

Αναδημοσίευση από: http://starmajesty.blogspot.com/2009/11/blog-post.html