Τα νεύρα μου λέμε....

Έχει πανσέληνο απόψε; Έχει ανάδρομο Ερμή; Τι στο διάολο έχει;

Ε, δεν μπορεί σε μια μέρα μόνο να γίνονται τα νεύρα σου κρόσσια στη νιοστή.

Βήμα πρώτο σήμερα. Συνεργείο με το αυτοκίνητο που έσταζε λάδια... Ούτε μήνας από το γενικό σέρβις... Κι ευτυχώς τα στραβάδια μου έπιασαν πως κάτι λεκέδες άφηνε το ρημάδι στην άσφαλτο... Το άκουσε και η μάνα που είναι επαγγελματίας οδηγός, μου τά 'χωσε για τα καλά χτες που την πήγαινα για μπάνιο. Θα κάψεις τη μηχανή και άλλα χαρούμενα μαντάτα...

Και το θέμα ποιο ήταν; Δεν είχαν σφίξει καλά τα βιδάκια... Να αρχίσω τώρα τα μπινελίκια ή όχι; Άστο γιατί έχουμε να πάμε και στο νοσοκομείο... Κουλάρισε και δώσε τόπο στην οργή...

Βήμα δεύτερο. Ασκληπιείο. Αφού βεβαίως οδήγησα μέσα στον καύσωνα όλη την παραλιακή. Να σε χαρώ εγώ κύριε υπουργέ μου. Με τους φιλιππικούς σου για τα τσιγάρα. Κι ας είμαι κι εγώ ένα φουγάρο ακόμα. Αλλά δεν ανέχομαι σε σχολείο, νοσοκομείο και όποιον άλλο χώρο ευαίσθητο να καπνίζουν και ας μην υπάρχει η φοβερή σου διάταξη. Και όμως εκεί, στην είσοδο του νοσοκομείου, στην είσοδο που μπαίνουν για τα επείγοντα οι ταλαίπωροι πολίτες και που δε φτάνουν ως εκεί στα καλύτερά τους... πρέπει να διασχίσουν πρώτα το ντουμάνι από τους υπαλλήλους που βγήκαν να κάνουν μια τζούρα. Και πού πάει παρακαλώ όλο αυτό το ντουμάνι αφού εκεί ακριβώς είναι η είσοδος; Απλές αρχές φυσικής και μετάδοσης της θερμότητας στα αέρια γνωρίζουμε;

Και παρακάτω τα επείγοντα. Κόβω χαρτάκι και βλέπω μέσος χρόνος αναμονής 28 λεπτά. Περνάνε 40 και ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Η ξανθιά που ήρθε μετά από μένα διαμαρτύρεται. Πονάει λέει. Μα τι μου λες κυρά μου; Εμείς γιατί νομίζεις φτάσαμε στο ορθοπεδικό; Για να χαρούμε τον κλιματισμό του νοσοκομείου;

Στο μεταξύ δεν έχουν φωνάξει ούτε ένα νούμερο. Μόνο ένα δυο φορεία πέρασαν και ένα αναπηρικό καροτσάκι άνευ νούμερου. Προηγούνται αυτά. Λέει... Μόνο η ξανθιά δε λέει να το καταλάβει... Αυτή είπαμε πονάει.

Κάποια στιγμή εδέησαν να μας φωνάξουν. Τσάκα τσάκα μας ξεπέταξαν όλους για το ακτινολογικό.

Στην είσοδο να πάρουμε την έγκριση... Η υπάλληλος ή ήταν καινούρια ή το πρόγραμμα στον υπολογιστή. Τέσσερις μαζεύτηκαν πάνω από το κεφάλι της μέχρι να καταφέρει να συμπληρώσει τα στοιχεία. Στο μεταξύ αναπνέω το ντουμάνι από τους υπαλλήλους που κάνουν τη τζούρα τους ακριβώς δίπλα... Παίρνω βαθιές αναπνοές... Δε με παίρνει να κάνω τσιγάρο με τόση ώρα αναμονή.

Νέο νουμεράκι και νέα αναμονή ευτυχώς σε εντελώς φυσιολογικά όρια. Να λέμε και του στραβού το δίκιο. Το ακτινολογικό δουλεύει άψογα. Ξανά στα επείγοντα και νέα αναμονή.

Τελικό αποτέλεσμα; Να συνεχίσω το Biofenac που είχα ξεκινήσει από το βράδυ μόνη μου όταν ζόρισε το πράμα και ούρλιαζα από τον πόνο...

Απορώ γιατί έφτασα στο νοσοκομείο...

Βήμα τρίτο... Μια ανάσα στο μπαλκόνι να συνέρθω και να συνεχίσω... Κι εκεί σκάει μύτη ο γείτονας με το ραδιάκι... Έλεος πιααααααααα... Ρε σεις, σε πόλη ζούμε, όχι στο χωριό να βγαίνουμε δίπλα στο αυτί του αλλουνού με το ραδιάκι... Κλείνομαι μέσα και βάζω το αιρ κοντίσιον. Κουράγιοοοοοοοο...

Βήμα τέταρτο. Στον κομπιουτερά να παραλάβω τα χαλασμένα μου... Δε θα σχολιάσω πως με ξεκίνησε από 200 και φτάσαμε 500. Ακριβώς πεντακόσια. Και κολλαριστά. Στο κάτω κάτω μόνη μου αποφάσισα και αγόρασα και μια 19άρα οθόνη και άλλο τόσο μόνη μου δέχθηκα να μου στήσει ασύρματο δίκτυο με τα άλλα μηχανήματα του σπιτιού... και μόνη μου έδωσα έγκριση να πετάξει την παλιά μάδερ μπορντ που δεν άντεχε και να βάλει και ένα σκληρό της προκοπής και της παναγιάς τα μάτια...

Άσε που τον τρέλανα στις ερωτήσεις... Άσε που μου φόρτωσε ένα κάρο προγράμματα σε κείνο το ρημάδι το νετ μπουκ που σαν δε ντρέπονται το δίνουν τελείως γυμνό λέμε... ούτε όφις δεν έχει...

Αυτό που μου τη βαράει είναι που τώρα πρέπει λέει να ξαναπεράσω όλα τα άλλα περιφερειακά. Εκτυπωτές σκάνερ και και και.... έλεοςςςςςςςςςςςςς Και βεβαίως πριν να συνδέσω γύρω στα τριάντα καλώδια....

Με την ευκαιρία... αν κάποιος χρειάζεται παλιά μάδερ μπορντ έχει το κατάστημα... Και μια παλιά οθόνη. Τζάμπα τα δίνω. Αρκεί να μη μου πιάσουν κι άλλο χώρο στο διαμέρισμα που κατάντηση πια κατάστημα με κομπιούτερ... Ειδικά την οθόνη. Χάρη θα μου κάνετε... Είναι από κείνες τις κλασικές με το τεράστιο μαρκούτσι πίσω...

Αν την πάρετε σας δίνω δώρο και το παλιό πληκτρολόγιο και δύο ποντίκια... και ένα σκάνερ...

Τελικά δουλεύουμε για τα κομπιούτερ;;;;;;;;

Περιττό να πω σε τι κατάσταση γύρισα σπίτι. Βρίζοντας σαν κορίτσι του λιμανιού και κάτι χειρότερο...

Ευτυχώς που το Biofenac έχει κάνει καλή δουλειά... και δε σκούζω και για το κοπανημένο δάχτυλο...

1. ξύδι λέμεεεεε....
2. την 19άρα την πρόλαβα; πέρα από πλάκα, ευχαρίστως σας απαλάσσω από την ενοχλητική παρουσία της!

Νηρέα, κι εγώ σ' "αγαπάω"... Έτσι θαρρώ απαντούν σε τέτοιες περιπτώσεις...

Στην τελική φαίνεται έχεις δύο επιλογές.

Ή τους τα σκάς λίγα λίγα, η τους τα σκάς μαζεμένα.

όταν πήρα το πρώτο μαραφέτι μου φαινόταν και πολύ για τα
μέτρα μου.

40 γίγα σκληρό, 256 ΜΒ RAM, και παρακαλώ επίπεδη οθόνη.

Σε λίγο δεν μου έφθανε.

΄Εκανε και ένα κράκ το λειτουργικό, και ευτυχώς δεν έχασα
τα αρχεία κειμένων και εικόνων.
Μόνο η Βοτανική περίπου 3000 φωτογραφίες.

Του έβαλα και ένα δεύτερο σκληρό 80άρι.
Τίποτα απο τότε σέρνεται.
Πάει για αναβάθμιση.

Μου χρειαζόταν και ένας φορητός.
Έτσι και αλλοιώς όπου και να πάς και στις καφετέριες
βρίσκεις WiFi.

Μου πήγε βέβαια ένα χιλιάρικο μετρητοίς.
Καλό εργαλείο.
VAIO της ΣΟΝΥ, 280 σκληρό, 4 γίγα RΑΜ.
Πετάει, και απο πληκτρολόγιο αφής ένα άγγιγμα.
Είχα δοκιμάσει
της ACER και της ΗΡ, αλλά υπέφεραν.

Όμως τα VISTA αρκετές φορές κολλάνε και μπλοκάρουν.

Και ανοίγω που λέτε την οθόνη... και λέω δεν μπορεί... κάποιο καλώδιο λείπει...

Είναι δυνατόν να μην έχει βάλει καλώδιο ρεύματος;;;

Και όμως είναι...

Ευτυχώς έκανε το άλλο καλώδιο της παλιάς οθόνης...

Οπότε Νηρέα... αν θέλεις την παλιά, σημείωσε, χωρίς καλώδιο ρεύματος...