HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας

Πήγαινε κάτω 
3 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΔευ Σεπ 07, 2009 9:41 pm

7 Σεπτέμβρη σήμερα. 7 Σεπτέμβρη και τότε. Που ο Εγκέλαδος ταρακούνησε την Αθήνα και σκόρπισε καταστροφή και θάνατο...

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Ricomex2

Ρικομέξ...

Ήταν μεσημέρι θυμάμαι. Γύρω στις 3 νομίζω. Το πρωί, όπως κάθε Σεπτέμβρη τέτοιες μέρες, ήμουν στο σχολειό και ετοιμαζόμασταν για την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μάλιστα εκείνη τη μέρα με είχαν στείλει στο κέντρο διανομής διδακτικών βιβλίων να ξεχωρίσω τα βιβλία του σχολείου μας. Γλώσσα Πρώτης 24 κομμάτια. Μαθηματικά Δευτέρας 22 κομμάτια. Κολοδουλειά...

Τα ξεχώρισα και τα έβαλα ντάνες σε μια άκρη για να πάει την άλλη μέρα το φορτηγάκι να τα φορτώσει... Έτσι νόμιζα.

Κι έπειτα γύρισα κατάκοπη σπίτι αλλά και πανευτυχής. Βλέπετε εκείνη τη μέρα για πρώτη φορά θα συνδεόμουν στο ίντερνετ. Στο μαγικό κόσμο που θαύμαζα και λαχταρούσα αλλά και φοβόμουν, όπως φοβόμαστε κάθε τι άγνωστο...

Εσείς, οι περισσότεροι, είστε νεότερης γενιάς. Μεγαλώσατε με κομπιούτερ και τα παίζετε στα δάχτυλα. Για μας δεν ήταν καθόλου έτσι. Και δεν ήταν και τα κομπιούτερ όπως τα ξέρετε σήμερα. Τα δικά μου πρώτα βήματα γίνανε σε περιβάλλον Dos... Τα windows προέκυψαν αρκετά αργότερα. Και το ίντερνετ; Αυτό πια το κοίταγα από μακριά και το φοβόμουν όσο δε λέγεται.

Τώρα φαίνεται αδιανόητο να έχεις υπολογιστή και να μην έχεις ίντερνετ. Αλλά έτσι ακριβώς ξεκίνησα. Και δε με πείραζε και καθόλου αφού και μόνο για τον υπολογιστή χρειάστηκε να προσπαθήσω αρκετά για να τον αποκτήσω...

Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι, όπως και πολλά άλλα της ζωής μου, βρισκόμουν Αστυπάλαια. Και συγκεκριμένα στο κάμπινγκ. Αχ, όμορφα χρόνια και αξέχαστα...

Εκεί και γνώρισα τη Νίκη και τον Παναγιώτη. Η Νίκη σπούδαζε σε δραματική σχολή και ο Παναγιώτης ήταν πληροφορικάριος. Χαράς ευαγγέλια... Επιτέλους ένας άνθρωπος να μου λύσει τις χιλιάδες απορίες μου. Και που σαν άκουσε ότι έχω κομπιούτερ αλλά όχι και ίντερνετ γιατί δεν ξέρω και γιατί φοβάμαι κλπ κλπ... πήρε στη στιγμή την απόφαση να με βοηθήσει.

Πράγματι, δεν πρόλαβα να γυρίσω Αθήνα και ντριν το τηλέφωνο. Η Νίκη... Ερχόμαστε μου λέει για καφέ...

Και ήρθαν και ήπιαμε τον καφέ αλλά κυρίως η επίσκεψη είχε σκοπό να βάλει ο Παναγιώτης, καλή του ώρα, σε μια τάξη το ηλεκτρονικό μου χάος...

Από μένα είχε ζητήσει να αγοράσω ένα πακετάκι για ίντερνετ της ΟΤΕΝΕΤ για να μπορέσει να κάνει εκείνος τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Ποπό... βουνό μου φαινόντουσαν όλα τα καινούρια που έπρεπε να μάθω... Άσε που έτρεμε το φυλλοκάρδι μου μη βγάλω τα μάτια του υπολογιστή με την ασχετοσύνη μου...

Τα ρύθμισε που λέτε όλα ο Παναγιώτης αλλά μετά έπρεπε να περάσουν τρεις μέρες για να ενεργοποιηθεί η σύνδεση. Κι αυτές οι τρεις μέρες έληγαν ακριβώς στις 7 Σεπτέμβρη του 2009!!!

Να γιατί εκείνη τη μέρα γύρισα κατάκοπη μεν αλλά μέσα στην τρελή χαρά. Επιτέλους θα έμπαινα στο ίντερνετ! Που ειρήσθω εν παρόδω δεν είχα ξαναδεί ούτε και σε ξένο υπολογιστή. Μόνο από περιγραφές. Ανάμεσα στις οποίες το κυρίαρχο ήταν τα περί ιών και άλλων τεράτων απειλητικών...

Γυρίζω που λέτε στο σπίτι, μεσημεράκι της 7ης Σεπτέμβρη, λίγα λεπτά πριν τις τρεις... Ανοίγω τον υπολογιστή και παίρνω μπρος μου όλες τις σημειώσεις από το μάθημα που μου είχα κάνει σχετικά ο Παναγιώτης. Θα πατήσεις αυτό, θα γράψεις αυτόν τον κωδικό, θα ακούσεις το "του του του" ... έτσι συνδεόμασταν τότε... προϊστορικά πράγματα.

Τρέμαν τα χέρια μου θυμάμαι. Και η καρδιά μου χτυπούσε ταμπούρλο!

Με τα χίλια ζόρια κατάφερα καμιά φορά να ολοκληρώσω όλα τα βήματα. Και δόξα τους θεούς! Επιτέλους ήμουν μέσα!!! Και έτοιμη να ουρλιάξω από χαρά!!!

Εκείνη όμως τη στιγμή, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ούτε λεπτό αργότερα, κάνε ένα ΤΣΑΦ η οθόνη και σβήνει!!!!!! Ταυτόχρονα ΤΣΑΦ έκανε και η άλλη οθόνη, της τηλεόρασης, και σβήνει κι αυτή!!!!

- Θεούλη μου! Μου την έπεσαν οι χάκερς! Πάει το κομπιουτεράκι μου!

Αλλά και την τηλεόραση;;; Καταστράφηκα η γυναίκα!!!

Γελάτε; Καλά κάνετε και γελάτε. Αλλά ακριβώς έτσι έγιναν τα πράγματα. Και χαμπάρι δεν πήρα ότι έγινε σεισμός. Αφοσιωμένη στο σπουδαίο έργο της σύνδεσης στο ίντερνετ, τίποτε άλλο δεν πρόσεξα. Ούτε το βουητό, ούτε το πάτωμα που πήγε πέρα δώθε, ούτε και το σβήσιμο της τηλεόρασης με έβγαλε από την πλάνη μου.

Όσο απίθανο και αν φαίνεται, είναι η καθαρή αλήθεια. Και μπορεί μερικοί να το λένε χάρην αστεϊσμού πως αν γίνει το τάδε ή το δείνα απίστευτο θα συμβεί σεισμός αλλά στη δική μου περίπτωση έγινε αληθινός σεισμός ακριβώς τη στιγμή που συνδέθηκα πρώτη φορά στο διαδίκτυο...

Χρειάστηκαν τα ουρλιαχτά της γειτόνισσσας, που με τους σεισμούς δεν τα πάει καθόλου καλά, για να πάρω είδηση τι συνέβαινε. Και τότε ξεκίνησε το δεύτερο... Πολύ πιο δυνατό από το πρώτο. Η πολυκατοικία χόρευε σάμπα και πράγματα έπεφταν και έσπαγαν...

Αλλά και πάλι, αν και ήξερα πια ότι ζω σεισμό και όχι επίθεση από χάκερς, που άλλη δουλειά (κατά τη γνώμη μου) δεν είχαν παρά να καιροφυλακτούν να μου την πέσουν όλοι μαζί το πρώτο δευτερόλεπτο που θα έμπαινα στο ίντερνετ.... και πάλι λέω δεν έκανα τίποτε για να προφυλαχθώ... Έμεινα παγωμένη στην πολυθρόνα του γραφείου να κοιτάω με πόνο ψυχής το κομπιουτεράκι μου και να θλίβομαι βαθύτατα που το όνειρο για το πρώτο σερφάρισμα της ζωής μου έσβησε πριν ξεκινήσει καν.

Βέβαια όταν σταμάτησε και ο δεύτερος σεισμός, ήθελα δεν ήθελα αναγκάστηκα να κατεβώ στο παρκάκι της γειτονιάς. Πήρα την ειδική τσάντα που έχω πάντα για τέτοια περίπτωση, εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα, πήρα ακόμη και μια πτυσσόμενη καρέκλα και κατέβηκα σαν μαντάμ Σουσού...

Οι γείτονες αλλόφρονες. Εγώ στην καρακοσμάρα μου. Έβγαλα το ραδιάκι από την τσάντα, σας είπα ότι είχα εκεί όλα τα απαραίτητα και το εννοώ, και μαζεύτηκαν όλοι γύρω. Κάποιοι προσπαθούσαν και με κινητά, αλλά ήταν όλες οι γραμμές μπλοκαρισμένες.

Οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν άλλα αντ' άλλων. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Εξάλλου εμείς εδώ δεν είχαμε ζημιές, μόνο κάτι αντικείμενα που είχαν πέσει από τα ράφια... πού να φανταστούμε τι είχε γίνει στην άλλη άκρη της Αθήνας;

Είναι αλήθεια πως κι εγώ προσπάθησα να πάρω τηλέφωνο τους δικούς μου στο Περιστέρι, αλλά δεν το σήκωσαν και σταμάτησα... Να μην φορτώνω τις γραμμές τέτοιες ώρες, έτσι δε λένε οι οδηγίες του ΟΑΣΠ;

Έπειτα σαν δασκάλα σε σχολείο της γειτονιάς βάλθηκα να καταπολεμήσω τον πανικό. Σε παιδάκια και μεγάλους. Οδηγία του ΟΑΣΠ κι αυτή:

ΟΧΙ ΠΑΝΙΚΟΣ!!!

Ώσπου δυο τρεις ώρες αργότερα χτύπησε το κινητό μου. Ο Νηρέας στην άλλη άκρη της γραμμής. Κάπου από την επαρχία...

Ρε συ, μου έβαλε τις φωνές, τι κάθεσαι εκεί κάτω; Τράβα Περιστέρι να δεις αν ζει η μάνα!!!

Μου φάνηκε παράλογο. Γιατί να μη ζει η μάνα; Με ένα τέτοιο μικρό σεισμούλη;;; Εξάλλου μετά από σεισμό δεν πρέπει να τρέχουμε με τα αμάξια μας στους δρόμους και να εμποδίζουμε τις αρχές στο έργο τους...

Να όμως που και το ράδιο άρχισε να βγάζει τα πρώτα άσχημα μαντάτα. Και ένα κρύο φίδι σύρθηκε στην πλάτη μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξα το γιουγκάκι μου και ξεκίνησα. Τα πόδια μου τώρα πια είχαν παραλύσει από την αγωνία. Κι ας προσπαθούσα να με καθησυχάσω. Άδικος κόπος...

Πήγαινα λοιπόν και στην αρχή τίποτε το παράξενο δεν έβλεπα. Όταν όμως έφτασα Αιγάλεω, το σκηνικό άλλαξε. Και όσο προχωρούσα η φρίκη μεγάλωνε και οι ζημιές επίσης...

Δεν πίστευα στα μάτια μου. Πώς γίνεται σε μας ο σεισμός να μην έχει προκαλέσει καταστροφές και λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα να γίνεται ο χαμός;

Όταν πια μπήκα στο Περιστέρι τρόμαξα για τα καλά. Γκρεμισμένοι τοίχοι, μπαλκόνια να κρέμονται, άνθρωποι να κλαίνε... Θεέ μου, τι θα έβλεπα φτάνοντας στο πατρικό μου;

Και έφτασα. Και το είδα. Σκισμένο χιαστί... Πώς σκίζουμε μια κόλλα χαρτί; Έτσι ήταν σκισμένοι οι τοίχοι. Όλοι οι δικοί μου και οι γείτονες έξω στο δρόμο. Να βλέπει ο καθένας το σπιτικό του κατεστραμμένο και να μην μπορεί να πιστέψει πως μέσα σε λίγα λεπτά σωριάστηκαν έτσι οι κόποι μιας ζωής.

Και η μάνα; Ζωντανή ευτυχώς αλλά κατά τύχη. Την ώρα του σεισμού της έπεσε στο κεφάλι ένας αμφορέας που ευτυχώς την ακούμπησε με το χερούλι του και μόνο.

Κάποια στιγμή ξεκινήσαμε για τη Νέα Σμύρνη. Δεν είχε νόημα να μείνουμε Περιστέρι, εκεί κανένας δεν τολμούσε να μπει μέσα σε κτίριο με τέτοια κατάσταση...

Αλλά κι εδώ οι άνθρωποι έξω κοιμήθηκαν εκείνο το βράδυ. Κι ας μην είχαμε ούτε μια τόση δα ρωγμή. Και η μάνα μου, στο γιουγκάκι κοιμήθηκε. Πού να τολμήσει με αυτό που είχε ζήσει να μπει στο σπίτι.

Άσε που η γη συνέχιζε να χορεύει. Και κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί αν βρισκόμασταν σε μετασεισμούς ή θα ακολουθούσε άλλος μεγαλύτερος...

Εγώ; γαϊδούρι! Ήμουν η μόνη που εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στην πολυκατοικία.

Από την επόμενη μέρα βέβαια άρχισε το άλλο δράμα. Ένα τρέξιμο για δυο χρόνια τουλάχιστον. Να εκτιμηθούν οι ζημιές, να υποβληθούν αιτήσεις και κόντρα αιτήσεις. Να βρεθεί συνεργείο... Να βρεθούν λεφτά για το συνεργείο. Και να βρεθεί και σπίτι για τους γονείς και τους παππούδες που είχαν μείνει στο δρόμο. Μόνο όποιος το έχει περάσει καταλαβαίνει τι σημαίνει σεισμόπληκτος και από ταλαιπωρία και από έξοδα. Γιατί ναι μεν στα κανάλια ακούγονται εξαγγελίες για δωρεάν συσσίτια και δάνεια και άλλα μεγαλόσχημα, αλλά στην πράξη αν δεν έχεις ένα καλό κομπόδεμα δικό σου, την έχεις πατήσει. Διότι τι δάνειο νομίζεις δίνουν; Φτάνει να ξαναχτίσεις το σπίτι σου; Άσε το πότε παίρνεις τα λεφτά... και άσε όλα τα άλλα έξοδα να νοικιάσεις σπίτι, να μετακομίσεις...

Και πάλι καλά να λέμε, γιατί μην ξεχνάμε τους νεκρούς και τους τραυματίες. Οι υλικές ζημιές κάποια στιγμή αποκαθίστανται. Οι άνθρωποι όμως;

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Faran

ΦΑΡΑΝ

Λίγα λεπτά που αλλάζουν για πάντα τη ζωή μας. Έτσι για να θυμόμαστε πως ένα τίποτα είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης. Όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι προοδεύσαμε.

Τελικά ο Εγκέλαδος δεν κουνάει μόνο τη γη και τα σπίτια μας. Αλλά και τις συνειδήσεις μας. Και μπορεί να προκαλεί υλικές καταστροφές, μπορεί και να σκοτώνει, και να αφήνει για πάντα ανάπηρους... αλλά ακριβώς γι' αυτό και μας ξανακάνει ανθρώπους. Μας απεγκλωβίζει από το μαγγάνι της Μέριμνας και αναδιατάσσει σκοπούς και προτεραιότητες...

Δέκα χρόνια μετά... Και δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πόσα άλλαξε όχι στα ντουβάρια μας αλλά στη ζωή μας την ίδια εκείνος ο σεισμός. Έστω και αν στη δική μου οικογένεια δε θρηνήσαμε θύμα.

Μα ακριβώς γι' αυτό σήμερα η σκέψη μου γυρίζει σε κείνο το απομεσήμερο. Γιατί καταλαβαίνω πόσο απείρως βαρύτερο ήταν το τίμημα για τους άλλους, τους πιο άτυχους συμπολίτες μας... Και πόσο πιο επώδυνες οι δικές τους μνήμες τη σημερινή μέρα.

Τη μέρα που πολλοί άλλοι τους ξέχασαν. Πνιγμένοι στην εκλογολογία. Αλήθεια, αυτό τουλάχιστον το θυμόμαστε; Ποια κυβέρνηση είχαμε το 1999; Που τάχα και καλά θα έφτανε το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο; Και θα τιμωρούσε όλους τους ενόχους για τα δεκάδες αθώα θύματα εκείνου του σεισμού;

http://www.inout.gr/showthread.php?t=46090

Παράθεση :
"Ρικομέξ, δέκα χρόνια μετά: θύματα 39, ένοχος κανείς.

Το έγκλημα πιστοποιήθηκε από εμπειρογνώμονες και εισαγγελείς, αλλά η τιμωρία του χάθηκε σ' έναν δικονομικό λαβύρινθο μεθοδεύσεων και τεχνασμάτων.

Δέκα... χρόνια μετά το σεισμό, οι συγγενείς των νεκρών της Ρικομέξ συνεχίζουν, ξεχασμένοι και αβοήθητοι, να διεκδικούν τη δικαίωσή τους"

Και όπως αναφέρει η Ζούγκλα:

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=61203&cid=4

Παράθεση :
... Η Αθήνα είχε χτυπηθεί από τον Εγκέλαδο. Ο σεισμός της Πάρνηθας, εντάσεως 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, άφησε πίσω του 143 νεκρούς, 700 τραυματίες, 40.000 άστεγες οικογένειες και πολλά κατεστραμμένα κτίρια.


Ημέρα θλίψης, μνήμης, αλλά και οργής. Για τους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους στα συντρίμμια της Ρικομέξ και της πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς κανείς να τιμωρηθεί για τις εγκληματικές αμέλειες και κακοτεχνίες.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη τραγωδία που έπληξε την Αττική από την εποχή των πολέμων. ...


Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είχαμε τότε. Του ΠΑΣΟΚ που τώρα έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια κραδαίνοντας τα χι και ψι δεδομένα των δημοσκοπήσεων. Σίγουρο πως θα βρεθεί και πάλι στην καρέκλα της εξουσίας. Για να σώσει τη χώρα από μια ανύπαρκτη όπως λέει κυβέρνηση...

Εμάς όμως ποιος θα μας σώσει και από τους μεν και από τους δε;

Ρωτάω γιατί δεν είμαστε όλοι αμνήμονες σ' αυτή τη χώρα.

Και ρωτάω ακριβώς γιατί περισσεύουν οι αμνήμονες στη χώρα...



Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΔευ Σεπ 07, 2009 10:05 pm

Κι επειδή όσα λόγια και αν πω δε θα καταφέρω στους αμνήμονες να ξυπνήσω μνήμες... παραθέτω τον εξής κατάλογο, από το Ριζοσπάστη εκείνων των μαύρων ημερών:

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3784756

Μεγαλώνει ο κατάλογος των θυμάτων

Αργά χτες το βράδυ τα θύματα του σεισμού είχαν φτάσει τους 65. Λίγο πιο πριν το υπουργείο Υγείας έδωσε στη δημοσιότητα κατάλογο με 61 νεκρούς που διακομίστηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας.

Ο κατάλογος του υπουργείου Υγείας είναι ο παρακάτω:

Στο νοσοκομείο ΚΑΤ μεταφέρθηκαν οι:

Καβαλίτη Ελένη,6 ετών
Φαρμαζέ Εύα,12 ετών
Μετζετόπουλος Δημήτριος,65 - 70 ετών
Βρεττός Ιωάννης,41 ετών
Παπαντωνοπούλου - Λεκρού Βασιλική,30 ετών
Σασσαρίδης Χαράλαμπος,38 - 40 ετών
Πρίφτης Μάριος,1,5 ετών
Κασιμάτη Ντίνα
Παπαργύρης Βασίλειος,39 ετών (από Μενίδι)
Αναπολιτάκη Καριοφυλλιά,55 ετών
Αγγελοπούλου Δέσποινα
Κωνσταντινίδης Ελευθέριος,85 ετών

Στο νοσοκομείο "Αγλαϊα Κυριακού":

Τσαβαλίδου Δέσποινα,5 ετών
Γούντη Πολυξένη,14 ετών
Κατσαρού Αθανασία,2 ετών
Μαχμουτάι,6 - 8 ετών, αγνώστων λοιπών στοιχείων

Στο νοσοκομείο "Αγία Ολγα":

Μπάκας Χρήστος,5,5 ετών
Καισάρογλου Δέσποινα,70 ετών
Φιλιμέγγας Δημήτρης του Αλεξ.,32 ετών
Χονδράκης Σπυρίδων - Γεώργιος του Επαμεινώνδα
Μπερδέκος Γεώργιος
Μιχαηλίδης Ευάγγελος,19 ετών
Τσούμου Βασιλική
Ενας άνδρας αγνώστων στοιχείων

Στο νοσοκομείο "ΕΛΠΙΣ":

Μιχαηλίδης Σάββας,50 ετών (από Μενίδι)

Στο νοσοκομείο "Θριάσιο":

Θανάση Μαρία,17 ετών
Σκούμπας Γεώργιος - Σπύρος,65 ετών
Διασάκου Φρόσω,26 ετών
Σπυράκος Θωμάς,15 ετών

Στο νοσοκομείο Πατησίων:

Φυτάς Ευάγγελος,2,5 ετών
Αμντήν Τζοϊνούλ,25 ετών
Δήμητρα Αντωνοπούλου του Χρήστου,25 ετών (από RICOMEX)

Στο νοσοκομείο "Παμμακάριστος":

Τασούλης Ιωάννης,53 ετών
Μαρδύρης Δήμος,21 ετών
Παπαδόπουλος Γρηγόριος του Ιορδάνη,29 ετών
Αγγελοπούλου Ασημίνα,27 ετών
Σταθοπούλου Ιωάννα,25 - 30 ετών
Καλαβρίτου Κωνσταντίνα,30 ετών
Χατζηαναστασίου Δημήτριος,(περίπου 40 ετών)
Καφές Σωτήριος,70 ετών

Στο νοσοκομείο Νίκαιας:

Κοπάνος Δημήτρης,55 ετών
Κυζιρίδης Ιωάννης,42 ετών

Στο νοσοκομείο "Αλεξάνδρα":

Μουλίνου Ευαγγελία
Δρούτσας Παναγιώτης
Λυκούρη Αικατερίνη,77 ετών

Στο νοσοκομείο "Σωτηρία":

Πολυκανδριώτης Παναγιώτης,67 ετών

Στο νοσοκομείο "Απολλώνειο":

Γιαννοπούλου Πωλίνα,12 ετών

Στο 7ο Θεραπευτήριο ΙΚΑ:

Γιαννοπούλου Ειρήνη,3,5 ετών (από Φιλαδέλφεια)
Πανούσης Γεώργιος,81 ετών (από ανακοπή καρδιάς)

Στο νοσοκομείο "Λαϊκό":

Παυλοπάνος Στέλιος
Κωνσταντέλος Γεώργιος,38 ετών
Παπαδοπούλου Αθηνά (από RICOMEX)
Ζαφείρης ή Παφείρης Ηλίας
Ασπιώτης Χαράλαμπος
Καρανίκας Παντελής
Θεοχαρόπουλος Κωνσταντίνος
Θεοδωρίδου Παρίσα
Παπαθωμάς Χρήστος
Γεωργάκης (Αγία Τριάδα Μενιδίου)
Γεωργακοπούλου (Αγία Τριάδα Μενιδίου)
Ξουραφά - Κωνσταντέλου Φωτεινή

_____________

Οι νεκροί τελικά έφτασαν τους 143... Και άλλοι έμειναν ανάπηροι για πάντα...

Και δε λέω για τους γέροντες. Δες όμως πόσα παιδιά, νήπια, βρέφη, χάθηκαν εκείνη τη μέρα. Και ένοχος ουδείς!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΔευ Σεπ 07, 2009 10:10 pm

και την επόμενη μέρα, 10 του Σεπτέμβρη πια, ο κατάλογος μεγάλωσε:

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3784882

83 νεκροί

Στους 83 έφτασαν οι νεκροί, σύμφωνα με τον κατάλογο που δημοσιοποίησε χτες το υπουργείο Υγείας. Θυμίζουμε ότι ο προχτεσινός κατάλογος του υπουργείου Υγείας περιείχε 61 νεκρούς.

Τα νέα ονόματα στο μακάβριο κατάλογο - ανάλογα με το νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκαν - είναι:

Στο νοσοκομείο "Αγία Ολγα":

Μαυρίδης Χαρίλαος,20 ετών
Φυσάκης Εμμανουήλ,25 ετών
Αβράμη Βάσω,46 ετών
Νικολέτη Παρασκευή,14 ετών

Στο νοσοκομείο "Λαϊκό":

Θεοχαρόπουλος Ιωάννης,17 ετών
Μηλαϊτης Ανδρέας,32 ετών
Φώτος Βασίλειος,18 ετών
Μπερδέκα Ελένη
Σπυριδάκος Κων/νος,περίπου 50 ετών
Παπασταματίου Κων/νος
Τζάκης Χαράλαμπος,33 ετών
Κοντού Βασιλική - Αλεξάνδρα,21 ετών
Γεωργακάκου Μαρία
Πετρόπουλος
Παπαζαφειρόπουλος
Κουτρόπουλος Χριστόφορος,33 ετών
Σωτηρόπουλος Δημήτριος, 65 ετών
Παπαδόπουλος Γεώργιος,37 ετών
Δαρδαμάνη Κωνσταντίνα

Στο 1ο Θεραπευτήριο ΙΚΑ:

Καπόπουλος Διονύσιος
Γυναίκα αγνώστων στοιχείων

Στο νοσοκομείο "Αμαλία Φλέμιγκ"

Αποστόλου Βασιλική
Σακέτου Ευγενία,68 ετών
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΝΗΡΕΑΣ
Τζόβενο



Αριθμός μηνυμάτων : 38
Location : ανάμεσα Νίσυρο, Τήλο, Κάρπαθο
Registration date : 05/11/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΔευ Σεπ 07, 2009 10:15 pm

Μπράβο σε τούτο το φόρουμ! Μια τέτοια μαύρη επέτειος πέρασε στα "ψιλά" προεκλογικά...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://www.a-o.gr
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΤετ Σεπ 07, 2011 3:43 pm

Δώδεκα τα χρόνια...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΤετ Σεπ 07, 2011 4:39 pm

Η περίπτωση της Σάντρα Κοντού... πέρασαν δώδεκα χρόνια αλλά ας της αφιερώσουμε λίγα λεπτά. Ας τη φέρουμε στη μνήμη μας:

Παράθεση :
http://felis-catus.pblogs.gr/2007/07/klasika-eikonografhmena-athwoi-gia-th-rikomex.html

Δεν περίσσεψε κουράγιο για τον εαυτό της

Ήταν μια ανάσα από τη ζωή.

Δεν πρόλαβε.

Στα είκοσί της χρόνια η Σάντρα Κοντού χάθηκε κάτω από τα ερείπια της Ρικομέξ.

Μέχρι την τελευταία στιγμή η φωνή της ακουγόταν. Τα χέρια της δούλευαν. Ώρες δούλευαν. Έδινε νερό στους διπλανούς της, τον Ανδρέα και την Αννα. Τους βοήθησε να σωθούν. Τους είδε να βγαίνουν, άκουσε τα χειροκροτήματα των ανδρών της ΕΜΑΚ. Χάρηκε. Είχε φτάσει η δική της ώρα.

Και κει που τα συνεργεία άρχισαν να σκάβουν για να τη βγάλουν, ξαφνικά την έχασαν.

Της φώναξαν με αγωνία. «Όχι τώρα», ψιθύρισαν πολλές φορές.

Έβαλαν στοίχημα με τον εαυτό τους. Τους βοήθησε πολύ η Σάντρα να σώσουν τους άλλους δύο, να χαρούν.

Λίγο μετά όμως η χαρά σταμάτησε.

Η Σάντρα δεν ήταν στη ζωή. Ήταν η μεγάλη άτυχη.

Ένα βήμα από τη ζωή και δεν το έκανε.

Και όμως, ώρες ολόκληρες έδινε κουράγιο στους άλλους, στους άνδρες των σωστικών συνεργείων, στους συγγενείς που περίμεναν να χειροκροτήσουν.

Κάπου, σε ένα dvd στο υπερπέραν, καταγράφεται η αγωνία που έζησε η Σάντρα και η κάθε Σάντρα. Και μέρα που είναι ξυπνάει και πάλι. Πρέπει να ξυπνάει.

Ειδικά τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια και ξέρουμε πια ότι κανείς δεν πλήρωσε για τους θανάτους αυτούς. Σαν τα σκυλιά στ' αμπέλι πήγαν τόσοι συνάνθρωποι. Και εις απόδειξη της αξίας που έχει ακόμη και στην πολιτισμένη εποχή μας η ανθρώπινη ζωή...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΤετ Σεπ 07, 2011 4:42 pm

Το χρονικό της ντροπής και της ακηδίας:


Παράθεση :
03/12/2001
«Την παραπομπή έντεκα ατόμων για τη «Ρικομέξ» αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών»,Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ

14/11/2002
«Με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση παραπέμπονται 11 άτομα για τη Ρικομέξ», Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ

15/05/2003
«Για ανθρωποκτονία παραπέμπονται οι «έξι» της Ρικομέξ», Φώτης Καρύδας, enew.gr

18/09/2006
«Σε νέα δίκη οι υπεύθυνοι της Φαράν και της Ρικομέξ», ΣΚΑΪ

06/11/2006
«Στον αέρα η δίκη για τη Ρικομέξ», ΑΝΤ1

23/02/2007
«Στο Εφετείο η Ρικομέξ», ΣΚΑΪ

30/05/2007
«Ρικομέξ: Πιθανή παραγραφή κατηγορίων», Euro2day

04/07/2007
«Αθώοι για τη ΡΙΚΟΜΕΞ»



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

http://felis-catus.pblogs.gr/2007/07/klasika-eikonografhmena-athwoi-gia-th-rikomex.html
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας   Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Icon_minitimeΤετ Σεπ 07, 2011 4:49 pm

Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας Ricomex3

Ο θρήνος στα ερείπια της Ρικομέξ. Από το Ριζοσπάστη. Από κει και το ακόλουθο:

Παράθεση :
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=10/9/2004&pageNo=26&direction=1

Παράθεση :
Ο απολογισμός λίγες μέρες μετά το σεισμό είναι ακόμα τραγικότερος από τις εκτιμήσεις των πρώτων ωρών: Οι νεκροί έφτασαν τους 143, ενώ εκατοντάδες είναι οι τραυματίες. Σε πολλούς από αυτούς, δε θα αποκατασταθούν ποτέ τα σωματικά ή τα ψυχικά τους τραύματα. Χιλιάδες τα σπίτια, που κρίθηκαν προσωρινά ή μόνιμα ακατοίκητα. Εκατοντάδες χιλιάδες οι άστεγοι. Εικόνα πραγματικά εφιαλτική.


Παράθεση :
Τα κτίρια που κατέρρευσαν και στα οποία σημειώθηκαν θάνατοι ήταν 27. Από το ΥΠΕΧΩΔΕ διαβιβάστηκαν στη Δικαιοσύνη ισάριθμοι φάκελοι. Τελικά, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για πέντε περιπτώσεις: «Ρικομέξ», Φαράν», «Φιαλοπλάστ», μια πολυκατοικία στη Ν. Φιλαδέλφεια και μια κατοικία στα Α. Λιόσια.

Εως τώρα, Σεπτέμβρη του 2004, έχουν γίνει τρεις δίκες κατηγορούμενων και αναμένεται στις 20 του μήνα να αρχίσει άλλη μία. Οι μέχρι τώρα επιβληθείσες ποινές είναι ανάλογες θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι σχεδόν κανείς από τους πραγματικά υπεύθυνους δεν κάθισε στο σκαμνί, και όσοι κάθισαν είναι σήμερα ελεύθεροι στα σπίτια τους.

«Φαράν»

Η δίκη στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο άρχισε στις 4 Φλεβάρη του 2004 με κατηγορούμενους τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης Δημήτριο, Μάριο και Νικόλαο Κάτσικα, το μέλος του ΔΣ Νικόλαο Μάρκου και τον μηχανικό που ανέλαβε την επισκευή των ζημιών που είχε υποστεί το κτίριο στο σεισμό του 1981. Ηταν η μοναδική δίκη, που στο εδώλιο κάθονται εργοστασιάρχες. Από τις καταθέσεις των μαρτύρων, προκύπτει ότι το κτίριο ήταν παγίδα θανάτου. Προκύπτει, όμως, και κάτι άλλο πολύ πιο σοβαρό: Αυτό ήταν σε γνώση των κρατικών υπηρεσιών, που, όμως, δεν έκαναν τίποτα για να προφυλάξουν όσους εργάζονταν ή έμπαιναν σ' αυτό το κτίριο.

Από την πλευρά τους, οι ιδιοκτήτες εφαρμόζουν πιστά τη γραμμή Σημίτη: Φταίει ο σεισμός!!! Η απόφαση, που βγαίνει την Τρίτη 5 Απρίλη, αναμενόμενη: Στον Δημήτριο Κάτσικα φυλάκιση 4 χρόνια και 8 μήνες, στον Μάριο Κάτσικα 3 χρόνια και 8 μήνες και στον Νικόλαο Κάτσικα 2 χρόνια και 8 μήνες. Οι άλλοι δύο κρίθηκαν αθώοι. Οι καταδικασθέντες την ίδια μέρα ασκούν έφεση και πάνε σπίτι τους. Η επόμενη Κυριακή ήταν Πάσχα και όλοι τους γιόρτασαν ελεύθεροι και χωρίς, ουσιαστικά, να τιμωρηθούν για τους οκτώ εργάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο στα ερείπια του εργοστασίου τους.

«Ρικομέξ»

Λίγες μέρες πριν από την απόφαση για τη «Φαράν», στις 24 Μάρτη, είχε αρχίσει στο Μεικτό Ορκωτό η δίκη των υπευθύνων για την κατάρρευση του εργοστασίου της «Ρικομέξ», που καταπλάκωσε 39 ανθρώπους. Στη δίκη αυτή, δεν είναι κατηγορούμενος κανένας από τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης. Στο εδώλιο κάθονται τέσσερις μηχανικοί, που, με τον έναν ή άλλο τρόπο, ενεπλάκησαν είτε στην κατασκευή, είτε στην εκ των υστέρων διαμόρφωση χώρων του εργοστασίου. Είναι οι Νικόλαος Σχολίδης, Αλέξανδρος Δόβας, Αδαμάντιος Βασιλάκης και Εμμανουήλ Κοτζαστράτης. Τα όσα ακούγονται στη δίκη είναι ανατριχιαστικά για τις ευθύνες των κρατικών υπηρεσιών, ιδίως της Πολεοδομίας, που γνωρίζει, αλλά δεν επεμβαίνει.

Την Τετάρτη 28 Ιούλη βγαίνει η απόφαση. Οι Νικόλαος Σχολίδης και Αλέξανδρος Δόβας καταδικάζονται σε φυλάκιση 5 ετών, ενώ οι άλλοι δύο αθωώνονται ομόφωνα. Λίγες μέρες μετά, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας ασκεί έφεση κατά της απόφασης. Ανεξάρτητα, πάντως, της όποιας τύχης έχει η έφεση αυτή, και πάλι οι πραγματικοί ένοχοι, οι εκπρόσωποι του κράτους δηλαδή, που με τις δικές τους πράξεις και παραλείψεις επετράπη και αυτή η τραγωδία, έμειναν στον απυρόβλητο. Στο απυρόβλητο και οι μεγάλοι ένοχοι, ιδιοκτήτες της επιχείρησης.

Μεταξύ της έκδοσης των αποφάσεων για τη ΦΑΡΑΝ και τη ΡΙΚΟΜΕΞ, είχε εκδοθεί μία άλλη αθωωτική απόφαση για τους μηχανικούς μιας κατοικίας στο Α. Λιόσια που πλάκωσε ένα άτομο. Ούτε εδώ στο εδώλιο, όμως, είχαν κάτσει οι ιδιοκτήτες του κτιρίου.

Τώρα αναμένεται να αρχίσει στις 20 Σεπτέμβρη η δίκη για την κατάρρευση της πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, στα συντρίμμια της οποίας θάφτηκαν 7 άνθρωποι. Να περιμένουμε να υπάρξει κάποια διαφορετική απόφαση;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: