HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Πήγαινε κάτω 
5 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 6:17 pm

Με αφορμή μια ανακοίνωση για την προσφορά των Νέων... τα τρία dvd που με αρχή σήμερα και συνέχεια τα δύο επόμενα Σάββατα θα μοιράσουν μαζί με το φύλλο της εφημερίδας... τις τρεις γνωστές ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου:

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση.

Στο σημερινό φύλλο ήταν ο Θίασος.

Και στα επόμενα εκτός από την Αναπαράσταση (που αναφέρεται τελευταία στο ειδικό ένθετο) είναι οι Μέρες του '36.

Λογικά η Αναπαράσταση θα είναι στα χέρια μας στις 26 Σεπτεμβρίου.

Η Αναπαράσταση που όχι μόνο γυρίστηκε στην Ήπειρο αλλά αφορά και συγκεκριμένη αληθινή ιστορία σε χωριό της Θεσπρωτίας. Αν και η τριλογία που τώρα προσφέρουν τα ΝΕΑ:

Ο ΘΙΑΣΟΣ
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ '36
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ


(ακριβώς ανάποδα η σειρά από τη χρονική του γυρίσματος των τριών ταινιών... ) περικλείει μια περίεργη σημειολογία αν κανείς μείνει στους τίτλους και μόνο και με φακό την τρέχουσα επικαιρότητα...

Ένας ΘΙΑΣΟΣ, ο ίδιος πάντα... τι κι αν αλλάζουν τα πρόσωπα; σε ΜΕΡΕΣ δημοκρατίας υποτίθεται αλλά ποιας δημοκρατίας; που ετοιμάζεται για μια ακόμη ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ του διαρκούς εγκλήματος...

Και ο χρόνος, όπως σημειώνουν τα ΝΕΑ για το πρώτο μέρος της τριλογίας, το Θίασο, μεταβάλλεται μεν αλλά και συμπυκνώνεται και ενοποιείται. Ένα τέλμα που δε λέει να σπάσει, να αλλάξει, και διαρκώς μας τραβά προς τα κάτω...

Να τον δούμε λοιπόν τον Αγγελόπουλο ξανά. Και την ανατομία του στη νεότερη ιστορία του τόπου. Αυτή την ιστορία που τα σχολειά στις μέρες μας δεν προλάβαιναν ούτε καν επιδερμικά να διδάξουν. Ίσως η ωριμότητα του σήμερα βοηθήσει λίγο καλύτερα να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει και γιατί...

Και ειδικά στο δεύτερο dvd όταν θα βλέπουμε το Σοφιανό να εκβιάζει τον Κριεζή μέσα στη φυλακή, εύκολα θαρρώ θα βρούμε τις αντιστοιχίες με τα σημερινά πρόσωπα του Θιάσου. Από το ένθετο των Νέων παραθέτω το εξής χαρακτηριστικό:

"Οι εξελίξεις πιάνουν με τα σώβρακα την εξουσία. Υπουργοί και μεγαλοστελέχη πηγαινοέρχονται στις φυλακές. Σχέδια επί χάρτου καταστρώνονται. Ξεφυσάνε, ιδροκοπάνε και ζαλίζονται. Η ομηρεία ανάβει το φιτίλι μιας πολιτικής κρίσης. Αν ελευθερώσουν τον Σοφιανό, η κυβέρνηση θα χάσει την υποστήριξη των δημοκρατικών. Αν δεν απελευθερώσουν τον Κριεζή θα χάσουν τους δεξιούς. Τελικά αποφασίζουν να δολοφονήσουν τον Σοφιανό Πρώτα με δηλητήριο και στη συνέχεια με ελεύθερο σκοπευτή. Η κατάσταση μεταξύ παρωδίας και τραγωδίας. Η Δημοκρατία τόσο ευάλωτη, ανεγκέφαλη και αδύναμη, σαν μύγα."

Ζούμε κάτι άλλο σήμερα; Έστω και αν τα όργανα του σημερινού παρακράτους βρίσκουν άλλο τρόπο να τα εξουδετερώνουν οι κάθε λογής εξουσίες;

Ενημερωτικά για τις ταινίες να σημειώσω ότι οι δύο πρώτες ανήκουν σε μια άλλη τριλογία κατά το σκηνοθέτη, με μέρος πρώτο τις Μέρες του '36, δεύτερο το Θίασο και τρίτο την ταινία "Οι κυνηγοί". Ευτυχώς τα Νέα θα μας προσφέρουν αντί για τους κυνηγούς - που ούτως ή άλλως πλεονάζουν γύρω μας - την Αναπαράσταση.

Να χαρούμε αν μη τι άλλο τα πολυφωνικά ακούσματα και το πολυαγαπημένο πουλί το θαλασσινό και το βουνίσιο. Στη δική μου τελευταία παράσταση αυτό είναι το τραγούδι που θα ήθελα κάποιος να βρεθεί να τραγουδήσει. Για χίλιους άλλους λόγους αλλά και γιατί ήταν το πρώτο πολυφωνικό τραγούδι που άκουσα από τη Χαονία. Το πρώτο ερέθισμα για το μεγάλο κάλεσμα στους άγνωστους ως τότε για μένα ήχους...

Συμφωνώ λοιπόν και επαυξάνω ότι, χαλάλι τα 3,5 ευρώ, κανένας δεν πρέπει να χάσει αυτό το dvd.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 6:36 pm



και το πουλί το θαλασσινό και το βουνίσιο

τραγουδά ο Δήμος Δέδες και η Άνω Δερόπολη

πολυφωνικό σχήμα από τη Βόρειο Ήπειρο

Ο Δήμος ο Δέδες που κρατά ξέχωρη θέση στην καρδιά μου...

Ε, τι να κάνουμε; Αδυναμίες είναι αυτές. Γιατί ο Δήμος για μένα συμβολίζει τον αγνό και ατόφιο έλληνα του σήμερα.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f48/topic-t1355.htm

Ο Δήμος και η παρέα του, θύματα κι αυτοί του ίδιου Θιάσου και της εθνικής μας κακοδαιμονίας αποτέλεσμα η μοίρα του τόπου τους. Της ίδιας κακοδαιμονίας που σκότωσε και το Μάρκο Μπότσαρη πριν ακόμη τον λαβώσει η σφαίρα των τούρκων...

Το πουλί το θαλασσινό και το βουνίσιο, το λέω για όσους δεν μπορούν να δουν το βίντεο, είναι τραγούδι αφιερωμένο στο Μάρκο Μπότσαρη...

________________________

Κι αν θες να καταλάβεις γιατί πεθαίνω να ακούω το Δήμο να τραγουδά το Μπότσαρη, διάβασε μια παλιότερη αναφορά που είχα κάνει:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1299.htm

Παράθεση :
Για ιστορία δε σας μίλησα; Ιδού όλη η ιστορία σε ένα τραγούδι...

Ένα πουλί θαλασσινό και ένα πουλί βουνίσιο!

Ένα πουλί σαν και την Ήπειρο, ανάμεσα θάλασσα και βουνό...

Ένα τραγούδι από τον πλέον αγαπημένο μου, τον κύριο Δήμο Δέδε και την οικογένειά του.

Μια ακόμη στιγμή από το Πολυφωνικό Καραβάνι, καλοκαίρι του 2004, στο Μαυρονόρος στον Παρακάλαμο.

Ο Δήμος ο Δέδες ενσαρκώνει για μένα εκείνο που αποκαλώ έλληνας. Για το τραγούδι και το παράστημα; Α, όχι. Για μια κουβέντα του που έγραψε μέσα μου με πύρινη σφραγίδα.

Ήταν ένα από τα ταξίδια μας με το Πολυφωνικό Καραβάνι. Ένα ταξίδι ξεχωριστό γιατί περάσαμε τα σύνορα και βρεθήκαμε σε εκείνο το χωριό που τριακόσια χρόνια πριν ζούσαν οι παππούδες μας.

Στο λαιμό κόμπος αγιάτρευτος. Να βλέπεις τα χώματα που γέννησαν τη φαμίλια σου και να είναι τόπος σκλάβος. Έτσι το θέλησαν οι μεγάλοι της γης που πήραν κορδέλα και μοίρασαν τις χώρες των ανθρώπων με το μέτρο.

Έτσι έγινε και κόπηκε η Ήπειρος στα δυο. Όλοι μπορεί να το ξεχνούν εμείς όμως δεν πρέπει. Κι ας λένε οι κυβερνήσεις ό,τι θέλουν.

Πήγαμε λοιπόν στην Απέκει Ήπειρο, στο χωριό Σωτήρα, το χωριό μας, και ήρθε από το δικό του χωριό, λίγο πιο πάνω, και ο Δήμος ο Δέδες να μας καλοδεχτεί...

Από κοντά και ένα περιπολικό της Αλβανικής Αστυνομίας να παρακολουθεί διακριτικά τις κινήσεις μας. Ευγενικά, δε λέω, και ευγενικά υπέρ το δέον μας φέρθηκαν οι Αλβανοί και στα σύνορα της Κακαβιάς...

Όμως το μέσα μας σπάραζε και πονούσε. Να μην πονάει;

Κείνη την ώρα λοιπόν θυμάμαι το Δήμο το Δέδε που με ένα βαθύ αναστεναγμό - πιο βαθύ δε νομίζω να υπάρχει σε άνθρωπο - γύρισε και μας είπε:

Είναι μεγάλο πράγμα να νιώθει ο άνθρωπος περήφανος στον τόπο του!

Όσο μεγάλη είναι και η λευτεριά... τόσο ακριβώς, στο ίδιο μπόι.

Κάθε που τον ακούω λοιπόν να τραγουδά το ένα πουλί θαλασσινό και ένα πουλί βουνίσιο, καημένε Μάρκο Μπότσαρη, (γιατί για το Μπότσαρη είναι γραμμένο το τραγούδι, τον πιο αγνό πολεμιστή του '21) βουρκώνω. Γιατί αυτό το τραγούδι είναι όλη η ιστορία του τόπου μου και των παππούδων μου.

Αναπαράσταση ενός εγκλήματος; Αυτή ζήσαμε εκείνη τη μέρα. Και κλάψαμε με δάκρυα πικρά...


Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΔΑΝΑΗ στις Σαβ Φεβ 07, 2015 4:46 am, 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
καπτα Μαριώ
Δόκιμος
Δόκιμος
καπτα Μαριώ


Αριθμός μηνυμάτων : 97
Location : ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Registration date : 18/07/2009

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 8:02 pm

Δανάη το πήρα το έργο !
Πρωί πρωί πήγα στο περίπτερο για να μη το χάσω.

Εντός των ημερών θα το δω και θα σου πω εντυπώσεις.

Ξέρεις αν θα υπάρξουν και άλλες ταινίες του στα ''ΝΕΑ'' ή μόνο αυτές οι τρείς ?
Τις θέλω όλες και ειδικά το ''ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ'', έχω ακούσει τα καλύτερα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 8:27 pm

Αν θες τώρα να μελετήσεις καλύτερα και το Θίασο, άνοιξε τη Γκέμμα του Δημήτρη Λιαντίνη.

σελ. 120

Παράθεση :

Το σχήμα ελληνοέλληνες και ελληνοεβραίοι στο μεγάλο Σηκωμό θα πάρει τη διπλή διάταξη. Από δω οι αγωνιστές και οι αγράμματοι, από κει οι πολιτικοί και οι κοντυλοφόροι φαναριώτες.

Φιλικοί και Ρήγας και Υψηλάντες, Μαρκομπότσαρης και Κολοκοτρωναίοι, Αντρούτσος, Παπαφλέσσας, Νκηταράς και Μακρυγιάννης, ο Αθανάσης Διάκος, ο Κανάρης, ο μεγάλος Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας, οι σουλιώτες και οι μανιάτες. Αυτή είναι η κρυστάλλινη πηγή του ελληνοέλληνα, που δεν κατεβαίνει από τα συναξάρια και το Οκτωήχι της εκκλησίας. (Μη σε ξεγελά, που ο Κολοκοτρώνης γραφή και ανάγνωση έμαθε από το Οκτωήχι). Αλλά ροβολάει από τον Όλυμπο και τον Αλφειό και την Κασταλία βρύση. Από τον Κιθαιρώνα, τον Βριλησσό και τον Ευρώτα. Είναι η αρχαία αρετή κα η νέα λεβεντιά. Είναι η εμορφάδα και το φιλότιμο, η μπέσα, και ο λόγος σπαθί. Το καθαρό μάτι, και το τίμιο χέρι.

Όταν η διοίκηση, το φαναριωτιλίκι δηλαδή, μας λέει ο Σολωμός, για να διασπάσει τους οπλαρχηγούς του Βάλτου, έστειλε είκοσι διπλώματα στρατηγών, εκεί που ήταν μόνο ο Μαρκομπότσαρης, ο Μάρκος τους εκάλεσε, έσκισε μπροστά στα μάτια τους το δίπλωμά του, και είπε:

-Ο Σκόντρα πασάς τα δίνει τα διπλώματα. Κι όποιος είνε παλικάρι, ταχιά το παίρνει από τα χέρια του.

Είπε, και τράβηξε κατά το Κεφαλόβρυσο του Καρπενησιού. Εσκοτώθηκαν τούρκοι έως οχτακόσιοι. Από τους δικούς του δεκατρείς. Και τριάντα λαβωμένοι. Τον έφεραν από το Καρπενήσι στο Μεσολόγγι στον ώμο. Και τον ταφιάσανε με μοιρολόγια και κλάηματα. Όπως παλαιά οι αχαιοί τον Πάτροκλο.

Τον κλαίει ο γερο – Νοταράς,
Γονατιστός τον έκλαιγε.


Κι από την άλλη στο σχήμα το κηφηναριό του πατριάρχη. Οι πρίντζιπες, οι καλαμαράδες, οι σπουδαγμένοι στην Ευρώπη με τα ψαλιδοκέρια και τις βελάδες. Οι φαναριώτες που προσφωνάζουνταν Εξοχότατε και Γενναιότατε! Κι όσες φορές πέτυχαν να ηγηθούν στις μάχες, έσπειραν στους έλληνες το θρήνο και τη συφορά. Μαυροκορδάτος, Νέγρης , ο άθλιος Κωλέττης, κι όλη η συναφής κουλουμωτή μύγα.

Θα κετεβούν στη σηκωμένη χώρα σα θολωμένα ρέματα και λασπουριά. Θα κοιταχτούν πονηρά με τα δύο και τα τέσσερα στραβά τους. Θα συναγροικηθούν αστραπιαία στις γωνίες και στα σκοτεινά. Και θ’ αμολήσουν στον τόπο τις όχεντρες.

Δεκαπέντε μήνους επολέμησαν οι έλληνες τον τύραννο. Κι αν ήθελαν βαστάξει μονιασμένοι ως το τέλος, θα τον εφτάνανε στην Κόκκινη Μηλιά. Αλλά τους άλλους πεντέμισυ χρόνους σφαζόντανε μεταξύ τους. Και το σπαθί να βυθίζεται στη λαβή. Αυτό ήταν το έργο των φαναριωτών, των δεσποτάδων, και της ελληνοεβραίικης ανομίας.

-Τι κοιτάς, Κολοκοτρώνη μου, με το μάτι σου στυλωμένο τόση ώρα εκεί, κατά τα βουνά;

- Α! Βλέπω πίσω από τα βουνά. Εκεί στην πόρτα τ’ Αναπλιού. Και τους καλαμαράδες να πλέκουν ένα γαϊτανάκι. Μα ένα γαϊτανάκι.

Κι άλλη φορά σε μια σύναξη γυρίζει άγρια ο Γέρος κατά το δεσπότη της Άρτας:

-Μη μου βροντάς, παπά, το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί, και σου κόβω το κεφάλι.

Πήρε φόρα το ράσο του δεσπότη, κι ακόμη λακάει. Από το Μοριά στην Άρτα με τα πόδια. Και με τα πασουμάκια.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι εκείνος που σύνταξε το κείμενο του αφορισμού στα 1799. Κι η εκκλησία το βρόντηξε αργότερα στην ανθρωπιά του Καϊρη, όπως η κατάρα τον κεραυνό στο μέτωπο του Κάϊν. Του φωτισμένου σοφού, και του ήρωα στους ιερούς αγώνες Καϊρη. Γιατί άρχισε να ξεμπροστιάζει τους παπάδες, και να φωτίζει τον κοσμάκη.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο ίδιος που αφόρισε τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς. Το μεγαλείο και το μυστήριο της Εταιρείας.

Θα μου ειπείς πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πώς αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η θηλειά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια δεν ημπορούσε να το κρατήσει με τίποτα.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο πατριάρχης που έσκασε από το κακό του, γιατί τον εμποδίσαν και δεν επρόφταξε να αφορίσει το Ρήγα. Το μεγαλομάρτυρα Ρήγα.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο πατριάρχης που βλέπουμε τον ανδριάντα του μπροστά στο εθνικό πανεπιστήμιο. Δίπλα στο Ρήγα. Πού ξανακούστηκε τέτοιο κυλώνειο άγος! Ο Λεωνίδας κι ο Εφιάλτης αγκαλιά. Η ελληνική σχιζοφρένεια αγαλματοποιημένη μπροστά στα πόδια της ελληνικής παιδείας. Μπροστά στο αγνό βάθρο του μέλλοντος των παιδιών μας.

Αυτή η συμβολική στιγμή και εικόνα, ο Γρηγόριος Ε΄ δίπλα στο Ρήγα μπροστά στο πανεπιστήμιο, είναι το σύμβολο παλλάδιο της μουλαροσποράς μας.

Ο καημένος ο Κολοκοτρώνης. Είπε κάποτε πως μια μέρα το πανεπιστήμιο θα γκρεμίσει το παλάτι. Λάθος σοφέ, μου γέρο.

Γιατί αφόντας εστήσανε μπροστά στο πανεπιστήμιο τον πατριάρχη, η νεότερη Ελλάδα είχε παίξει πια τη ζαριά της στο Ρουβικώνα. Είχε πάρει το δρόμο της. Τη στράτα του κακού και της ανεμοζάλης. Η Ελλαδοελλάδα αποσύρθηκε, άκρα πικραμένη και περήφανη. Και άφηκε την Εβραιοελλάδα να ξερογλείφεται σα μαϊμού απάνου στη σκηνή του καραγκιόζη:

Γειά σου, μάνα μου Ελλάς,
Είμαι κλεφτοφουκαράς.


Η σμαρδή και φαναριώτικη πολιτική στον Αγώνα, με Μαυροκορδάτο και Κωλέττη και παπάδες, θα περάσει ύστερα, και θα δώσει το ρυθμό και τον τόνο της στην πολιτική ιστορία της «νεότερης Ελλάς».

Φατρίες, κομματισμός, αρριβισμός, βουλευτοτσιφλικάδικα. Εθνική αφασία, ξενοκίνητα νήματα της μαριονέττας, το αγγλόφιλο, το γαλλόφιλο, το ρωσόφιλο. Πολιτική του ρουσφετιού και της ασυδοσίας, δουλοφροσύνη, λεονταρισμοί, απαξία, ιδιοτέλεια. Ό,τι ανθίζει πια, κι ό,τι καρπίζει σήμερα στη χώρα. Νούλες και κουλούρηδες, χάχηδες και σάκηδες, ντόρες και ντορήδες. Περάστε κόσμε.

Έξω από τα λίγα αργά φωτεινά διαλείμματα. Τ αγγελικό και μαύρο φως του ποιητή. Που ο ένας θα περάσει μια Κυριακή πρωί μπροστά στον αη-Σπυρίδωνα. Που ο άλλος θα ειπεί κατάδακρυς: ώστε λοιπόν, ανθ’ ημών Γουλιμής! Και ο τρίτος θα σημειώσει σιωπηλά στο καλεντάρι του: 1 Νο-εμβρίου 1920.

Η τελευταία πράξη της τραγωδίας, η ταφόπλακα δηλαδή που σκέπασε το φονικό, ανάλογη με την ταφόπλακα του 843 που έθαψε την αρχαία Ελλάδα, ήταν το διάταγμα του ελλληνικού κράτους να ονομάσει το Υπουργείο για τη μόρφωση των παιδιών μας Υπουργείο των εκκλησιαστικών. Και λίγο αργότερα Υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων. Και τούτο το άνομο όνομα και νόημα τέρας το φέρνει μέχρι σήμερα. Η εθνική σχιζοφρένεια υπογράφτηκε και σφραγίστηκε με τη μεγάλη του Κράτους σφραγίδα.

Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο;

Οι ελληνοεβραίοι πολλοί θωρούν ακίνητοι τον πατριάρχη μπροστά στο πανεπιστήμιο, και φουσκώνουν σα διάνοι. Οι ελληνοέλληνες λίγοι μιλούν για την εθνική σχιζοφρένεια, και ψιθυρίζουν σαν το μεγάλο Σολωμό: «Αλλίμονον, η δάφνη κατεμαράνθη!». Και κλαίνε. Και ο άγιος Παπαδιαμάντης μας ετούτο το τουρλού τουρλού της Εβραιοελλάδας, με τους δημάρχους, τους λιμενάρχες, τους τηλεγραφητές, τον ειρηνοδίκη, τον έφορο και τον αστυνόμο, το’ χυσε μέσα στην κατάλληλη σχιζοφρενική του φόρμα:

Καλέ, τους εκαλέσαμε στο γάμο μας. Δημαρχέους και λιμενάρχους, ντελιγραφιστάδες, νεροδίκη, τελώνη και αστρονόμο.

Κι εγώ κι εσύ και ο δίπλα σου τεθηπώς, και χάσκων, και ταφών.

Αλλά πέστε να πάψουν επάνω οι φωνές των γυναικών. Και σταματήστε τα δάκρυα για τον Ορέστη. Γιατί κάπου βαθιά στον καθένα μας υπάρχουν κρυμμένοι οι έλληνες. Και περιμένουν.

Τό `δειξε ο Θοδωράκης και ο Σολωμός. Τό `δειξε το Δώδεκα δεκατρία και ο Τρικούπης. Τό `δειξε ο Γοργοπόταμος, ο Καβάφης, και το ύψωμα 731 κοντά στο Βεράτι.

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.

Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.

Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο:

στάθι καί οίκτιρον.

Σταμάτα, και δάκρυσε, γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήμαα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.

Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.

Ακόμη και ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό `ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...

Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

Τρεις αντρειωμένοι εβούλλησαν να βγούν από τον Άδη
Ένας τον Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη
Κι ο Δήμος τ’ αγια-Δημητριού ν’ ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
Και το χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ - ΓΚΕΜΜΑ 120 - 125


Ιδού λοιπόν όλος ο Θίασος...

Και η μουλαροσπορά μας που λέει ο Λιαντίνης.

Που ξεκινά από τις προσωπικές μας σχέσεις και τους ψεύτικους έρωτες και φτάνει ως απάνω απάνω...

Μη γελαστείτε πως ο Αγγελόπουλος έκανε ταινία για ένα έγκλημα ερωτικού πάθους. Βαθύτερα να δείτε. Μόνο έτσι θα δέσει η τριλογία που τώρα μας προσφέρουν τα Νέα.

Το θέμα όμως είναι πως καλά τα γύρισε ταινία ο Αγγελόπουλος, καλά τα έγραψε ο Λιαντίνης και καλά τα λέγουν και μερικοί ακόμη... Αλλά ποιος ακούει; Ποιος καταλαβαίνει; Ποιος νοιάζεται;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 8:32 pm

καπτα Μαριώ έγραψε:
Δανάη το πήρα το έργο !
Πρωί πρωί πήγα στο περίπτερο για να μη το χάσω.

Εντός των ημερών θα το δω και θα σου πω εντυπώσεις.

Ξέρεις αν θα υπάρξουν και άλλες ταινίες του στα ''ΝΕΑ'' ή μόνο αυτές οι τρείς ?
Τις θέλω όλες και ειδικά το ''ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ'', έχω ακούσει τα καλύτερα.

Έτσι ε; Φαν του Μετέωρου Βήματος;;;

Το Νηρέα τότε να συμβουλευτείς... κάτι παραπάνω ξέρει...

Την ταινία την είχα που λες. Την είχα γράψει σε βίντεο...

Μετά όμως εξαφανίστηκε...

Πάντως τα Νέα δε νομίζω να λάβουν τέτοια άδεια από τον Αγγελόπουλο να κυκλοφορήσουν όλο το έργο του. Απορώ που τους επέτρεψε ακόμη και αυτές τις τρεις ταινίες να δώσουν...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
Αερικό
Τζόβενο



Αριθμός μηνυμάτων : 38
Registration date : 30/11/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΣαβ Σεπ 12, 2009 8:53 pm

Αυτό που προσέχω είναι η αναφορά στο Μαρκομπότσαρη τόσο από το Λιαντίνη όσο και από τον Αγγελόπουλο. Τεράστια η μορφή του Μάρκου και πίκρα μεγάλη που τέτοιοι αγνοί άνθρωποι οδεύουν στο χαμό ενώ οι άλλοι, οι εβραιοέλληνες, μια χαρά επιζούν και επιπλέουν.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΚυρ Σεπ 13, 2009 3:08 pm

Έτσι δε γίνεται πάντα; Όποιος δεν έχει ειδικό βάρος επιπλέει. Μπορείς όμως να το δεις και με άλλη οπτική γωνία, οι ξεχωριστοί δεν μπορεί παρά να είναι μειοψηφία. Αλλιώς τι ξεχωριστοί θα ήταν;

Όσο για το Θίασο που προαναφέρθηκε, ίδιος είναι πάντα και παντού. Ξεκοκάλισα σήμερα τον κυριακάτικο Ρίζο και ένα κόμπο στο στομάχι τον έπαθα πάλι. Πακιστάν, Υεμένη, Ιρλανδία, Χιλή... Και η 11η του Σεπτέμβρη που σκότωσε με το πρώτο μπαμ μερικές χιλιάδες αμερικανούς για να γίνει μετά άλλοθι να σκοτωθούν ένα περίπου εκατομμύριο αθώοι και μη ανά τον κόσμο.

Μέσα σε όλα τα άλλα και σημαντικά ξεχώρισα τον Βίκτωρ Χάρα. Τον ξέρετε;

Άκουσα γι' αυτόν λίγους μήνες νωρίτερα σε ένα βίντεο της Δανάης Στρατηγοπούλου. Και με συγκλόνισαν όσα η δική μας μεγάλη τραγουδίστρια και μεγάλη σε όλα της ανέφερε για την τραγική δολοφονία του.

Ο Βίκτωρ Χάρα υπήρξε χιλιάνος τραγουδιστής που πλήρωσε με τη ζωή του την αφοσίωση στα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και όσα τέλος πάντων αποκαλούμε ανθρωπιστικά ιδεώδη. Ένας ακόμη χριστούλης που σταυρώθηκε για την ουτοπία που προπαγάνδισε...




Εδώ τραγουδά για το δικαίωμα να ζεις με ειρήνη.

Κι έπειτα ήρθε η εντολή του Νίξον για ανατροπή του Αλλιέντε. 11 Σεπτέμβρη, είδες; στις 11 Σεπτέμβρη και αυτό... του 1973.

Διαφωτιστικό στις λεπτομέρειες του πραξικοπήματος το άρθρο του σημερινού Ριζοσπάστη.

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5255360

Εκεί και ξαναδιάβασα για τον Χάρα. Μαζί με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του δολοφονήθηκε εκείνες τις μέρες. Το Χάρα όμως πρώτα φρόντισαν να τον βασανίσουν φρικτά. Του έσπασαν τα χέρια ή κατά τα άλλους τα έκοψαν, τιμωρία για τα τραγούδια που τόλμησε να πει στους ανθρώπους.

Δίκαια, λοιπόν, νομίζω, πως όσα χρόνια και αν περάσουν από τη δολοφονία του, αυτό το τραγούδι θα παραμένει ύμνος στην ειρήνη περισσότερο από κάθε άλλον που γράφτηκε και ειπώθηκε.

Και τα χέρια του, αχ αυτά τα χέρια του! θα υψώνουν αιώνια διαμαρτυρία ενάντια σε όλους εκείνους που επιβουλεύονται το στοιχειώδες και βασικό δικαίωμα για ζωή.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ   ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Icon_minitimeΚυρ Σεπ 13, 2009 7:46 pm

Κοίτα τώρα κάτι περίεργα πράγματα...

Ο Χάρα έμεινε γνωστός για πολλά, ανάμεσά τους και για τούτα τα φωτισμένα λόγια του:

«Δεν τραγουδώ επειδή μου αρέσει να τραγουδώ ή επειδή έχω καλή φωνή. Τραγουδώ επειδή η κιθάρα μου έχει αισθήματα και λογική...»

Είναι στίχοι τραγουδιού που ο Χάρα έγραψε λίγο πριν το πραξικόπημα του Πινοσέτ και αποτέλεσαν την διαθήκη του ως καλλιτέχνη.

Δεν ξέρω αν ο μεγάλος χιλιανός, που δεν ήταν μόνο τραγουδιστής αλλά και ποιητής είχε διαβάσει ποτέ του Σολωμό. Απίθανο το θεωρώ. Σε μας όμως αυτοί οι στίχοι του δεν μπορεί παρά να μας θυμίζουν την επιμονή του Δασκάλου μας, του Δημήτρη Λιαντίνη, να εστιάσουμε την προσοχή μας στην αντίστοιχη φράση του ζακυνθινού ποιητή:

"Ποίηση είναι η λογική που έχει μετατραπεί σε εικόνες και αισθήματα."




Παράθεση :
Ο ρομαντισμός σαν τεχνοτροπία, ρομαντική ποίηση, και σαν στάση ζωής, διότι απ’ όλες τις τεχνοτροπίες που λένε, παρνασσισμός, συμβολισμός, εξπρεσιονισμός, ιμπρεσιονισμός, νατουραλισμός, σουρεαλισμός, όλ’ αυτά τα πράγματα είναι μορφές τέχνης, αλλά δεν μπορούν να συστήσουν τρόπο ζωής. Ενώ οι δύο μόνες μορφές τέχνης που συνιστούν και τρόπο ζωής είναι το ρομαντικό και το κλασικό. Με το ρομαντισμό δηλαδή μπορεί να ζήσεις και τη ζωή σου, όχι να γράψεις ποίηση ή να λες μ’ αρέσει ο ρομαντισμός, είναι ένας τρόπος ζωής, είναι πολύ ευρύτερο. Το ίδιο πράγμα είναι και το κλασικό, ο κλασικισμός.

Τι είναι τώρα αυτά τα δύο πράγματα; Θα ‘ταν μεγάλη ιστορία… Στο βιβλίο που έχω γράψει για το Σολωμό έχω μια τελευταία ενότητα που λέω «Η αισθητική του Σολωμού» και τα περιγράφω αυτά. Δεν έχουμε καιρό τώρα να ασχοληθούμε, σας λέω. Πρέπει να … «Οι καιροί ου μενετοί» που λέει ο Θουκυδίδης. Πολύ απλά όμως σημαίνει, οι ρομαντικοί, ο ρομαντισμός ξεκινάει από τα συναισθήματα. Όλο συναίσθημα είναι, φαντασία, βούληση, το άλογο δηλαδή μέρος της ανθρώπινης φύσης.

Ενώ ο κλασικισμός που έρχεται από την κλασική Ελλάδα (…) είναι κυρίως νοολογικός και λογόκεντρος. Ξεκινάνε από τη λογική πρώτα, τη λογική μου, θετικές επιστήμες που λέμε, συγκεκριμένα πράγματα, αισθήσεις, ο άνθρωπος πατάει στα πόδια του, έτσι; Πραγματικότητα, πραγματιστής, ρεαλιστής. Η λογική δουλεύει κι από κοντά ακολουθούν τα συναισθήματα. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε ρομαντικό και κλασικό.

Κλασική είναι η ελληνική τέχνη. Γι’ αυτό λέμε οι κλασικοί έλληνες κτλ κι όλοι οι μεγάλοι ποιητές που λέμε 80 - 100 στην παγκόσμια ποίηση είναι οι κλασικοί, για κάθε καιρό και κάθε εποχή, είναι πια διότι ακριβώς έχουν, ξεκινούν, απ’ αυτή την ασφαλή βάση, τη λογική, η επιστήμη!

Ο Σολωμός μάλιστα στις παρατηρήσεις, τις κριτικές που κάνει για την τέχνη, ξέρετε πώς θα ορίσει την τέχνη, την ποίηση; Για με, λέει, «η ποίηση είναι η λογική που έχει μετατραπεί σε εικόνες και αισθήματα.» Γράφτον, βρε Γιώργο, αυτόν τον ορισμό, γιατί μπορεί να γράψεις διατριβή διδακτορική επάνω εκεί. «Για με, ποίηση είναι η λογική που έχει μετατραπεί σε εικόνες και αισθήματα.» Αν έμενε απλή λογική, θα κάναμε λογική, μαθηματικά, γεωμετρία να πούμε, και αριθμητική. Αυτή η λογική σαν σκελετός, σαν, πώς να το πούμε, σαν δομή, είναι οι αυστηρές κριτικές επιστήμες, αλλά δε μένει εκεί. Το μετατρέπει και το κάνει εικόνες και αισθήματα.

Η μελέτη αυτού του αποσπάσματος, που τις απόψεις του συνυπογράφουν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες όλων των τόπων και των εποχών, θα βοηθήσει να καταλάβουμε κι αυτόν τον περίεργο συνδετικό ιστό που απλώθηκε εδώ ξεκινώντας από την τριλογία του Αγγελόπουλου και φτάνοντας στον Βίκτορ Χάρα, στην άλλη άκρη της γης.

Ο Αγγελόπουλος, ο Χάρα και κάθε άλλος μεγάλος καλλιτέχνης, ακολουθεί κλασικά πρότυπα και όχι ρομαντικά και γλυκανάλατα. Το έργο τους οικοδομείται στη λογική και τα αισθήματα τους είναι γεωμετρημένα και όχι αχαλίνωτα.

Βρίσκω μάλιστα ευκαιρία να παραπέμψω στην "Αναπαράσταση" του Αγγελόπουλου και στο ζευγάρι των εραστών. Οι άνθρωποι αυτοί αφήνονται στο ζωώδες πάθος τους και δε διστάζουν να οδηγηθούν ως το έγκλημα. Ο σκηνοθέτης δε νομίζω ότι προσπάθησε απλά και μόνο να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στο χωριό Πολυνέρι της Θεσπρωτίας (σημειώνω ότι η ταινία δε γυρίστηκε εκεί καθώς υπήρξαν αντιδράσεις από τους κατοίκους ή ίσως και για άλλους λόγους που δε γνωρίζω).

Η δική μου εντύπωση είναι ότι με αφορμή το περιστατικό προσπάθησε να καυτηριάσει το συνολικό κλίμα των διαπροσωπικών σχέσεων και όχι να καταδικάσει μόνο το συγκεκριμένο έγκλημα.

Δε θυμάμαι τώρα τη δομή όλης της ταινίας. Θα περιμένω να την πάρουμε και αυτή στα χέρια μας για να δω πιο προσεκτικά αυτή τη φορά πώς ενέταξε τα πολυφωνικά τραγούδια και ειδικά το Μάρκο Μπότσαρη που αποτελεί πρότυπο ανθρώπου με αρχές και αξίες. Ίσως να μην ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού. Γιατί και ο Αγγελόπουλος σαν το Χάρα δε μας έχει συνηθίσει να τραγουδά επειδή έχει καλή φωνή ή από πάθος για το τραγούδι.

Δωρικός πάντα στην έκφρασή του, με μεγάλη χρονική απόσταση οι ταινίες του και μετρημένες στα δάχτυλα. Ταινίες που δε στοχεύουν να σπάσουν ταμεία αλλά να πουν σε όσους μπορούν να ακούσουν το μήνυμα του σκηνοθέτη που το έχει πριν βασανίσει πολύ και παλέψει σε βάθος.

Δεν είναι εύκολος στην ανάγνωσή του ο Αγγελόπουλος. Έχει μάλιστα κατηγορηθεί και επικριθεί γι' αυτό. Κάνει ταινίες για λίγους. Κάποιοι λένε και για εκλεκτούς... Η δική μου γνώμη πάντως είναι ότι δε φταίει καθόλου ο σκηνοθέτης που οι θεατές δεν μπορούν να τον προσεγγίσουν. Ίδιον είναι και αυτό των μεγάλων καλλιτεχνών. Και θα θυμίσω εδώ και πάλι τα λόγια του Λιαντίνη:

Παράθεση :
"Αυτά τα στοιχεία του ποιητή, η γνώση δηλαδή η βούληση και η στοίχησή του στη φυσική αλήθεια, τη σημασία τους δεν τη λαβαίνουν από την ποσοτική αλλά από την ποιοτική τους ιδιαιτερότητα. {…} Πρόκειται για ένα είδος γνώσης που δεν το πιάνει η γνώση. Νομίζω ότι αυτός είναι στη βάση του ο λόγος της ερημίας του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Μιλάει, και νομίζουν ότι κορακίζει. Σιωπάει και συγκατανεύουν ελεητικά τη σιωπή του."

(Δ. Λιαντίνης, Νηφομανής, σελ. 35)
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: