Το πρώτο της στεφάνι

Και ξαφνικά εκεί που περίμενα με τις ώρες να ξεκινήσει η πορεία, νά σου η οικογένεια! Α, ναι... έτσι το έχουμε εμείς. Παλιό συνήθειο να σμίγουμε στις πορείες!

Αυτή όμως τη φορά ήταν μαζί και το μικρό μας. Το μικρό μου ξαδερφουλίνι. Πρώτη της επίσημη συμμετοχή σε πορεία του Πολυτεχνείου αλλά και η πρώτη φορά που κατέθεσε στεφάνι στο βωμό της θυσίας μαζί με τους συμμαθητές της. Καμάρι; Τεράστιο!

Λίγο αργότερα συμπλήρωσε τα κατορθώματα με ένα άρθρο στο σημερινό Ριζοσπάστη:

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5360357

Παράθεση :

«Αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει»

Στην είσοδο του σχολείου δεσπόζουν οι δημιουργίες των μαθητών. Αφίσες, φτιαγμένες στο χέρι με μεράκι και φαντασία, να μαρτυρούν την αλήθεια: «Και τότε και τώρα, ίδιος είναι ο εχθρός». Λίγο πιο κει η χειροποίητη τυπογραφική πλάκα από λάστιχο και ξύλο που έφτιαξε τριάδα αγωνιστών της πόλης στη διάρκεια της χούντας. Με την ίδια πλάκα, οι μαθητές σχεδόν όλων των σχολείων της Χωράφας φτιάχνουν τα δικά τους τρικάκια γράφοντας όσα χρειάζονται και δεν έχουν: «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία». Μπαίνουν ορμητικά στην αίθουσα φωνάζοντας «Εξω οι Αμερικάνοι»...

Αυτά είναι μερικά από τα στιγμιότυπα της εκδήλωσης που έγινε προχτές στο Περιστέρι. «Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει να μη μένουμε απαθείς, να μην καθόμαστε φρόνιμοι, να μην περιμένουμε να μας χαρίσουν αυτά που δικαιούμαστε, αλλά μαχητικά και οργανωμένα τα διεκδικούμε», λέει η εκπρόσωπος των 15μελών.

Ο Θ. Αυγέρος, εκπαιδευτικός, θυμίζει τα λόγια του Δ. Γληνού, εξίσου επίκαιρα: «Οι εκπαιδευτικοί να είναι ιεροφάντες μιας υψηλής μορφωτικής και κοινωνικής αποστολής και δεν πρέπει να ξεπέσουν στο ρόλο του δόλιου και φοβισμένου προπαγανδιστή αντιδραστικών θεωριών που αναπαράγουν και διογκώνουν την ανελεύθερη σκέψη και δράση».

Μαθητές γυμνασίων και λυκείων τραγουδούν μαζί την άρνησή τους «να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό, αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει, να περιμένει μάταια τον καιρό».

Μεγάλωσε το μικρό μας, σκέφτηκα. Και μεγάλωσε όμορφα. Έχοντας πλέον σκέψη δική της και μάλιστα σκέψη που δεν σωπαίνει.

Καλωσόρισες, ξαδερφούλα, στη μεγάλη πορεία. Και καλό δρόμο να έχεις. Γεμάτο περιπέτειες και γνώση...